BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Rozpoczęła się kolejna edycja eventu Secret Santa! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 15 grudnia, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

13 września 2020

Od Szyszki CD. Nostalgii

Czarnulka otworzyła szerzej żółte ślepia, wpatrując się z lekkim zdziwieniem w Nostalgię. Oczywiście to nie kotka zamierzała przyjąć dwuczłonowe imię, ale to właśnie szylkretka poinformowała o tym liderkę, jak przystało na dobrą zastępczynię. Szyszka zmrużyła w zamyśleniu oczy. Dwuczłonowe imiona kojarzyły jej się z innymi klanami, a przecież dawny Klan Lisa nie nosił takowym, chcąc się jak najbardziej wyróżnić. Gdy znaleźli się w Owocowym Lesie, kotka nie zabroniła jednak takich imion. Sarnia Pręga, Czermieniowy Gniew i Szkarłatny Mróz, nosili już swoje człony i odebranie im części imienia, byłoby nie na miejscu.
Kiwnęła głową.
— Jeśli Żuraw chce upamiętnić tym imieniem rodziców, możemy się na to zgodzić. Imię ma być wolnością i częścią nas, której nie będziemy się nigdy wstydzić i nosić ją z dumą. —  miauknęła z uśmiechem czarna kotka. — Tylko teraz trzeba nad nim pomyśleć. Musi brzmieć odpowiednio.
— Żurawia Chmura?
— Obłoczny Żuraw? Chmurzasty Żuraw?
— Może... Podchmurny Żuraw? — zaproponowała Nostalgia.
Ze wszystkich propozycji, ta wydała się najnormalniejsza. Szyszka uśmiechnęła się szeroko, zanim otarła się o bok szylkretki w podziękowaniu. Żurawiowi powinno się spodobać.
— Będzie idealne. — miauknęła.

***

Takim oto sposobem, jeden z synów Pszczółki, został mianowany dwuczłonowym imieniem. Podchmurny Żuraw był dobrym wojownikiem i Szyszka lubiła obserwować jakie czyni postępy. Nie minie dużo czasu, aż dostanie pierwszego ucznia. Coś jednak niepokoiło czarnulkę. Zdawał się być bardziej przygaszony, a to ją martwiło.
Nie była to jedyna sprawa, która dręczyła myśli Szyszki. Pomimo romantycznej, wyjątkowej nocy, podczas której ona i Sokół starali się o potomstwo, brzuch czarnulki nie urósł. Minęły co prawda dopiero dwa dni, ale ją już to niepokoiło. Spoglądała z nadzieją na swój brzuch. Naprawdę chciała wierzyć, że rosną tam małe życia, o które będzie dbać i kochać.
Przechadzała się po obozie, chcąc zebrać myśli, kiedy dostrzegła Nostalgię, siedzącą samotnie przy jabłoni. Szylkretka obserwowała zabawę kociąt Perły na jednej z gałęzi. Szyszka wiedziała, że Jabłonka i Grusza będą uważać i nie spadną. Upadek mógłby być bolesny, ale nie znajdowali się na takiej wysokości, żeby kończył się śmiercią. Czarna kotka spokojnym krokiem podeszła do Nostalgii. Otarła się o jej bok na powitanie, zanim usiadła obok niej, otaczając łapy ogonem.
—  Co słychać, Nostalgio? —  miauknęła pogodnie.
Chciała znaleźć w sobie dość odwagi, by porozmawiać z szylkretką o swoich i Sokoła planach. Kłopot w tym, że doskonale wiedziała, że zastępczyni nie lubi, a wręcz nienawidzi jej partnera. Była też świadoma uczuć, które Nostalgia do niej żywiła. Nie chciała zranić przyjaciółki. Nie chciała widzieć jej bólu. Więc powinna milczeć, prawda? Ale co jeśli urodzi, a Nostalgia uzna ją za zdrajczynię, że jej nie powiedziała? Lepiej, żeby dowiedziała się od czarnulki.
Wzięła głęboki wdech i wydech. Nostalgia mogła widzieć zmieszanie, a wręcz nieśmiałość, gdy liderka spojrzała na własne łapy, jakby tam miała się kryć odpowiedz na wiele pytań.
— Ja... czy byłabym dobrą matką? — miauknęła.


<Nostalgio?> 
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)