Borsucza Łapa wysłuchał w spokoju roztrzęsionej kotki. Na koniec opowieści westchnął ciężko i spojrzał w bok zastanawiając się co ma uczynić. Nie było cienia wątpliwości, kotka podzieliła się z obcym kotem, można to podpisać pod zdradę. Mimo wszystko nie było to w celu zaszkodzenia, zrobiła to z dobrego serca. Młody kocur jeszcze raz spojrzał w przerażone ślepia Kwiecistego Śpiewu i wykrzywił mordkę w grymas. Nie był od niej starszy, a czuł się bardziej dorosły niż ta roztrzęsiona, futrzasta kulka. Nawet nie był pewien czy ktoś taki jak ona był w stanie sam zabić mysz, bez lamentowania, że pozbawiło się życia bezbronne stworzenie. Borsukowi zrobiło się kotki żal, biedna, wiecznie wypłoszona nie była zdolna do odmówienia pomocy. Gdzieś w niej kot widział samego siebie, naiwnego, myślącego, że może zbawić wszystkich. Różniło ich wiele, mimo to uczeń umiał postawić się na miejscu wojowniczki. Otarł pysk delikatnie o jej policzek i polizał ją za uchem dodając otuchy.
- Dobrze, już dobrze, spokojnie Kwiecisty Śpiewie, nikt cię za pomoc nie zabiję- zamruczał kot spoglądając na kotkę której wyraz pyska ujawniał lekkie zdziwienie.
- Co z tym zro-obisz? Z tą sprawą…- jąkała się pociągając nosem i ocierając pyszczek pręgowaną łapką. Borsuk uśmiechnął się przyjaźnie mrużąc lekko oczy.
- Nic. Nikomu o tym nie powiemy, będzie to nasza mała tajemnica. Nie potrzeba ci kłopotów, a ja nie sądzę aby pół myszy było czymś za co powinno się dostawać nauczkę- miauknął radośnie uczeń wstając z ziemi szczerząc kły w przyjacielskim geście- ale teraz wstawaj, idziemy nadrobić tą mysz, dobrze? Złapiemy coś innego, las jest pełen zdobyczy!
Kwiecisty Śpiew zdziwiła się jego entuzjazmem. W jej przeszklonych oczach błysnęła nadzieja pomieszana z radością. Ruszyła się z trawy otrzepując zgrabnie ogon. Odwzajemniła uśmiech Borsuczej Łapy i poszła za nim w głąb lasu.
Kot musiał przyznać, że polowanie z wojowniczką to czysta przyjemność. Okazało się bowiem, że kotka to świetna łowczyni, bez trudu podeszła płochliwego zająca i zatopiła swe kły w jego karku. Zaimponowała tym młodzikowi który poczuł ukucie w sercu. Przez głowę przeszła mu myśl, że w sumie fajnie by było jakby Kwiecisty Śpiew była młodsza. ,,Może miałbym szansę?” odezwał się gdzieś w Borsuku cichy i niski głosik. Młody kocur odrzucił jednak ten pomysł bardzo szybko i sam skupił się na łowieniu, bowiem przymierzał się właśnie do rudzika. Skoczył na niego i złapał w kleszcze swych pazurów tego szybkiego ptaszka. Wziął go w zęby za skrzydełko i położył obok zdobyczy kotki.
- Jaki śliczny! Brawo Borsucza Łapo!- pochwaliła go spoglądając ukradkiem w jego oczy. Borsukowi wydawało się, że coś ją męczy, ewidentnie chciała o coś zapytać, czy nawet zacząć jakiś temat, ale nie miała odwagi. Nie dziwiło go to jednak, już wystarczająco długo znał kotkę, aby stwierdzić, że pierwsza się nie odezwie, a tym samym odwagą nie grzeszy. Sam więc spróbował podjąć się czegokolwiek, jakiejś próby wydobycia od niej tego o co chciała spytać.
- Hej Kwiecisty Śpiewie, coś się stało?- miauknął do niej z troską poruszając wąsami zaciekawiony. Wojowniczka uciekła wzrokiem przenosząc go na rosnące obok drzewo, ewidentnie unikała kontaktu wzrokowego.
- A nie, nie! Nic, nic się nie stało Bor-rsuczku…ja tylko…chciałam spytać- zaczęła się jąkać kotka lekko się kuląc i chowając swoje łapy za ogon który kurczowo spoczywał owinięty wokół nich.
- No, dalej! Nie bój się, pytaj o co chcesz- zachęcił ją uczeń podchodząc bliżej i szturchając ją czarnym noskiem. Trochę go już męczyły te podchody, ale wiedział, że nie ma innego sposobu na wydobycie od niej tego co chciał.
<<Kwiatuszku? ;3;>>
- Dobrze, już dobrze, spokojnie Kwiecisty Śpiewie, nikt cię za pomoc nie zabiję- zamruczał kot spoglądając na kotkę której wyraz pyska ujawniał lekkie zdziwienie.
- Co z tym zro-obisz? Z tą sprawą…- jąkała się pociągając nosem i ocierając pyszczek pręgowaną łapką. Borsuk uśmiechnął się przyjaźnie mrużąc lekko oczy.
- Nic. Nikomu o tym nie powiemy, będzie to nasza mała tajemnica. Nie potrzeba ci kłopotów, a ja nie sądzę aby pół myszy było czymś za co powinno się dostawać nauczkę- miauknął radośnie uczeń wstając z ziemi szczerząc kły w przyjacielskim geście- ale teraz wstawaj, idziemy nadrobić tą mysz, dobrze? Złapiemy coś innego, las jest pełen zdobyczy!
Kwiecisty Śpiew zdziwiła się jego entuzjazmem. W jej przeszklonych oczach błysnęła nadzieja pomieszana z radością. Ruszyła się z trawy otrzepując zgrabnie ogon. Odwzajemniła uśmiech Borsuczej Łapy i poszła za nim w głąb lasu.
Kot musiał przyznać, że polowanie z wojowniczką to czysta przyjemność. Okazało się bowiem, że kotka to świetna łowczyni, bez trudu podeszła płochliwego zająca i zatopiła swe kły w jego karku. Zaimponowała tym młodzikowi który poczuł ukucie w sercu. Przez głowę przeszła mu myśl, że w sumie fajnie by było jakby Kwiecisty Śpiew była młodsza. ,,Może miałbym szansę?” odezwał się gdzieś w Borsuku cichy i niski głosik. Młody kocur odrzucił jednak ten pomysł bardzo szybko i sam skupił się na łowieniu, bowiem przymierzał się właśnie do rudzika. Skoczył na niego i złapał w kleszcze swych pazurów tego szybkiego ptaszka. Wziął go w zęby za skrzydełko i położył obok zdobyczy kotki.
- Jaki śliczny! Brawo Borsucza Łapo!- pochwaliła go spoglądając ukradkiem w jego oczy. Borsukowi wydawało się, że coś ją męczy, ewidentnie chciała o coś zapytać, czy nawet zacząć jakiś temat, ale nie miała odwagi. Nie dziwiło go to jednak, już wystarczająco długo znał kotkę, aby stwierdzić, że pierwsza się nie odezwie, a tym samym odwagą nie grzeszy. Sam więc spróbował podjąć się czegokolwiek, jakiejś próby wydobycia od niej tego o co chciała spytać.
- Hej Kwiecisty Śpiewie, coś się stało?- miauknął do niej z troską poruszając wąsami zaciekawiony. Wojowniczka uciekła wzrokiem przenosząc go na rosnące obok drzewo, ewidentnie unikała kontaktu wzrokowego.
- A nie, nie! Nic, nic się nie stało Bor-rsuczku…ja tylko…chciałam spytać- zaczęła się jąkać kotka lekko się kuląc i chowając swoje łapy za ogon który kurczowo spoczywał owinięty wokół nich.
- No, dalej! Nie bój się, pytaj o co chcesz- zachęcił ją uczeń podchodząc bliżej i szturchając ją czarnym noskiem. Trochę go już męczyły te podchody, ale wiedział, że nie ma innego sposobu na wydobycie od niej tego co chciał.
<<Kwiatuszku? ;3;>>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz