BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Znajdki w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(dwa wolne miejsca!)

Miot w Klanie Nocy!
(jedno wolne miejsce!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

09 sierpnia 2021

Od Wiśniowej Łapy

Odkąd przeniosła się do legowiska medyka, sen często przychodził jej z trudem. Przed oczami wciąż miała niedawne sceny. Śmierć wojowniczki z Klanu Burzy. Była morderczynią, zasługiwała na to, a Wiśniowa Łapa zachowała wtedy zimną krew. Mimo to, kara była tak brutalna, że pozostała jej w pamięci. A najgorsze było to, że drugi morderca dalej czyha na klanowe koty. Czy z umiejętnościami medycznymi będzie w stanie je uratować? Bez kotów nie ma klanu, a oni stracili już mnóstwo członków.
Patrzyła na zapasy ziół, próbując rozpoznać w nich coś znajomego.
Jeżowa Ścieżka dalej spał, a ta nie chciała go budzić. 
Wiśniowa Łapa usiadła i owinęła się gładko półdługim ogonem. Znała mak, na sen i uspokojenie. Reszty tajemniczych ziół nie potrafiła nawet nazwać, nie mówiąc o wyrecytowaniu ich zastosowania.
- Uczysz się? - Dobiegł ją głos z końca legowiska.
- Próbuję. - Odpowiedziała szorstko. Nienawidziła być zachodzona od tyłu. 
- Sama daleko nie zajdziesz - Mruknął medyk i usiadł koło swojej uczennicy. - Co już znasz?
- Tylko mak. 
- To też coś. - Powiedział z lekkim drgnięciem wąsów i łapą delikatnie dotknął kępki ziół. - Tego nie kojarzysz?
- Nie.
- To nagietek. Można go używać do tamowania krwawych ran. - Wyjaśnił. - Dlatego właśnie medycy muszą mieć cierpliwość ze stali. Oplątywanie ran nagietkiem, a potem pajęczyną bywa męczące.
Nagietek. Na tamowanie krwawienia i opatrywanie ran. Wydawało się proste.
Skinęła głową w kierunku zwitki liści.
- A te? Jakie mają zastosowanie?
- Buk? Jego liście są na tyle duże, że można ich używać, by przenosić resztę ziół. Czasami bywa ciężko przetransportować je bez nich do potrzebującego.

**
Nie spodziewała się, jak mnóstwo jest różnorodnych ziół. Każde ma inne zastosowanie, jednak jej z trudem przyszło zapamiętywanie nowych informacji. Powtarzała je sobie wielokrotnie w głowie, by je utrwalić, jednak po czasie i tak wyszło na marne. Nie przejmowała się tym. To były jej pierwsze świty, a błędy i potyczki nie były niczym nowym. Nie chciała jednak, by zbyt często się powtarzały.
Podeszła lekkim krokiem do sterty i złapała w zęby większego królika. Sterta dla rudych kotów była pokaźniejsza, a zwierzyna tłustsza. Tak zwana "niższa" warstwa klanu musiała chodzić nienajedzona. To nie wyglądało dobrze.
Kotka była głodna i niewyspana. Zjadła królika na skalnej półce, która tym razem nie nadawała się do opalania. Pora Opadających Liści przyniosła za sobą często gwałtowne wiatry i opady deszczu, a zielone barwy zmieniły się w ponure, złociste liście i białe niebo. Ta pora od razu jej się spodobała. Zwierzyny nie brakowało, suszy i upału nie było, a w legowiskach można odespać chłodne powiewy.
Obok niej przeszła Szczypiorkowa Łodyga, zadufana w sobie wojowniczka, która często zachowywała się idiotycznie z pozbawieniem jakiegokolwiek taktu. Wiśniowa Łapa obserwowała, jak kotka przechodzi obok Jeleniego Kopytka.
- Czego się tu plączesz? - Warknęła. - Idź lepiej polować dla lepszych od siebie!
Jelenie Kopytko coś odmiauknął, jednak córka Borówkowej Mordki nie dosłyszała wszystkiego. Gdy niebieski kocur oddalił się od Szczypiorkowej Łodygi, ta zeskoczyła z kawałka skały.
- Wierzysz w brednie, że jesteśmy lepsi od nierudych? - Spytała chłodno. To nie była prowokacja, jednak rozmówczyni zdawała się, jakby tak to odebrała.
- Bo jesteśmy. Jesteś ruda, więc nie powinnaś stać po jego stronie!
- Nie stoję po jego stronie - Odpowiedziała kotka, zachowując stoicki spokój. - Ale nie uważam, by twoje zachowanie było słuszne. Wszyscy jesteśmy tylko kotami, a kolor futra to loteria. Nie ma żadnego znaczenia.
- Jesteś tylko kociakiem, skąd możesz wiedzieć więcej ode mnie? - Prychnęła kotka.
- Właściwie to już uczennicą - Wycedziła szorstko Wiśniowa Łapa. Zachowanie szylkretowej wojowniczki ją denerwowało. Właśnie przez takie jednostki klan robi się słabszy.
Kotka odwróciła się, nie kończąc dyskusji. Nie miała zamiaru sprzeczać się do końca swojego życia. Wiedziała jednak, że w Klanie Burzy było mnóstwo kotów o podobnych poglądach. Wierzyli, że będąc rudymi mają specjalne przywileje i zostali zesłani przez Klan Gwiazdy. 
Wróciła do legowiska medyka jak zawsze z chłodnymi, ognistymi oczyma i podniesionym wysoko ogonem i brodą. Nie pokazywała po sobie oznak zdenerwowania, bo nie było to zbyt taktowne, a dla kotki ważnym było, by prezentować się od dobrej strony. Zwłaszcza przy swoim świeżym mentorze.
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)