BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

07 marca 2021

Od Omszonej Mordki

 Uderzał ogonem ze wściekłości o ziemię, zaś pazurami walił w każdy napotkany kamień. Jego posrana stara stwierdziła, że nie oddadzą bachora Jesionowego Wichru tylko będą go kurwa trzymać, aż ojczulek sam se po niego przylezie. Zasadzki jej się zachciało, jakby już nie dostała po mordzie wystarczająco porządnie na wojnie. Jeszcze ta zasrana polana, którą im zabrali.
Tego dnia czara goryczy została przelana. Podczas treningu wściekłość kocura sięgała zenitu. Wbijał pazury w przeciwnika nie mając litości, prawie by go rozerwał na strzępy, gdyby inny kot nie interweniował. Zziajany ale nadal wściekły, dyszał ciężko, wyładowując swoją frustrację na spróchniałym drzewie. 
— Uspokoisz się? — strzepnął uchem, gdy usłyszał nad sobą warknięcie. Uderzył łapą w gałąź, odłamując ją z trzaskiem.
— Nie — wysyczał sfrustrowany — Wkurwia mnie ta raszpla — kolejny raz uderzył w niewinne drzewo, zostawiając na nim ślady swoich pazurów. Warknął, kiedy usłyszał cichy śmiech.
— To się ucieszy. Klan Gwiazdy chce żeby zginęła. Tak jest zapisane w gwiazdach — Sroka, a przynajmniej Mech twierdził, że właśnie nią jest rozmyta postać, wzruszyła barkami — Twoim zadaniem jest ją zabić. Przodkowie wybrali ciebie na wybawiciela klanu klifu, spod jarzma tej wariatki — dodała zaraz, mrucząc cicho. Mech milczał przez wiele uderzeń serca. On? Zakała rodziny? Został wybrany przez sam klan gwiazdy do tak ważnego zadania? Uśmiechnął się pod nosem. Był wybrańcem. Zbawicielem. Cała reszta mogła mu naskoczyć.
Skinął łbem twierdząco, wybudzając się ze snu.
Ocknął się w swoim legowisku, tuż przy samym wejściu z leża wojowników. Ziewnął, rozglądając się. Noc trwała w najlepsze, kilku wojowników spało, większość była w drugim legowisko oraz w legowisku medyków. Kocur wstał po cichu, wychodząc z obozu. Szukał tego jednego, cholernego krzaka, którego widział niedawno.
Czarne jagody błysnęły w blasku księżyca.
Uśmiechnął się pod nosem, zbierając kiść. Wrócił pospiesznie, upewniając się, że wszyscy spali, zakradł się do legowiska swojej matki. Szylkretowa kocica oddychała spokojnie, pogrążona we śnie. Przez chwilę zawahał się. Zaraz jednak poczuł, jakby jakaś niewidzialna siła go pchnęła.
Złapał kępkę mchu, po czym rzucił się na liderkę, przyciskając roślinę do jej pyska. Kocica szarpała się, wydając z siebie bliżej nieokreślone dźwięki. Przydusił ją swoim ciężarem ciała tak, by leżała w miejscu.
Sapnął, gdy zrozumiał, że to wszystko będzie trudniejsze niż myślał. Złapał ją szybko za kark, łamiąc go jednym, sprawnym ruchem.
Kocica padła na ziemię martwa. Omszony uśmiechnął się pod nosem, po czym ułożył ją tak, jakby spała. Kiść jagód śmierci ułożył na jej łapie, zaś kilka wepchnął do pyska, brudząc go. Zadowolony ze swojego dzieła zatarł wszystkie ślady, wychodząc na zewnątrz. Gdzieś trawa zaszeleściła a skulona sylwetka Koperkowego Futra przemknęła mu przed oczami. Ten mały gnojek!
W kilku susach dopadł do niego, pazurami przyciskając do ziemi. Wielkie ślepia spoglądały na niego z przerażeniem. Po jego policzkach spływały powoli łzy.
— Wygadaj się, że mnie tu widziałeś a skończysz jak ona — splunął kocurkowi w pysk, na potwierdzenie swych słów, drapiąc go po pysku, po czym pozwolił mu uciec. Obserwował jak wojownik ucieka z podkulonym ogonem a kilka uderzeń serca później, sam udał się na swoje legowisko, by zapaść w sen.
Jeden problem załatwiony.
Pozostało mu jeszcze kilka.
Posted by
.

1 komentarz:

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)