Od Nostalgii CD. Szyszki

nr 1 i nr 4

— Od czego mam zacząć? — spytała wojowniczka.

Nostalgia poczuła przypływ dumy, słysząc jak Szyszka prosi ją o nauczanie jazdy na lodzie. Kij z tym, że sama miała o tym tyle samo pojęcia co mysz o polowaniu. Zamierzała wyszkolić czarną wojowniczkę na najlepszą śmigaczkę po zamarzniętych bagnach. Z chlubą podniosła łeb i przysiadła obok rozjeżdżającej się znów Szyszki. 

— Po pierwsze — zaczęła pewnie, wstając i modląc się z całych sił do wyższych sił o nieprzewalenie się. — Musisz łapy zrobić szerzej, o właśnie tak — zaprezentowała kotce, rozsuwając swoje długie łapy. 

Nerwowo rysując pazurami po lodzie, jakimś cudem utrzymała równowagę. Widząc patrzącą na nią z zachwytem Szyszkę podziękowała Bursztynowi za opowiedzeniu jej o tym miejscu. Przesunęła prawą łapę do przodu, po czym lewą tylną i w ten oto sposób prześlizgała się na drogi koniec i z powrotem. 

— Widzisz nic trudnego — mruknęła arogancko Nostalgia, zatrzymując się przed wojowniczką. 

Przysiadła, próbując ukryć jak bardzo zmęczyła ją ta jazda. Cicho sapiąc, spojrzała na Szyszkę, mając nadzieję, że jej nie przejrzała. 

— Jejku, naprawdę jesteś w tym dobra! — stwierdziła zafascynowana Szyszka. — Gdzie się tego nauczyłaś, co? — zapytała wesoło, a w jej żółtych ślipiach zalśniły radosne iskierki, które tak Nostalgia uwielbiała.

Lekko speszona spojrzała na swoje łapy, a później znów na kotkę. 

W zimowym otoczeniu wyglądała tak ślicznie. Jej czarne, lśniące futro kontrastowała z zimowymi zaspami, a żółte ślipia wyróżniały się na tle białego puchu. 

— Jestem brudna, czy coś? — zapytała Szyszka, zauważywszy, że młodsza się jej przygląda. 

Nostalgia pokręciła żwawo łbem, zawstydzona, że została przez wojowniczkę przyłapana. 

— Dobra, teraz ty próbujesz — mruknęła szylkretowa kotka, popychając łapą Szyszkę. 

* * *

― Dobra robota! ― pochwaliła ją Szyszka, przez co o mało co młodsza się nie zarumieniła.  ― Teraz go zakop i... skoro uważasz, że to było łatwe, to masz ochotę porobić coś innego? ― zaproponowała uczennicy. 

Nostalgia usiadła zmęczona. Pomimo tego co powiedziała mentorce, tak naprawdę padała z sił. Miała ochotę położyć się i nie nie robić, ale wiedziała, że czarna tego nie pochwali. 

― Może... porozmawiamy? ― burknęła nieco nieśmiało, ukradkiem zerkając na kotkę. 

Widząc uśmiech na jej pysku, odetchnęła z ulgą. 

― Jasne ― odpowiedziała wesoło, jakby tylko czekała na taką propozycję. ― O czym chcesz porozmawiać? O, wiem, wpadł ci może już ktoś w oko Nostalgio? ― zapytała uczennicę, siadając obok niej. 

Z jej żółtych ślipi wręcz emanowała ciekawość. 

― D-dlaczego tak sądzisz, lisi bobku? ― prychnęła znajda, uciekając wzrokiem od swojej mentorki.

Kotka przechyliła łeb lekko rozbawiona. 

― Powiedzmy, że ostatnio stałaś się milsza, częściej się uśmiechasz... Nic dziwnego powoli idzie wiosna, nawet Bursztynowi i Muszelce coś ostatnio amory się pojawiły w głowie...  No powiedz kto to ― poprosiła Szyszka, lekko szturchając szylkretkę. 

Znajda prychnęła niezadowolona. Nie chciała rozmawiać jeszcze z nią na ten temat. Bała się, że ta ją przez to odrzuci, albo co gorsze, znienawidzi. 

― A-a ty? Ty kogoś lubisz? ― mruknęła niechętnie Nostalgia, zmieniając temat i  mając nadzieję, że ta nie odpowie, że tego lisiego bobka Sokoła. 

<Szyszko?>