Od Motylego Trzepotu CD. Gąsiorka

Zerwała się na równe łapy, a kocię, które ledwo co zadomowiło się przy jej futrze, utraciło na moment równowagę i w ostatniej sekundzie uratowało się od bliskiego zetknięcia pysku z ziemią. Motyl nieustannie przenosiła wzrok to z pointa na Cisową Kołysankę i z powrotem. Ugryzła się w język, czując wbite w nią wnikliwe spojrzenie karmicielki. Czego ona chciała? Przecież nie zabije jej dzieciaka, co najwyżej sobie pożyczy, ale zdecydowanie bardziej zasługiwała na posiadanie go w opiece. Byłaby w stanie usiąść na środku obozu i księżycami wymieniać powody, wedle których była o wiele lepszym materiałem na matkę niż wszystkie inne kotki razem wzięte.
— Ale bez takich określeń — fuknęła, a wąsy zadrżały jej z oburzenia.
— Dlaczego ci się nie podoba? — spytał kocurek, przekrzywiając na bok łebek i wpatrując się w nią wyczekująco. Możliwe, że szylkretka była przewrażliwiona, ale wyczuwała tu zwykłą prowokację do zdenerwowania jej do granic możliwości.  W obozie akurat starała się nie unosić gniewem, nie mogła popsuć sobie opinii idealnej i ułożonej.  Zresztą, wystarczająco już dała nadwyrężyć swoje nerwy. Tylko Jastrzębia Gwiazda był na tyle zdolny, aby wzniecić w niej chęć podniesienia głosu.

— Brzmi jak zwrot to takiej niedołężnej staruszki, co już ledwo się rusza i jedynie siedzi w kącie legowiska, obżerając się cały dzień piszczkami — stwierdziła, krzywiąc się, bo w głowie mignęło jej wyobrażenie siebie samej w takowej roli. — Jak już, to możesz mi mówić mamusiu, albo zwyczajnie mamo. Nie wysilaj się na tego typu ksywki, albo przynajmniej zachowaj je dla siebie — sarknęła.

—  Czyli akceptujesz mnie jako swojego syna? — zagadnął z lekkim niedowierzaniem w głosie.

Motyli Trzepot zmierzyła go perfidnie krytycznym spojrzeniem.

— Powiedzmy, że nietypowe umaszczenie ratuję cię i będę w stanie przyznać się do ciebie — rzekła po dłuższej chwili namysłów i oceniania niezwykłości wspomnianego koloru futra. —  Jesteś dosyć chudy, czy ta wariatka cię głodzi?  — dociekała.

Nie czuła się najlepiej ze sposobem, w jakim wyrażała się o swej mentorce. Dobrze wspominała trening i podejście srebrnej. Nie martwiła się nawet potencjalnym zagrożeniem w  postaci Gąsiorka, który mógłby wygadać się innym z jej nie do końca miłych słów. W końcu to zwykły dzieciak, u którego można zwalić wszystko na zbyt bujną wyobraźnię.

Tu raczej wyjaśnieniem jej samopoczucia była zazdrość. Cisowa Kołysanka młoda nie była, a w dodatku przez swą ślepotę miała w życiu wiele utrudnień. A mimo to dała radę znaleźć sobie kogoś i dorobić się własnych dzieci, podczas gdy Motyl próbowała bezskutecznie wszystkiego. A cel miała taki sam, więc jej niemoc doprowadzała ją do rozpaczy i zawiści. Zapragnęła odebrać srebrnej to szczęście.

— Ale twoja matka może być problemem —  wtrąciła nagle. — Tak łatwo mi ciebie nie odda. Plus nie podoba mi się twoje obeznanie w plotkach o mojej bezpło... —  urwała. Nienawidziła tego słowa i zawsze utykało jej w gardle, gdy próbowała je wypowiedzieć. —  Sam wiesz, o co chodzi. Uznajmy, że jak usłysz coś niezbyt przychylnego na mój temat, to się ładnie dogadamy i będziesz mi mówił, kto rozsiewa takie niedorzeczne historyjki  —  oświadczyła. — Ze swoją aktualną "mamcią" zbyt wiele nie osiągniesz, ale ja zrobię z ciebie kogoś pożytecznego. Dla klanu oczywiście —  doprecyzowała.

<Gąsiorek?>