BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?

W Klanie Nocy

Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.
Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.

W Klanie Wilka

Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.
Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).

W Owocowym Lesie

Straszliwy potwór, który terroryzował społeczność w końcu został pokonany. Owocniaki nareszcie mogą odetchnąć bez groźby w postaci szponów sępa nad swoimi głowami. Nie obeszło się jednak bez strat – oprócz wielu rannych, życie w walce z ptakiem stracili Maślak, Skałka, Listek oraz Ślimak. Od tamtej pory życie toczy się spokojnie, po malutku... No, prawie. Jednego z poranków wszystkich obudziła kłótnia Ambrowiec i Chrząszcza, kończąca się prośbą tej pierwszej w stronę liderki, by Sówka wygnała jej okropnego partnera. Stróżka nie spodziewała się jednak, że końcowo to ona stanie się wygnańcem. Zwyzywała przywódczynię i zabrała ze sobą trójkę swych bliskich, odchodząc w nieznane. Na szczęście luki szybko zapełniły się dzięki kociakom, które odnalazły dwa patrole – żłobek pęka w szwach ku uciesze królowej Kajzerki i lekkim zmartwieniu rządzących. Gęb bowiem przybywa, a zwierzyny ubywa...

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty


Znajdki w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Znajdki w Klanie Wilka!
(brak wolnych miejsc!)

Zmiana pory roku już 24 sierpnia, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

Zielarnia Klanu Nocy

Kim jest ogrodnik?
Ogrodnik to kot zajmujący się uprawą roślin, mieszkający na wyspie okrzykniętej mianem zielarni bądź Ogrodu Zielnego. Dogląda zarówno ziół, kwiatów, jak i innych, mniej znanych zieleni, powoli poznając ich zastosowania. Posiada podstawową wiedzę medyczną, jednak jego specjalnością jest zdecydowanie botanika. Najczęściej wybierane koty pochodzą z rodu bądź są one przez niego postrzegane w sposób przychylny, lecz nie jest to zasada, taka jak np. ta występująca wśród liderów i medyków. Ma ona jedynie zapewnić bezpieczeństwo władzy i aby groźna wiedza nie dostała się w niepowołane łapy. Zwykle ogrodników nie ma więcej niż dwóch, bądź w skrajnych sytuacjach, trzech.

Przebieg treningu ucznia ogrodnika
25% - I poziom – uczeń potrafi zajmować się drobnymi skaleczeniami, np. kolcem w łapie, zadrapaniem, oparzeniem itd. Zna 30% dojrzałych form roślin leczniczych, powoli zaczyna uczyć się o wyglądzie ich nasion oraz kiełków.
50% - II poziom – uczeń potrafi leczyć biegunki, katar, wymioty, osłabienie i bezsenność, zna 50% roślin leczniczych, a także większość stadiów ich wzrostu. Powoli zaczyna zgłębiać wiedzę dotyczącą wymagań konkretnych roślin.
75% - III poziom – uczeń kończy naukę medyczną, od tej pory całkowicie skupiając się na zielarstwie. Zna 70% roślin leczniczych, a także 30% roślin o innych właściwościach (w tym trujących). Jest w stanie samodzielnie posadzić znane przez siebie rośliny, a także je wytropić. Umie odróżnić rośliny i owoce jadalne, od tych szkodliwych.
100% - IV poziom – uczeń zna 100% roślin leczniczych, powoli zgłębia także ich inne zastosowania. Pozostałe rośliny ma opanowane w około 50%, nie jest jeszcze w stanie je sadzić, jednak umie rozpoznać ja na każdym stadium rozwoju, a także powoli opanowuje umiejętność ich tropienia.
150% - V poziom – uczeń poznał już 75% innych roślin, powoli uczy się ich sadzenia, a także wymogów pod względem gleby czy nawodnienia. Jest w stanie hodować rośliny lecznicze, dokładnie zna ich potrzeby, a także potrafi zapylać. Powoli uczy się o urzyźnianiu podłoża i tworzeniu odstraszaczy na pasożyty. 
200% - VI poziom – uczeń wie wszystko o roślinach. Jest w stanie nimi wabić zwierzynę, odstraszać, wie jak zająć się nimi przez zimę, a także poznał tajniki tworzenia trucizn i nawożenia. Wie nawet, które z nich żyją w symbiozie, a które powinny rosnąć od siebie z daleka. Zna większość zapylaczy i szkodników mających wpływ na uprawy. Sprawnie dostosowuje swój plan sezonowy do okresu kwitnienia i wzrostu roślin, jest specem od flory.

Spis roślin
🌿 - roślina jadalna
🌿 - roślina jadalna, pod warunkiem
🌿 - roślina trująca
Owoce
Borówka – małe, ciemnogranatowe, wręcz czarne owoce, o słodko-kwaśnym smaku. Rośnie na małych krzaczkach w lasach, wrzosowiskach i pośród torfowisk.
Borówka brusznica – małe, czerwone kuleczki, o kwaśnym, cierpkim smaku. Ich krzewinki są niewysokie, rosnące w lasach iglastych i mieszanych.
Jabłko – duże, twarde owoce, występujące przeważnie w czerwieniach i żółciach, w zależności od odmiany o mniej lub bardziej słodkim bądź cierpkim smaku. Kwitnie na biało i blado-różowo. Znaleźć je można w lasach i na obrzeżach łąk. Ich nasiona są trujące i mogą wywołać bóle brzucha i biegunki.
Poziomka – małe, czerwone owocki, wypełnione licznymi nasionkami, w smaku bardzo aromatyczne i słodkie. Rosną tuż przy ziemi, głównie w lasach.
Jeżyna – czarne, soczyste owoce, budową przypominające maliny, jednak mające cierpi smak. Rosną na ciernistych krzewach, w okolicach lasów, dlatego należy być ostrożnym podczas ich zbierania.
Malina – różowo-czerwone, zbudowane z małych kuleczek owoce, o słodko-kwaśnym smaku. Rosną na ciernistych krzewach w okolicach lasów. Należy je jeść w małych ilościach.
Gruszka – słodkie, blado-żółte owoce, rosnące na drzewach na obrzeżach łąk i lasów. Przed zjedzeniem należy usunąć ich nasiona, gdyż są one trujące i mogą wywołać problemy żołądkowe
Wiśnia – soczyste, ciemno-czerwone owoce, o intensywnie słodko-kwaśnym smaku. Rosną wysoko na drzewach, w lasach liściastych, mieszanych i czyżyninach. Przed zjedzeniem należy usunąć pestkę, gdyż zjedzenie jej grozi zatruciem pokarmowym.
Śliwka – jasne owoce, pokryte ciemno-granatową, woskową skórką, o silnie słodkim smaku. Rosną na drzewkach, często na polach i terenach piaszczystych. Kwitnie na biało, a jej kwiaty mają właściwości przeczyszczające. Przed zjedzeniem należy usunąć pestkę, gdyż zjedzenie jej grozi zatruciem pokarmowym.
Figa – nieduże owoce, posiadające ciemną skórkę oraz czerwonawy miąższ. Ich smak jest słodki i wyrazisty. Rosną na obrzeżach lasów i przy strumieniach. Są one drażniące dla organizmu kota.
Rokitnik – małe, pomarańczowo-żółte owocki, o bardzo kwaśnym smaku. Rośnie wzdłuż wybrzeży i na brzegach rzek, na krzewach o wyraźnym dymorfiźmie płciowym. Zjedzenie ich większej porcji może prowadzić do problemów żołądkowych.
Winogrona – małe, ciemne owocki, o słodkim smaku. Rosną w lasach, na pnących się pędach. Spożycie nawet małej dawki może prowadzić do wymiotów, a w najgorszym wypadku - śmierci.
Mirabelka – bardzo słodkie, pomarańczowe owoce, rosnące na drzewach w miejscach dobrze nasłonecznionych.  Przed zjedzeniem należy usunąć pestkę, gdyż zjedzenie jej grozi zatruciem pokarmowym.
Czarny bez – drobne, czarne owoce o gorzko-kwaśnym smaku. Rosną na krzewach na obrzeżach lasów i pól. Kwitną na biało. Są silnie trujące i mogą wywoływać wymioty, biegunkę i zawroty głowy.
Dzika róża – zwana także "psią różą", posiada unikalne, czerwone owoce o kwaskowatym smaku, zakończone małą koronką. Ich łodygi są kolczaste, a kwiaty jasno-różowe. Rośnie na krzewach, na obrzeżach lasów, nad strumieniami i w okolicach łąk. W małych ilościach pomaga z układem moczowym, jednak przy większych dawkach może okazać się szkodliwa.
Morwa – ma białe, słodkie, delikatne owoce. Rosną na drzewach przy polach, lasach i zaroślach. Spożycie większej ilości owoców może prowadzić do problemów z układem pokarmowym.
Jarzębina – czerwone owoce, o silnie toksycznych właściwościach. Rośnie na rozłożystych drzewach, nad rzekami i w zaroślach. Zjedzenie owoców może skutkować osłabieniem, wymiotami i biegunką.

W trakcie pisania...

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Posty (Atom)