BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Rozpoczęła się kolejna edycja eventu Secret Santa! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 15 grudnia, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

18 lutego 2021

Od Potrójnego Kroku cd Północnego Mrozu

 - Mam problem z Wilczą Łapą. Boli go klatka piersiowa, szybko się męczy i jakoś tak dziwnie oddycha. Oczywiście nie przez cały czas. Głównie wtedy, kiedy każę mu zrobić coś, co wymaga więcej siły. - powiedziała cicho, patrząc uważnie na medyka - I... I zastanawiam się, czy masz może jakieś zioła, które mogłyby to uleczyć. 
Zastanowił się chwilę. Takie objawy były bardzo poważne. Mogło to być coś związanego nie tylko z chorobą, ale i pracą serca. Ostatnio z nudów zrobił sekcję myszy. Była mała, ale pewnie wnętrze jej ciała, wcale tak bardzo nie różniło się od kociego. Jedynie ptaki miały dziwne worki, które za nic nie mógł sklasyfikować do czego służyły. Wracając. Miała małe serce. Zazwyczaj koty wyjadały wszystko, zostawiając tylko kości i futerko. Nie interesowały się tym co właśnie połykają. On do tego podszedł w końcu na poważnie i zaczął badać szczegółowo mysi organizm, nazywając niektóre elementy swoimi własnymi nazwami. Jednak nigdy nie mógł pojąć, co za co odpowiada. No... może prócz serca. Ono miało dużo żyłek, w których płynęła krew, a nawet wnętrze organu ją zawierało. Możliwe, że tam była produkowana ta substancja. Jednak czym była krew? Jedynie prócz metalicznego smaku i wiedzy, że jak wypłynie to kot umierał, nie znał jej właściwości. Esencja życia? Czy może coś innego? Więc czemu od razu wpadł, że kocur miał problemy właśnie z tym organem? Przy zawale, serce kuło. Kot wcześniej również skarżył się na dziwne objawy, które z łatwością połączył. Czyżby kocurek miał z nim problem? Jeśli tak... Nie wiedział, czy jakieś zioła by pomogły. 
- Muszę go zbadać. - miauknął w końcu, kierując wzrok na Północny Mróz. 
Martwiła się o swojego ucznia... Nie dziwił się. 
Jakiś czas później Wilcza Łapa siedział u niego na mchu, a ten oglądał go z każdej strony. Przycisnął ucho do jego klatki piersiowej, słysząc zamiast rytmicznego bum... bum...bum - Bum...bum, bum, bum...Bum. Tak szybko biło, że aż zaczął zastanawiać się, czy tu nie biegł. Ale z słów jego mentorki wynikało, że szedł tu od razu po śnie. Niepokojące. Nie znał jednak nic, co mogło zmniejszyć bicie serca kocurka, prócz trucizny. Nie chciał jednak jej stosować, bo pewnie młody by umarł. 
Przekazał złe wieści wojowniczce.
- Tutaj nie pomogę. Nie ma ziół na jego przypadłość. Nigdy nie spotkałem się z czymś takim. Wątpię, że i inni medycy coś by na to poradzili. - wyznał jej. 
Kilka dni później, Wilcza Łapa zmarł. 
Ciekawiło go to, jak wygląda jego serce. Chciał zobaczyć, co sprawiło, że uczeń poszedł polować z przodkami. Nie podszedł jednak, nie odważył się, widząc jak Północny Mróz przygląda się składanemu do ziemi ciału. 
- Żegnaj - miauknął do kocurka, którego szansa na życie zmalała wraz z jego wyrokiem. 
Oby tylko Północ nie zaczęła go obwiniać za to co nastąpiło, tak jak Wróblowa Gwiazda, kiedy zmarła jego matka. 
- Jeżeli chcesz ziarna maku, to mogę ci je przynieść - zwrócił się do kotki, która nadal siedziała nad grobem swojego ucznia. 
Ziemia powoli zaczęła zakrywać jego ciało. Lubił go. Naprawdę lubił. Pamiętał moment, kiedy odbierał go na świat. Ten szok wymieszany z radością. Złoty kot! Wybraniec, którego Klan Gwiazdy wybrał na swojego mesjasza! Teraz... wątpił w to. Czyżby Klan Gwiazdy coś mu komunikował? Jeżeli tak... Nie wiedział co.

<Północ?>
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)