BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot u Samotników!
(brak wolnych miejsc!)

Znajdki w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

15 stycznia 2021

Od Jeżowej Ścieżki CD. Drżącej Ścieżki

 Serce czekoladowego zabiło niebezpiecznie szybko. Strach ścisnął każdy skrawek jego ciała, nerwowo poruszył ogonem. Niebieska bicolorka coś miauczała do Drżącej Ścieżki, ale Jeżowa Ścieżka był za daleko żeby ich usłyszeć. Gdyby kotka w porę nie zareagowała, kremowy kocur byłby obecnie w drodze do Klanu Gwiazdy! Medyk Klanu Burzy w kilku susach znalazł się przy wojowniku i zaczął go obwąchiwać, czy aby na pewno nie zrobił sobie krzywdy. Jednak poza nerwami wyglądał na okaz zdrowia. 
- Nigdy więcej mnie tak nie strasz. - miauknął Jeżyk, spoglądając na syna Oślego Ucha ze zmartwieniem i strachem w oczach. Myśl, że mógłby stracić kolejnego członka rodziny była okropna.
Położył łeb na jego głowie w upewnieniu, że bratanek wciąż tutaj jest. Dopiero później odwrócił się w stronę nieznajomej kocicy. Spojrzał w jej zielone oczy i wdzięcznie pochylił głowę. 
- Dziękuję, że go uratowałaś.
 Po tych słowach trącił bratanka w bok koniuszkiem ogona. Ten niepewnie ruszył za wujkiem, odwracając się jeszcze raz w stronę kocicy. Obserwowała jak zmierzają do wyjścia w stronę lasu, zanim zerwała się i pognała do muru. Czekoladowy kocur utkwił swój wzrok w odległym terytorium ich klanu. Wkrótce będą w domu i może oboje zapomną o tym wydarzeniu. Mogło dojść do tragedii, ale Klan Gwiazdy widocznie czuwał nad Drżącą Ścieżką. Medyk posłał cichą modlitwę przodkom. 

***

Kocur wkroczył do żłobka. W pysku trzymał potrzebne zioła. Rozejrzał się pośpiesznie po pachnącej mlekiem i ciepłej kociarni. Pląsająca Sójka dostrzegając jego obecność, skinęła mu na powitanie głową i ogonem wskazała na Muszy Lot. Wojowniczka kuliła się w gnieździe z głębokiego mchu. Co jakiś czas wydawała z siebie jęk bólu, który pomału przeradzał się w krzyk. Kociaki pchały się na świat i nie było czasu do stracenia. Medyk przycupnął przy kocicy, odkładając na bok przyniesione medykamenty. 
- Zaciśnij na tym zęby. - miauknął, podsuwając czarnej kotce patyk. Gdy tylko karmicielka wykonała polecenie, dotknął ostrożnie jej brzucha. Słysząc głośniejszy jęk, zwrócił na nią spokojne spojrzenie niebeskich oczu. - Wkrótce zostaniesz mamą. 
Poród Muszego Lotu nie był taki długi jak inne porody, chociaż dalej bolesny. Karmicielka wbijała pazury w mech i rozluźniła uścisk dopiero wtedy, gdy obok jej brzucha rozległ się cichy pisk. Jeżowa Ścieżka obejrzał uważnie malutką koteczkę. Jedno kocię. Będzie ją łatwo wykarmić i ogrzać, ale małej zapewne będzie brakowało towarzystwa. Narodziny malutkiej były jednak dobrą wiadomością dla Klanu Burzy. Przysunął ją ostrożnie do brzucha matki. Od razu zaczęła pić mleko, ugniatając brzuch kocicy miękkimi łapkami. Muszy Lot przeniosła na nią zmęczone spojrzenie. 
- Zdrowa i silna koteczka. - poinformował Jeżowa Ścieżka. Mała była nie tylko nową członkinią klanu, ale również córką jego bratanka, Drżącej Ścieżki, tym samym należała do rodziny czekoladowego. Przysunął siostrze Ryjówki ogórecznik. - Zjedz. Da ci więcej mleka, żeby ją wykarmić. 
Upewnił się, że kocica na pewno zjadła zioło, zanim wstał na równe łapy. Chwycił resztę medykamentów w pysk, po czym skierował się do wyjścia z kociarni.

***

Od narodzin koteczki minęło trochę czasu. Rosła jak na drożdżach. Czekoladowy doglądał malutkiej. Poznał w ten sposób jej imię - Płacz. Uwadze Jeżowej Ścieżki nie umknęło, że Muszy Lot często wymykała się ze żłobka, odkąd koteczka trochę podrosła oraz że Drżąca Ścieżka unika kontaktu z własną córką. Nie podobało mu się takie zachowanie. W końcu Płacz potrzebowała uwagi i miłości rodziców. Bez względu na to, czy była planowana, czy też wpadką.
Kocur, gdy tylko słońce znalazło się na najwyższym punkcie, a on łaskawie wybudził się ze snu, ruszył na poszukiwanie bratanka. Po pożarze dalej musieli odbudowywać obóz, ale było zdecydowanie lepiej. Legowisko medyka niemal wyglądało jak wcześniej. Czekoladowy zatrzymał się dostrzegając Drżącą Ścieżkę wracającego do obozu. 
- Drżąca Ścieżko! - zawołał kremowego.
Syn Oślego Ucha drgnął niespodziewanie, jakby głos wujka był ostatnim czego się spodziewał, zanim na niego spojrzał. Jeżowa Ścieżka pozostał nieugięty i ogonem zachęcił go żeby podszedł. Słyszał, że zaatakował Piaskową Ścieżkę. Bez względu na wszystko, będzie musiał odbyć z kocurem poważną rozmowę. Działo się coś niedobrego, wyczuwał to. 
- Tak, wujku?
Niebieskie ślepia medyka spojrzały na żłobek. 
- Płacz rośnie z dnia na dzień. Wiem, że jej nie odwiedzasz. - miauknął, wbijając poważny wzrok w wojownika. - Nie chciałbyś być dla niej takim ojcem, jakim był dla ciebie Ośle Ucho? Nie wiem co się stało między tobą i Muszym Lotem, ale Płacz nie jest niczemu winna i zasługuję na obecność ojca w swoim życiu. 


<Drżąca Ścieżko?>

Posted by
.

1 komentarz:

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)