BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?

W Klanie Nocy

Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.
Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.

W Klanie Wilka

Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.
Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).

W Owocowym Lesie

Dla owocniaków nadszedł trudny okres. Wszystko zaczęło się od śmierci wiekowej szamanki Świergot i jej partnerki, zastępczyni Gruszki. Za nią pociągnęły się śmierci liderki, rozpacz i tęsknota, które pociągnęła za sobą najmłodszą medyczkę, by skończyć na wybuchu epidemii zielonego kaszlu. Zmarło wiele kotów, jeszcze więcej wciąż walczy z chorobą, a pora nagich drzew tylko potęguje kryzys. Jeden z patroli miał niesamowite szczęście – natrafił na grupę wędrownych uzdrowicieli. Natychmiast wyraziła ona chęć pomocy. Derwisz, Jaskier i Jeżogłówka zostali tymczasowo przyjęci w progi Owocowego Lasu. Zamieszkują Upadłą Gwiazdę i dzielą się z tubylcami ziołami, pomocą, jak i również ciekawą wiedzą.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty


Miot w Owocowym Lesie!
(dwa wolne miejsca!)

Zmiana pory roku już 7 grudnia, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

16 września 2020

Od Jesionowego Wichru cd Kaczorka

Wielkie drzewo kołysało się na wietrze, a on siedział wpatrując się w wodę, obok Brzoskwiniowa Bryza śmiejąc się, skakała po polanie, zachęcając go ogonem do przyłączenia się. Powoli ruszył w jej stronę, ale jeszcze ostatni raz spojrzał w swoje odbicie. Jego pysk pokrywała siwizna, co mocno go zaskoczyło. Był pewien, że wcześniej jej tam nie widział. 
- Jesionowy Wichrze, no chodź ile mam czekać? - Usłyszał głos ukochanej. 
Rozejrzał się dostrzegając, że ta za nim siedzi. Jej kremowe plamki, również pokrywały siwe włosy. Byli już tak starzy? Splótł z nią ogon, opierając głowę o jej miękkie futerko.
- Co z Kaczorkiem, Malinką i Jesiotrem? - zapytał.
Kotka chciała odpowiedzieć, lecz niebo zasnuło się ciemnymi chmurami, a głos stamtąd zakrzyknął, aż przebiegły mu ciarki po plecach,
- Tato! Tatooo, obiecaaałeś! - zawył.
Poczuł jak cały świat rozmazuję się, a on wpada do głębokiej czerni.

***

Zamrugał i pierwsze co dostrzegł to Kaczorek. Ten malusi kociak, którym był zawsze. Czyżby tylko śnił? Ale skąd ten głos? Odpowiedź na to pytanie pojawiła się dość szybko.
- Tato! Obiecałeś! - Rudy skoczył mu na głowę, ciągnąc za ucho. 
Ziewnął, trąc zaspane oczy i patrząc niezrozumiale na syna. Co on obiecał? Musiał chyba zapomnieć, skoro kociak był tak zdesperowany, że budził go w środku nocy. 
- Tato! Chodźmy już! 
- Mhm! - mruknął wstając na łapy. 
Udał się za uradowanym kociakiem na zewnątrz dostrzegając, że do świtu jeszcze długa droga. Co on takiego obiecał? No nic... Pewnie niedługo się dowie. Ziewnął ponownie. A taki miał miły sen... Spojrzał na syna, który wpatrywał się w nocne niebo. A tak... Gwiazdy. Pewnie o to mu chodziło. Ułożył się na ziemi, wołając Kaczorka do siebie. Zadarł głowę do góry, czując jak kociak wchodzi mu na grzbiet i opiera łapki o jego głowę. 
- Opowiedz mi o nich... - miauknął kociak.
- To co widzisz to Srebrna Skóra. Gwiazdy na nich symbolizują każdego kota, który żył na tej ziemi.
- Jak to sył? 
- Wiesz, Kaczorku. Jesteśmy wszyscy złączeni w jednym, wielkim kręgu życia. Gdy pojawia się mała roślinka, która przebija ziemię, kiełkuję i rośnie, staję się wielkim drzewem, które rozsiewa swoje nasiona, a na końcu swej wędrówki starzeje się i umiera. A cykl rozpoczyna się na nowo w jego potomstwie. To samo tyczy się nas. Te gwiazdy... To wspomnienia po tych, co odeszli. Widzisz te dwie o tam, nieco oddalone od siebie? - Wskazał łapą na niebo. Kocurek skupił się i kiwnął głową. - To Twoja babcia i dziadek, a ta mniejsza... To mój brat. Malinowa Łapa. - powiedział. 
- Jak to Malinowa Łapa? Psecies Malinka jest jedna! - zdziwił się kocurek. 
- Nie, Kaczorku. Tak jak ty masz imię po dziadku, tak Malinka ma po moim braciszku. Bardzo go kochałem, ale odszedł przed waszym narodzeniem. Teraz jest z twoimi dziadkami. 
- Opowies coś o nich? - poprosił malec, wpatrując się w trzy gwiazdy migoczące do nich jasno, jakby wiedziały, że były obserwowane.
- Oczywiście. Twoja babcia była bardzo surowa. Ciągle nas myła i próbowała upilnować. Była jednak silna i waleczna oraz mimo wszystko kochała nas mocno. Nazywała się Oblodzona Sadzawka. A twój dziadek Kaczy Pląs... On... - Co miał mu powiedzieć? Że tak naprawdę wolał od mamy swojego przyjaciela Niedźwiedzie Futro? Pewnie Kaczorek nie byłby zadowolony, gdyby opowiedział mu o tym, więc wolał pominąć jego romans z kocurem - On był super tatą. Świetnie się razem dogadywaliśmy i bawiliśmy. Obiecał mi... że nauczy mnie chodzić po wodzie. Jednak... Jednak niestety zmarł kilka dni przed moim mianowaniem. - westchnął ze smutkiem. - Zaatakował nas Klan Klifu. Oni... Porwali moje rodzeństwo i zabili twoich dziadków.
- Ale psecies ciocia Lodofa i wujek Gluska są s nami.
- Tak... Ponieważ dokonaliśmy wymiany. Dlatego teraz... Obóz jest pilniej strzeżony. Dlatego powinieneś bardziej uważać i nie bawić się po nocach bez opieki. Nie chciałbym byś i ty odszedł polować z Klanem Gwiazdy, nie poznając tego wszystkiego. 

<Kaczorku?>
Posted by
.

1 komentarz:

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)