Perełka

Autor grafiki: paprotka_

OGÓLNE

PEREŁKA
*Poprzednie imiona: ///
Płeć: Kotka
Orientacja: Nieokreślona
Przynależność: Klan Nocy
Ranga: Kocię

- - - -

Właściciel: florian_2137(Discord)

CHARAKTERYSTYKA

APARYCJA

Opis ogólny - Perełka to kotka o dosyć niewielkiej posturze. Sprawia wrażenie wręcz kruchej. Jest niska i szczupła. Jest ona znacznie mniejsza od swojego rodzeństwa i zarazem najsłabsza w miocie.

Cechy szczególne - ///

Kolor sierści - Liliowa szylkretowa pręgowana dziko z akcentami z bielą

Długość sierści - Półdługa

Kolor oczu - Brązowe

Stałe skutki chorób - ///

CHARAKTER

Perełka to łagodna i zwykle spokojna koteczka. Mimo to, jej spokój jest łatwo zakłócić choćby najdrobniejszym przewinieniem czy błędem. Jest ona więc często nerwowa oraz bardzo podatna na stres w niekomfortowych dla niej sytuacjach. Podczas rozmowy z nią, bardzo często może towarzyszyć wam grobowa cisza. Powodem jest niewielka aspołeczność Perełki oraz nieśmiałość i stres w trakcie konwersacji. Nie oznacza to jednak, że nie potrafi ona mówić. Jeśli pozna kogoś wystarczająco blisko, staje się zupełnie innym kotem, który mimo swojej nieśmiałości, w dalszym ciągu potrzebuje przyjaciół. Oprócz tego, Perełka stara się być perfekcjonistką we wszystkim co możliwe, co jest częstym powodem jej przygnębienia. Będzie ona w stanie godzinami chłonąć wiedzę od mentora. Za jej perfekcjonizmem stoi też inna cecha. Gdy zrobi coś nie po swojej myśli lub zawali jakąś robotę, kotka jest w stanie bardzo łatwo się załamać i panikować, gdy w rzeczywistości problem był naprawdę mało istotny. Podsumowując, to spokojna kotka, którą po prostu łatwo wyprowadzić z równowagi. Mimo to, nigdy się nie złości. Jej reakcją jest zwykle stres, płacz i zażenowanie samą sobą. Nie oznacza to jednak, że kotka nie jest w stanie odgryźć się gdy ktoś powie coś nieprzyjemnego na temat jej lub jej rodziny. Wtedy bardzo chętnie wbije takiemu kotu słowny pazur w grzbiet.

MORALNOŚĆ

Jej moralność nie została określona, gdyż koteczka jest jeszcze małą kuleczką. Jednak jest ona łagodna, więc i jej moralność będzie dosyć dobra. 

CIEKAWOSTKI

- Jest pierwszą postacią autora na WC:NE

- Perełka miała być pierwotnie nazwana Werbeną, ale autor zmienił zdanie w międzyczasie...

UMIEJĘTNOŚCI

Poziom medyczny: ///

Poziom wojownika: ///

Słabe strony: Słabo walczy, jest mało zwinna na lądzie i dosyć powolno biega. Jest ona także słaba w porozumiewaniu się z innymi przez swoją nieśmiałość.

Mocne strony: Jest świetną pływaczką i dobrze poluje na ryby. W wodzie jest znacznie zwinniejsza niż na lądzie.

RELACJE

RODZINA

Ojciec - Dryfująca Bulwa

Matka - Baśniowa Stokrotka

Rodzeństwo - Plusk, Sztorm

Partner - ///

Potomstwo - ///

INNE

SZKOLENIE

Mentor - ///

Uczniowie obecni - ///

Uczniowie dawni - ///

HISTORIA

Urodzona w Klanie Nocy w miocie Baśniowej Stokrotki oraz Dryfującej Bulwy, podczas panowania Sroczej Gwiazdy.

Plusk

Autor grafiki: mac.swistak@gmail.com

OGÓLNE

PLUSK
*Poprzednie imiona: ///
Płeć: Kocur
Orientacja: Nieokreślona
Przynależność: Klan Nocy
Ranga: Kocię

- - - -

Właściciel: mac.swistak@gmail.com

CHARAKTERYSTYKA

APARYCJA

Opis ogólny - To na razie pulchna, puchata kulka z, jak na kociaka, długimi łapami. Jego futro jest zwykle roztrzepane bez ładu i składu. Jest rudy, z widocznymi pręgami na jego ogonie i przednich łapach. Biel pokrywa jego brzuch, przednie łapki, klatkę piersiową, część pyska i tworzy mu “spodnie” Posiada też ciemniejsze “siodło” na grzbiecie, charakterystycznie dla pręgowania dzikiego. Jego oczy są niebieskie.

Cechy szczególne - “Spodnie” ułożone z bieli, równie biała kropka na czole i rudy palec u tylnej prawej nogi. 

Kolor sierści - Rudy pręgowany dziko z akcentami bicolor

Długość sierści - Półdługa

Kolor oczu - Niebieskie

Stałe skutki chorób - ///

CHARAKTER

Jest “w gorącej wodzie kąpany”. Wiecznie wszędzie, pełen energii i entuzjazmu. Niezwykle ciekawski świata. Wszystko musi dotknąć, powąchać, zobaczyć i nawet polizać! Szybko tworzy własną opinię i potrafi być uparty. Na przykład jak uzna, że zioła mu nie smakują, to ich nie zje i tyle. Jedyne koty zdolne do przekonania go to jego rodzice, Dryfująca Bulwa i Baśniowa Stokrotka. Wraz z jego siostrą, Sztorm, są najczęstszymi ofiarami jego psot i wygłupów. Ma niezwykle bujną wyobraźnię, co przekłada się na jego szalone zabawy i pomysły. Jego silne przekonania wpływają też na jego spojrzenie na świat. Kocurek nie wierzy w zło i niebezpieczeństwo. Przecież wszyscy są dobrzy i nic mu się nigdy nie stanie, prawda?

MORALNOŚĆ

Powoli się kształtuje. Jest jeszcze za mały, by kwestionować takie tematy. Wierzy w nieopisane dobro i nie sądzi, że złe koty istnieją.

CIEKAWOSTKI

- Kocha insekty. Każde. Od muchy aż po motyle i pszczoły. Uwielbia się z nimi bawić.

- Nienawidzi smaku wszystkich roślin, nie licząc jagód, je to zawsze pochłonie.

UMIEJĘTNOŚCI

Poziom medyczny: ///

Poziom wojownika: ///

Słabe strony: Nierozważny, podejmuje decyzje bez pomyślunku, zdarte pazury, zwinność

Mocne strony: Naprawdę szybki, ma dobrą kondycję

RELACJE

RODZINA

Ojciec - Dryfująca Bulwa

Matka - Baśniowa Stokrotka

Rodzeństwo - Sztorm, Perełka

Partner - ///

Potomstwo - ///

INNE

SZKOLENIE

Mentor - ///

Uczniowie obecni - ///

Uczniowie dawni - ///

HISTORIA

Urodzony w Klanie Nocy podczas panowania Sroczej Gwiazdy

Sztorm

Autor grafiki: @zbysiu.niewolnik

OGÓLNE

SZTORM
*Poprzednie imiona: ///
Płeć: Kotka
Orientacja: Nieokreślona
Przynależność: Klan Nocy
Ranga: Kocię

- - - -

Właściciel: zbysiuniewolnik@gmail.com/@zbysiu.niewolnik

CHARAKTERYSTYKA

APARYCJA

Opis ogólny - Sztorm to wysoka, długonoga kotka o wiecznie potarganym, szylkretowym futrze. Odziedziczyła sylwetkę po swojej mamusi, przez co jest dość chuda. Niebieska posiada duże, zaokrąglone uszy, jak i piękne błękitne oczy. Mimo swojej zwinnej i kruchej postury, kotka zawsze wygląda na gotową do akcji – jakby burza, od której pochodzi jej imię, tętniła w jej wnętrzu.

Cechy szczególne - ///

Kolor sierści - Niebieska szylkretowa pręgowana dziko z akcentami z bielą

Długość sierści - Półdługa

Kolor oczu - Niebieskie

Stałe skutki chorób - ///

CHARAKTER

Sztorm to kotka, której imię idealnie odzwierciedla jej charakter, jest pełna energii, emocji i pasji. Ciekawość świata pcha ją do odkrywania każdego zakątka swojego otoczenia. Uwielbia przygody, jest marzycielką – każda usłyszana historia inspiruje ją do tworzenia własnych opowieści, w które często angażuje swoje rodzeństwo i innych w zasięgu jej małych łapek, zmuszając do zabawy w udawanki. Chociaż z natury jest urocza i kreatywna, łatwo ją sprowokować. Wystarczy drobnostka, a już zmienia się w prawdziwy sztorm, pełen gniewu i determinacji, by obronić swoje racje. Bywa niezwykle uparta – kiedy coś sobie postanowi, ciężko jest ją przekonać do zmiany zdania, nawet jeśli sytuacja wymaga elastyczności. Dodatkowo jej emocjonalność sprawia, że czasami reaguje zbyt impulsywnie, podejmując decyzje bez zastanowienia, co może prowadzić do nieprzyjemnych sytuacji.

MORALNOŚĆ

Moralność Sztorm wciąż stoi pod wielkim znakiem zapytania, ze względu na jej młody wiek, lecz jak na razie wszystko wskazuje na to, że stara się być jak najlepszą duszyczką może.

CIEKAWOSTKI

- Lubi oglądać deszcz oraz słuchać jak krople opadają na liście drzew. Jest to dla niej bardzo uspokajające zajęcie. 

- Podczas snu zawsze wtula się w futro Plusku, nieraz zdarza się, że to właśnie on zostaje jej legowiskiem

- Jej ulubiona ryba to płoć

- Uwielbia oglądać kolekcję kamieni Dryfującej Bulwy

UMIEJĘTNOŚCI

Poziom medyczny: ///

Poziom wojownika: ///

Słabe strony: Sztorm wyjątkowo łatwo może zostać sprowokowana, przez co może zacząć podejmować głupie decyzje oraz wpadać w złość. Przez swoją kruchą sylwetkę można ją bardzo łatwo powalić i przycisnąć do ziemi, co uniemożliwia jej dalszą walkę.

Mocne strony: Sztorm charakteryzuje się swoją szybkością, dzięki której porusza się dynamicznie i potrafi błyskawicznie zmieniać kierunek. Jej zwinność pozwala na łatwe manewrowanie, co sprawia, że trudno przewidzieć jej ruchy.

RELACJE

RODZINA

Ojciec - Dryfująca Bulwa

Matka - Baśniowa Stokrotka

Rodzeństwo - Plusk, Perełka

Partner - ///

Potomstwo - ///

INNE

SZKOLENIE

Mentor - ///

Uczniowie obecni - ///

Uczniowie dawni - ///

HISTORIA

Urodzona w Klanie Nocy podczas panowania Sroczej Gwiazdy

ETER

  

Autor grafiki: Kierdel_

OGÓLNE

ETER
*Poprzednie imiona: Zajączek
Płeć: Kocur
Orientacja: ///
Przynależność: Samotnicy - Gang Białowron - Klan Klifu
Ranga: Uczeń

- - - -

Właściciel: Postać NPC (Opiekun: Rachel)

CHARAKTERYSTYKA

APARYCJA

Opis ogólny - Eter to drobnej budowy kocur, w dodatku niski, przez co z daleka można łatwo pomylić go z wyrośniętym kocięciem. Futro ma czarne, szorstkie i potargane, często najeżone i pozlepiane, przypominające igły jeża. Ogonek prawie nigdy nie sterczy sztywno w górze, lecz wisi gdzieś z tyłu, smagając powietrze, niczym cienki i długi bicz. Złote oczy zawsze uważnie obserwują otoczenie, a na pod futrem, jeśli się przyjrzeć, widać blizny. 

Cechy szczególne - ///

Kolor sierści - Czarna jednolita

Długość sierści - Krótka

Kolor oczu - Żółte

Stałe skutki chorób - ///

CHARAKTER

Eter jest na pozór spokojnym kotem. Wszystko się natomiast kończy gdy kocurowi zbyt długo się coś nie udaje, a on zaczyna tracić panowanie, wyzywając wszystko i wszystkich co jest w zasięgu wzroku. Zalecane jest wtedy zabranie spod jego łap wszelkich niebezpiecznych przedmiotów. Jest raczej małomówny i stroniący od jakiegokolwiek kontaktu fizycznego, lecz pomocny. Na swój sposób stara się ułatwić innym życie, chociaż nie każdy doświadczy od niego tej dobroci. Sumienny, stara się jak może, chociaż przez jego gabaryty, nie zawsze udaje mu się wykonać powierzone mu zadanie. Nie chce zawieść tych z którymi przystaje i dla ich bezpieczeństwa jest w stanie wybiec umysłem naprawdę daleko, wszystko dokładnie planując. Małomówny, jednak nie nieśmiały. Zwyczajnie chłonie informacje z otoczenia, poprzez słuchanie, nie rozmowę. Mimo wszystko nie pogardzi ciekawą wymianą zdań, a sam, gdy uzna temat za interesujący, potrafi zagadać swojego rozmówcę. Pamiętliwy, całkiem łatwo go urazić, chociaż tego nie okazuje. Jest trochę jak ten jeden kujon odludek, który stara się dopasować w grupę za młodu, by potem gardzić własnym gatunkiem. Pesymista wymieszany z realistą, trzeba być nastawionym na jego czarny i raczej pozbawiony emocji humor. Perfekcjonista.

MORALNOŚĆ

,,I'd let the world burn for you". Nie jest typem protagonisty, jeśli nie zniszczy świata ze zwykłej swojej idei, to dla kogoś kto jest mu bliski. Jego kodeks moralny został wypaczony przez gang, który ukształtował przynajmniej część jego moralności. 

CIEKAWOSTKI

- Wbrew pozorom jest całkiem wrażliwy na strefę emocjonalną. Nawet jeśli nie potrafi dokładnie określić swoich emocji, nie ma trudności w odgadnięciu cudzych. 

UMIEJĘTNOŚCI

Poziom medyczny: -

Poziom wojownika: IV

Słabe strony: Kocurek nie jest silny ani wielki, z łatwością przyjdzie go powalić w otwartej walce. Przez swoją wielkość, nie jest też szybki. 

Mocne strony: Umysł zrodzony do analizy. Chłodno podchodzi do trudnych sytuacji, stara się szybko znaleźć rozwiązanie. Szybko zapamiętuje nawet najdrobniejsze szczegóły z otoczenia. Cierpliwy.

RELACJE

RODZINA

Ojciec - Szczur, martwy. 

Matka - Wrona, status nieznany. 

Rodzeństwo - Sroka, Próżnia - status nieznany.

Partner - ///

Potomstwo - ///

INNE

⁇¿ ?¿? - Moja ścieżka... 

SZKOLENIE

Mentor - Szczur, Dektyw 

Uczniowie obecni - ///

Uczniowie dawni - ///

HISTORIA

Kocur jako małe kocię przywitało się z gangiem. A przynajmniej za małe kocię został wzięty, gdyż jego wzrost nie był powalający. W wieku dość młodego wyrostka został sam, rozdzielony z resztą rodziny po małej łapance, którą urządzili ludzie, by pozbyć się kocich szkodników. Długo żył na ulicy, próbując przechytrzyć większe od siebie koty i chociaż często mu się to udawało, często również dostawał za to w skórę, zdobywając kolejne blizny. Było tak do czasu, aż trafił w objęcia gangu. Od tego czasu wyrostek był wierny swojej grupie, nie ważne w jakiej sytuacji by się nie znalazł, a koty które początkowo spisały go na straty, zaczęły doceniać jego żywotność u tęgi umysł, chociaż wciąż nie był niczym więcej jak kmiotkiem pozbawionym siły. Jego życie cały czas polegało na udowadnianiu swojej wartości, aż w końcu, którejś deszczowej nocy, spotkał Ich... Czy dadzą mu to, czego szuka?  

Miodowa Łapa

 

Autor grafiki: moczalazofia4@gmail.com

OGÓLNE

MIODOWA ŁAPA
*Poprzednie imiona: Miód
Płeć: Kocur
Orientacja: Poliromantyczny/seksualny
Przynależność: Klan Wilka
Ranga: Uczeń

- - - -

Właściciel: moczalazofia4@gmail.com

CHARAKTERYSTYKA

APARYCJA

Opis ogólny - Miód jest kocurem o mniejszym wzroście i masie niż zwykłe kociaki, bowiem urodził się słaby i dlatego taki jest. Jego sylwetka jest wychudzona, a jego łapy są drobne niczym patyczki, przez to ma lekki problem z chodzeniem, bo za każdym razem upada. Jego futro jest długie, za to ogon jest krótki i ma frędzelki na uszkach.

Cechy szczególne - Krótki ogon i pędzelki na uszach

Kolor sierści - Liliowy pręgowany tygrysio

Długość sierści - Półdługie

Kolor oczu - Żółte

Stałe skutki chorób - Bezpłodność

CHARAKTER

Miód jest dość cichym i wycofanym kotem, skulonym w sobie, ponieważ zawsze jest w cieniu swojego rodzeństwa, ze względu na to, że urodził się słaby i mniejszy od reszty, przez to ma wiecznie zły humor. Nie rozumie dlaczego musiał się taki urodzić. Mimo to chce pokazać klanowi, że umie być przydatny, bowiem i tak będzie musiał. Jeśli nie zda testu na zostanie wojownikiem, to zostanie prędzej czy później wygnany albo zginie przy teście na ucznia, gdy będzie musiał sam zostać lesie. Ceni swojego ojca jako autorytet pomimo, że ten niezbyt często ich odwiedza. A jeśli chodzi o jakieś pozytywne cechy charakteru, to takie, że w głębi umie być empatyczny i lubi się zachwycać szczegółami, ale raczej nikomu tego nie powie i zachowa to dla siebie.

MORALNOŚĆ

Jeśli chodzi o moralność to na razie Miód jest neutralnie do tego nastawiony, bo dopiero co się urodził, ale raczej nie zabije kota z zimną krwią, bo jest wrażliwy.

CIEKAWOSTKI

UMIEJĘTNOŚCI

Poziom medyczny: ///

Poziom wojownika: ///

Słabe strony: Nie jest zbyt silny, ponieważ urodził się słaby i mniejszy od swego rodzeństwa.

Mocne strony: Szybko się porusza, bo jest dość lekki, dlatego to jedyna mocna strona u niego na razie (Choć i tak ledwo co chodzi)

RELACJE

RODZINA

Ojciec - Topielcowy Lament

Matka - Topaz

Rodzeństwo - Lamentująca Łapa, Młódka [*]

Partner - ///

Potomstwo - ///

INNE

SZKOLENIE

Mentor - Borsucza Puszcza

Uczniowie obecni - ///

Uczniowie dawni - ///

HISTORIA

Urodzony w Klanie Wilka podczas rządów Wieczornej Gwiazdy.

Rysia Łapa

 Autor grafiki: zeno0313

OGÓLNE

RYSIA ŁAPA
*Poprzednie imiona: Ryś
Płeć: Kotka
Orientacja: Nieokreślona
Przynależność: Klan Wilka
Ranga: Uczeń

- - - -

Właściciel: uzihazbin29770

CHARAKTERYSTYKA

APARYCJA

Opis ogólny - Ryś to niebieska szylkretka. Jej futro zdobią liście czy inne kwiaty wplecione między kosmyki włosów. Posiada ona grube poduszki u łap. Ryś ma również długą i gęstą sierść. Jak na swój wiek jest dosyć wysoka. Kotka posiada gruby i gęsty ogon, w którym również wplecione są rośliny. Jej duże i brązowe oczy dodają jej uroku. Posiada ona również pędzelki, które zdobią jej uszy.

Cechy szczególne - Pędzelki na uszach

Kolor sierści - Niebieska szylkretowa tortie

Długość sierści - Długa

Kolor oczu - Brązowe

Stałe skutki chorób - ///

CHARAKTER

Ryś to kuleczka szczęścia. Szylkretka jest bardzo nadpobudliwą i ruchliwą kotką jak na swój wiek. Czasami zdaje się być cicha, tak jakby ktoś nagle odebrał jej mowę. Kotka zawsze stara się być zauważalna, ponieważ nie cierpi samotności. Jest bardzo wrażliwa na wszelkie krzyki czy inne obelgi skierowane w jej kierunku. Zawsze stara kierować się sercem. Nie lubi ona zbytniej przemocy, dlatego nie stosuje jej często. Umie rozpoznać, gdy ktoś skłamie i nie daje sobą manipulować. Inni myślą, że Ryś mogłaby tylko spać i spać, ale jak już jej zależy - pracuje na całego. Jest ona nocnym markiem, odpoczywa za dnia, a działa nocą. Co prawda jest energiczna, ale tak jak zwierzę, po którym nosi imię Ryś, nie lubi przechodzić długich dystansów.

MORALNOŚĆ

Kotka dopiero poznaje świat.

CIEKAWOSTKI

- Uwielbia spać

- Do spania preferuje ciemne miejsca, gdzie trudniej ją spostrzec, np. jaskinie

- Przez jej długie futro nie przepada za ciepłem

- Koteczka dość nie przepada za swoim imieniem, chciałaby brzmieć bardziej łagodnie

UMIEJĘTNOŚCI

Poziom medyczny: ///

Poziom wojownika: ///

Słabe strony: Węch, nerwy szybko jej padają, skoczność

Mocne strony: Sprawność fizyczna, jej spryt powoduje, że nic nie jest dla niej przeszkodą, gibkość

RELACJE

RODZINA

Ojciec - Horus

Matka - Cisowe Tchnienie (kochana mamusia)

Rodzeństwo - Skarabeuszowa Łapa

Partner - ///

Potomstwo - ///

INNE

SZKOLENIE

Mentor - Gronostajowy Taniec

Uczniowie obecni - ///

Uczniowie dawni - ///

HISTORIA

Urodzona w Klanie Wilka podczas panowania Wieczornej Gwiazdy

Skarabeuszowa Łapa

Autor grafiki: kskssk447@gmail.com || duszz299329499 [Discord]

OGÓLNE

SKARABEUSZOWA ŁAPA
*Poprzednie imiona: Skarabeusz
Płeć: Kotka
Orientacja: Homoseksualna
Przynależność: Klan Wilka
Ranga: Uczeń medyka

- - - -

Właściciel: kskssk447@gmail.com || duszz299329499 [Discord]

CHARAKTERYSTYKA

APARYCJA

Opis ogólny - Skarabeusz bez wątpienia gdy podrośnie będzie piękną kocicą. Posiada długie, wiecznie zadbane, liliowe futro z przejaśnieniami oraz długie nogi zakończone białymi palcami. Jest też barczysta.. Na świat patrzy pięknymi, brązowymi oczyskami. Uszy ma długie, zakończone frędzlami. Choć nie jest żywym ideałem, nie jest też uznawana za najbrzydszą. Nosi skrzydła motyli i krucze pióra w futrze. Dodatkowo w cieplejsze pory roku często nosi w futrze kwiaty.

Cechy szczególne - Puchata Bródka, biała kropka na łbie, krótkie wąsiki.

Kolor sierści - Liliowa dymna z bielą

Długość sierści - Długa

Kolor oczu - Brązowe

Stałe skutki chorób - ///

CHARAKTER

Skarabeusz można opisać po prostu jako introwertyczkę, jest też po prostu małomówna, cicha. Często wydaje się być nieobecna, zamyślona, pogrążona w swoich marzeniach. Mała koteczka jest też niezwykle ciekawska świata, jednak próbuje odkrywać to na własną łapę, stara się jak najrzadziej pytać o coś innych. Cechuje ją też to, że za bardzo martwi się opinią innych, boi się, że inne koty jej nie lubią czy obgadują. Często nie mówi o swoich problemach, gdyż nie chcę martwić innych, po prostu kisi to w sobie. Niestety, nierzadko działa impulsywnie, często nie przemyślowując swoich zachowań. Nigdy nie wie gdy coś odpuścić, jest niezwykle uparta, nie lubi też próbować nowych rzeczy. Często też próbuje dążyć do celu na wszelkie sposoby. Skarabeusz, co ciekawe, ma też problemy z rozpoznawaniem emocji innych, często źle je rozpoznaje bądź tego nie robi.

MORALNOŚĆ

Skarabeusz jest młoda i dopiero kształtuje swoją moralność. Zazwyczaj po prostu słucha się kotów, które są wyżej rangą od niej i swojej rodziny.

CIEKAWOSTKI

- Lubi powoli jeść swoją zwierzynę, podczas jedzenia się nie śpieszy i zawszę ją dokładnie ogląda.

- Bardzo lubi jak ktoś bliski skraca jej imię do “Skara” gdyż podoba jej się brzmienie początku imienia, jednakże gdy jest w towarzystwie kotów, które nie są jej bliskie, nie chce być tak nazywana. 

- Wolałaby mieć dużo ciemniejsze umaszczenie, to jej zdaniem jest za jasne. Nie jest to jej kompleks czy coś takiego, po prostu jej się to nie podoba.

- Lubi nazywać koty po imieniu, nieważne czy są to członkowie jej rodziny czy ktoś inny

- Bardzo interesują ją zioła i inne rośliny, zwłaszcza te mogące wyrządzić krzywdę. Po prostu fascynuje ją ich działanie.

- Jej ulubionym sposobem okazywania uczuć jest dawanie prezentów (np. Kwiatków bądź kamyczków).

- Według niej ciemne maści są bardzo ładne, jednakże biel jest też według niej też jest bardzo ładna

UMIEJĘTNOŚCI

Poziom medyczny: ///

Poziom wojownika: ///

Słabe strony: jest mało zwinna, kotka łatwo ponosi się emocjom

Mocne strony: gęste i długie futro, mocny zgryz

RELACJE

RODZINA

Ojciec - Horus - kotka nigdy nie poznała kocura, choć teoretycznie jest jej ojcem, nie uznałaby go za niego.

Matka - Cisowe Tchnienie - matka koteczki

Rodzeństwo - Rysia Łapa - siostra

Partner - ///

Potomstwo - ///

INNE

SZKOLENIE

Mentor - Cisowe Tchnienie

Uczniowie obecni - ///

Uczniowie dawni - ///

HISTORIA

Urodzona Cisowemu Tchnieniu podczas panowania Wieczornej Gwiazdy.

Lamentująca Łapa

Autor grafiki: amare4785 (dc)

OGÓLNE

LAMENTUJĄCA ŁAPA
*Poprzednie imiona: Lament
Płeć: Kotka
Orientacja: Nieokreślona
Przynależność: Klan Wilka
Ranga: Uczeń

- - - -

Właściciel: _syrin_

CHARAKTERYSTYKA

APARYCJA

Opis ogólny -  Lament to istotka, która zdecydowanie swoim wyglądem przykuwa uwagę, choć nie zawsze jest to stwierdzenie pozytywne. Jej półdługie, dymne futro jest pełne nierówności i chaosu, jakie spowodowała kotka, wygryzając sobie w niektórych miejscach sierść, aby było jej chłodniej oraz wygodniej. Spod tej niechlujnej okrywy, do której kociak nie przykłada większej uwagi, wystaje kilka żeber i innych biologicznych niedociągnięć, jednak jakby nie patrzeć, Lament jest dość urodziwa. Przy łapkach jej futerko wydłuża się nieco i wygląda to co najmniej uroczo. Posiada również długie, wysportowane, zgrabne nogi, którymi delikatnie stąpa po ziemi oraz piękną sylwetkę, której mogłaby pozazdrościć jej niejedna kotka. Do tego pysk o ostrych rysach, średniej wielkości, lekko skośne błękitne oczy i delikatny, mały nosek dodają jej charakteru. W ciemne futro kotka powtykała sobie również krucze pióra, które traktuje niczym trofea, a nie ozdoby. Jej duże, nietoperze uszy zakończone są długimi pędzelkami, natomiast irytujący ją krótki ogonek, wygląda niczym kikutek zająca. Gdy tylko nieco podrosła, przebiła sobie ucho dwoma kolcami ciernia, które nosi niczym kolczyki. Z tego też powodu ma obok nich niedużą dziurkę, spowodowaną tym, iż źle wbiła cierń, rozdzierając ucho. Dodatkowo na lewej łapce ma małą bliznę, która jest pamiątką po upadku.
Cechy szczególne - pędzelki na uszach, krótki ogon, dziurka w uchu i blizna na lewej łapie

Kolor sierści - czarny dymny z bielą

Długość sierści - półdługa

Kolor oczu - niebieski

Stałe skutki chorób - ///

CHARAKTER

Lament jest... dość specyficzna. Nie ciekawią ją zwykłe kocięce zabawy czy zagadnienia, woli raczej siedzieć na uboczu i wszystko obserwować. W tym czasie mnóstwo rozmyśla, przeprowadza dialogi sama ze sobą, przebywa w swojej własnej rzeczywistości. Mimo wszystko nie jest wycofana czy strachliwa, jednak zdecydowanie bardziej woli swoją obecność niż przebywanie z obcymi kotami. Mimo wszystko czasem natchnie ją i wyjdzie z cienia, pobawi się kłębkiem mchu lub zaproponuje rodzeństwu jakąś zabawę, którą zazwyczaj jest bicie się. A z racji, iż jak na takiego kociaka jest dość silna, zazwyczaj nie kończy się to dobrze. Po części, też dlatego preferuje siedzenie na uboczu i rysowanie pazurem w piasku, gdyż takie zabawy zazwyczaj kończą się krzykiem któregoś z rodzica. Choć to wszystko może wydawać się niewinne, Lament ma słabe nerwy i gdy się zdenerwuje, zdarza jej się “terroryzować” inne kociaki, na przykład gryząc ich ogonki lub po prostu zaczepiając. Przy okazji Lament to typowa (albo i nie) buntowniczka. Zawsze chodzi własnymi ścieżkami, ma własne poglądy i opinie, których ściśle się trzyma. Nie jest pokornym kotem, który zrobi to, co inni mu każą bez mrugnięcia okiem. Stawia na swoim i jest uparta, co czyni z niej niezłą przeciwniczkę, jeśli chodzi o dyskusje czy różne kłótnie. W grupie kotka zazwyczaj siedzi cicho, chyba, że nagle ktoś poruszy temat, który ją oburzy lub zainteresuje. Wtedy potrafi włączyć się do rozmowy i zacięcie dyskutować. Jest raczej introwertyczką, która stroni od kotów. Jeśli ma przy sobie tatę i najbliższe jej rodzeństwo, nie potrzebuje nikogo więcej. Dymna zna swoją wartość i lubi przebywać sama ze sobą, zwłaszcza gdyż poznawanie nowych kotów, nie przychodzi jej z łatwością. Na początku zawsze jest nieufna, trzymając daną osobę na dystansem, rzadko zdarza się, aby od razu komuś zaufała. Bywa również uszczypliwa i zgryźliwa, jednak, gdy kogoś naprawdę pokocha, przywiązuje się do niego bardzo mocno i jest w stanie zrobić dla takiej osoby praktycznie wszystko. W jej żyłach widocznie płynie samotnicza krew, która zmusza ja do samotnych wędrówek i eksplorowania nowych terenów. Z pozoru wydaje się ona mało ekspresyjna, jednak jest bardzo wybuchowa i łatwo wytrącić ją z równowagi. Dodatkowo nie umie rozmawiać o emocjach, a pocieszanie innych nie wychodzi jej zazwyczaj zbyt dobrze.

 

MORALNOŚĆ

Moralność Lament ciągle się kształtuje.

CIEKAWOSTKI

- Uwielbia kruki. Uważa je za wspaniałe, dostojne i majestatyczne stworzenia, Władcy Niebios.

- Posiada dużą odporność na różnego rodzaju ból.

- Jej ulubioną porą dnia jest noc. 

- Mimo ciągłego przebywania w cieniu, lubi wygrzewać się na słońcu.

- Jako kociak bardzo lubi wszelkiego rodzaju zabawy siłowe.

UMIEJĘTNOŚCI

Poziom medyczny: ///

Poziom wojownika: ///

Słabe strony: polowanie, nieumiejętności w rozmowie, wspinaczka, niecierpliwość, lęk wysokości, nieumiejętność łagodnego łagodzenia sporów (jeśli ma złagodzić jakiś spór, to tylko siłą i stanowczością).

Mocne strony: siła, szybkość, spryt, zwinność, umiejętność szybkiego podejmowania decyzji, celność

RELACJE

RODZINA

Ojciec - Topielcowy Lament – ukochany, najlepszy tata. On jako jedyny potrafi wyprowadzić ją ze złości bądź przekonać do zrobienia czegoś. Kocha go najbardziej na świecie i stara się brać z niego przykład, naśladując go. Gdy zobaczy tatę wchodzącego do żłobka, rzuci wszystko i pobiegnie do niego. Uwielbia z nim rozmawiać oraz bawić się, jest jej najbliższą osobą. 

Matka - biologiczna: Topaz – nie zna jej i nie wie, iż jest ona jej matką, ale na pewno, gdyby się o tym dowiedziała, nie byłaby do niej pozytywnie nastawiona.

Przybrana: Cisowe Tchnienie – niby ją kocha, ale nigdy nie była to jakaś ogromna miłość. Raczej sympatia. Przy niej z powrotem zamienia się w buntowniczkę, często nie słucha jej poleceń, ale mimo wszystko jest do niej przywiązana.

Rodzeństwo - biologiczne: Miodek - kocha go całym swoim kocięcym serduszkiem i nikomu nigdy nie pozwoli go skrzywdzić. W stosunku do niego Lament jest jak: "tylko ja mogę go bić i wyzywać!" i właśnie dlatego kocurkowi wydaje się, że dymna za nim nie przepada.

Przybrane: Skarabeusz – ma do niej lekki dystans i nie są ze sobą bardzo zżyte, jednak Lament toleruje ją i czasem zaprasza do zabawy. Zazwyczaj jej zaczepki kończą się obrażeniem siostry, czego dymna zupełnie nie rozumie.

Ryś - jako jedyna z rodzeństwa to właśnie Ryś najbardziej lubi Lament. Tortie darzy ją sympatią, mimo iż utrzymanie z nią dobrego kontaktu bywa ciężkie.
Partner - chciałaby, chociaż jest przekonana, że żaden kocur nie będzie jej chciał.

Potomstwo - nie nadałaby się na matkę, ale może kiedyś...

INNE

SZKOLENIE

Mentor - Topielcowy Lament 

Uczniowie obecni - ///

Uczniowie dawni - ///

HISTORIA

Mówiąc krótko - kocięta powstały z nieszczęśliwego wypadku. Topielcowy Lament i Topaz mieli pecha wpaść na siebie podczas leśnych przechadzek. Kotka pomyliła go ze swym "kochankiem", Zawilcem, a sam wojownik nie był w stanie jej skrzywdzić, kiedy dotarła do niej jej pomyłka. Zrobiło mu się żal tej obcej, podobnie jak on odrzuconej istoty, dlatego też przystał na wspólną kolację z samotniczką, która z radością poczęstowała go tłustym królikiem. Jak można się domyślić, spotkanie dwóch złamanych, wystawionych serc, nie skończyło się dobrze.
Już następnego dnia, Topielcowy Lament obudzony został przez żałosne skomlenie kotki, u której boku spał. Była rozgoryczona. Miała sen, który jej zdaniem był jasnym potwierdzeniem, że zaszła z kocurem w ciążę. Jej złość i strach były trudne do opisania, a stały się jeszcze trudniejsze, gdy wilczak zwiał, niczym zwykły tchórz porzucając ją na środku zaśnieżonej polany.
Na nieszczęścia dla kocura, podczas ucieczki pozostawił za sobą odbite w śniegu ślady łap, których trop doprowadził wykorzystaną Topaz wprost na tereny Klanu Wilka. Tam spotkała patrol łowiecki, noszący na swych futrach ten sam dziki zapach, co dymny. Nim ktokolwiek zdążył ją zagryźć, opowiedziała swą historię. Kiedy tylko wspomniała o niejakim "Topielcu", miaucząc z przejęciem o tym, jak wojownik śmiał ją wykorzystać, a następnie wyrzucić jak śmiecia, koty zesztywniały. Po chwili namysłu, zdecydowały się zabrać samotniczkę przed oblicze ich liderki, Wieczornej Gwiazdy. Krótka wymiana zdań wystarczyła, by kocica zgodziła się przyjąć szylkretkę w swe progi, chcąc także w ten sposób odbudować potęgę klanu, osłabionego przez niedawne ataki dwunożnych.

Rysia Łapa

Autor grafiki: piankacz

OGÓLNE

RYSIA ŁAPA
*Poprzednie imiona: Ryś
Płeć: Kocur
Orientacja: Nieokreślona
Przynależność: Klan Nocy
Ranga: Uczeń

- - - -

Właściciel: Sarka4921

CHARAKTERYSTYKA

APARYCJA

Opis ogólny - Muskularny, wysoki kocur. Ma także wielkie łapy. Ma długą bliznę na boku i na przedniej łapie. Brakuje mu też paliczka na jednej z łap. Ma białe, średnie pędzelki na uszach. Ma krótki pysk z różowym noskiem i ma puchaty ogonek.

Cechy szczególne - pędzelki na uszach

Kolor sierści - biała (liliowy pręgowany tygrysio)

Długość sierści - półdługa

Kolor oczu - pomarańczowe

Stałe skutki chorób - ///

CHARAKTER

Kocurek jest czasem poważnym kociakiem. Przez jego wypadek właśnie trochę spoważniał, lecz i tak czasem pojawia się u niego szczęście. Jest wdzięczny, lecz czasem stara się to ukrywać, żeby nie wyjść za mięczaka, jak to uważa. Mimo jego całkiem chłodnych cech, jest też kochający względem bliskich, lecz twierdzi że ma pecha nie mając żadnego w Klanie i bardzo chciałby mieć w przyszłości partnerkę. Jest też miły, do osób z Klanu, bo uważa ich jak wielką rodzinę. Jest także energiczny i często lubi gdzieś sobie pobiegać, ale często tam, gdzie nikt nie patrzy. Kocur także jest romantyczny i bardzo zależy mu na znalezieniu miłości, choć nie zawsze jest tym zainteresowany, tylko gdy ma taką ochotę.

MORALNOŚĆ

- Bez mrugnięcia oka - skrzywdzi samotnika lub go zabije (nawet gdy ma małą szansę na wygraną)
- Zawaha się - krzyknąć coś na zgromadzeniu
- Nie zrobi wcale - nie zabije współklanowicza

CIEKAWOSTKI

- Kocurek tęskni za mamą i bratem i nie wie, że jego brat jest w Klanie Klifu
- Mimo, że jest kocurem, lubi zbierać w wąchać kwiaty, lecz robi to w tajemnicy, gdy nikt nie widzi

UMIEJĘTNOŚCI

Poziom medyczny: ///

Poziom wojownika: ///

Słabe strony: Niezbyt dobrze poluje, słaby węch

Mocne strony: Mocny w walce, wyostrzony słuch

RELACJE

RODZINA

Ojciec - Mnożnik (nie pamięta go, pamięta tylko jego imię)

Matka - Mrożonka (nie pamięta jej, pamięta tylko jej imię i że była dla niego miła)

Rodzeństwo - Mysz

Partner - /// (bardzo chciałby mieć partnerkę)

Potomstwo - ///

INNE

SZKOLENIE

Mentor - Bursztynowy Brzask

Uczniowie obecni - ///

Uczniowie dawni - ///

HISTORIA

Dołączył do Klanu Nocy podczas panowania Sroczej Gwiazdy.

MYSIA ŁAPA

Autor grafiki: Jableczniczek

OGÓLNE

MYSIA ŁAPA
*Poprzednie imiona: Maryś, Mysz
Płeć: Kocur
Orientacja: Nieokreślona
Przynależność: Klan Klifu
Ranga: Uczeń

- - - -

Właściciel: POSTAĆ NPC

CHARAKTERYSTYKA

APARYCJA

Opis ogólny - Mysz to dość drobnej postury kocur, który pewnie nie wyrośnie na wysokiego. Futro ma w większości czarne - jedyny wyjątek stanowią jego białe łapy oraz plamki na głowie i piersi.

Cechy szczególne - ///

Kolor sierści - czarna z białym

Długość sierści - półdługa

Kolor oczu - niebieskie

Stałe skutki chorób - ///

CHARAKTER

Mysz, mimo swojego imienia i dość drobnej postury, charakter ma zupełnie inny. Nie jest strachliwy jak mała myszka, jest za to bardzo pewny siebie i uważa się za nieustraszonego. W rzeczywistości bywają chwile, kiedy kocię odczuwa silny lęk. Jest on wrażliwy i ma wielkie serce, przez co niektóre krzywdy bardziej go bolą, mimo to stara się nie pokazywać swojej słabości, by dalej podtrzymywać swoją pewność. Zdecydowanie bliżej mu do ekstrawertyka niż introwertyka. Nawiązywanie relacji idzie mu dość łatwo, lubi spędzać czas w otoczeniu innych kotów, a jego przekonania tylko mu to ułatwiają. Kociak jest też dość żartobliwy. Lubi robić wszelkiego rodzaju psikusy i żarty, nie zawsze miłe, lecz on nie widzi w tym problemu. Po dołączeniu do Klanu Klifu na pewien czas stracił pewność siebie, stając się bardziej nieufnym i zamkniętym. Z czasem jednak udało mu się wrócić do siebie.

MORALNOŚĆ

W obronie nie zawaha się kogoś zaatakować, jak ktoś jest bezbronny, sprawa się zmienia. Nie jest pewny tej całej wiary w Klan Gwiazdy, mimo to ciekawią go te historie.

CIEKAWOSTKI

- Panicznie boi się utraty bliskich, lecz nigdy o tym nie mówi.
- Lubi deszcz, jednak boi się burz.
- Pomimo swojej wątpliwej wiary w Klan Gwiazdy, zdarza mu się modlić o bezpieczeństwo swoich zaginionych bliskich - gdziekolwiek są, kimkolwiek są.

UMIEJĘTNOŚCI

Poziom medyczny: ///

Poziom wojownika: ///

Słabe strony: Walka, wrażliwość, słabo się wspina

Mocne strony: Pewność siebie, łatwość w nawiązywaniu relacji, mocny słuch i węch, szybko biega

RELACJE

RODZINA

Ojciec - Mrożonka

Matka - Mnożnik

Rodzeństwo - Ryś

Partner - ///

Potomstwo - ///

INNE

Półślepy Świstak - kotka zaopiekowała się nim po jego dołączeniu do Klanu Klifu. Mysz traktuje ją niemal jak matkę.

SZKOLENIE

Mentor - Pikująca Jaskółka

Uczniowie obecni - ///

Uczniowie dawni - ///

HISTORIA

Patrol Klanu Klifu nie spodziewał się napotkać błagającego o pomoc kociaka na swoim terytorium. Próbując uspokoić spanikowane dziecko, dowiedzieli się, że malec znalazł się na ich terenach przez przypadek - wraz ze swoim bratem w ramach zabawy schowali się w jednej z rybackich łodzi, która ku ich nieszczęściu odpłynęła od brzegu. Dwunożni pozbyli się kociąt dopiero na obcej, pełnej skał plaży. Ciekawskie dzieci postanowiły zacząć zwiedzać dziwne miejsce, jednak nie zdążyły zajść daleko nim nastąpiła katastrofa. Jeden z kociaków poślizgnął się na skale, utykając w szczelinie i dotkliwie raniąc się w bok i przednią łapę. Próbując znaleźć pomoc, drugi malec wpadł na patrol Klifiaków. Niestety, gdy wojownicy przyszli na miejsce wypadku, było już za późno - po kocięciu została jedynie unosząca się w wodzie krew. Nie mogło przetrwać przypływu i siły potężnych fal. Zrezygnowani Klifiacy zabrali Mysz do swojego obozu.

Leto

 

Autor grafiki: maj4

OGÓLNE

LETO LEO AUREUM
*Poprzednie imiona: 
Płeć: Kocur
Orientacja: Nieokreślony
Przynależność: Pieszczoch
Ranga: Pieszczoch

- - - -

Właściciel: kaiaoless@gmail.com [gmail] vezuvio [Discord]

CHARAKTERYSTYKA

APARYCJA

Opis ogólny - To kociak o pokaźnych gabarytach. Oczywiście, jest o wiele większy od swoich sióstr głownie przez płeć, lecz nawet stawiając go przy innych kocurkach, widać że wyrośnie na naprawdę dużego, wysokiego samczyka. Teraz jednak wygląda dość śmiesznie; są z niego niemal same nogi. Nie jest jednak chuderlakiem! Co to, to nie. Poprawnie zbudowane ciałko teraz pokryte jest warstwą kocięcego tłuszczyku, ale z czasem i on zaniknie, dając miejsce mięśniom. Ogon ma puchaty i duży objętościowo, a pierś szeroką i mocną. Szyje ma długą acz grubą, a na niej osadzona jest długa, elegancka głowa. Mordka na razie jest przeurocza, ale rysy ma ojcowskie, a więc wiadome jest, że będzie bardzo przystojny. Ma unikatowe niebieskie ślepia, które przypominają poranny błękit nieba. Nad nimi znajdują się trójkątne uszka zwieńczone pędzelkami. Nosek ma różowiutki, tak samo poduszeczki łap. Futerko ma ładny, księżycowy połysk; barwe ma jasnokremową. Upstrzone są rozetkami, a przez grzbiet przecina ciemna, gruba pręga. Na brzuszku, spodzie ogona i wnętrzu łap kolor jest niemal biały. Mordka, grzbiet nosa i podbrudek udekorowany jest odmianą. 

Cechy szczególne - szarobłękitne ślepia

Kolor sierści - kremowy srebrny pręgowany rozetkowo z białyn

Długość sierści - półdługa

Kolor oczu - niebieskie

Stałe skutki chorób - ///

CHARAKTER

Rycerz. Tak można go opisać jednym słowem. Nasłuchał się ogromnej ilości opowieści o wspaniałych wojowniczych dwunożnych, którzy z jednym długim pazurem w łapie biegali po polach walki, niesieni przez rumaki. Dlatego też jego młode serce rwie się do dokonywania wielkich, szlachetnych czynów. Już od samego początku próbował wymykać się spod objęć Peoni i odpełzać jak najdalej się dało. Chciał poznać czym jest przygoda, czym jest dreszczyk emocji, co kryje się za jego ciepłym legowiskiem, za czterema ścianami, za wydzielonym ogórdkiem. Na samą myśl aż drży! Kocha jednak swoją rodzine, zwłaszcza swoje siostry i mame. Ojciec przekazał mu pewne specyficzne podejście do kotek, a barwne opowieści dodały swoje trzy grosze. Leto szczerze uważa że płeć przeciwna jest słabsza i bardziej nieporadna w większości aspektów. Sprawia to że w jego pojęciu, każda koteczka, starsza czy młodsza, powinna być przez niego chroniona i zaopiekowana. Uwielbia pomagać i sprawiać przyjemność Amfitrycie czy Wisterii, a gdy jeszcze przy okazji może nanieść, swoimi czynami, na pysk Peoni uśmiech dumy, jest najszczęśliwszy na całym, kocim świecie. Na Narratora patrzy jak na, swojego rodzaju, przewodnika życiowego. To dzięki niemu poznał zakamarki poezji i literatury, dzięki niemu ma tak piękny i kwiecisty język. Kiedy akurat nie jest na każde zawołanie swoich sióstr, stara się te kilka chwil poświęcić relacji właśnie z rudym. Będąc pierworodnym czuję, że ma pewien obowiązek względem rodziny. Nieprzerwanie chce by wszyscy byli z niego zadowoleni. Boi się szeroko rozumianej porażki i poczucia wstydu, które się z nią łączy. Ma dobre serce, które bije, aby pomagać i służyć. 

MORALNOŚĆ

To dobry dzieciak. Jego serce jest pełne miłości do matki i sióstr oraz szacunku i podziwu do ojca. Nigdy nie zrobiłby żadnemu z nich krzywdy, nie chciałby sprawić im nawet niewielkiej przykrości. Bardzo zależy mu na dobrej opini innych. Jego moralne zasady, którymi kieruję się w życiu, są ściśle opartę o etos dobrego rycerza, który jest jego ulubionym bohaterem opowieści. Czuję potrzebe opieki i obrony słabszych, co u niego, niezależnie od faktycznej sytuacji, tyczy się również kotek. 

CIEKAWOSTKI

- Lubi spać wciśnięty w niewielkie przestrzenie; najbardziej między książkami na regale;

- Ojciec często mówi o jego złotym, lwim sercu;

- Kradnie kwiaty z wazonów i przynosi je siostrom/mamie;

- Boi się schodzić po schodach;

- Zdarzyło mu się wpaść między siedzenie a oparcie kanapy;

- Pomarańczowy to jego ulubiony kolor.

UMIEJĘTNOŚCI

Poziom medyczny: ///

Poziom wojownika: ///

Słabe strony: - przez rozmiary ciężko mu się wyginać i robić szybkie zwroty;

- nie potrafi wysoko skakać; słabo idzie mu odbijanie się od ziemi

- myślenie za siebie; dobrze idzie mu wykonywanie rozkazów, ale czasami ciężko mu ruszyć głową;

- słaby wzrok, zwłaszcza za dnia.

Mocne strony: - spore gabaryty łączą się z pokaźną siłą;

- długie łapy pozwalają na obszerne susy, a co za tym idzie, szybki bieg;

- świetny słuch;

- wytrzymałość; może się uwijać z obowiązkami całe dnie.

RELACJE

RODZINA

Ojciec - Narrator {niezwykle go szanuje i podziwia. Jest jego autorytetem i przewodnikiem. Wzór szarmanckości i charyzmy. Uwielbia słuchać jego melodyjnego głosu.}

Matka - Peonia {kochana mama. Najważniejsza kotka w jego życiu. Uważa ją za ideał kociego piękna i elegancji. Chce wyrosnąć na wspaniałego, silnego kocura, aby ją chronić}

Rodzeństwo - Amfitryta i Wisteria {siostry, najukochańsze na świecie. Jego oczka w głowie. Chce za wszelką cenę je chronić przed złem tego świata. Przecież tak czynią szlachetne koty!}

Partner - ///

Potomstwo - ///

INNE

SZKOLENIE

Mentor - ///

Uczniowie obecni - ///

Uczniowie dawni - ///

HISTORIA

Urodziła się we wspaniałym domu otoczony poezją, zapachem świeżych kwiatów i ciepłem szczerej, rozkosznej miłości. Jako syn Narratora i Peoni był rozpieszczany nie tylko przez rodziców, ale i przez dwunożnych właścicieli, którzy z wielką radością powitali kocięta na świecie. Żył, wraz z uroczymi siostrami, jak pączek w maśle.

Amfitryta

 Autor grafiki: _kierdel

OGÓLNE

AMFITRYTA
*Poprzednie imiona: ///
Płeć: Kotka
Orientacja: Nieokreślona
Przynależność: Pieszczochy
Ranga: Pieszczoch

- - - -

Właściciel: prega (dc) prpregusek@gmail.com

CHARAKTERYSTYKA

APARYCJA

Opis ogólny - Amfitryta jest smukłą, czarną kocicą, o krótkiej i błyszczącej okrywie. Jej ciało jest długie, wciąż jednak otulone kocięcym tłuszczykiem, zaokrąglającym jej rysy i łapy. Sierść zdobią warkoczowe wzory, wyłaniające się z okolicy smolistego grzbietu i biegnące aż do siwiejącego brzucha. Na jej trójkątnym pysku trudno dostrzec cokolwiek poza czernią. Parę ciemnych ślepi, o chłodnym, brązowym odcieniu, otacza dymna obwódka, nos jest hebanowy, a wąsy krótkie. Głowę od reszty korpusu oddziela satynowa wstążka, zawiązana przez dwunożnych na szyi Amfitryty.

Cechy szczególne - Skryta wewnątrz prawego uda rudo-kremowa smuga, opadająca powieka, pędzelki

Kolor sierści - Czarna dymna tortie (z widocznymi pręgowaniem bengalskim warkoczykowym)

Długość sierści - Krótka

Kolor oczu - Brązowe

Stałe skutki chorób - ///

CHARAKTER

Kocię zdecydowanie charakterne. Od pierwszych chwil na świecie kopała i gryzła swe rodzeństwo po uszach, wtedy jeszcze na oślep próbując odgonić je od ciepłego brzucha matki. Z wiekiem wcale jej się to nie zmieniło - jest typem samotnika, który nieustannie pragnie czegoś więcej poza dawno już zwiedzonymi czterema ścianami. Zainspirowana opowieściami matki, marzy o życiu pełnym podróży, o zwiedzeniu kryształowych wodospadów, wskoczeniu w szemrzące potoki i o samodzielnym złapaniu ofiary. Przez narastającą w niej frustrację, prawie cały czas jest w ruchu, czy to chodząc od pokoju do pokoju, czy wylizując każde pasmo swego futra. Spokoju zaznaje tylko wtedy, gdy dane jest jej spoglądać na świat, od którego odgrodzona jest szybą. Tyle zapachów, kotów, jedzenia, roślin i widoków, byłoby w stanie zaspokoić jej potrzebę wolności. W swym mieszkaniu poznała już każdy zakamarek, odnalazła każdy kłaczek schowany za kanapą i wydrapała każdy drapak. Trudno było znaleźć ekscytację w tych rutynowych zajęciach, a ona właśnie tego potrzebowała.

Poza byciem nieco zdziczałą i nadzwyczaj aktywną, nie posiada jeszcze za wielu w pełni wykształconych cech. Tym, co jednak już na tym etapie powiedzieć można o Amfitrycie, jest z pewnością jej krnąbrność wobec każdego autorytetu (i nie tylko!) oraz niechęć wobec wszystkiego co wygodnickie. Już dawno ograła każdą z zabawek, jakie oferowali jej samozwańczy właściciele, nie rozumiejąc, skąd w jej rodzeństwie nadal tyle zapału do wygłupów i gonitw za kupką piórek na patyku. Jeśli już o rodzeństwie mowa, nie jest do nich najprzyjaźniej nastawiona. Uważa, że są równie zatruci co tata, od lat karmiony przeżutą karmą, która nijak się miała do opisów soczystych, świeżych zdobyczy, o których opowiadała im Peonia. Nie gada z nimi za dużo, im mniej wiedzą o planach powstających w jej łebku, tym lepiej. Czasami jedynie wda się w dłuższą dyskusję o cudowności dziczy i ekscytujących, skrytych w niej sekretach. Potrafi używać tych opowieści również jako próbę wystraszenia lub sprowokowania rodzeństwa do podjęcia się walki z nią.

MORALNOŚĆ

Dopiero się kształtuje, na razie jest niezaznajomiona z żadną wiarą. Uważa, że okazjonalne przygrzmocenie komuś w głowę wcale nie jest złe, a na dłuższą metę może okazać się nawet zdrowe.

CIEKAWOSTKI

- Lubi gryźć po uszach, zarówno w formie figlarnej pieszczoty, jak i morderczych zamiarów

- Często chodzi z wyciągniętymi pazurami, by pokazać swą drapieżność

- Nie jest największa z rodzeństwa

- Pobije za nazwanie jej Trytką lub Amfką

- Najbardziej lubi jeść mrożonki, które jako jedyne przypominają piszczki zamieszkujące odległe krainy zaokienne

- Jest niereformowalnym ostrzycielem pazurów na wszystkim, co znajdzie się w zasięgu jej łapek

UMIEJĘTNOŚCI

Poziom medyczny: ///

Poziom wojownika: ///

Słabe strony: Siła, gwałtowność, szybkość, wspinaczka

Mocne strony: Pływanie, skradanie, walka, polowanie

RELACJE

RODZINA

Ojciec - Narrator [Krowa, która dużo muczy, mało mleka daje. W oczach Amiftryty ojciec jest wygadanym kotem, którego jednak opowieści często mijają się lub koloryzują prawdę. Jest nim często zażenowana]

Matka - Peonia [Cudowna mama, za którą tęskni. Wydawała się być najbardziej ogarnięta w rodzinie]

Rodzeństwo - Leto, Wisteria, Celestyn [Trójka rodzeństwa, lubi je śledzić, podsłuchiwać  i polować na nie. Poza tym ich interakcje nie są uczuciowe, chyba, że komuś podoba się dostanie prosto w brzuch łapami kota podobnych gabarytów co on sam, który postanowił skoczyć na niego z wysokości. Czasami ma wątpliwości, czy faktycznie są spokrewnieni, gdyż zarówno z charakteru, jak i z wyglądu, bardziej przypominają ojca. Niebieskie ślepia, rude lub kremowe futro oraz powtarzający się, rozetkowy wzór niczym nie przypominają czarnej pieszczoszki. Jedynym, co zdaniem Amfitryty świadczy o ich pokrewieństwie, jest jej rudy kosmyk włosów]

Partner - ///

Potomstwo - ///

INNE

Dwunożni, zwani także jej właścicielami. Nie przepada, wini ich za więzienie jej w tej nudnej budzie.

SZKOLENIE

Mentor - ///

Uczniowie obecni - ///

Uczniowie dawni - ///

HISTORIA

Urodzona w miocie Narratora i Peonii.

Srebrzysta Łapa

 

Autor grafiki: well.done.enlighteen.me

OGÓLNE

SREBRZYSTA ŁAPA
*Poprzednie imiona: Acheron VII Promieniejąca, Scylla>>Topaz
Płeć: Kotka
Orientacja: Nieokreślona
Przynależność: Samotnik > Pieszczoch > Samotnik > Klan Wilka
Ranga: Uczeń

- - - -

Opiekun i autor: well.done.enlighteen.me

CHARAKTERYSTYKA

APARYCJA

Opis ogólny - Srebrzysta Łapa to smukła kotka, maszerująca lekkim krokiem i pusząca lekko futerko. Jej sierść dość łatwo jest dostrzec, gdyż ta wyróżnia się na tle innych delikatnymi, stonowanymi odcieniami i dość nietypowym ułożeniem łat, na którym spoczywają drobne niczym groch cętki. Jest ona zazwyczaj zadbana, schludnie wylizana, lśniąca w słońcu, przyciągając wzrok wielu kotów. Jej oczy też są niczego sobie - w odcieniach głębokiego błękitu, przywołują na myśl wodne odmęty.

Cechy szczególne - Pędzelki

Kolor sierści - Niebieski srebrny pręgowany cętkowanie szylkret calico z białym

Długość sierści - Półdługa

Kolor oczu - Niebieskie

Stałe skutki chorób - ///

CHARAKTER

Największym problemem Srebrzystej jest to, że zatrzymała się w rozwoju. Niewinna niczym kocię, błagająca o ochłap i nierozważna. Nigdy nie była w stanie dostrzec świata takim, jakim jest - bo w jej głowie tylko ona się liczy. Nie potrafi myśleć samodzielnie, bo choć nigdy by tego nie przyznała, jest uzależniona od towarzystwa służących, czy jak też inni zwą ich przyjaciółmi. To ona zawsze musi być tą księżniczką na ziarnku grochu, która trochę sobie popłacze, byleby tylko zdobyć 100% atencji, bo to ona jest poszkodowana, to ona ma źle… Nieraz zdarza jej się wytykać wprost innym ich błędy, nawet te najwstydliwsze, komentując niechlujny wygląd czy też niefortunne umaszczenie. I mimo, że może kogoś tym urazić, rzuca takimi komentarzami na prawo i lewo, do kogokolwiek w pobliżu. Warto też dodać, że mimo swego dojrzałego wieku dalej jest skora do zabaw i pełna energii, uśmiechnięta i radosna.

MORALNOŚĆ

Wierzy w gwiezdnych bogów, o których opowiadali jej na Przystani, oraz w kamienie.

CIEKAWOSTKI

- Uwielbia śpiewać, potrafi marnować tak całe dnie.

UMIEJĘTNOŚCI

Poziom medyczny: I

Poziom wojownika: III

Słabe strony: Siła, wspinaczka

Mocne strony: Zwinność, pływanie

RELACJE

RODZINA

Ojciec - Twaróg (przywódca ich stada, wszystkie kocięta musiały nosić w żyłach jego świętą krew)

Matka - biologiczna: Fiu Fiu (nie poznała) przybrane: Selelele (widziała ją może dwa razy w życiu); Bronja (też nie miała zbyt wielkiego kontaktu)

Rodzeństwo - biologicznego nie posiada żadnego, a przyrodnie to praktycznie prawie całe stado

Partner - ///

Potomstwo - Lamentująca Łapa, Miodowa Łapa, Młódka (*)

INNE

SZKOLENIE

Mentor - Uczeni ze stada, Tanzanit, Wilcza Tajga

Uczniowie obecni - ///

Uczniowie dawni - ///

HISTORIA

Topaz, wtedy jeszcze Acheron, urodziła się w dużym, opuszczonym statku turystycznym jako młoda członkini “Stada”. Nie mieli lepszej nazwy dla tejże miejscowej grupy, ponieważ po prostu byli stadem. I tak już zostało.

Łódź nazywała się Przystanią, dając członkom ich niemałej grupy schronienie w ciepłe, słoneczne dni, czy też podczas ulew i gradów. Przystań leżała na brzegu Turcji, dając rozległy widok na Morze Czarne i jego okolice. Dwunożni nieczęsto im przeszkadzali, dobrze zdawali sobie sprawę o dzikich kotach zamieszkujących tamtejsze okolice i zwyczajnie dawali im spokój.

Ich grupą rządził Święty Twaróg, pobożny kot z równie pobożną przeszłością. Był on także co za tym idzie Ojcem Stada, obejmując obowiązek płodzenia kociąt, by powiększyć ich społeczność. Kocięta, w których żyłach nie płynęła krew Twaroga, były skażone i natychmiastowo po urodzeniu skazywane na śmierć z wyjątkowym okrucieństwem. Ale nikt się nie sprzeciwiał, to one były winne samym swoim istnieniem.

Acheron tuż po urodzeniu została przekazana pod pieczę dwóm z najbardziej szanowanych kotek w Stadzie, Selelele i Bronji. Było to zaszczytem, ale kotki nie miały dla niej czasu i podrzucały innym Odpowiedzialnym, jak zwały się inne koty adoptujące kocięta. W wieku dwóch księżyców przyjęła przydomek Promieniejąca podczas Ceremonii Nadania Tytułu. Jej życie nie było zbyt ciekawe, jedyne jej zajęcia były lekcjami z uczonymi, którzy uczyli młodych technik walki, oraz medytacja na łonie natury. Były też oczywiście codzienne modlitwy i składanie hołdu ich bogom gwiazd.

W każdym razie, podsumowując, do wieku 12 księżyców żyła dość spokojnie. Aż do wtedy.

Rozpętało się istne piekło. Dwunożni jak gdyby nigdy nic wparowali do ich Przystani, siejąc postrach i zniszczenie z każdym krokiem. Wszędzie słychać było wrzaski i płacz, gdy stworzenia bez skrupułów łapały je swoimi różowymi łapami za karki i siłą wrzucały pomiędzy metalowe pręty. Ona sama nie zatrzymywała się, biegła ile sił w nogach.

Przez pewien czas włóczyła się po lesie, za cel mając jedynie nadzieję na przeżycie. Nie miała dobrej orientacji, o nie - wszystkie drzewa, krzaki, krzewinki, porosty, mchy… Wszystko wyglądało dla niej tak samo. Jednak w końcu pewien ciekawy element się zmienił - na miejscu zjawił się potwór z wielkim, sztywnym, zwisającym ogonem. Niepewnie do niego podeszła - obwąchała, obmacała, pooglądała. Jednak cały efekt zepsuło szczenię dwunogów, które z przeszywającym uszy wrzaskiem wybiegło z ogona potwora i wzięło ją na ręce. 

Nie wzbraniała się. Dotyk nawet jej się podobał, był taki cieplutki i milutki. Z nadzieją na więcej bardziej wtuliła się w dziewczynkę, a ta jak na zawołanie przycisnęła ją do swojej piersi i burknęła kilka niewyraźnych słów do jej ucha. I tak zaczęło się jej życie pieszczocha.

Oprócz małej była jeszcze dwójka dwunożnych, która była równie życzliwa. Przyjęli ją pod dach i dawali wyżywienie, gdy prosiła. I to jej jak najbardziej odpowiadało.

Podróżowali potworem. Było to dosyć zabawne uczucie, nie mieli stałego domu i to było ich jedyne bezpieczne miejsce. Nawet zdążyła już się przyzwyczaić do imienia, które jej nadali. Scylla.

Wyszła ze szczenięciem na spacer, prowadziła je tym głupim pnączem przyczepionym do jej grzbietu. Dziecko było głupie, naiwne, tak więc gdy napotkali na swojej drodze węża, dziewczynka puściła ją i pędem uciekła. Scylla sama w sobie za to wpatrywała się jak zaczarowana w gada, śledząc wzrokiem każdą jego łuskę i wybrzuszenie.

Następnego dnia gdy się obudziła, w pobliżu znajdowała się kotka w dość podeszłym wieku.

Okazało się, że ma na imię Tanzanit i chciała ją bliżej poznać, ponieważ wyczuwała od niej “pozytywną aurę”. Jednak gdy zapytała się niebieskiej o imię, ta się zawahała. Nie wiedziała, czy było nim wykwintne Acheron VII Promieniejąca, czy może Scylla.

Odpowiedziała więc, że go nie posiada i Tanzanit nadała jej imię Topaz.

Pozostałe księżyce spędziła u niej na naukach, doszkalając się w kwestii medycyny i kamieni szlachetnych. Ich wielkiej mocy. Kamienie uzdrawiały. Dawały wolność.

Jednak po pewnym czasie uznała, że musi rozwinąć skrzydła. Wyjść na prostą. Pozostawiła więc za sobą wszystko, co znała. Ale nie dom. Nie miała go.

Aż w końcu skończyła na granicach Klanu Wilka.

Włóczyła się po nich jakiś czas, szukając schronienia i choćby nędznej myszy. Nie miała szans przeżyć sama, skazując się jedynie na litość innych, więc zaczęła szukać wsparcia.

W okolicy było niemało kocurów i nawet ci przystojniejsi szukali par. Uznała więc, że wyłapie sobie jednego, ot tak, by mieć towarzystwo i pomocnika. Na pierwszy ogień poszedł Zawilec, dymny kocur, który nieraz spotykał się z kotką i gruchał miłe słowa do ucha. Ale… Nie dostrzegła momentu, w którym zaczął być nią zniesmaczony. Zaczął się odsuwać. Pomyliła więc z nim Topielcowy Lament, który był do kocura wielce podobny… Spędzili wspólną noc, która mimo niepozornego początku, zakończyła się niechcianą ciążą kotki. Gdy tylko uderzyła ją świadomość, do czego doszło - zażądała od wojownika, aby udzielił jej schronienia i zachował się jak prawdziwy kocur, przyjmując swoje kociaki. Po mianowaniu na uczennicę przyjęła imię Srebrzysta Łapa.