BLOGOWE WIEŚCI
BLOGOWE WIEŚCI
W Klanie Burzy
Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.W Klanie Klifu
Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.W Klanie Nocy
Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.W Klanie Wilka
Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.W Owocowym Lesie
Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…
W Betonowym Świecie
nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.MIOTY
01 marca 2020
Od Mokrej Blizny CD Miedzianej Iskry
Minęło jużparę wschodów słońca odkąd zagnieździli się na dobre w obozie. Był skończony, wszystkie koty ciężko pracowały, przez co brakowało trochę czasu na polowania. Uczniowie jednak chętnie chodzili polować, gotowi wyruszać bez opiekuna.
Tym razem było podobnie. Uczniowie rozbiegli się po otwartych terenach, które aż pachniały przygodami i nieznanymi rzeczami.
Ja sam też w wolnej chwili chodziłem je zwiedzać. Uczyłem się nowych granic, zapamiętywałem punkty strategiczne.
Znalazłem się przy granicy z klanem wilka, otwarte tereny sprzyjały wiatrom. Wiał zza mnie, na moją niekorzyść.
Słyszałem zające biegające po świeżej trawie, oraz ptaki na tych kilku drzewach ich terenów.
Rozejrzałem się, dostrzegając sylwetkę jakiegoś kota przy granicy. Przy dłuższej chwili patrzenia na nią, rozpoznałem w tym kocie Miedzianą Iskrę. Kotka szła, patrząc przed siebie przez równiny.
- Hej, Miedziana Iskro! - Miauknąłem głośno, żwawym krokiem podchodząc do kotki.
Płowa wydawała się być wyrwana ze świata wyobraźni. Bardzo możliwe, że wyszła na spacer żeby przemyśleć jakieś sprawy, ale może nie zaszkodzi jej krótka rozmowa?
- Oh, cześć, Mokra Blizno. - Odparła po chwili. Zbliżyła się, słońce nie grzało zbyt mocno. Wiał wiatr, rozwiewając jej dłuższą sierść.
- Wasz obóz już jest gotowy? - Zacząłem rozmowę.
Do Klanu Wilka byłem nastawiony neutralnie, chociaż po swojej dawnej kłótni z obecnym liderem tego klanu, nieco podejrzliwiej patrzyłem na wojowników. Wiedziałem, że nie wszyscy mają charakter jak Iglasta Gwiazda.
- O, wszyscy ciężko pracują... - Zaczęła, rozglądając się pewnie za jakimś schronieniem od wiatru.
- U nas podobnie. Mamy pełne łapy pracy, widziałaś może biegających tu uczniów? - Zapytałem, przypominając sobie o nieswornych kotach.
- Hm? Nie wydaje mi się... - Odparła po dłuższym namyśle.
- No cóż, dzięki. Poszli na własną łapę na polowanie. - Westchnąłem. - Ciężko ich upilnować, kiedy mentorzy są wysyłani na patrole.
Przez długą chwilę żadne z nas nic nie mówiło. Zastanawiałem się, czy Miedziana Iskra dobrze się czuje oraz czy w ogóle ma chęć na rozmowę. Wyglądała na zamyśloną, może odrobinę przygnębioną. Gdybym był jej przyjacielem, a nie zwykłym znajomym kotem, zapytałbym czy chce mi się wygadać, jednak marne na to szanse. Przeczuwałem, że nie powie ani słówka, nawet jeśli coś jej dolega.
Mimo to spróbowałem, ze zwykłej ciekawości
- Wszystko w porządku? - Zapytałem miękkim tonem. - Pewnie jesteś zmęczona, a ja cię zaczepiłem...Przeszkodziłem ci w czymś? Znowu zbierasz zioła? Pomóc?
Nagły słowotok zaskoczył również mnie, a kotka wydawała się zasypana pytaniami. Przez ten czas, który je trawiła, myśląc nad odpowiedzią, ja zastanawiałem się, czy moje dobre serduszko nie przesadza. Jestem bardzo uczynny i pomocny, a Miedziana Iskra zazwyczaj nie odganiała mnie, jeśli jej proponowałem pomoc. Jednak co, jak których z wojowników by mnie przyłapał na chodzeniu po ich terenie? Może to był zły pomysł, proponować pomoc teraz, gdy mieliśmy nowe granice, a nie neutralne tereny?
Mimo wszystko czekałem na jej odpowiedź, chcąc choć trochę pomóc koleżance.
<Miedziana Iskro? Trochu zajęło, wybacz:( >
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz