BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

23 listopada 2014

Czereśnia

 Autor grafiki: @_kierdel

OGÓLNE
KUNA
*Poprzednie imiona: ///
Płeć: Kotka
Orientacja: Nieokreślona
Przynależność: Pieszczoch>Samotnik>Klan Nocy
Ranga: Kocię

- - - -

Właściciel: @fryzia (dc)
CHARAKTERYSTYKA

APARYCJA
Opis ogólny - Czereśnia jest jeszcze bardzo młoda, ale już teraz można dostrzec jej wyjątkowe cechy. Jej łapki są dłuższe niż u przeciętnego kota, a cała sylwetka jest smukła i zgrabna. Pyszczek ma okrągły i gładki, widać, że z wiekiem zachowa delikatnie zaokrąglone rysy. Futerko kotki jest czarno-szare z rudymi przebarwieniami, które, choć wyraziste, raczej nie przerodzą się w większe plamy. Sierść zapowiada się na długą i gęstą, poza łapami, co wielu członków klanu uważa za intrygujące. Jej oczy powoli nabierają pomarańczowego koloru. Mimo to Czereśnia wciąż może bardzo się zmienić, więc nie warto zbytnio przywiązywać się do jej obecnego wyglądu.
Cechy szczególne - "Rajtuzki" na łapach, "słonecznik" z rudych plamek dookoła pyska
Kolor sierści - Czarna dymna tortie (pręgowana tygrysio na rudym)
Długość sierści - Długa
Kolor oczu - Pomarańczowe
Stałe skutki chorób - ///

CHARAKTER

Każda żywa istota ma swój unikalny charakter, kształtowany przez wady i zalety. Czereśnia, mała szylkretowa kotka, również ma swoje charakterystyczne cechy. Już od najmłodszych księżyców wykazywała niezwykły spokój, który z biegiem czasu nie tylko się utrwalił, ale i pogłębił. Potrafi zachować zimną krew w niemal każdej sytuacji. Czereśnia potrafi jasno myśleć, nawet w chwilach walki czy niebezpieczeństwa, gdy inne koty mogłyby stracić głowę. Sama nie zna jeszcze swojego limitu – czeka na sytuację, która wywoła w niej prawdziwy strach i przysłoni jej logiczne myślenie. To nietypowe pragnienie sprawia, że trudno jej zrozumieć koty wpadające w panikę. Dzięki tej równowadze emocjonalnej zyskała opinię niezawodnej towarzyszki – kotki, która podejmuje przemyślane decyzje nawet w najtrudniejszych chwilach.
Czereśnia jest również niezwykle asertywna i stanowcza. Doskonale wie, jak wyrażać swoje potrzeby i przekonania – potrafi bez wahania odmówić i rzadko zmienia zdanie pod naciskiem innych. Jeżeli powie, że coś zrobi, lub że czegoś nie chce, tak będzie. Jedynym wyjątkiem jest przestrzeganie klanowego kodeksu oraz szacunek wobec kotów wyższych rangą, którym się podporządkowuje.
Pomimo swojego wewnętrznego spokoju i asertywności, Czereśnia jest w głębi duszy bardzo romantyczna. Uwielbia sprawiać przyjemność kotom, przy których czuje się dobrze. Często wyraża to niewerbalnie, gdyż nie przepada za słowami, lecz gdy już coś powie, są to zazwyczaj miłe słowa czy subtelne komplementy. Czereśnia ma w zwyczaju obdarowywać bliskie jej koty prezentami i zabierać je w romantyczne miejsca.
Jest także bardzo sumienną kotką, na której zawsze można polegać. Powierzone zadania wykonuje z precyzją i szybkością. Rzadko zawodzi zaufanie innych, starając się zawsze wywiązać z obietnic i nie zapominać o żadnych obowiązkach.
Uczciwość to jedna z kluczowych zalet Czereśni. Kotka trzyma się własnych zasad moralnych i pozostaje wierna swojej prawdomówności, choć jest otwarta na inne punkty widzenia. Rzadko jednak zmienia swoje przekonania pod wpływem innych. Kłamstwo i oszustwo nie leżą w jej naturze, dlatego gdy już zabiera głos, można być pewnym, że mówi prawdę. Ta prawdomówność sprawia jednak, że trudno jej ukrywać łamanie zasad – szybko może zdradzić prawdę, choć niechętnie. Natomiast tajemnice powierzone jej w zaufaniu pozostają bezpieczne. Jeśli nie zagrażają nikomu, Czereśnia schowa je głęboko w sercu i nie zdradzi nawet najbliższym. Jej wiarygodność jest powszechnie znana, a wojownicy darzą ją zaufaniem i chętnie przyjaźnią się z nią.
Pracowitość to kolejna cecha, która wyróżnia Czereśnię. Choć wychowana jako pieszczoch, odkąd dołączyła do Klanu Nocy, czuje się w obowiązku udowodnić swoją wartość. Pracuje niestrudzenie, dając z siebie wszystko, aby pokazać, że jest godna bycia klanowcem. Dzięki tej wytrwałości i zdeterminowaniu, osiąga swoje cele i rozwija się szybciej niż wiele innych kotów. Jednak, jak każdy, Czereśnia ma też swoje wady, które są integralną częścią jej charakteru. Jest niezwykle małomówna – koty w klanie niekiedy żartują, że na początku podejrzewali, że może być niemową. Gdy nie czuje potrzeby rozmowy, nie otwiera pyszczka, wyrażając swoje emocje w typowo koci sposób. Potrafi położyć uszy po sobie, napiąć futro lub wymownie machnąć ogonem, co często wystarcza do komunikacji. Gdy jednak ktoś potrzebuje słowa wsparcia lub rady, potrafi to zrobić, a jej głos jest tak przyjemny, że niejednemu kocurowi i kotce chciałoby się słuchać jej bez końca!
Czereśnia ma wyjątkową pamięć, co jednak nie zawsze okazuje się zaletą. Kotka zapamiętuje niemal wszystko za pierwszym razem, co w dłuższej perspektywie potrafi przysporzyć jej wielu zmartwień. Pamięta każdą drobną krzywdę, każde nieprzychylne spojrzenie czy niewinne przejęzyczenie. Potrafi spędzać długie godziny, rozmyślając o dawnych wydarzeniach, co prowadzi do skłonności do długotrwałego trzymania urazy. Mimo że Czereśnia nie mówi wiele, jej łatwowierność jest cechą, którą łatwo przeoczyć – potrafi w pełni zaufać czyjejś historii i długo rozważa jej prawdziwość. Choć z czasem nabiera własnych opinii, pozostaje na początku bardzo podatna na wpływ innych.
Skłonność do pamiętliwości sprawia, że Czereśnia bywa mściwa. Kotka nie ma problemu z oddaniem każdej wyrządzonej jej krzywdy – czy to poprzez raniące słowo, przepychankę, a nawet, w skrajnych przypadkach, zbrodnię w zemście za śmierć bliskiej osoby. Jej ulubionym mottem jest „oko za oko, ząb za ząb.” Choć rzadko okazuje swoją złość otwarcie, jej mściwość przybiera subtelne formy, a inteligencja pozwala jej działać dyskretnie. Potrafi tak poprowadzić swoją zemstę, aby wszystko wyglądało na niefortunny wypadek.
Wobec nieznajomych, zarówno z Klanu Nocy, jak i spoza niego, Czereśnia jest pełna podejrzeń. Choć rzadko zdradza swoje obawy, delikatne mrużenie oczu potrafi zasugerować, że nie ufa danemu kotu. Aby zaskarbić sobie jej zaufanie, należy wykazać cierpliwość i dowieść swojej lojalności. Kiedy już jednak zbliży się do kogoś, staje się bardzo oddana i lojalna, szczególnie wobec rodziny i przyjaciół.
Raz utracone zaufanie Czereśni jest niemal niemożliwe do odzyskania – kotka nie daje drugich szans. Jedynie w przypadkach, gdy błąd jest niewielki i możliwy do wybaczenia, może zdobyć się na ponowną akceptację, ale i to zdarza się bardzo rzadko.

MORALNOŚĆ

Jest za młoda, żeby ją wykształcić.

CIEKAWOSTKI

- Przez wypadek w wodzie ma traumę i nie chce do niej wchodzić. Wie jednak, że będzie musiała to przezwyciężyć, ponieważ pływanie to kluczowa umiejętność w Klanie Nocy.
- Kotka bardzo często ugniata różne przedmioty. Robi to głównie w sytuacjach stresowych, ale również z nudów lub dla lepszej koncentracji.
UMIEJĘTNOŚCI

Poziom medyczny: ///
Poziom wojownika: ///
Słabe strony: 
- Słabe pazury (Od urodzenia ma słabe pazury na wszystkich czterech łapach, co sprawia, że jej ataki nie są zagrożeniem. Nie jest w stanie nimi zbytnio się chwytać, a tym bardziej wspinać po drzewach lub skałach.)
- Małomówność (Kotka słabo radzi sobie z mówieniem o swoich uczuciach i ogólnie z komunikacją. Otwiera się głównie przy najbliższych kotach, a rzadko sama zaczyna rozmowę.)
- Łatwowierność (Czereśnia łatwo wierzy we wszystko i może długo przejmować się plotkami lub żartami. Potrzebuje czasu, by zorientować się, że jeże nie latają.)
Mocne strony: 
- Długie łapy (Dzięki nim stawia większe, dłuższe kroki, co pozwala jej być szybszą w biegu. Dzięki wydłużonym łapom może też nieco dalej polować na ofiary, jak na przykład na ryby, stojąc dalej od wody.)
- Asertywność (Kotce łatwo przychodzi odmawianie i rzadko zmienia zdanie. Jeśli już coś postanowi, jest zdecydowana i trudno ją przekonać do zmiany decyzji.)
- Doskonała pamięć (Czereśnia ma wyjątkową zdolność zapamiętywania szczegółów od razu po pierwszym zetknięciu. Techniki, które raz zobaczy, pozostają w jej głowie na zawsze, podobnie jak zasady teoretyczne i ćwiczenia praktyczne. Dzięki temu przyswaja nową wiedzę i umiejętności znacznie szybciej niż inne koty)
RELACJE

RODZINA

Ojciec - Jamnik
Matka - Melon
Rodzeństwo - Kuna
Partner - ///
Potomstwo - ///

INNE


SZKOLENIE

Mentor - ///
Uczniowie obecni - ///
Uczniowie dawni - ///
HISTORIA
Czereśnia urodziła się w domu pewnego człowieka. Jej rodzina była niewielka – matka o imieniu Melon miała czarne futro z rudymi plamkami, a ojciec, nazywany Jamnikiem, miał błękitnoszare futro w ciemniejsze pręgi. Czereśnia miała siostrę, Kunę, niemal identyczną do niej, również w szylkretowym umaszczeniu. Jednak ich rodzina nie mogła długo pozostać razem. Człowiek, u którego przyszły na świat, postanowił oddać kocięta, gdy miały zaledwie miesiąc. Trafiły do rodziny z dzieckiem, która wkrótce miała wyjechać do domku letniskowego. Małe, ciekawskie kuleczki szybko zaczęły rozrabiać – gryzły kable i drapały firanki. Rodzice dziecka zdecydowali się zostawić je same w domku, jakby przypadkiem, licząc na to, że natura poradzi sobie z ich energią. Kociaki poczuły głód i pragnienie, co zmusiło je do opuszczenia kryjówki pod wersalką. Wkrótce znalazły się na niestabilnej kłodzie, która obluzowała się i, porwana przez nurt rzeki, uniosła je na tereny Klanu Nocy, którym dowodziła Srocza Gwiazda. Tam, wyczerpane i przestraszone, zostały odnalezione przez patrol klanu i zabrane do obozu.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz