BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

13 września 2020

Od Żabiego Skoku CD. Wróblowego Serca

*jeszcze pod rządami Stwórcy* 

- Chciałabyś kiedyś sprawdzić, jak ma się łąka? Albo strumień? Tak po prostu - dodał z uśmiechem, widząc zmieszanie czekoladowej.
Żabi Skok zastrzygła uszami. Długo nie musiała myśleć nad propozycją kocurka. Miło byłoby się przejść na przyjemny spacer i obejrzeć znajome miejsca czyniące Klan Wilka bezpiecznym. Jednak... oni już nie byli Klanem Wilka. Stwórca odbierał pomału nadzieję, że jeszcze wrócą do starych obowiązków i życia, które czyniło z nich szlachetnych wojowników. Dawno nie była na polowaniu, patrolu, czy zwykłej przechadzce. Ich życiem rządził strach, przemoc i walka o każdy następny dzień. Widziała więcej okrucieństwa, niż w całym swoim już nie krótkim, życiu. Zamiast zapachu kwiatów, czuła jedynie odór krwi. Świat zdawał się przybrać szare barwy, natomiast życie w ich klanie, dawniej będącym potęgą, teraz dramatycznie zwolniło. Walczyli, żeby dalej pozostać dobrymi. Żabi Skok z uporem modliła się w myślach do Klanu Gwiazdy, by im pomógł, bo nawet w obliczu takiej tragedii nie wątpiła, że przodkowie dalej nad nimi czuwają.
- Żabi Skoku?
Potrząsnęła głową, wracając "na ziemię". Dopiero teraz zdała sobie sprawę z tego, że się zamyśliła. Kotka uśmiechnęła się słabo. Dawno tego nie robiła, więc czuła się dziwnie, gdy kąciki jej ust poszybowały do góry. Szybko ten uśmiech opuścił jej pyszczek, a ona spuściła głowę, żeby spojrzeć na własne łapy.
- Jeśli uda nam się przeżyć, chętnie pójdę z tobą sprawdzić, jak ma się łąka. I strumień.

*i po rządach, wracamy do normalności*

Nie ukrywała, że bardzo się cieszyła, gdy nadszedł koniec brutalnej, krwawej ery Stwórcy. Życie w Klanie Wilka mogło wrócić do normy, rodząc się na nowo. Przyszły też na świat nowe kocięta i chociaż ból straty i tęsknoty dalej im towarzyszył, była nadzieja na lepsze jutro. Żabi Skok przeżyła żałobę po swych uczniach i Leśnym Świcie. Słyszała, że jej przyjaciel doczekał dwójki kociąt, jednak nie miała dość odwagi, by ich zobaczyć. Każdy dzień zdawał się teraz być przyjemną rutyną, już nie taką surową. 
Arlekinka czekała jeszcze, aż burzaki opuszczą ich obóz. Nie byli już potrzebni. Owszem, kotka była wdzięczna, że udzielili im pomocy, gdy ich potrzebowali, ale nic poza tym. Powinni już wracać do siebie i pozwolić wilczakom samym zająć się własnym życiem. Iglasta Gwiazda znowu stał się liderem, na pewno ich godnie poprowadzi. 
Powrót do normalności, a właściwie całkiem nowego świata, przyniósł też ze sobą dla niej ucznia. Żabi Skok czuła ogromną dumę w dniu mianowania, gdy Różana Łapa dotknęła swoim nosem tego jej. Kolejna uczennica! Już czwarty młodzik, którego nauczy wszystkiego co sama umie i uczyni dobrym wojownikiem. Kolejny raz zostało powierzone jej zaufanie.
Pora Opadających Liści zmierzała ku końcowi. Już prawie wszystkie kolorowe liście, opuściły korony drzew, pozostawiając je łysymi. Żabka pozwoliła, by wiatr przyjemnie musnął jej pyszczek, zanim ruszyła przez obóz. Dobrze było wrócić. I znowu opuszczać obóz. 
Za wojowniczką dreptała jej uczennica. Różana Łapa nie była zadowolona z rannej pobudki, ale Żabka zapewniła ją, że będzie warto. Pokazała jej już terytorium, podstawy walki i polowania, dzisiaj mogły zrobić luźniejsza lekcje o kodeksie. 
Wzrok kotki zatrzymał się na Wróblowym Sercu, który siedział przy stercie ze zwierzyną. Zwolniła kroku, ostatecznie się zatrzymując i ogonem dając znać kotce, że podejdą do pobratymca. Chciała zobaczyć jak się miewa. Po wyznaniu na Zgromadzeniu i stanie, w jakim go widziała przez ostatnie dni, wolała mieć pewność, że kocur czuje się znacznie lepiej i nie dał się porwać w smutny świat, jak zrobiła to Żabka. 
- Hej, Wróblowe Serce. Jak się czujesz? - miauknęła, zbliżając się do syna Wilczego Serca. Podniósł na nią wzrok, zostawiając leżącą przy jego łapach mysz. Żabi Skok próbowała zrozumieć emocje, malujące się w jego ślepiach. - Może pójdziesz ze mną i Różaną Łapą poza obóz? Pamiętasz... mieliśmy obejrzeć łąkę. 


<Wróbelku?> 
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)