BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Po długim oczekiwaniu nowym zastępcą Owocowego Lasu została ogłoszona Sówka. Niestety jest to jedyne pozytywne wydarzenie jakie spotkało społeczność w ostatnim czasie. Jakiś czas po mianowaniu zwiadowczyni stała się rzecz potworna! Cały Owocowy Las obudził się bez śladu głównej medyczki, jej ucznia oraz dwójki rodzeństwa kocura. Zdruzgotana Świergot zgodziła się przejąć rolę medyka, a wybrani stróże – Orzeszek i Puma – są zobowiązani do pomocy jej na tym stanowisku.
Daglezjowa Igła w razie spotkania uciekinkerów wydała rozkaz przegonienia ich z terytorium Owocowego Lasu. Nie wie jednak, że szamanka za jej plecami dyskretnie prosi zaufanych wojowników i zwiadowców, aby każdy ewentualny taki przypadek natychmiastowo zgłaszać do niej. Tylko do niej.
Obóz Owocniaków huczy natomiast od coraz bardziej wstrząsających teorii, co takiego mogło stać się z czwórką zaginionych kotów. Niektórzy już wróżą własnej społeczności upadek.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Miot u Samotników!
(brak wolnych miejsc!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

06 grudnia 2020

Od Wilczka

Było mu dobrze tam, gdzie był i wcale nie pchał się na ten cały „wielki świat”.
Dlaczego zmuszono go do opuszczenia bezpiecznej kryjówki? Tam nie brakowało mu niczego. Cudowne ciepełko, smaczny pokarm, uspokajający szum – trzy najważniejsze rzeczy, których miał pod dostatkiem w tej dziwnej, maleńkiej krainie. Nie musiał przejmować się ani zimnem, ani głodem, gdyż nie miał pojęcia o tak przerażających rzeczach. Gdyby mógł, jak najszybciej powróciłby do środka, by nigdy się o nich nie dowiedzieć.
Obecnie wierzgał się między dziwnie pachnącymi łapami, piskliwie skomląc i starał się odnaleźć krępymi kończynami powrotną drogę do utraconego schronienia. Przeszywające zimno sprawiało, iż w kącikach zamkniętych ślipek pojawiły się pierwsze łzy, lecz zostały one prędko wylizane przez nieznaną, gorącą rzecz. Zdezorientowany kocurek, czując ciepło rozchodzące się od owej dziwności, zaczął domagać się więcej. Jakimś cudem zdołał przylgnąć do czarnego futra na brzuchu matki, łaknąc spróbowania mleka, które skutecznie zaspokoiło wiercące uczucie głodu i strachu.
W podobny sposób zaczęły mijać kolejne wschody słońca, podczas których świeżo upieczony członek Klanu Wilka poznawał coraz to wspanialsze niuanse otoczenia. Jego maleńkie uszka przyswajały nowe informacje, dzięki czemu poznał swoje imię – Wilczek. Racja, nie zdawał sobie sprawy, czemu mama wybrała akurat to miano, ale mu to nie przeszkadzało. Dodatkowo, te dziwne kulki futra mruczące obok niego to były siostry! Jeśli dobrze pamiętał, nazywały się Złota i Czereśnia. Pokochał je ot tak, bez żadnego większego powodu.
Wtedy nastąpiła ogromna zmiana.
Przysiągł sobie, iż na zawsze zapamięta to wspaniałe uczucie, gdy po raz pierwszy otworzył niewybarwione ślipia. Chociaż przez pierwsze dni rozpoznawał jedynie kolorowe plamy, to nie tak długo po tym zobaczył pyszczki rodziców, sióstr i paru wojowników. Spodobało mu się to.
Ze zdziwieniem odkrył, że na pręgowanych łapkach można się utrzymać i nawet poruszać, więc ostatnie wschody słońca spędził właśnie na doskonaleniu tej czynności. Mozolnie, lecz z uporem, zataczał coraz większe koła, aż w końcu dotarł na skraj jaskini będącej żłobkiem Klanu Wilka. Ostre światło słoneczne z początku nieco ostudziło jego zamiary, ale i tak nie było w stanie powstrzymać go przed próbą ucieczki z kociarni. Kiedy dotarł do momentu, w którym delikatną poduszeczką dotknął twardego gruntu, ogromny uśmiech wstąpił na jego pyszczek.
— Pilnuj to przebarwione dziwactwo, Skowronkowy Trzepocie — rozległo się nieprzyjemne charknięcie gdzieś na górze, przez co Wilczek z grozą uniósł orzechowe ślipia. Dostrzegając liliowy pysk nieznanego mu dotąd kocura, prędko wstał na chwiejące się łapki i wyprostował ciemny ogonek.
— Nie powinnaś pozwalać mu na tyle. Czym kocię za młodu nasiąknie, tym na starość zostanie — mruknął naburmuszony medyk, posyłając kociakowi nieprzychylne spojrzenie. Zaraz jednak srogość zielonych oczu ustąpiła miejsca niecodziennej ciekawości. Zauważając dziwny błysk w oczach starszego, Wilczek głośno przełknął ślinę.
— Muszę dokładnie zbadać Wilczka i Złotą. Czereśnia ma normalne, białe futro. Ta dwójka natomiast wygląda jakb — nagle cętkowany przerwał swoją wypowiedź, głośno sycząc z niespodziewanego bólu. Z furią spojrzał na swoje łapy.
Wilczek, uparcie zaciskając ząbki na patykowatej kończynie medyka, posłał mu drwiący uśmieszek.

<Potrójny Kroku?>
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)