BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Znajdki w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Nocy!
(jedno wolne miejsce!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

28 listopada 2018

Od Pszczelej Łapy CD Lśniącej Łapy

- Mam kilka pytań. - Córka lidera obeszła przyszłego medyka. Jej ton był poważny, przez co zdawało się iż młoda kotka znowu chce wpakować się w kłopoty z własnej woli.
Jednak w duchu czuła się dość niezręcznie. Czemu się tu dziwić? Chodziło o matkę Lśniącego. Chciała się dowiedzieć o niej jak najwięcej, a jednak wciąż musiała zamaskować swoje intencje. Cóż, nie jest to takie proste, jak myślała...
Natomiast liliowy kocur przewrócił oczami i westchnął:
- No, dawaj.
- Czy według Poplamionego Piórka robię postępy? Co ona o mnie myśli?
- Tak... Chyba tak - mruknął Lśniąca Łapa. - Ale nie mam pojęcia, jakie ma o tobie zdanie. Nie umiem czytać w myślach.
- Nic nie wspominała? - warknęła Pszczela Łapa.
- Nic, a co?
- Tak pytam... - Kotka odpuściła. Po raz kolejny, ale tym razem obiecała sobie, że raz na zawsze. Za każdym razem obiecywała, z czego nic nie wychodziło.
- Coś jeszcze? - Liliowy najwidoczniej tracił cierpliwość.
- Nie. Idź zbierać zioła czy co tam robisz. Cokolwiek - prychnęła i zniknęła gdzieś poza obozem.

***

- Cholera, Pszczela Łapo, postawa! - miauknęła ostro Poplamione Piórko.
Ta, jeszcze tego do szczęścia brakowało - wyprowadzić mentorkę z równowagi. Najpierw Lśniący udowodnił jej, że pozostaje dla niej obojętna, a teraz znów ją zawodzi tym, że nie potrafi prawidłowo wykonać skoku. Była na siebie tak wściekła, że nie potrafiła tego znieść. Miała ochotę położyć się na trawie i zacząć wyć. Ba! Przeklinać Klan Gwiazdy, że nie potrafiła odnaleźć się w tej przedziwnej sytuacji. Co ona w ogóle sobie myśli?
Pszczółka spuściła po sobie uszy i wymamrotała ciche "przepraszam". Na szczęście syjamka może uspokoić się tak łatwo, jak się zdenerwowała. Popatrzyła na uczennice swoimi łagodnymi oczętami i westchnęła.
- Zajmiemy się tym później. I nie musisz się załamywać. Nie jesteś jedyną w historii Klanu, która ma problem ze skokiem na odpowiedni dystans. Po prostu musisz poświęcić na to więcej czasu, którego aktualnie nie masz.
Poplamione Piórko zerknęła na pobliski dąb. Po jednej z gałęzi skakał sobie pulchny skowronek, aż ciężko byłoby odpuścić taki przysmaczek. Pszczółka oblizała się odruchowo.
- Postaraj się nie wydać ani jednego dźwięku, złapiesz go bez problemu.
Szylkretka przyjęła wyzwanie. Cofnęła się kilka kroków i spuściła kark, byle wystartować z odpowiednim rozpędem. Ruszyła w kierunku drzewa i tuż przed nim wykonała swój słabiutki skok. Przynajmniej uczepiła się kory drzewa. Ostrożnie zaczęła brnąć ku swojej ofierze, która na widok kota schowała się w dziupli.
Teraz Pszczółka musiała działać szybko. Przeniosła wszelką siłę woli w cztery łapy. Wystrzeliła przed siebie i udało jej się nawet wdrapać na gałąź. Skoczyła w kierunku dziupli i zablokowała wylot przerażonemu skowronkowi. Sięgnęła łapą ku niemu, oczywiście kończąc jego żywot pazurami. Zrzuciła go na ziemię, a sama skończyła z gałęzi, uniosła go pyskiem i wróciła do mentorki.

***

Po powrocie kotki, skowronek skończył na stosie. Sama zaś zabrała mysz polną. Oh, tak bardzo była głodna. Znalazła więc Lśniącą Łapę i ułożyła się obok niego.
- Jak ci minął dzień, Lśniąca Łapo? - Ugryzła kawałek myszy.

<Lśniący? Wiem, że to jest złe ;-;>

Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)