BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Znajdki w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Nocy!
(jedno wolne miejsce!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

24 października 2016

Od Czarnej Gwiazdy

Niby zwykły dzień w Klanie Nocy, ale czy członkowie jego klanu... Czy zastępca, medyk, albo lider wiedzą co się dzisiaj stanie? Czy wiedzą, że dzisiaj stanie się coś okropnego... coś czego ten klan jeszcze nie doświadczył? Stary, czarny kocur wygramolił się z legowiska między kamieniami na środku obozu. Kiedy jego cztery łapy dotknęły trawy przeciągnął się. Wiedział, że ten moment jest coraz bliżej. Kiedy będzie musiał się pożegnać ze wszystkim co do tej pory znał. Kiedy będzie musiał opuścić swoją rodzinę, a raczej... jej resztki. Wieczorny Blask, Nakrapiany Kwiat, Płomienna Lapa, po części także Wodny Ogon, nawet jeszcze nienarodzone kociaki Nakrapianego Kwiatu i... jedna z najważniejszych kotów dla Czarnej Gwiazdy... nawet niż jego zastępca, czy sam najmłodszy syn - Srebrna Łapa. Każdy z nich straci część swojej rodziny.
Do czarnego lidera zbliżał się powoli czarny wojownik, umaszczeniem taki jak ojciec, jednak mniejszy. Powiedział kilka słów i ruszył do legowska wojowników. Wyszła z niego szara, pręgowana kotka. Następnie udał się do legowiska uczniów i wyszła z niego jego uczennica, po czym trzy koty wyszły z obozu. Kiedy zbliżał się do swojego legowiska usiadł gwałtownie. Jego pyszczek skierował się ku górze, a oczy były przymknięte i częściowo zaszklone. Klan Gwiazdy właśnie do niego przemawiał. Kiedy znowu ,,powrócił" do obozu wudawał się być przestraszony. Ruszył dość szybkim krokiem do kociarni. Tam czekała na niego jego partnerka - Nakrapiany Kwiat. Podbiegł do niej i przytulił się prawie przygniatając kociaka - Piórko.
- Co się dzieje? - zapytała z niepokojem Nakrapiany Kwiat. Czarna Gwiazda spojrzał na nią z bólem.
- Niedługo będziemy musieli się porzegnać. - odpowiedział szeptem, a głos mu się załamał. Królowa, nie wiedziała o co chodzi, ale zanim zdążyła o cokolwiek zapytać lider odszedł. Kiedy wyszedł ujrzał Srebrną Łapę, która właśnie wychodziła z legowiska medyka kulejąc.
- Srebrna Łapo! - zawołał przywódca i ruszył wolnym krokiem do wnuczki, ta kiedy go usłyszała zaczęła powoli kuśtykać w jego kierunku. Kiedy stała już naprzeciwko swego dziadka zapytała:
- Czemu mnie wołasz Czarna Gwiazdo?
Kotka była wyraźnie zaciekawiona. Czarny kot odczekał chwilę zanim cokolwiek powiedział.
- Obiecaj, że za wszelką cenę będziesz próbowała odzyskać swoje rodzeństwo. Żeby wrócili do rodziny... do ich prawdziwego klanu. Nawet jeżeli mnie zabraknie. - odpowiedział cicho. Srebrna uczennica była zdziwiona taką odpowiedzią.
- Jak to? O czym mówisz? - zapytała nierozumiejąc. Kocur posłał jej ciepłe spojrzenie.
- Mój czas dobiega końca. - odparł krótko.
- Ale... Przecież... Nie... - uczennica próbowała jakoś temu zaprzeczyć. Nie chciała stracić kota, który (jak uważała) chciał jej pomóc odzyskać najbliższych. Kocur kiwnął głową i ruszył do legowiska.
- Czarna Gwiazdo! - zawołała cicho za przywódcą z łzami w oczach. Za wszelką cenę próbowała je ukryć, chciała być twarda, tak jak jej wzór do naśladowania. Srebrna uczennica z powrotem ruszyła do legowiska medyka. Lider siedział przed swoim legowiskiem i czekał, aż jakiś wojownik przejdzie niedaleko. Pierwsza zbliżyła się Wilcza Róża, która właśnie szła do stosu ze zdobyczami. Czarna Gwiazda obserwował ją uważnie po czym podszedł kiedy ta sięgała po jedną z ryb.
- Wilcza Różo, czy chciałabyś pójść ze mną na polowanie? - zapytał. Była to przykrywka, żeby ostatni raz wyjść z obozu. Kotka spojrzała na lidera zaskoczona pytaniem. Zazwyczaj kiedy przywódca chciał wyjść szedł sam, albo z Nakrapianym Kwiatem, jednak ona musiała zajmować się teraz Piórkiem.
- Dobrze. - odpowiedziała i wojowniczka z liderem ruszyli w kierunku wyjścia. Nie wiedziała, że po powrocie i po tym jak wejdzie do swojego legowiska już nigdy nie zobaczy go żywego. Szli wolno, lider nie chciał się za bardzo zmęczyć, ale chciał też zobaczyć rzekę i inne terytoria Klanu Nocy. Nie myślał o polowaniu, wiedział, że już niczego by nie złapał. Teraz patrzył jak w większości bezlistne drzewa kołyszą się i myślał o wszystkich swoich błędach. Wiedział, że to wszystko, że przeciwny klan zniszczył jego klan, a on sam przeżył. Jednak nie zapominał, że miał wybór i to on zdecydował, że zabije swojego wroga. Przez wiele księżycy karmił się chęcią zemsty, a kiedy zrealizował swój cel już nic go nie obchodziło. Jednak kiedy Klan Gwiazdy mu się objawił by założyć klan... Klan Nocy powróciły dawne nawyki. W każdym, kto nie był w jego klanie widział wroga. Kiedy ktoś wszedł na tereny Klanu Nocy i on go zauwarzył zabijał... Jego łapy są splamione krwią wielu kotów, a teraz na tą samą ścieżkę sprowadził Srebrną Łapę. Wmawiał jej, że nienawidzi Klanu Burzy, bo porwali jej rodzeństwo i ojca, bo... No właśnie, nie miał żadnego powodu by to robić. Płomiennej Łapie nigdy nie okazał miłości, podobnie jak swoim pierwszym synom... Teraz żyje już tylko jeden, no... można powiedzieć, że dwóch. Czy to przez ten jeden błąd do tej pory, Czarna Gwiazda był bezduszny i jego duma ważniejsza była od tego, czy pójdzie do Klanu Gwiazdy, albo Miejsca, Gdzie Brak Gwiazd? Teraz kiedy o tym myślał żałował tego wszystkiego. Bał się Miejsca, Gdzie Brak Gwiazd... nie chciał trafić tam, gdzie trafił Kamienny Pazur. A teraz, jego syn - Wodny Ogon - będzie nowym liderem. Prawdopodobnie dopiero następnego ranka zorientują się, że założyciel Klanu Nocy nie żyje. Nie chciał mówić tego nikomu wprost, że dzisiejszego wieczoru umrze. Nie chciał, żeby bliscy już teraz się zamartwiali.
Po chwili słyszeć się dało szum wody... To rzeka.
- Wilcza Różo, możesz już iść. - powiedział czarny jak noc kocur. Wojowniczka była lekko zdezorientowana. Nie można było się jej dziwić, w końcu jeszcze kilkkadziesiąt bić serca przywódca prosił ją by z nim poszła. Kiwnęła głową i odkłusowała. Starzec został sam. Patrzył tępo w nurt rzeki. Po dłuższej chwili dotknął ją łapą, lecz szybko ją wycofał. Woda była zimna. Pora Opadających Liści dobiegała końca i coraz szybciej ustępywała Porze Nagich Drzew. Przez Czarnego przebiegł delikatny dreszcz. Powoli zaczął iść wzdłóż rzeki. Myślał o tym wszystkim. Zastanawiał się czy Wodny Ogon zostanie dobrym liderem. Może uda mu się naprawić to wszystko co zniszczył jego lider? A może wręcz przeciwnie? Może przez niego las pogrąży się w wojnach?
Niedługo później poczuł zapach Klanu Klifu. Spojrzał w górę. Słońce było już na środku. Więc przyśpieszył trochę, żeby dotrzeć do obozu przed zachodem, żeby porzegnać się jeszcze z najważniejszymi kotami.
Kiedy dotarł do obozu słońce zachodziło. Wszyscy byli pogrążeni w rozmowie. Czarna Gwiazda wszedł do żłobka, gdzie Nakrapiany Kwiat jadła mysz. Przytulił się do niej i polizał między uszami. Kotka wtuliła się w jego futro. Następnie kocur ruszył w kierunku Wieczornego Blasku, który rozmawiał z Wodnym Ogonem.
- Wszystko w porządku? - zapytał ojciec.
- Tak, a co miałoby być niewporządku? - zapytał zastępca. Wieczorny nie wiedział co powiedzieć.
- Wszystko dobrze. - powiedział tylko wojownik. Czarny kiwnął głową i ruszył w kierunku Srebrnej Łapy. Siedziała sama. Było to dość dziwne, bo zazwyczaj była pogrążona w rozmowie
- O co chodziło Czarna Gwiazdo? - zapytała od razu.
- Wkrótce się dowiesz. - odpowiedział. - Pamiętaj, żebyś nie przeceniała swoich możliwości i zawsze doceniaj swojego przeciwnika. - uśmiechnął się słabo. Po czym zaczął odchodzić.
- Nie jesteś głodny? - zapytała. Kocur zatrzymał się i przez chwilę milczał.
- Nie... - odpowiedział po czym wszedł do legowiska. Zamknął oczy. Słyszał rozmowy wojowników. Wszyscy powoli zaczęli wchodzić do legowisk. W końcu słychać było już tylko świerszcze. Potem Czarna Gwiazda nie słyszał już niczego... po prostu głucha cisza...

~*~

Otworzył oczy - ciemność. Poczuł, że się unosi. Zobaczył obóz, który się oddalał i oddalał... Zaczęła spowijać go biała mgła, aż w końcu zniknął. Przed nim stanęła biała kotka z gwiazdami wplecionymi w sierść. Była ogromna.
- Czarna Gwiazdo. Umarłeś, nie możesz wykorzystać żadnego ze swoich żyć. Twoje ciało już by tego nie wytrzymało. - powiedziała, a jej głos rozniósł się echem po głuchej nicości. Nagle za nią pojawiły się inne koty wielkości czarnego kocura. Wśród nich rozpoznał Poranną Rosę, Cichą Łapę, Długoszkę i kilka kotów z jego klanu.
- Nie mogę wpuścić cię do Klanu Gwiazdy. - zaczęła, a z tymi słowami w oczach lidera pojawiły się łzy. - Trafisz więc do Miejsca, Gdzie Brak Gwiazd. - dodała. Jego rodzina stała się smutna. Nigdy nie dołączy do nich ojciec i jednocześnie partner. Nagle z daleka zaczęła pojawiać się ciemność, a wszystkie koty zaczęły się oddalać. Nadal siedziały... ale to Czarna Gwiazda przybliżał się do czarnej próżni, choć nadal siedział. Przed nim stanął czarny kocur z bujną sierścią.
- Witaj w Miejscu, Gdzie Brak Gwiazd. - uśmiechnął się złowieszczo.

1.372 słowa :0 - mój rekord

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz