BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

06 stycznia 2020

Od Sokoła CD. Nostalgii

*jeszcze na starych terenach*

― Nic, spadaj, od dziś tutaj mieszkam ― syknęła wrogim tonem, jeżąc sierść na karku ― Możesz pozdrowić ode mnie Szyszkę i Iskrę? ― rzuciła jeszcze, wchodząc w głąb jamy.
Wzruszył obojętnie ramionami, jednak nie mógł powstrzymać się przed rzuceniem kotce ciekawskiego spojrzenia. Myślał, że będzie mu tu wygrażać, pluć na niego, a tu proszę. Taka zmiana nastawienia była trochę szokująca. Podniósł wyżej jedną brew i pochylił się nad jamą.
― No, co tu jeszcze siedzisz, wracaj do siebie, wypłoszu ― Rozluźnił się nieco, słysząc znajomy głos z wnętrza jamy.
― Dobra! ― powiedział na tyle głośno, by mieć pewność, że to usłyszała ― Odchodzę!
Po czym podniósł łapy i, udając chód, uderzył nimi kilka razy w podłożę. Po wykonaniu tej czynności czmychnął w pobliskie krzaki. Będzie czekał cierpliwie dopóty, dopóki nie usłyszy krzyków tej małej gnidy. Jeśli nie poprosi go o łaskę, trochę tu jeszcze posiedzi. Usadowił się cierpliwie w gąszczach jeżyn. Trzydzieści uderzeń serca – nic. Czterdzieści – dalej cisza. Zaczynało go to lekko frustrować, ale był nieugięty. Będzie tu siedział, aż smarkula poprosi go o łaskę.
― Wciąż czuję tu twój smród, Sokole ― spokojny, może nawet wesoły ton Nostalgii był potwornie wnerwiający, ale nie odpowiedział. ― Może wracaj już do rodzinki, dobrze? Tylko przekaż, żeby trzymali się z dala od mojej nory.
Nie wytrzymał.
― No, a co tu będziesz robić tak sama?
― Nie twoje zmartwienie.
― Mogę ci pomóc, jeśli ładnie poprosisz.
― Pozdrów ode mnie Iskrę i Muszelkę. Szyszkę też możesz. Powiedz, że jej przydupasek załatwił mi fajną norę.
Zamilkł. Po rozważeniu wszystkich „za” i „przeciw” ostatecznie uznał, że najlepiej będzie, jeśli bez zwlekania wyjmie tą chodzącą pokrakę z dziury. Skrzywił się, podchodząc bliżej do lisiej nory. Chociaż opuszczona, ciągle można było przy niej poczuć zwietrzałą lisią woń. Z dołu wpatrywały się w niego spokojne, obojętne, żółte ślepia Nostalgii.
― Wyjmować cię?
― Skoro nalegasz.
Wymamrotał ciche „bardzo” pod nosem, po czym kazał Nostalgii położyć przednie łapy na wystającym z niemalże pionowej ściany lisiej nory kamieniu. Aż dziw, że szylkretka zrobiła to tak chętnie. Pochylił się i złapał ją za skórę na karku, po czym spróbował wywindować ją w górę. Gdy był mniej więcej w połowie, Nostalgia gwałtownie szarpnęła się i złapała go za kark, ciągnąc w dół. Stracił oparcie pod łapami i puścił uczennicę, po czym spadli oboje, wzbijając tumany kurzu.
Wstał i otrzepał się, nieprzytomnym spojrzeniem przeczesując norę. Jej ciemne krańce niknęły w mroku. Mniej więcej długość lisa od niego siedziała Nostalgia, próbująca energicznymi pociągnięciami języka doprowadzić swoje rozczochrane futro do porządku. Jej żółte ślepia jarzyły się w ciemności z niezadowolenia. Nie miał złudzeń. Utknęli tu oboje.

<Nostalgio? Jeśli chcesz, możesz zrobić skipa, bo to jest jeszcze przed wędrówką klanów idk, chyba na następnym sejmie poproszę o autora, męczy mnie to wysyłanie na gmaila>
Posted by
.

4 komentarze:

  1. chohoł6 stycznia 2020 17:59

    Mam wrażenie, że ta dwójka szybciej pół klanu rozniesie niż się zaprzyjaźni xd

    OdpowiedzUsuń
  2. Hellgä6 stycznia 2020 20:26

    Och nie, już nic nie powstrzyma odpisów od Sokoła od pojawiania się dzień po opowiadaniu, do którego są xD

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Anonimowy6 stycznia 2020 20:31

      Nie mam co za sobą zrobić, to piszę opowiadania od fikcyjnych kotków, no co :< hyhy

      Usuń
  3. Emilka Uru 6 stycznia 2020 23:45

    Mmm Nostalgia, Sokół, sami w norze, daleko od obozu... To się dobrze nie skończy xd

    OdpowiedzUsuń

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)