Kocica prawie zdrętwiała słysząc jej pytanie, nie czuła się na tyle komfortowo by rozmawiać na te tematy. Przez chwilę zastanawiała się co odpowiedzieć córce Sroczej Gwiazdy, różnorakie myśli krążyły po jej głowie, a żadna nie zdawała się pasować do odpowiedzi.
— Cóż... — Wyjąkała pierwsze słowo — Wiele księżyców temu, kiedy przyjęłam stanowisko lidera Klanu Nocy, uważałam że to sam Klan Gwiazdy mnie wybrał. Wtedy moja wiara była niepowstrzymana, nie sądziłam że kiedykolwiek ja bądź ktoś inny ją zakwestionuje. Jakby tego było mało, moja matka - Tulipanowy Płatek od dnia narodzin wmawiała mi, że ja i mój brat jesteśmy kociętami zesłanymi przez Klan Gwiazdy. Właśnie dlatego, gdy nawiedził mnie pierwszy sen, nie sądziłam iż mógłby być to ktoś inny niż wojownik Srebrnej Skóry, ale teraz? Teraz już sama nie wiem, kto miał w tym wszystkim rację.
Wirująca Lotka przyglądała się przez ten cały czas niebieskiej z niezwykłym skupieniem.
— Kto to był? Ten kot. Znasz jego imię? — zapytała z ciekawością w oczach.
— Niewiele kotów dowiedziało się o tożsamości tajemniczej postaci z moich snów. Myślę, że teraz nie ma to większego znaczenia nawet jeśli ci o niej powiem. Była to więc sama Krucza Gwiazda, mentorka Zajęczej Troski. Za młodości bardzo podziwiałam tę kocicę niczym zaślepiona. Cóż, to chyba moja pokuta. — Jej pysk wykrzywił się w ironicznym uśmiechu, który sugerował że właśnie zrozumiała to co powiedziała chwilę temu.
Kotka ciut pochyliła głowę, spoglądając w ziemię, co wyraźnie wyczuła niebieska.
— Niewiele kotów dowiedziało się o tożsamości tajemniczej postaci z moich snów. Myślę, że teraz nie ma to większego znaczenia nawet jeśli ci o niej powiem. Była to więc sama Krucza Gwiazda, mentorka Zajęczej Troski. Za młodości bardzo podziwiałam tę kocicę niczym zaślepiona. Cóż, to chyba moja pokuta. — Jej pysk wykrzywił się w ironicznym uśmiechu, który sugerował że właśnie zrozumiała to co powiedziała chwilę temu.
Kotka ciut pochyliła głowę, spoglądając w ziemię, co wyraźnie wyczuła niebieska.
— Nie wiem... nie wiem co myśleć. O Klanie Gwiazdy. O tym... wszystkim. To mnie dręczy — odezwała się cicho.
— Nie ciebie jedną — wymiauczała obojętnie — Dla mnie jest już za późno, ale ty jeszcze masz czas obrać właściwą ścieżkę, drogie dziecko. Zrób mi więc tą przysługę i nie zaprzątaj sobie tym głowy, już po wszystkim. Teraz u władzy jest twoja matka... Moja... Przyjaciółka. Ona dobrze zajmie się naszym klanem — Mruknęła zasmuconym tonem, przypominając sobie dzieciństwo. Kiedyś była tak blisko z Zajęczą Troską i Sroczym Lotem, teraz czuła się obco w ich towarzystwie.
— Mam nadzieję, że masz rację i nic takiego się już nie wydarzy. Nie za mojego i twojego życia — wymiauczała te płonne nadzieje. Wtedy właśnie usłyszały głos dochodzący z zewnątrz. Sumowa Płetwa. Szukał jej Wir. Ucho Mglistej poruszyło się nieznacznie na ten dźwięk.
— Nie ciebie jedną — wymiauczała obojętnie — Dla mnie jest już za późno, ale ty jeszcze masz czas obrać właściwą ścieżkę, drogie dziecko. Zrób mi więc tą przysługę i nie zaprzątaj sobie tym głowy, już po wszystkim. Teraz u władzy jest twoja matka... Moja... Przyjaciółka. Ona dobrze zajmie się naszym klanem — Mruknęła zasmuconym tonem, przypominając sobie dzieciństwo. Kiedyś była tak blisko z Zajęczą Troską i Sroczym Lotem, teraz czuła się obco w ich towarzystwie.
— Mam nadzieję, że masz rację i nic takiego się już nie wydarzy. Nie za mojego i twojego życia — wymiauczała te płonne nadzieje. Wtedy właśnie usłyszały głos dochodzący z zewnątrz. Sumowa Płetwa. Szukał jej Wir. Ucho Mglistej poruszyło się nieznacznie na ten dźwięk.
— Muszę już iść — miauknęła czarno-biała, wstając. Już była w połowie obrotu, jednak zatrzymała się — Mglista Zatoko... jeśli kiedykolwiek będziesz miała problem z dotarciem do stosu zwierzyny bez szwanku, powiedz mi, a przyniosę ci rybę — rzekła odrobinę cieplejszym tonem, słychać było, że coś z niej uleciało i choć nie czuła się całkiem dobrze, i pewnie nawet nie wybaczyła do końca Mgle, tak ta rozmowa ciut jej pomogła.
Słysząc te słowa, Mgliste Spojrzenie skinęła łbem w jej kierunku żegnając kotkę.
— Dziękuję ci Wirująca Lotko — odpowiedziała krótko.
Słysząc te słowa, Mgliste Spojrzenie skinęła łbem w jej kierunku żegnając kotkę.
— Dziękuję ci Wirująca Lotko — odpowiedziała krótko.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz