BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

14 stycznia 2020

Od Leśnej Łapy

*uznajmy, że kociaki poznały się wcześniej niż Leśny spotkał Igłę*

Płowy lekko oszołomiony całym zajściem lustrował uważnie niebieską. Minęła dłuższa chwila zanim Karmel się ogarnął i odpowiedział na pytanie.
- Jestem Karmel. Ja... Ja tylko spacerowałem... Nic złego nie chciałem zrobić - miauknął kocurek lekko onieśmielony.
- Ja jestem Jaskółcza Łapa. Uczennica Klanu Wilka i córka Grzmiącego Potoku - oznajmiła z dumą kotka. Płowy nie lubił tego, że wszystkie koty, które go tylko zauważyły były do niego agresywnie nastawione. Nowo poznana Jaskółcza Łapa zdawała mu się bardziej przyjazna.
- Klan Wilka? To jeden z tych pięciu klanów dzikich kotów? Klan Nocy, Klan Klifu, Klan Burzy i jeszcze były dwa... - spytał zielonooki po chwili ciszy. Niebieską spojrzała na niego z lekkim zdziwieniem, ale też i z zainteresowaniem.
- Tak, skąd to wiesz? Wyglądasz na konkretnego pieszczoszka. Kto ci to powiedział? Ale i tak wiem więcej od ciebie.
- Mama, a skąd ona to wie to ja nie wiem - młode koty prowadziły ożywioną dyskusje. Oboje mieli do siebie mnóstwo pytań. W pewnym momencie wybrały się nawet na mały spacer. Po dobrej godzinie rozmów w końcu koty rozeszły się w swoje strony.

*Time skip do chwili obecnej*

Po skończonym pierwszym treningu Leśnej Łapy kocurek leżał w cieniu drzewa. Nie miał dziś w ogóle humory do rozmów z nikim. Na treningu starał się skupić, ale ciągle coś go rozpraszało. Tak samo było i teraz. Niepokoił go najmniejszy szmer, a jego nosek bombardowało mnóstwo nowych zapachów. Nagle przypomniał sobie o Jaskółce. Kotce, którą bardzo polubił. Od razu poczuł się lepiej i pognał do legowiska uczniów. Tam spotkał niebieską, która odpoczywała po męczącym treningu z Nagietkową Pręgą.
- Hej Jaskółka! Pójdziesz ze mną na mały spacer wokół obozu?
- No nie wiem, jestem strasznie zmęczona... No dobra pójdę na chwilę - kotka wstała i poszli. Po kilku minutach przechadzki koty się rozluźniły, a Jaskółcza Łapa popisywała się przed płowym swoimi umiejętnościami. Mówili wszystko co im ślina na język przyniosła. Leśna Łapa próbował ją naśladować, ale ze względu na jego słabe mięśnie zupełnie mu to nie wychodziło.
- Nic nie umiesz mysi bobku! - przedrzeźniała płowego kotka niosąc w pyszczku dwie piszczki. Wtem koty zauważyły potężnego sokoła. Ptak siedział na jednej z najniższych gałęzi sosny. Drapieżnik najwyraźniej zauważył ich.
- Daję słowo, że złapie tego wielkiego ptaka! - Leśna Łapa popędził w stronę sokoła. Kocurek był na tyle mały, że ptak mógł go bez problemu ponieść w górę. Mimo ostrzegawczych krzyków niebieskiej płowy rzucił się na ptaka. Niestety kocurek nie złapał się wystarczająco mocno drzewa i upadł na ziemię. Sokół skorzystał z okazji i złapał kotka w swoje szpony. Płowy lekko oszołomiony całą sytuacją próbował jakoś zabić ptaka. Drapieżnik stracił równowagę i spadł na ziemię w taki sposób, że kocurek znalazł się na górze i jakimś cudem dla niego skończyło się tylko kilko małymi ranami przeciwieństwie do ptaka. Leśna Łapa bez słowa chwycił martwego już sokoła w pysk i pobiegł do klanu, a Jaskółcza Łapa za nim. Sam Leśna Łapa nie wierzył w to co w tamtej chwili się stało.

<Jaskółcza Łapo? Wiem, jakieś dziwne te opko>
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)