BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Jeszcze podczas szczególnie upalnej Pory Zielonych Liści, na patrol napada para lisów. Podczas zaciekłej walki ginie aż trójka wojowników - Skacząca Cyranka, która przez brak łapy nie była się w stanie samodzielnie się obronić, a także dwoje jej rodziców - Poranny Ferwor i Księżycowy Blask. Sytuacja ta jedynie przyspiesza budowę ziołowego "ogrodu", umiejscowionego na jednej z pobliskich wysp, którego budowę zarządziła sama księżniczka, Różana Woń. Klan Nocy szykuje się powoli do zemsty na krwiożerczych bestiach. Życie jednak nie stoi w miejscu - do klanu dołącza tajemnicza samotniczka, Zroszona Łapa, owiana mgłą niewiadomej, o której informacje są bardzo ograniczone. Niektórym jednak zdaje się być ona dziwnie znajoma, lecz na razie przymykają na to oko. Świat żywych opuszcza emerytka, Pszczela Duma. Miejsce jej jednak nie pozostaje długo puste, gdyż do obozu nocniaków trafiają dwie zguby - Czereśnia oraz Kuna. Obie wprowadzają się do żłobka, gdzie już wkrótce, za sprawą pęczniejącego brzucha księżniczki Mandarynkowe Pióro, może się zrobić bardzo tłoczno...

W Klanie Wilka

Kult Mrocznej Puszczy w końcu się odzywa. Po księżycach spędzonych w milczeniu i poczuciu porzucenia przez własną przywódczynię, decydują się wziąć sprawy we własne łapy. Ciężko jest zatrzymać zbieraną przez taki czas gorycz i stłumienie, przepełnione niezadowoleniem z decyzji władzy. Ich modły do przodków nie idą na marne, gdyż przemawia do nich sama dusza potępiona, kryjąca się w ciele zastępczyni, Wilczej Tajgi. Sosnowa Igła szybko zdradza swą tożsamość i przyrównuje swych wyznawców do stóp. Dochodzi do udanego zamachu na Wieczorną Gwiazdę. Winą obarczeni zostają żądni zemsty samotnicy, których grupki już od dawna były mordowane przez kultystów. Nowa liderka przyjmuje imię Sosnowa Gwiazda, a wraz z nią, w Klanie Wilka następują brutalne zmiany, o czym już wkrótce członkowie mogli przekonać się na własne oczy. Podczas zgromadzenia, wbrew rozkazowi liderki, Skarabeuszowa Łapa, uczennica medyczki, wyjawia sekret dotyczący śmierci Wieczornej Gwiazdy. W obozie spotyka ją kara, dużo gorsza niż ktokolwiek mógłby sądzić. Zostaje odebrana jej pozycja, możliwość wychodzenia z obozu, zostaje wykluczona z życia klanowego, a nawet traci swe imię, stając się Głupią Łapą, wychowanką Olszowej Kory. Warto także wspomnieć, że w szale gniewu przywódczyni bezpowrotnie okalecza ciało młodej kotki, odrywając jej ogon oraz pokrywając jej grzbiet głębokimi szramami.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Rozpoczęła się kolejna edycja eventu Secret Santa! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 15 grudnia, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

12 sierpnia 2020

Od Aroniowego Podmuchu CD. Zbożowej Łapy (Zbożowego Kłosu)

Spojrzał a to na liderkę, a to na smarkule. Na pysku Pstrągowej Gwiazdy malowało się wiele emocji. Trudno było zadecydować, która najmocniej się odznacza. Westchnął ciężko. Musieli coś zrobić. Bobrza Kłoda był bezwartościowym członkiem klanu i każdy tylko czekał aż zdechnie, lecz nadal był członkiem ich rodziny. Pomimo że nikt go nie chciał.
— Dobra, zostajesz wojowniczką — miauknął Aronia. — Nie ma sensu, żebyś utopiła kolejnego — dodał.
Pstrąg pokręciła łbem, wdychając. Zdrowe pomarańczowe ślipie spoglądało na niego zdecydowanym wzrokiem.
— Następnym razem poczekaj, aż ktoś cię wpuści, a nie wchodzisz jak do siebie — pouczyła uczennicę liderka, kładąc sierść.
Zbożowa Łapa jedynie kiwnęła łbem i pospiesznie opuściła legowisko liderki. Pewnie miała dość przeżyć na dziś. Aroniowy Podmuch zwrócił wzrok ku burej.
— To na czym skończyliśmy? — mruknął cicho na wypadek, gdyby znajdka jeszcze była blisko.

* * *

Pora Zielonych Liści naszła nagle. Przynajmniej dla Aroniowego Podmuchu. Ostatnio miał wrażenie, że życie ulatuje mu pomiędzy łapami. Wszystko działo się tak szybko. A on czasem nie nadążał. Nawet sam nie zauważył kiedy zwichnął sobie ogon. Na początku jedynie bolało, lecz później zaczął mieć problemy z równowagą. Uparcie przekładał wizytę na później będąc zbyt zajęty, aż spadł z drzewa przy okazji prawie miażdżąc Biały Kieł. Teraz siedział u tego klifiackiego medyka. Dziwnołapny budził w nim wiele emocji. Żadne z nich nie było pozytywne. Aronia ni cholery mu ufał. To jakby wkładać łapę w pysk wilka. 
— A spróbuj mnie otruć — syknął na dziwnołapnego. 
Kocur wywrócił oczami. 
— A po co? — mruknął. — Nic mi to nie da, a umrzeć nie chce. — dodał, kładąc jakąś papkę na jego ogonie. 
Aronia mimowolnie pisnął. Ból był potworny. Taki uporczywy. Słysząc jakieś szmery przy wejściu niechętnie odwrócił łeb w jego stronę. Już miał skrzyczeć kota, który śmiał mu przeszkadzać w cierpieniach, gdy ujrzał poobijaną Zbożowy Kłos trzymaną przez Jaskrowy Pył i Wieczornikowe Wzgórze.
— Kto ją tak po obijał? — mruknął Aronia, lekko krzywiąc się z bólu.
— Sama — wyprzedził kotkę z odpowiedzią rudy wojownik. — Z drzewa spadła, mysi móżdżek — pacnął przyjaciółkę.
Zboże prychnęła niezadowolona.
— Zobaczymy jak tobie wyjście pospieszne schodzenie z drzewa — mruknęła.
Wieczornik westchnął.
— Nie kazałem ci się aż tak spieszyć — miauknął, kładąc z bratem kotkę na legowisku koło Aronii.
Zastępca niezbyt ucieszył się z towarzyszki. Wcześniej było przynajmniej cicho. Teraz będzie musiał siedzieć z nią. Samicą. Narwaną samicą. Samicą, która utopiła własnego mentora. Na lepszego kota nie mógł tracić.
— Ej, ile muszę tu jeszcze siedzieć — zaczepił medyka.
Ten spojrzał na niego zmęczonym wzrokiem.
— Z siedem wschodów słońca na pewno tu przeleżysz. — stwierdził.
Aroniowy Podmuch niezbyt ucieszył się z tego werdyktu. Siedem wschodów słońca w legowisku medyka. To o wiele za dużo.

<zboże?>
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)