- Cześć, synu - zaczął. - dziś Zgromadzenie, pamiętasz?
Kocurek kiwnął potwierdzająco głową.
- To będzie moje pierwsze Zgromadzenie, jak mógłbym więc zapomnieć! - odpowiedział z uśmiechem.
- To dobrze. Prześpij się wcześniej, szkoda by było gdybyś w trakcie zasnął. - miauknął, po czym poszedł dalej, wgłąb obozu.
Ostra Łapa spojrzał na Wierzbę której oczy wręcz błyszczały.
- Też mogę iść? - zapytała, robiąc wielkie, proszące oczy.
- Nie, jesteś jeszcze za mała. I nie martw się, nie tylko tylko kociaki nie idą. Krucza Gwiazda wybiera jedynie kilku wojowników i uczniów, reszta zostaje w obozie...
Wierzba jednak nie wyglądała na usatysfakcjonowaną tą odpowiedzią.
- ...Ale gdy wrócimy obiecuję, że wszystko ci opowiem!
***
Zgromadzenie było bardzo burzliwe. I to dosłownie. w pewnym momencie Gwiezdny Klan tak się rozgniewał, że chmury przesłoniły wcześniej idealnie przejrzyste niebo, ukryły za sobą księżyc, wielka ściana deszczu zakryła las, a wszędzie zaczęły sypać się pioruny.Cały Klan Klifu biegł jak na złamanie karku, chcąc jak najszybciej uciec od gniewu Klanu Gwiazd skierowanego na polanę i skryć się w bezpiecznym obozie. Nagle jednak las przeszył wielki huk, taki, że w uszach Ostrej Łapy aż zadzwoniło. Od razu zatrzymał się i przez wielki ból uszu, jaki wywołał ten nagły, głośny dźwięk niemal upadł. Grzmot? Taki głośny? Musiał uderzyć gdzieś naprawdę blisko! Zaczął z przerażeniem rozglądać się i to co ujrzał ledwie ze dwie długości drzewa przed nim sprawiło, że łapy niemal się pod nim ugięły.
- Tato! - krzyknął i podbiegł do czarnego kocura, którego przygniatał teraz pień drzewa. Leżał nieruchomo, a krew powoli spod niego wypływała. Ostra Łapa szybko rzucił się na drzewo, chcąc wyjąć ojca spod niego, to jednak okazało się być zbyt ciężkie, by mógł ruszyć je jeden kot. - Pomóżcie mi!
Inni wojownicy również zaczęli pchać konar, szybko jednak udało im się wydostać spod niego lidera.
Ostra Łapa z poczuciem obezwładniającej bezsilności wpatrywał się w jego szeroko otwarte, puste oczy. Krucza Gwiazda zginął. Znowu. Deszcz moczący jego krótką sierść, zimne powiewy wiatru i odległe grzmoty teraz jakby ucichły i zniknęły, stały się tak nieistotne, że Ostra Łapa nawet ich nie zauważał.
Czy to właśnie była kara Klanu Gwiazdy? Wiedział, że jego ojciec rzucił się wcześniej na tamtą samotniczkę. Czy przodkowie uznali to za złamanie odwiecznej zasady pokoju na zgromadzeniach i postanowili odebrać mu życie na znak dezaprobaty?
Nagle Krucza Gwiazda wziął głęboki, głośny wdech i poruszył się lekko. Następnie wstał, spojrzał na otaczających go wojowników i jakby nigdy nic powiedział:
- Chodźmy.
***
Gdy dotarli, obóz wydawał się być nienaturalnie pusty i cichy, nie było widać w nim żadnej żywej duszy. Jednak gdy wszyscy weszli, z legowisk zaczęły się wyłaniać pyski zaciekawionych, którzy wcześniej chowali się przed burzą. Ostra Łapa zauważył jak nagle, niczym wystrzelona z procy z kociarni wybiegła buro-biała koteczka i szybko podgnała do wchodzących. Rozejrzała się po kotach, a gdy jej wzrok spoczął na biało-rudym kocurku, podbiegła do niego, po czym rozpoczęła swoje zwykłe już przesłuchanie.- I co? Jak było? Dlaczego wszyscy są tacy jakby przygnębieni? Co to był za huk? I tak szybko wezbrały się chmury i zrobiła się burza! Mama mówi, że to przez gniew Klanu Gwiazdy! Że coś stało się na zgromadzeniu co ich rozzłościło! - Wierzba mówiła z przejęciem, niecierpliwie ruszając wąsikami. Ostra Łapa jednak milczał, odezwała się więc znów. - Obiecałeś, że wszystko mi opowiesz!
- I opowiem. Ale gdy wstanę. Jestem zmęczony - po tych słowach wymianął ją i ruszył ku legowiskj uczniów.
<Wierzb?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz