BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot u Samotników!
(brak wolnych miejsc!)

Znajdki w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

14 października 2022

Od Wypłosza cd Blanki

*bardzo dawno temu*

Słysząc jej pytanie o imię, postanowił na nie odpowiedzieć. Zapomniał, że się nie przedstawiał, a też nie pytał o te należące do kotki. Za bardzo wkręcił się w straszenie tego kociaka Bylicą, by się tym przejmować. 
- Wypłosz - przedstawił jej się. - A ty, księżniczko?
- Jestem Blanka.
Widać było, że należała do pieszczochów. Ta nazwa brzmiała jak typowe imię dla kici zniewolonej przez Wyprostowanych. 
- Miło poznać. Chcesz się może pobawić? Strasznie tu się nudzę. Bylica nie pozwala mi na zabawy, woli mnie obmacywać i lizać, ble - wykrzywił pysk z odrazą.
Dalej brnął w te głupoty, by umocnić negatywne wrażenie o starej kocicy w oczach kotki. 
- Możemy - miauknęła, by zaraz stracić tą pewność. - Ale jak ci nie pozwala, to nie boisz się, że się dowie?
- Jesteśmy w dziurze. Jak nie będziesz krzyczeć, to się nie dowie - Po czym wskoczył na jej grzbiet, ciągając ją od razu za ucho.
Szczerze to dawno z nikim nie bawił się w taki sposób. Odkąd jego rodzeństwo zmarło był samotny i pozbawiony takiego dzieciństwa. Skaza za to było dziwne i czasem kusiło im wlać, jednak hamował się, bo czuł, że zrobiłby im poważną krzywdę. 
- Krzyczeć? - nim zdążyła przekręcić łepek, już mogła poczuć na sobie jego ciężar i mokrość jego pyska na swoim uchu. - Aj! - pisnęła, by zaraz ugryźć się w język. Próbowała jakoś zrzucić z siebie kocurka i wyrwać się z jego paszczy. 
Przycisnął ją mocniej do ziemi, czując się jak pan i władca. Memlał jej ucho, ciągając je, nie robiąc jednak kotce krzywdy. Chociaż bardzo kusiło go, aby je oderwać jej, nie chciał dostać bury i jakiejś kary. Kto wie, co wtedy by wymyśliła Bylica, tym razem prawdziwego, a nie zmyślonego.
Na dodatek ta mocniej zaczęła się wiercić, co nie pomagało. 
- Nie tak mocnoo - miauknęła.
Wypluł jej ucho, po czym zszedł z niej, by zaraz popchnąć ją na bok jak śmiecia. Tym właśnie teraz była, odkąd została porwana. Powinna przywyknąć do takiego traktowania. Chciał jej w tym tylko pomóc. 
- Widać, że nie umiesz się bawić. - Usiadł, zaczynając wygryzać sobie sierść z łapy.
Ból przyjemnie rozszedł się po jego ciele. Musiał się wyżyć na sobie, by zapanować nad chęcią skrzywdzenia kotki. Nie radził sobie, co było po nim widoczne, lecz nie zamierzał jakoś bardzo zaprzątać sobie tym głowy. Przyzwyczaił się już do takiego obgryzania i nie robiło to na nim żadnego wrażenia, a ulga jaką odczuwał była wręcz błoga. 
Zmarszczyła brwi, widząc, jak oskubuje sobie łapę.
- Umiem! Tylko mnie zaskoczyłeś...
- Tak? - przerwał czynność, oblizując pysk. - No to pokaż na co cię stać, Księżniczko. - Po czym znów się na nią rzucił, przyciskając do ziemi. 
Skoro tak chciała się bawić, to niech udowodni, że na coś ją było stać! 
Gdy tylko nadążyła się okazja, delikatnie przygryzła, a raczej chwyciła pyskiem jego kończynę i zaczęła memłać, tak jak on wcześniej jej ucho. Czując jak go ślini, nie mógł pozostać bierny! Od razu zabrał łapę z jej pyska, sam atakując tą należącą do niej, ciągając ją na boki jak zabawkę.
- Wrrrrr - wywarczał, jakby dorwał mysz.
Zasyczała na niego, próbując wyrwać się z jego pyska, jednak to nie podziałało, więc lekko kopnęła go tylnymi kończynami. Udawała groźną? Było to zabawne. Wypluł jednak jej łapę, bo nieco ten atak go zabolał, po czym rzucił jej wywyższające spojrzenie. 
- Takie coś na mnie nie zadziała. Jestem silnym i potężnym liderem gangu! Poddaj się księżniczko! - miauknął, wczuwając się w zabawę.

<Blanko?>
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)