BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Znajdki w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Nocy!
(jedno wolne miejsce!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

13 listopada 2022

Od Bylicy

*jeszcze przed śmiercią Fiołka*
Niedawno wpadła na pewien pomysł, który postanowiła wcielić w życie. Do tego potrzebowała trzech rzeczy – odpowiedniego miejsca, które już miała, i dwóch innych elementów. Dlatego wyruszyła do miasta. Szukała przez długi czas, a gdy znalazła pozostawioną samopas miskę dwunożnych, chwyciła ją w pysk po czym ruszyła w drogę powrotną. Trzecią rzecz miała już przygotowaną.
Gdy tylko wróciła do Drewnianego Gniazda, chwyciła ów trzeci element – specjalną skałę, zwaną ochrą. Wrzuciła jej kawałek do miski. Następnie chwyciła specjalny kamień, który zazwyczaj służył im do rozdrabniania ziół na mniejsze kawałki potrzebne do leczniczych mieszanek. Tym razem posłużył jednak do rozwalenia ochry w drobny mak. Po zakończonym rozdrabnianiu skały wyciągnęła narzędzie z miski, po czym przystąpiła do dalszej części procesu.
Wyszła na zewnątrz, a blask śniegu nieomal ją oślepił. Wzięła go trochę do buzi, a jego chłód zaszczypał ją w dziąsła, jednak nie wypuściła go, a czekała, aż całkowicie się roztopi. Gdy tylko to nastąpiło, wypluła wodę do miski z ochrą. Następnie specjalnym, przygotowanym wcześniej patykiem, wymieszała to, co powstało. Gdy skończyła, miała przed sobą czerwono-rdzawą mieszaninę.
- Mamo…co robisz? – spytała zaciekawiona Skowronek, obok której stanęła Jeżyk.
- Mam pewien plan. – miauknęła. – kochani, wychodzimy, mam dla was niespodziankę! – miauknęła, po czym chwyciła miskę za brzeg w zęby i wyszła z Drewnianego Gniazda.
Już po chwili wszyscy szybkim marszem podążali za Bylicą.
Weszli w las, a niedługo później ukazało się ich oczom duże drzewo. Między jego korzeniami, osłonięty nimi oraz nawisem ziemnym, był głaz.
Podeszła do niego, po czym odstawiła miskę obok, zaczynając objaśniać, cóż to wpadło jej tym razem do głowy.
- Pomyślałam sobie, że możemy dodać nową tradycję – miauknęła. – od teraz, każde z nas, które jest już dorosłe, pozostawi po sobie ślad, dla przyszłych pokoleń. – miauknęła, po czym zamoczyła łapę z mieszaninie – odciśniemy swe łapy na tym kamieniu. O tak – miauknęła, po czym przyłożyła czerwoną od ochry łapę do powierzchni głazu. Po chwili odsunęła się. Na szarej skale pozostał ślad łapy starej kocicy, na co ta uśmiechnęła się. Jako pierwsze podeszły Skowronek i Błoto, również zamaczając swe łapy w ochrze i odciskając je na skale. To samo zrobiła reszta, poza Jeżyk i Sroką, których łapy jeszcze rosły, jako, iż kotki były młode.
- Mam coś jeszcze – dodała – dzisiaj jest wyjątkowy dzień. Raz na dwanaście księżycy, na niebie ma miejsce wyjątkowe widowisko. Nie wiem, czy pamiętacie, jak wam o nim opowiadałam. Nawet jeśli nie, teraz będziecie mieli okazję zobaczyć je na żywo, tak jak ja niegdyś z moją babcią – miauknęła, po czym wyszła z zagłębienia terenu, a następnie wskoczyła na pień grubego drzewa. – musimy się na nie wspiąć, a potem poczekać aż zapadnie zmrok – miauknęła, wspinając się.
Koty weszły na drzewo, po czym usiadły na rozłożystych gałęziach rośliny. Czas mijał, a słońce schyliło się ku zachodowi, aby zostać później zastąpionym przez księżyc i czerń nocy, rozświetloną gwiazdami. Gdy tarcza księżyca wzniosła się na sam szczyt nieba, mała, jasna kropka wzleciała w nie, a potem z hukiem wybuchła kolorami, malując nimi po nieboskłonie. Jej dzieci, wnuki i Błoto obserwowali to jedyne w swoim rodzaju widowisko.
- To Fajerwerki – miauknęła Bylica głośno, by na pewno każde ją usłyszało – Pląsająca Sójka pokazała mi je, kiedy jeszcze byłam młodą uczennicą. Podobno to dwunożni wypuszczają je w niebo zawsze każdej pory nagich drzew, w ten sam dzień – miauknęła.
Razem spędzili noc, oglądając światła na niebie. Dopiero nad ranem wrócili do domu, aby wypocząć.
Szkoda tylko, iż Bylica nie wiedziała, że już za niedługo, po ukochanym Fiołku pozostanie tylko ciało bez życia i odcisk łapy na kamieniu. I to dlatego, że się z nim pokłóciła.
Posted by
.

1 komentarz:

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)