BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?

W Klanie Nocy

Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.
Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.

W Klanie Wilka

Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.
Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).

W Owocowym Lesie

Dla owocniaków nadszedł trudny okres. Wszystko zaczęło się od śmierci wiekowej szamanki Świergot i jej partnerki, zastępczyni Gruszki. Za nią pociągnęły się śmierci liderki, rozpacz i tęsknota, które pociągnęła za sobą najmłodszą medyczkę, by skończyć na wybuchu epidemii zielonego kaszlu. Zmarło wiele kotów, jeszcze więcej wciąż walczy z chorobą, a pora nagich drzew tylko potęguje kryzys. Jeden z patroli miał niesamowite szczęście – natrafił na grupę wędrownych uzdrowicieli. Natychmiast wyraziła ona chęć pomocy. Derwisz, Jaskier i Jeżogłówka zostali tymczasowo przyjęci w progi Owocowego Lasu. Zamieszkują Upadłą Gwiazdę i dzielą się z tubylcami ziołami, pomocą, jak i również ciekawą wiedzą.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty


Miot u Samotników!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Burzy!
(dwa wolne miejsca!)

Miot w Klanie Klifu!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Owocowym Lesie!
(dwa wolne miejsca!)

Zmiana pory roku już 7 grudnia, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

29 listopada 2014

Kobczyk

Autor grafiki: baroksi
OGÓLNE
KOBCZYK
*Poprzednie imiona: ///
Płeć: Kotka
Orientacja: Nieokreślona
Przynależność: Samotnicy
Ranga: Samotnik

- - - -

Właściciel: baroksi
CHARAKTERYSTYKA

APARYCJA

Opis ogólny - Kobczyk to niskich rozmiarów koteczka o dość przysadzistej budowie. Mięśnie rysują jej się wyraźnie pod skórą, a łapy ma komicznie duże, zdecydowanie większe, niż przeciętne kocię. Jej umaszczenie jest czekoladowe. Od grzbietu oraz czoła pojawia się u niej ciemniejsza, większa plama pokrywająca uszy, łopatki, biegnąca wzdłuż kręgosłupa po to, by dotrzeć na górę ogona. Na spodzie bywa jaśniejsze, w okolicach wszystkich czterech łap, brzucha, dołu kity i policzków. Malutka posiada ciemniejszą, charakterystyczną “maskę” wokół oczu, wyglądająca identycznie, co ta u samicy ptaka kobczyka. Biel wita u niej pod kością policzkową, kończąc dopiero pod uszami. Można ją również dojrzeć na całej piersi (bez grzbietu), łapkach oraz brzuchu i ogonie, barwiąc wielką smugę na końcówce. Futerko samotniczki jest długie, a także aksamitne w dotyku. Uszy ma malutkie, zaokrąglone, a kufę przykrótką. Krótszą od przeciętnego kota. Na pyszczku młodej futro układa się w dość ciekawy sposób - coś w rodzaju delikatnie zakręconego, śnieżnego wąsa, który zdobią króciutkie, mleczne wibrysy. Oczy Kobczyk są w kształcie migdałów, a barwę mają ciepłobrązową po rodzicach. Poduszki łap ma różowiutkie, a wnętrze uszu ciemne, momentami zlewające się z jeszcze ciemniejszym futerkiem wewnątrz. Nos ma dwukolorowy - w miejscach bieli różowy jak na łapkach, a na górze ciemny, prawie kawowy.
Cechy szczególne - 
⪼ Małe, zaokrąglone uszy,
⪼ Przykrótka kufa,
⪼ Duże łapy,
⪼ Futro na pyszczku układające się na wzór wąsów.
Kolor sierści - Czekoladowa z bielą
Długość sierści - Długa
Kolor oczu - Brązowe
Problemy zdrowotne - 
⪼ Problemy z nabraniem pełniejszego oddechu, szczególnie po męczącej sytuacji (np. długodystansowym biegu, walce w której nie może dłużej pooddychać na “boczku”) – okazyjne duszenie się  ze względu na budowę kufy.
⪼ Częściowa głuchota.

CHARAKTER

Kobczyk to bardzo hojna kotka – jeśli ma nieco więcej jedzenia albo zabawek, które może rozdać bliskim, nie zastanawia się nad tym przeciągle. Niekiedy poświęca nawet swoje, byleby ważnym dla niej kotom było dobrze. Bywa głównie rozkojarzona, wiecznie wygląda tak, jakby dopiero wstała albo nad czymś się zastanawiała już od dłuższego czasu; w rzeczywistości rzadko kiedy faktycznie nad czymś tak długo dywaguje. Zazwyczaj tłumaczy sobie większość rzeczy w dość prosty sposób, by nie komplikować niepotrzebnie, albo pyta innych o zdanie, jeśli sama nie jest pewna. Zdarzy jej się zapatrzeć bez większego powodu i konieczne są niezwykle spore starania, by jej przerwać takowe chwile. Koteczka ma skłonności do obracania wszystkiego, co tylko jej nie pasuje w żart, jeśli to gwarantuje jej spokojną głowę. Przy niektórych nawet potrafi zachowywać się tak, jakby była głupsza od nich, by dali jej spokój – to sprawia, że łatwo młodej zdenerwować poszczególne jednostki, które mogą nie mieć do niej tak wiele cierpliwości. Tak naprawdę wcale nie jest taka pusta, po prostu wydaje jej się, że łatwiej zachować się tak, niż z kimś kłócić – z kotem, który i tak raczej jej nie zrozumie. Stara się być poważna, aczkolwiek mało kiedy jej to wychodzi. Sporo się uśmiecha, a to głównie dlatego, że spędza jak najwięcej czasu z siostrą. Ma przeogromny wpływ na jej samopoczucie, a także zainteresowania. Zawsze ciekawi ją to, o czym tylko jej napomknie.

MORALNOŚĆ

Moralność Kobczyk jeszcze się kształtuje, jednak możliwe, że będzie kierować się tym, co przekaże jej Mewa oraz Wilczy Skowyt. Będzie również zwracać ogromną uwagę na zdanie siostry i nowo poznanych kotów. Na razie nie wierzy w nic, ponieważ nie dowiedziała się do tej pory o żadnej wierze. Powoli zaczyna zastanawiać się, co jest w porządku, a co nie.

CIEKAWOSTKI

⪼ Kotka nie zje nic w samotności, tzn. podczas spożywania posiłku zawsze musi mieć blisko kogoś, komu ufa – w przeciwnym razie odmawia jedzenia lub oddaje je komuś innemu. Podczas spożywania jedzenia sprawdza co jakiś czas, czy towarzyszący jej kot nadal na nią patrzy. Jeśli tak, kontynuuje. Jeśli nie, przestaje lub robi to z ogromną niechęcią.
⪼ Często siedzi i obserwuje ptaki – robi to bez większego powodu, niekoniecznie z głodu.

UMIEJĘTNOŚCI

Poziom medyczny: ///
Poziom wojownika: ///
Słabe strony:
⪼ Długodystansowe biegi, wspinaczka
⪼ Walka, która trwa dłużej, niż to potrzebne (Kobczyk ma problemy z oddychaniem, przez co szybciej się męczy)
⪼ Łatwo jest wykorzystać przeciwko niej jej wadę słuchu
Mocne strony: 
⪼ Wypatrywanie rzeczy w oddali
⪼ Dzięki swojej budowie, jest odrobinę silniejsza od przeciętnego kociaka
⪼ Świetnie jej idzie tropienie, ma wyczulony węch

RELACJE

RODZINA

Ojciec - Wilczy Skowyt
Matka - Mewa
Rodzeństwo - Wąsatka (siostra)
Partner - ///
Potomstwo - ///

INNE

///

SZKOLENIE

Mentor - ///
Uczniowie obecni - ///
Uczniowie dawni - ///
HISTORIA

Kobczyk przyszła na świat jako kocię Mewy oraz Wilczego Skowytu wraz ze swoją siostrą, Wąsatką.
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)