BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Rozpoczęła się kolejna edycja eventu Secret Santa! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 15 grudnia, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

11 maja 2019

Od Liliowej Sadzawki CD Sokolego Skrzydła

*Dawno, dawno temu, gdy dla Lilii wszystko było proste i łatwe :P*

 Ruszyła tuż za Rubinową Łapą, powiewając ogonem. Sokolik był wręcz uroczy w swoim niepokoju. W końcu dlaczego powinni się obawiać Dwunożnych? Liliowa Sadzawka obserwowała ich tylko raz i to z daleka. Nie wydawali się straszni, tylko śmieszni. Poruszali się bardzo niezdarnie, jak wielkie, łyse pokraki. Lilia wstrząsała się na samą tylko myśl, o tym, że mogłaby nie posiadać długiego ogona, oraz biało-czarno-rudej sierści.
- Dalej, dalej - ponagliła swoją uczennicę, która szła za nią, nie bardzo się śpiesząc. Widocznie, wciąż posiadała niewielki uraz do asystenta medyka, który wydał ją, gdy udawała ból łapy.
- Dlaczego musimy iść tak szybko? - biadoliła Rubinka - Łapy mi zaraz odpadną!
- To... trening wytrzymałości - palnęła kocica, prostując z uśmiechem ogon. - Jeśli się teraz zatrzymasz, to powiem Potokowej Gwieździe, że nie może cię mianować na równi z Niebiańską Łapą.
Płowa zmarszczyła brwi i zrównała krok z mentorką, na której pyszczku widać teraz było szeroki uśmiech. Gdy doszły do pierwszych zabudowań Lilia poczuła się nieco niepewnie. Bardzo rzadko zapuszczała się w te strony i prawie nie znała tych okolic. Rubinowa Łapa zmarszczyła pysk w lekkim grymasie.
- Załatwmy to szybko, dobra? - skierowała pytanie do szylkretki, która energicznie kiwnęła głową. Zatrzymały się przy pierwszym płocie. Liliowa Sadzawka skoczyła na górę i sprawdziła czy nikt z Dwunożnych się nie zbliża.
- Musimy być ostrożne - zwróciła się do płowej terminatorki, mając w głowie ostrzeżenia asystenta medyka.
- Przecież wiem - fuknęła uczennica z pretensją w głosie. - Mieszkałam obok Dwunożnych.
- Och, racja - przyznała Lilia i wróciła do penetracji ogrodu. W końcu znalazła to czego szukała. Pamiętała te małe, fioletowe kwiatki i cienką łodyżkę, z opowieści Sokolego Skrzydła.
- Znalazłam ją - zamruczała do Rubin, wciąż stojącej na ziemi.
- No, w końcu! - warknęła koteczka i spięła tylne łapy do skoku. - Czekaj tu chwilę. Przyniosę ją, bo tobie zajmie to wieki!
- Och... nie wiem, czy to dobry...
Dalsze protesty wojowniczki zdały się na nic, bo terminatorka gnała już przez równy, wypielęgnowany trawnik, z głośnym śmiechem na pyszczku. Złapała lawendę w pyszczek i ruszyła w drogę powrotną, gdy z gniazda wyjrzało kocię Dwunożnych. Rozdziawiło ono twarz w wyrazie zachwytu i wskazało bez wątpienia na płową, która stanęła jak wryta.
- Szybciej - pospieszyła ją Liliowa Sadzawka, z nerwów wbijając pazury w deski.
Rubinowa Łapa rzeczywiście przyspieszyła i już w chwilę później, stała na ziemi, z powrotem na terenach Klanu Klifu. W następnym uderzeniu serca dołączyła do niej córka Potokowej Gwiazdy i obie pognały do obozu.
***
*Tuż po śmierci Borsuczego Cienia i Zabluszczonego Futerka*
Liliowa Sadzawka wciąż łkała, gdy jeden z wojowników niósł ją do legowiska medyków. W środku już krzątał się Sokole Skrzydło, przygotowując potrzebne zioła.
- Lśniące Słońce kazał ją tu przynieść - rozległ się głos.
- Dobrze zajmę się nią - odrzekł ktoś inny i Lilia rozpoznała głos niebieskiego  bicolora. 
Płakała, gdy poczuła, że Sokolik trąca ją łapą.
- Już dobrze, spokojnie Liliowa Sadzawko - zamruczał kocur, ale ona odepchnęła jego starania na bok.
- Nic nie jest dobrze! - ryknęła z wściekłością w zielonych, lśniących od łez, oczach. - Ona nie żyje! Moja babcia nie żyje, a mój dziadek jest uważany za zaginionego i też pewnie ogląda już Klan Gwiazd! - wstrząsnął nią kolejny spazm strachu i żalu, więc przerwała, trzęsąc się przez moment. - Do tego właśnie zajmuję miejsce w legowisku medyka, podczas gdy jest sporo kotów, które na pewno bardziej potrzebują twojej pomocy. 
Usiłowała wstać, ale zachwiała się tylko i upadła, zamykając oczy. Czuła, że łzy wnikają w jej półdługie futerko i miała już tego serdecznie dość.
- Przełknij to.
Poczuła cudowny, wonny zapach ziół. Sokole Skrzydło na pewno wiedział co robi. Na pewno przygotował dobre lekarstwo, dzięki któremu uspokoiłaby się i zaczęła racjonalnie myśleć. Problem polegał na tym, że Lilia nie chciała racjonalnie myśleć. Z uporem małego kociaka potrząsnęła głową, przygryzając wargi. 

<Sokolik? Bardzo cię przepraszam, za czas oczekiwania na mój odpis i to nagłe zatrzymanie w czasoprzestrzeni. Możesz zrobić time skip jak będziesz odpisywać :3>
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)