BRUNATKA

Autor grafiki: syrin

OGÓLNE

BRUNATKA
*Poprzednie imiona: Brak
Płeć: Kotka
Orientacja: Heteroseksualna
Przynależność: Samotnik
Ranga: Samotnik

- - - -

Właściciel: Postać NPC (Autor: @wszechmocna_pauza)

CHARAKTERYSTYKA

APARYCJA

Opis ogólny - Drobna kotka o niedużym wzroście. Ma średnie barki po matce, małe i miękkie łapki, potężny łeb z średniej długości szyją (proporcjonalną do ciała), lekką nadwagę po ojcu, duże uszy, bystry wzrok, nieduże szeroko otwarte (ciekawskie i miłe) pomarańczowe oczy, mały nos, średnią buzię. Ma lekką nadwagę po ojcu (jak wcześniej napisane), ale również dużo sierści, dzięki czemu nie widać bardzo tej otyłości. Pod brodą ma białą sierść na szyi po ojcu, zaś reszta jest brązowa z proporcjonalną ilością brązowych pręg. Uszy ma wysoko na głowie i są ostro zakończone sierścią (jak u rysia). Ma krótki, lekko spłaszczony pysk. Jej pazury są długie, wytrzymałe i twarde.

Cechy szczególne - pędzelki na uszach

Kolor sierści - czekoladowy pręgowany tygrysio z bielą

Długość sierści - półdługa

Kolor oczu - pomarańczowe

Problemy zdrowotne - Brak

CHARAKTER

(Za jakiś nieduży czas po urodzeniu) Brunatka to inteligentna kocica. Jest miła, troskliwa i sympatyczna. Uwielbia pomagać swojej matce i pragnie poznać swojego ojca. Nie jest przekonana co do zabijania zwierzyny, dlatego woli jak matka jej ją przynosi, a ona zbiera różne zioła dla niej. Zajmuje się też ich legowiskiem. Lubi też marzyć o poznawaniu nowych kotów i zamieszkaniu w większej grupie. Jest wierną i lojalna swojej matce oraz stara się skrupulatnie przestrzegać zasad, które ustaliła. Nie lubi także się bić z innymi i pragnie nigdy nie być do tego zmuszona. Woli się dogadywać i rozwiązywać problemy drogą dialogu. Lubi, jak ktoś jej mówi co ma robić, gdyż boi się być zagubiona, a jest pewna, że tak by się stało, gdyby ona miała przewodzić czemukolwiek. Uwielbia obserwować otoczenie i zastanawiać się nad egzystencją i celem innych. W przyszłości jednak stanie się ambitna i zmieni się kompletnie.

MORALNOŚĆ

(Obecnie, po narodzinach; jako kocię) Nigdy nic nie zrobiłaby swojej matce ani ojcu, waha się przy polowaniu (zabijaniu zwierzyny), nikogo by nie zamordowała i nienawidzi śmierci. Nie wierzy w żadną siłę wyższą (bo żadnej nie poznała oraz matka powiedziała, że po śmierci odrodzi się jako inny kot) i nie zna żadnych kodeksów ani zasad, oprócz ustalonych przez matkę, które skrupulatnie przestrzega.

CIEKAWOSTKI

- Rozmyśla nad tym, jak to by było żyć w większej grupie jak owce, krowy czy ptaki i się zastanawia, czy gdzieś koty się zebrały i razem żyją.

UMIEJĘTNOŚCI

Poziom medyczny: ///

Poziom wojownika: ///

Słabe strony: nie umie pływać, słabo się wspina przy większych skosach,

Mocne strony: długie, wytrzymałe i twarde pazury, spryt, bystry wzrok

RELACJE

RODZINA

Ojciec - Black - pieszczoch; cały czarny z białą sierścią pod brodą; nie lubi dzieci, uwielbia odpoczywać i nienawidzi hałasów oraz obcych kotów

Matka - Lilia - samotniczka; czekoladowa kocica w brązowe pręgi; uwielbia samotność i pielęgnuje swoje ego, dlatego uważa kocięta za obrazę, kocha polować i nie pali się do walki, ale nie cofnie się przed nią, lubi zwodzić kocury, że ich kocha

Rodzeństwo - Sen - kotka, zmarła tuż po narodzinach; kruczoczarna po ojcu z krótkim ogonkiem

Partner - ///

Potomstwo - ///

INNE

///

SZKOLENIE

Mentor - ///

Uczniowie obecni - ///

Uczniowie dawni - ///

HISTORIA

Na razie brak, urodzona daleko od klanów na nieznanych terytoriach.

BLASK

Autor grafiki: well.done.enlighteen.me (haya)

OGÓLNE

BLASK
*Poprzednie imiona: ///
Płeć: Kocur
Orientacja: Demiseksualny, Homoromantyczny
Przynależność: Samotnik
Ranga: Samotnik

- - - -

Właściciel: Postać NPC (autor i opiekun: Lampart)

CHARAKTERYSTYKA

APARYCJA

Opis ogólny - Blask jest drobną i wychudzoną kępką sierści. Jego futro pierwotnie było białe, jednak przez księżyce pomiatania nim, stało się całkowicie brudne. Podkrążone, fioletowe oczka patrzą smutno na świat. Zamiast jednej z przednich łap, tej lewej można zobaczyć kikut.

Cechy szczególne - Albinizm, lewa przednia łapa odgryziona przez psa.

Kolor sierści - Biały (Czarny jednolity)

Długość sierści - Półdługa

Kolor oczu - Fioletowy (pomarańczowy)

Problemy zdrowotne - Brak przedniej lewej łapy

CHARAKTER

Blask jest dosyć cichym stworzeniem. Nie narzeka, nie skarży się. Stara się sam sobie radzić ze swoimi problemami, choć ostatnio niezbyt daje sobie radę. Jest dosyć nieśmiały, ale jeśli uda ci się z nim lepiej zapoznać, jest naprawdę ciepłą i miłą osobą. Mimo, iż nie jest zbyt asertywny, jeśli wymaga tego sytuacja jest w stanie postawić na swoim. Dosyć łatwo go wystraszyć, często różne sytuacje przypominają mu zdarzenia z przeszłości. Zazwyczaj jest smutny i wycofany, zdarza mu się ukrywać w kącie i płakać. Ma duży szacunek do swoich przyjaciół, wszystkie koty w gangu go nienawidziły ze względu na to, iż nie jest czarny, dlatego cieszy się gdy tylko pozna jakiegoś kota, który nie ocenia go po wyglądzie. Jak jego brat, nie znosi wrednych kotek, szczególnie czarnych, zbyt przypominają jego matkę i siostrę. Zazwyczaj nie widać po nim jego wstrętu do nich, jednak kto go zna, ten wie, że Blask nie chce mieć z nimi nic do czynienia. Nie lubi mówić o swojej złej przeszłości. Wbrew łagodnej naturze, jeśli się zdenerwuje lepiej nie być w pobliżu, po kochanej rodzince odziedziczył wyładowywanie negatywnych emocji na stworzeniach i wszystkim dookoła. Często karci sam siebie w myślach, używając niegdyś kierowanych do niego oszczerstw.

MORALNOŚĆ

Nie chce zabijać ani krzywdzić nikogo. Pomiatano nim przez całe życie, nigdy nie pozwolił by przeżyć komuś czegoś takiego. Współczuje każdej istocie w cierpieniu i stara się ją pocieszyć. Jeśli by musiał, byłby w stanie walczyć, jednak starałby się nikogo nie zranić. Gniew jako jedyny jest w stanie obudzić w nim jego ciemną stronę, w ostateczności.

CIEKAWOSTKI

- Imię, którego się trzyma i które obecnie nosi, zostało mu nadane przez brata.
- Ćwiczył z Cieniem by nie bać się przerażającego spojrzenia taty.
- Wcale nie jest najmłodszy w miocie, urodził się jako drugi.
- Lubi wstawać o poranku i oglądać wschód słońca.
- Nieźle mu wychodzi zabawa z kociakami, sprawia mu to przyjemność.

UMIEJĘTNOŚCI

Poziom medyczny: ///

Poziom wojownika: III

Słabe strony: Brak łapy utrudnia mu walkę wręcz, jest przez to również trochę powolny.

Mocne strony: Jest dosyć zwinny, odwagi wbrew pozorom może mu pozazdrościć niejeden kot.

RELACJE

RODZINA

Ojciec - Cierń - Boi się go. Nawet bardzo. Do dziś widzi go w swoich najgorszych koszmarach, miał nadzieję, że tatuś ich kiedyś pokocha, ale niestety…

Matka - Szpila - Mamusia nie była taka jak inne. Nigdy go nie przytuliła, wręcz mówiła mu, że go nie lubi i odpychała. Przykro mu było słuchać wymyślonych przez nią wyzwisk kierowanych w jego stronę.

Rodzeństwo - Czarodziejka - Była jak mama, nie lubiła go, nie wie co jej zrobił. Starał się jej pomagać jak go poprosiła, a dokładniej pozwalał jej się wysługiwać sobą na wpół świadomie… W końcu wszyscy się nim wysługiwali. Była bardziej lubiana przez rodziców, ponieważ była idealnie czarna, a reszta z nich miała choć odrobinę bieli - Szrama - Unikała go. Jak już weszła z nim w interakcje. to była niemiła, ale zazwyczaj nawet nie zbliżała się do niego na odległość mniejszą niż dziesięciu ogonów. - Cień - Miewa dziwne humory. Bronił go przed pozostałymi, co było miłe z jego strony, ale mógłby się na nim nie wyżywać… Czasem był nawet fajny.

Partner - Brak. Ma trudność z zawieraniem nowych relacji, raczej nie wejdzie z nikim w związek.

Potomstwo - Brak. Z chęcią by kiedyś miał brzdąca czy dwa, uwielbia małe puchate bubusie, ale obawia się, że nie potrafiłby dla nich być dobrym tatą.

INNE

///

SZKOLENIE

Mentor - Szczur - inny wyrzutek taki jak on, imię zyskał przez swój wyłysiały ogon przypominający ten szczurzy. Czasem nawet dało się z nim pogawędzić choć zazwyczaj mówił niewiele.

Uczniowie obecni - ///

Uczniowie dawni - ///

HISTORIA

Gdy tylko urodził się w gangu swoich rodziców, od razu został najbardziej nielubianym dzieckiem. W jego gangu wszystkie koty były czarne lub miały naprawdę niewielkie ilości bieli, a on urodził się śnieżnobiały… Niedługo potem wszyscy zaczęli się nad nim znęcać i się nim wysługiwać. W cierpieniu towarzyszył mu Cień, który jako jedyny traktował go jak kota. Gdy tylko ukończyli szkolenie, wszyscy czworo zostali wysłani do walki z psem. Nie mieli wyboru, zostali wypchnięci nocą z kanału na uliczkę. W walce pies odgryzł mu lewą przednią łapę, nie pamięta z tamtego zdarzenia nic więcej niż wściekłego Cienia, rzucającego mu się na pomoc i pochylającego się nad nim, gdy leżał w kałuży krwi. Gdy już wspólnymi siłami udało im się pokonać psa, dla niego zaczęła się jeszcze większa udręka, nie miał łapy, więc był bezużyteczny. Pomiatano nim jeszcze bardziej, a wyzwisk i obelg zrobiło się jeszcze więcej. W końcu razem z Cieniem udało mu się uciec, brat jakimś cudem pomógł mu uciec z ich miasta, aż za kolejne, a teraz nie wiedzą co tak właściwie ze sobą zrobić, ale gorzej niż było już raczej nie będzie.

CIEŃ

Autor grafiki: Klariney

OGÓLNE

CIEŃ
*Poprzednie imiona: ///
Płeć: Kocur
Orientacja: Heteroseksualny
Przynależność: Samotnik z gangu -> Samotnik
Ranga: Samotnik

- - - -

Właściciel: Lampart (dc), lamparciesercea@gmail.com

CHARAKTERYSTYKA

APARYCJA

Opis ogólny - Naprawdę chudy i wysoki, dosyć łatwo go dojrzeć w tłumie, bo jego długie, czarne uszy i lśniące ślepia zawsze wystają zza stojącego przed nim kota. Mimo pozornie słabej sylwetki, pod czarnym futrem kryją się wyraźnie zarysowane mięśnie, wytrenowane przez tę paręnaście księżyców. Spojrzenie jego błękitnych ślepi, które odziedziczył po ojcu, mrozi i przenika do szpiku kości, niejeden ma problem ze spojrzeniem mu w oczy. Jego lewa przednia łapa jest biała i również na piersi ma trochę bieli, ale tego nie widać, ponieważ jak nauczyli go rodzice - wciera w nie węgiel, a sztuki tej nauczył się perfekcyjnie. Przez pysk i prawe oko przechodzi blizna, na jego ciele znajduje się ich jeszcze parę, zdobytych w walce z psem oraz podczas bójek w gangu, również jedna na tejże feralnej białej prawej łapie, którą podarował mu ojciec. Ma dosyć długi, czarny ogon i równie czarną, smukłą szyję, jak zresztą cała jego sylwetka.

Cechy szczególne - Brak

Kolor sierści - Czarna jednolita z bielą

Długość sierści - Krótka

Kolor oczu - Niebieski (lodowaty)

Problemy zdrowotne - Brak

CHARAKTER

Arogancki, samodzielny, opanowany, odważny… Oto Cień. Od tego jak będzie wyglądać jego konwersacja z tobą zależy jego humor i kaprys, tylko i wyłącznie. Często zdarza mu się z kimś droczyć, czasem od tak po prostu, ale zazwyczaj znajduje sobie tę jedną osobę, która wydaje mu się być do tego wręcz idealna i w rzeczy samej zazwyczaj jest. Jeśli Cień stwierdzi, że ma rację, to on po prostu ją ma i nic z tym nie zrobisz. Potrafi być uparty jak osioł, jak on czegoś nie chce, to nie przekonasz go by to zrobił. Nie jest ani trochę naiwny, zawsze trzyma się swojej racji, a manipulować to on może kimś, a nie ktoś nim. Od zawsze chciał mieć przyjaciela, jednak nie było mu to dane i on twierdzi, że tak właściwie to on go nie potrzebuje. Zawsze chadza własnymi ścieżkami. Jest bezczelny, tego nie da się ukryć. Jego arogancja i bezczelność łączą się, tworząc jedno wielkie combo. Mimo to, Cień potrafi być naprawdę szczery i miły… Jeśli mu się chce. Nigdy nie okazuje słabości, wyrzekł się jej. Ostatni raz płakał w wieku trzech księżyców, od tamtego czasu odreagowuje tylko i wyłącznie złością, wyżywając się na stworzeniach i przedmiotach w pobliżu. Wydawałoby się to dziwne, ale jest dosyć wrażliwy na cierpienie innych, zbyt dużo go doświadczył i się go naoglądał, by pozwolić innym być jego ofiarami. Jest naprawdę domyślny. Często jest w stanie wywnioskować z sytuacji więcej niż niejeden kot. Nie ma w zwyczaju robić z siebie głupka, takie zachowanie czasem go drażni, jednak jeśli akurat ma dobry humor, to z chęcią obejrzy sobie komedię na żywo. Nawiązywanie do jego traum z dzieciństwa i porażek życiowych naprawdę go denerwuje. Zdarza mu się kląć. Nie lubi, gdy ktoś mu rozkazuje, jak chce coś zrobić to to zrobi, jak nie chce to nie zrobi. Nienawidzi gdy ktoś się nad sobą użala, podczas gdy ma szczęśliwe (w porównaniu do niego) życie. Jest dosyć… Tajemniczy. Trudno go przejrzeć.

MORALNOŚĆ

Nie lubi przelewać krwi. Jest w stanie bez problemu kogoś zabić, niegdyś zabijał wiele kotów, co mogłoby się wydawać dziwne, jak na jego młody wiek. W razie naprawdę trudnych czasów nie miałby problemu ze zjedzeniem kogoś dla zaspokojenia głodu. Na co dzień nie zabija, stara się opanowywać swoje zapędy i jak na razie mu się to udaje, poza tym nie widzi potrzeby zabijania innych. Jest w stanie kogoś poranić bez większych wyrzutów sumienia. Jest dosyć mściwy, bywa agresywny i zdarza mu się wyżyć na kimś w pobliżu. Wydawałoby się, że jest tylko i wyłącznie agresorem, ale tak nie jest. Ma szacunek do kotek i broni słabszych od siebie, w szczególności swojego brata. Spróbuj mu coś zrobić, a gorzko tego pożałujesz. Względem bliskich, czyli obecnie tylko i wyłącznie Blaska, bo innych nie ma, jest dosyć troskliwy.

CIEKAWOSTKI

- Zawsze chciał zobaczyć wielką wodę. Jeden z kotów z gangu mu kiedyś o niej opowiadał.
- Nie lubi, gdy ktoś ocenia kogoś po pozorach, często sam jest tak oceniany.
- Czasem bawi go straszenie innych swoim spojrzeniem. Czasem.
- Nie lubi jak jest zbyt ciepło i jest zbyt dużo światła.

UMIEJĘTNOŚCI

Poziom medyczny: ///

Poziom wojownika: V

Słabe strony: Nie potrafi liczyć sił na zamiary, nie raz życie potrafi go nieźle zaskoczyć. Zdarza mu się bezsensownie kogoś prowokować. Jest dumny, nie potrafi się przed kimś płaszczyć ani przepraszać choćby to miało uratować mu życie. Nienawidzi wody, nie umie pływać, ma problem ze skakaniem wzwyż i bezpiecznym upadaniem.

Mocne strony: Jest nadzwyczajnie szybki, nie da się go prześcignąć. Do tego jest dosyć zwinny i silniejszy niż by się zdawało. Poza tym potrafi naprawdę dobrze się ukryć i chodzić niesłyszalnie.

RELACJE

RODZINA

Ojciec - Cierń - Przerażają go jego lodowate oczy, jego władczy rozkazujący ton, jego pazury orające mu skórę dzień w dzień w przeszłości. Nigdy więcej nie chciał by go spotkać, a jeśli nawet, to zabiłby go na miejscu, bez względu na konsekwencje.

Matka - Szpila - Wyrzekł się jej. To po niej wygląd i charakter ma ta mała żmija zwana jego siostrą. Zawsze podjudzała ich ojca, by ich traktował jeszcze gorzej i sama też uprzykrzała życie jemu i jego rodzeństwu.

Rodzeństwo - Czarodziejka - pomarańczowooka, czarna żmija. Nienawidzi jej. Wredna manipulatorka, nieszczera i fałszywa jak nikt inny, do tego bez przerwy gada jak najęta, że uszy mogą odpaść. Szrama - Cicha, spokojna i opanowana, niebieskooka czarna kotka z bielą na piersi. Wydawałoby się, że jest spoko, przynajmniej nie papla bez przerwy jak ta druga, ale pozory mylą. Uwielbia się znęcać nad innymi. Tłuk, Cep czy jak go rodzice zwali… On na niego mówił, Blask - mały, słaby, zawsze brudny i pobity albinos. Znienawidzony przez rodziców bardziej niż inni. Zamiast jego prawej, przedniej łapy można zobaczyć kikut. Nigdy nic nie mówi, jest strachliwy, zazwyczaj miły i serdeczny dla wszystkich. Cień starał się go chronić jak umiał, a tym bardziej teraz gdy jest niepełnosprawny stał się jego oczkiem w głowie.

Partner - ///

Potomstwo - Brak. Jakby miał nigdy nie traktowałby ich jak jego starzy. Na ogół nie znosi bachorów, więc lepiej go do nich nie namawiać.

INNE

Benio - Nieco (bardzo) otyły syn jego ciotki. To z nim zazwyczaj się droczył i to on był jego ofiarą.
Rudy - Zawadiaka poznany na ulicy, pomógł mu razem z bratem odnaleźć drogę poza miasto i w nim przeżyć.

SZKOLENIE

Mentor - Cierń, Szpila i paru innych członków gangu

Uczniowie obecni - ///

Uczniowie dawni - ///

HISTORIA

Urodził się jako mały, chudy, czarny… Cień, w ciemnych dusznych kanałach, w gangu swoich rodziców, jako pierwsze kocię w swoim miocie. Wydawałoby się na początku, że jest najsłabszy z miotu, ale to było tylko złudzenie. Rósł szybciej niż inni, dlatego gdy rodzice ich bili i kazali im walczyć z innymi młodzikami, a nierzadko między sobą, starał się chronić rodzeństwo, bo był najsilniejszy ze wszystkich. Najbardziej zawsze dbał o Blaska, traktowanego gorzej przez swoje śnieżnobiałe futerko, w ich gangu tolerowało się tylko czarne lub prawie całkowicie czarne koty. Po paru księżycach męczarni postawiono ich przed zadaniem, testem, którego jak nie przejdą to zginą. Rodzice wypchnęli ich po raz pierwszy na ciasną uliczkę i kazali zabić psa, który się w niej kręcił. W walce Blask, atakując jako pierwszy, w akcie odwagi stracił łapę, ale Cierń ostatecznie w akcie zemsty, rzucił się psu do gardła i wspólnymi siłami przeżyli. Od tego czasu mogli funkcjonować jako prawowici członkowie, jednak Blask pozostał jako jedyny, którym pomiatano ze względu na swoją bezużyteczność spowodowaną niepełnosprawnością. W końcu Cień, nie potrafiąc dłużej znieść całej tej sytuacji, wyniósł ze sobą ciężko chorego Blaska i uciekł pod osłoną nocy. Udało im się schronić na granicach miasta, jednak bojąc się, że szpiedzy ich tam znajdą i zamęczą, uciekli do sąsiedniego miasta i przemykając przez nie, dostali się na tereny niczyje, w pobliżu Klanu Klifu, częściowo dzięki furgonetce ze schroniska, z której na szczęście udało im się nawiać.. Przez cały ten czas Cień nosił Blaska, który przez drobną budowę i niedożywienie był dosyć lekki, jednak i tak nie było łatwo go nieść, obecnie starają się przeżyć w starej stodole gdzieś na pustkowiu.

CZARNA ŁAPA

Autor grafiki: Amare

OGÓLNE

CZARNA ŁAPA
*Poprzednie imiona: Cezary
Płeć: Kocur
Orientacja: Biseksualny
Przynależność: Samotnik miejski > Klan Burzy
Ranga: Uczeń

- - - -

Właściciel: Postać NPC

CHARAKTERYSTYKA

APARYCJA

Opis ogólny – Cechuje go przede wszystkim wysoki wzrost. Ma długie, zręczne łapy i lekko umięśnioną, szczupłą sylwetkę. Okryty jest czarnym futrem, a szczególnie puchaty jest jego ogon, szyja, brzuch i łapy. Ma błękitne oczy i białą skarpetkę na jednej z przednich łap. Na jego pysku często widnieje krzywy uśmiech.

Cechy szczególne – ///

Kolor sierści – Czarny z białym

Długość sierści - Długa

Kolor oczu - Niebieskie

Problemy zdrowotne - ///

CHARAKTER

Dostojny i spokojny w obyciu kocur. Ma cechy, które z pewnością powinny zostać uznane za wielką czerwoną flagę – jest stanowczy i ma tendencję do naginania woli drugiej osoby za pomocą manipulacji, bez konieczności użycia siły czy agresji słownej. Jest też szczwany i nie przywiązuje się ani do wartości, ani do osób, ani do czegokolwiek – jeśli uzna, że coś jest dla niego korzystne, zatrzyma się przy tym na dłużej. To prawdziwy casanova, który dba o swoją reputację i zawsze stara się o jak najwyższą pozycję społeczną. Czarnego kocura wręcz nie da się zdenerwować – jest cierpliwy, jego uwagi są zazwyczaj krótkie i trafne, a gdy się na jakiś temat wypowiada, wie o czym mówi. To kulturalny rozmówca, nie przerywa, nie kłóci się ani nie znieważa innych kotów, dzięki czemu te często wybierają go jako właśnie kompana do rozmów. Jest strategiem, lubi bawić się kotami, a najbardziej docenia i podziwia te, którym udaje się rozstrzygnąć jego zagrywki i przewidzieć zamiary. Byłby gotów zdradzić swoich bliskich, klan czy prawo, gdyby ktoś lub coś innego oferowało mu większe korzyści.  Nie jest więc osobą, której powinno się ufać – mimo tego, że na pozór osobowość, jaką ukazuje przed innymi kotami może mówić o nim jako o lojalnym i przyjacielskim kocie. Jest też niezwykle ambitny i czuje potrzebę jakiejś hierarchii w jego życiu, po której mógłby się wspinać. Bywa lekko cyniczny w stosunku do obcych, ale zawsze zachowuje opanowanie i umiar.

MORALNOŚĆ

Jedyne koty, na którym mogłoby mu faktycznie zależeć i co do których zachowałby lojalność, to te, które reprezentują jego własną osobę i zdolności – np. uczniowie, ale nawet to jest trudne do osiągnięcia. Nie ufa nikomu i jemu nikt nie powinien ufać. To śliski kanciarz, który przy pierwszej lepszej okazji zostawi cię dla kogoś znacznie lepszego, chyba, że go zainteresujesz. Robi wiele złych rzeczy, ale nie dla satysfakcji – tylko dla korzyści. Nie zrobi nic złego, jeśli nie będzie mu się to opłacało. Jest w stanie czynić dobro, jeśli na dany moment będzie to dla niego bardziej korzystna opcja, ale bynajmniej nie robi tego z troski czy życzliwości.

CIEKAWOSTKI

- Nie manipuluje kotami mądrzejszymi od niego samego.

- Zawsze chciał mieć idealnego ucznia.

- Jego największym i praktycznie jedynym lękiem jest spoczęcie na samym społecznym dnie.

UMIEJĘTNOŚCI

Poziom medyczny: I [musiał sobie jakoś radzić bez uzdrowiciela, znał tylko podstawy]

Poziom wojownika: V

Słabe strony: Nie jest zbyt silny

Mocne strony: Pewność siebie, inteligencja

RELACJE

RODZINA

Ojciec - Mars

Matka - Penelopa

Rodzeństwo - Andromeda, Leon

Partner - ///

Potomstwo - Nagietek, Margaretka, Piwonia [*]

INNE

SZKOLENIE

Mentor - Zwiędły Hiacynt

Uczniowie obecni - ///

Uczniowie dawni - ///

HISTORIA

Nie można powiedzieć, by kocur miał kolorowe życie. Wychowany i urodzony jako samotnik w betonowym świecie, gdzie wszędzie w koło grasowały koty pilnujące swoich rewirów. Od czasu do czasu trafiały się jedynie małe azyle, gdzie dwunożni postanawiali dokarmiać przybłąkane koty, a i tam często dochodzić mogło do bójek, gdy trafiły się dwie wrogie grupy. To właśnie zmusiło naszego czarnego kocura do nauki działań na poziomie psychologicznym, a nie jedynie fizycznym. W końcu po co sobie brudzić łapy i doznawać urazów, kiedy możesz załatwić wszystko drogą bezkonsekwencyjną? (przynajmniej dla niego). W dodatku miał na głowie jeszcze swoje rodzeństwo, oraz chorującą matkę. Ojciec wybył i od czasu do czasu widywano go w mieście, jednak jedyny kontakt z nim polegał na skrzyżowaniu spojrzeń, czy syknięciu na siebie nawzajem. Z biegiem czasu rodzeństwo wydoroślało i również zaczęło sobie radzić samodzielnie, jak to dachowce, rozchodząc się na swoje, zostawiając starą matkę pod opieką jakichś dwunożnych. Tymczasem kocur dosłyszał coś o klanach żyjących w lasach, interesując czarną głowę. Zaczął kręcić się po terenach, poznając granice i obserwując klanowe koty (lub też bijąc jakieś rude pannice). W końcu, gdy nadeszła zima, zdecydował się dołączyć do jednej społeczności by zobaczyć, czy opłaca się w niej zostać. 

KAPELLA

Autor grafiki: uzihazbin_29770

OGÓLNE

KAPELLA
*Poprzednie imiona: niektóre koty nazywają ją Kapelanem
Płeć: Kotka
Orientacja: Heteroseksualna, Biromantyczna
Przynależność: Samotnicy (gang Białowron)
Ranga: Samotnik

- - - -

Właściciel: ceglowka1912 (DSC)/ceglowka1912@gmail.com (email)

CHARAKTERYSTYKA

APARYCJA

Opis ogólny - Kapella przewyższa większość kotów w swoim wieku. Ma prawie całkowicie czarne futerko, biel w jej przypadku pokrywa tylko pysk i kawałek szyi, tworząc na niej plamę. Ma ciemnobrązowe oczy.

Cechy szczególne - Brak

Kolor sierści - czarna jednolita z bielą

Długość sierści - Półdługa

Kolor oczu - Brązowe

Problemy zdrowotne - Brak

CHARAKTER

Kapella trochę wdała się w matkę. To kotka pełna energii, uwielbia ruch, zabawy i inne aktywności fizyczne. Jednak ma bardziej…skomplikowany charakter. Jest ona pełna sprzeczności. Ma wyjątkowo silną wolę. Nie znosi sprzeciwu, narzuca innym swoje zdanie. Uważa, że ze względu na jej pochodzenie każdy ma wykonywać jej polecenia i realizować wszelkie pomysły. Jest jednak pracowita, nawet długa i żmudna praca nie przeszkadza Kapelli. To kotka inteligentna i zaradna. Nie w jej stylu jest narzekanie. Kapella jest także przenikliwa i nieustępliwa. Jednak kotka ma skłonności do manipulacji, często używa emocji innych, jednak robi to tylko po to, by osiągnąć cel. Jest też mściwa i pamiętliwa. Pamięta urazy do końca życia, więc trudno zmienić jej wrogie nastawienie.

MORALNOŚĆ

Może zrobić wszystko innym kotom. Naprawdę mało ją to obchodzi. Krzywdzenie wrogów robi jej frajdę, zaś neutralnych kotów - obojętność. Gdy jej rodzinie coś się dzieje nie będzie ich ratować.

CIEKAWOSTKI

— Interesują ją gwiazdy, lubi na nie patrzeć.
— Jest rannym ptaszkiem. .

UMIEJĘTNOŚCI

Poziom medyczny: ///

Poziom wojownika: ///

Słabe strony: brak siły, przecenianie swoich możliwości, niski próg bólu

Mocne strony: wspinaczka, szybkość, zwinność

RELACJE

RODZINA

Ojciec - Trampek [nie wie kto to jest]

Matka - Betelgeza

Rodzeństwo - Heban, Bellatrix

Partner - ///

Potomstwo - ///

INNE

Brak

SZKOLENIE

Mentor - ///

Uczniowie obecni - ///

Uczniowie dawni - ///

HISTORIA

Urodziła się jako drugie dziecko Betelgezy w Gangu Białowron.

MAŁA KOSZATNICZKA

Autor grafiki: Amare

OGÓLNE

MAŁA KOSZATNICZKA
*Poprzednie imiona: Koszatniczka > Mała Łapa
Płeć: Kotka
Orientacja: Heteroseksualna
Przynależność: Samotnik miejski > Klan Burzy
Ranga: Wojownik

- - - -

Właściciel: Postać NPC

CHARAKTERYSTYKA

APARYCJA

Opis ogólny – Niziutka kotka. Czysty, biały tułów zdobią brązowe pręgowane łaty. Jedynie ogon jest rdzawo-rudy. Kotka posiada ciemne, brązowe oczy i uszy zapełnione białym puchem.

Cechy szczególne – Długie wibrysy, rudy ogon, mała budowa ciała

Kolor sierści – Czekoladowy szylkretowy arlekin

Długość sierści - Półdługie

Kolor oczu - Brązowe

CHARAKTER

Prawdziwy wulkan energii. Zabawna, ekstrawertyczna, miła, choć czasami nieco zbyt cięta. Jest świetną aktorką i zawsze chętnie to wykorzystuje. Łatwo nawiązuje kontakty, ale ciężko zyskać u niej coś więcej niż zwykłą znajomość. Może być sarkastyczna dla obcych, czasami bywa nieznośna, ale poświęci się dla najbliższych bez mrugnięcia okiem. Jak już się uprze, to łatwo nie odpuści i nie porzuci swojego zdania. Lubi negocjować, by zawsze było tak, jak ona tego chce. Uwielbia rzucać żartami nawet w najbardziej bezlitosnych czy przykrych chwilach. Jest też do bólu szczera. Na wszystko znajdzie ripostę lub ostry komentarz. Jest również wyjątkowo wścibska i z chęcią wpycha nos do spraw, które jej nie dotyczą. W związku ze swoim specyficznym obyciem ma opinię ekstrawaganckiej duszy, którą jedni kochają, a drudzy wręcz nie znoszą – zazwyczaj są to te dwie skrajności, nic pomiędzy.

MORALNOŚĆ

Surowe wychowanie Betonowego Świata nauczyło ją, że przemoc czasem bywa konieczna. Jest skłonna do zabijania, manipulowania, ale nie robi tego z przyjemnością, bardziej z przykrego obowiązku.

CIEKAWOSTKI

- Kocha walczyć, lubi pokazywać innym, że wbrew stereotypowi niepozorne kotki także potrafią wyrządzić krzywdę

UMIEJĘTNOŚCI

Poziom medyczny: I – czegoś tam się nauczyła w mieście

Poziom wojownika: V

Słabe strony: Bardzo łatwo wytrącić ją z równowagi, czasem działa impulsywnie i najpierw robi, potem myśli.

Mocne strony: Dzięki swojemu niskiemu wzrostu jest zwinna i niezauważalna, z łatwością wślizguje się w małe kąciki, jest pewna siebie.

RELACJE

RODZINA

Ojciec - Moczary

Matka - Tajga

Rodzeństwo - Wiewiórka, Myszka

Partner - ///

Potomstwo - Ważkowy Lot, Nornicza Łapa, Pszczela Łapa

INNE

SZKOLENIE

Mentor - Gronostajowa Bryza

Uczniowie obecni - ///

Uczniowie dawni - ///

HISTORIA

Urodziła się w Betonowym Świecie. Gdy wreszcie udało jej się zbiec z miasta, natrafiła na Klan Burzy i tam właśnie postanowiła dołączyć. Weszła niestety w parę z Niknącym Widmem który pod koniec okazał się zdrajcą rozszarpanym na środku obozu za zabicie medyka, przyszłej przywódczyni i Iskrzącej Burzy. Zostając sama popadła w małą paranoję niemal zabijając swoje kocięta, kończąc przez to jako więzień w dole. Została otruta przez swojego syna, Ważkowy Lot.

BOBRZY SIEKACZ

Autor grafiki: piankacz

OGÓLNE

BOBRZY SIEKACZ
*Poprzednie imiona: Czerw, Bóbr > Bobrza Łapa
Płeć: Kocur
Orientacja: Homoseksualny
Przynależność: Klan Burzy, wcześniej samotnik
Ranga: Przewodnik

- - - -

Właściciel: Postać NPC 
Autor: Piankacz

CHARAKTERYSTYKA

APARYCJA

Opis ogólny - Po pierwsze, kocur bije o głowę niemal wszystkie koty w jego wieku. Od kociaka był wysoki, jednak słabo zbudowany. Księżyce budowania masy nie poszły jednak na marne i dziś Bóbr nie tylko jest, ale też wygląda na silnego. Ma ciemną sierść ze wzorem pręg, jednak pokazującym się jedynie na jasnych oznaczeniach. Wiele kotów opisuje jego pomarańczowe oczy jako nieprzyjemne, by w nie patrzeć, bo nie obdarza zbyt ciepłym wzrokiem. Nie można też oczywiście zapomnieć o bliznach, które zdobią jego ciało – urwane uszy, kocie ugryzienie na lewej łapie, ślad borsuczych pazurów na prawym barku, pamiątka po chrzcie bojowym na ogonie i najważniejsza, szpecąca jego pysk, otrzymana przez własnego brata.

Cechy szczególne - wysokość, szrama po środku pyska

Kolor sierści - czekoladowa dymna

Długość sierści - krótka

Kolor oczu - pomarańczowe

Problemy zdrowotne- ///

CHARAKTER

Kiedy widzisz Bobrzego Siekacza wiesz, że nie należy z nim zadzierać. Wilczy wzrok, którym obrzuca wszystkich w klanie daje głośno do zrozumienia, że nie zawaha się użyć pazurów i zębów, gdy ktoś mu wejdzie w drogę. Zimny i pasywnoagresywny – zupełnie nie wiesz, kiedy ten dzikus się na ciebie rzuci. Jak tykająca bomba...

Tyle że nie. Fakt, Bóbr nie należy do słodkich, ganiających za motylkami kotków, ale to nie oznacza, że jest apatycznym mordercą pod przykrywką. Chłodny może się wydawać, ale tylko w stosunku do kotów, które zaszły mu czymś za skórę. Nigdy nie jest agresywny, chyba że doprowadzi się go na skraj. Właściwie nie ma nic do większości kotów, zwłaszcza tych pochodzących z Klanu Burzy, a na pewno nie na tyle, by coś im zrobić. Jeśli tylko się Bobrzą Łapę lepiej pozna można odkryć w nim naprawdę sympatycznego kolesia, rzucającego żartami na lewo i prawo. Twardy na pewno jest na zewnątrz, ale nie w środku. Potrafi być czuły i kochający, a przede wszystkim lojalny. Tak ceni sobie przyjaciół, że mógłby zrobić dla nich wszystko, nawet umrzeć. Niełatwo mu jednak zawierać bliższe relacje. Bywa, że zamyka się w sobie, pozornie bez powodu, czy nagle odsuwa. To wszystko to dla niego nowość, dlatego woli się trzymać Brzęczkowego Trelu. Wie, że ta go nie zostawi i się od niego nie odwróci, tak jak inni.

MORALNOŚĆ

Jest w stanie zrobić komuś krzywdę, co nie znaczy jednak, że lubi to robić. Zabić ma już parę na swoim koncie, więc jeszcze jedno nie byłoby dla niego większym problemem. Stara się przestrzegać nowopoznanego kodeksu i jest wierny klanowi. Zawsze był ateistą i z początku sceptycznie podchodził do całego konceptu Klanu Gwiazdy, ale im więcej Brzęczka o tym mówi, tym bardziej zaczyna się przekonywać.

CIEKAWOSTKI

- aż do opuszczenia swojego gangu i zetknięcia się z zewnętrznym światem nie był świadomy, że kotki i kocury łączą się w pary ze samymi sobą, a nie płcią przeciwną i że tak w ogóle się da. Jeszcze nie zaczął kwestionować własnej orientacji, zwłaszcza że był przecież w związku z kocicą. 

- nie lubi lasów, docenia Klan Burzy w szczególności za jego otwarte połacie terenów. Wie, że w puszczy, w cieniach kryje się niebezpieczeństwo. Sam nim niegdyś był.

- nie należy do pedantów. Zupełnie mu nie przeszkadza mieszkanie w brudnej norze i jedzenie padliny na cienkiej granicy pomiędzy gniciem a zdatnością do spożycia. Oczywiście mając lepszą opcję ją wybierze, ale nadal, nie jest to dla niego problem. 

UMIEJĘTNOŚCI

Poziom medyczny: [nie miał do tego ciągoty]

Poziom wojownika:  IV [był trenowany odkąd nauczył się chodzić]

Słabe strony: 

- podejrzliwość - trudno mu zaufać, nawet jeżeli nie ma żadnego powodu, by komuś nie wierzyć. Był zbyt przyzwyczajony do nieczystych zagrywek, by teraz spać spokojnie.

- tłumienie uczuć - stara się nie pokazywać po sobie negatywnych emocji, w szczególności smutku i strachu, uznając to za przejawy słabości. Niszczy się tym od środka.

- kiepski mówca - jego rolą nie było, by przemawiać lub prowadzić konwersacje na inne tematy niż walka, grabież i narzekanie. Nie jest wyszczekany. Jeżeli ma coś do powiedzenia, powie to lakonicznie i czym prędzej się osunie w tłum.

Mocne strony: 

- walka - z pewnością to jego największy atut. Z resztą, czy ktokolwiek jest tym zaskoczony? Widząc pokaźną liczbę blizn na jego ciele aż byłoby dziwne, gdyby nie potrafił się bić.

- spryt - jak się zakraść niezauważenie? Zakamuflować swój zapach nie do poznania? Zaatakować tak, by zabolało najmocniej? On to wszystko wie i zawsze ma nowy pomysł na obejście jakiegoś problemu. Nawet w brudny sposób.

- nawigacja - ma doskonałą orientację w terenie, przechodząc raz jakąś ścieżką zapamięta ją na długie księżyce.

RELACJE

RODZINA

Ojciec - Indor - nigdy nie poznał. Do dziś o ojcostwo podejrzewa któregoś przydupasa Niedźwiedzicy.

Matka - Niedźwiedzica - podziwiał swoją matkę za jej siłę i wytrwałość. Fakt, była brutalna i okrutna, ale wiedziała jak utrzymać władzę. 

Rodzeństwo - Kobuz - jedyny z rodzeństwa, który dotrwał w szajce do dorosłości. Nie miał z nim więzi, ale znienawidził kocura, gdy ten go zdradził. 

Poczwara, Karaluch - słabo pamięta tą dwójkę. Zmarli w wieku mniej niż jednego księżyca na kocięcy kaszel.

Partner - Płomykówka - jego partnerka. Nigdy nawet nie zastanawiał się do końca, czy między nimi jest faktyczne uczucie – byli ze sobą blisko, więc za naturalne uznał wejście w związek. Tęskni za nią, ponieważ nawet jeśli nie łączyła ich miłość (przynajmniej z jego strony), to nadal mieli głęboką relację.

Potomstwo - Trzcina, Chmura, Rzeczka, Para - jego zmarłe córki. Do teraz opłakuje ich stratę.

INNE

Bliscy:
- Brzęczkowy Trel - przyjaciółka, której nigdy wcześniej nie miał. Jest jedyną osobą, której tak ufa i jest w stanie na niej polegać w trudnych sytuacjach. Jest obecnie dla Bobra najważniejsza i liczy się dla niego bardziej jej dobro niż jego.

SZKOLENIE

Mentor - 

Wilczur - stary, bardzo doświadczony kocur w szajce. Być może ostry, ale zdecydowanie dobry w tym, co robił.

Lisi Ogon [*] - nowy

Uczniowie obecni - ///

Uczniowie dawni - Brzęczkowy Trel (nieoficjalnie) - szkolił ją, gdy ta pomagała mu dojść do siebie po śmierci Płomykówki i jej noworodków. 

Cykoriowy Pyłek - Wyszkolił go już w klanie burzy na przewodnika.

HISTORIA

Urodzony w szajce, w miocie samej jej przywódczyni. Niedźwiedzica nie zamierzała mieć kociąt, jednak podczas jednej walki jej przeciwnik miał inne plany. Kocica nie zamierzała się poddać ani pozbyć kociąt, zamiast tego jednak je wychować na twardych członków jej gangu. I tak się stało, choć dwa z jej kociaków prędko zmarły z powodu choroby. Bobrza Łapa w wieku dwóch księżyców już zaczął swój trening pod okiem Wilczura i tak płynęło jego życie, przepełnione ciągłą wojaczką. W końcu otrzymał, wraz ze swoim bratem, dorosłe i poważne imiona. Jego gang żył z kradzieży zwierzyny podbitym grupom, dlatego bitwy były bardzo częste i w końcu się przyzwyczaił do mordowania i brutalności. Niedźwiedzica nie dopuszczała w swojej szajce związków partnerskich i zakładania rodzin, chcąc, by wszyscy byli wierni tylko jej. Jak na złość akurat Bóbr zaczął się zbliżać do innej kotki, Płomykówki. Zbliżyli się do siebie tak bardzo, że zakończyło się to ciążą kotki, którą ta próbowała usunąć na wszelkie sposoby, by uniknąć gniewu Niedźwiedzicy. Wiedział o tym wszystkim Kobuz, któremu brat pewnego razu się zwierzył, co było błędem. Doniósł na tą dwójkę matce, która kazała zabić zakochańców. Udało im się jednak uciec, choć nie w jednym kawałku.

Znaleźli dwóch samotników, którzy zaproponowali im pomoc, musieli ją przyjąć. Z ranami i ogólnym stanem zdrowia Płomykówki było lepiej, przynajmniej aż do chwili, gdy nie rozpoczął się poród. Urodziła cztery córki, z którymi jednak wszyscy czuli, że było coś nie tak. Wydawały się za małe, niedorozwinięte, a ponownie Płomykówka zaczęła słabnąć. Przerażony Bóbr zaczął szukać pomocy kogoś, kto znał się na medycynie. Znalazł Brzęczkę, która starała się jak mogła, by Płomykówka i jej potomstwo doszli do siebie, co jednak się jej nie udało. Był zdruzgotany. W dojściu do siebie pomagała mu Brzęczka, która dołączyła do ich grupy i wkrótce stała się jego najlepszą przyjaciółką. W końcu, po całkiem długim czasie natrafili na Klan Burzy. Wiedzieli już wtedy, że to ich nowy dom.

BRZĘCZKOWY TREL

Autor grafiki: piankacz

OGÓLNE

BRZĘCZKOWY TREL
*Poprzednie imiona: Brzęczka > Brzęczkowa Łapa
Płeć: Kotka
Orientacja: Heteroseksualna
Przynależność: Klan Burzy, dawniej samotniczka. 
Ranga: Wojownik

- - - -

Właściciel: Postać NPC
Autor i opiekun: piankacz

CHARAKTERYSTYKA

APARYCJA

Opis ogólny - Prześliczna kotka, na którą bezustannie spadają komplementy. Jaka to nie jest piękna, idealnej wagi, wysokości, jakie to ma cudowne błękitne oczy, w których można się zatracić... Na wszystkie miłe słowa odpowiada z uśmiechem i prostym "dziękuje", bo sama nie widzi w sobie tego, co widzą inni. Nie uważa się za szczególnie piękną sama w sobie i na pewno znalazłaby u siebie parę kompleksów.

Cechy szczególne - duże uszy, ponadprzeciętna uroda

Kolor sierści - cynamonowa pręgowana cętkowanie arlekin

Długość sierści - półdługa

Kolor oczu - niebieskie (brązowe)

Problemy zdrowotne - ///

CHARAKTER

Brzęczka nie jest bardzo rozmowna, ale widać po niej z daleka, że ma gołębie serce. Nigdy nie dopuściłaby się obgadywań, zdrady bliskiego, a co dopiero jakiejś zbrodni. Zawsze stawia na pierwszym miejscu dobro innych i choć raczej nie postawi się i nie skoczy w ogień dla potrzebującego, zawsze postara się służyć pomocą na tyle, na ile jest w stanie. Jest całkiem strachliwa i nieśmiała, rzadko kiedy zbiera się na odwagę, by postawić na swoim. Nie przeszkadza jej, gdy inni nią kierują czy rządzą, bo tak też było od zawsze – to dla niej naturalne, że podlega czyimś rozkazom. Jest wierna bliskim i teraz Klanowi Burzy jak nikt inny, są to dla niej ważne wartości. Jeżeli uda ci się zdobyć jej zaufanie (co nie jest bardzo trudne) odkryjesz bardzo przyjemną, wrażliwą istotę, która podziwia piękno całego świata wokół. Bardzo lubi rozmawiać na głębokie tematy takie jak wiara, sens życia i tym podobne. Jest introwertyczką, ale bardziej niż w samotności, woli być z kimś w całkowitej ciszy. Obecność innych kotów sprawia, że czuje się bezpieczniej.

MORALNOŚĆ

To dobra dusza, która nigdy nie dałaby rady nikogo zabić czy zostawić na śmierć; nawet gdyby ktoś, kogo uznaje za autorytet, by jej to kazał. Stara się zawsze znaleźć pokojowe rozwiązanie problemu. Po zetknięciu się z Klanem Gwiazdy, uwierzyła w niego i nieraz nosi do niego modlitwy. Choć nie zawsze jest pewna, że zostają one wysłuchane, sprawiają one, że czuje się nieco bezpieczniej.

CIEKAWOSTKI

• Jej ulubionym kwiatem jest stokrotka.
• Wyjątkowo podziwia motyle, kocha je i się z nimi utożsamia. Ma na ich temat całkiem rozległą wiedzę.
• Mówi całkiem cicho i miejscami niewyraźnie, przez co często musi się powtarzać. Rzadko kiedy się jednak jąka.

UMIEJĘTNOŚCI

Poziom medyczny: III [zawsze bardziej interesowały ją sprawy związane z ziołami i niesieniem innym pomocy. Widzi jednak, że w klanie te umiejętności nie są już tak potrzebne jak w jej grupie, więc tylko czasami przychodzi pomagać medykom w ich pracy. To jedno z jej ulubionych zajęć]

Poziom wojownika: IV [Bóbr ją nauczył podstaw, które teraz w klanie szlifuje]

Słabe strony: 

• niewielka siła - od zawsze jej budowa ciała była lekka, a ona sama nie zajmowała się budowaniem muskulatury.
• słaba kondycja - długie, męczące treningi? To nie dla niej. Prędko się męczy.
• podatność na manipulacje

Mocne strony: 

• szybkość - przemierzenie polan i wrzosowisk w rekordowym czasie to dla niej drobnostka.
• spostrzegawczość - szybciej niż inni wychwytuje roznoszący się w powietrzu zapach lisa, trzepot piór jastrzębia czy to jedno potrzebne zioło w gąszczu chwastów. Jest doskonałym strażnikiem.
• dobra pamięć - ze szczegółami jest w stanie opowiedzieć o sytuacji sprzed wielu księżyców.

RELACJE

RODZINA

Ojciec - Rojnik - dla niej bardziej surowy lider niż tata. Zawsze mówił co, kiedy, jak robić i mimo prób, nie nawiązała z nim żadnej więzi. Unika jego tematu jak ognia.

Matka - Róża - nie nazwałaby matki troskliwą, ale zdecydowanie dobrą. Róża zawsze robiła wszystko, by zapewnić jej i jej bratu nad głową dach i skromną piszczkę do jedzenia. Docenia wszystko, co kiedykolwiek szylkretka dla niej zrobiła.

Rodzeństwo - Krzyżodziób - relacja z bratem opierała się głównie na narzekaniu na tatę i pocieszaniu się, gdy opowiadali o coraz to gorszych jego czynach wobec nich. Nie widziała go już długo, chciałaby się dowiedzieć jak sobie radzi.

Partner - Malwowy Rozkwit [*] - tęskni :(

Potomstwo - Cykoriowy Pyłek - bardzo się martwi o jego los. Ma nadzieję, że gdzieś tam żyje i, podobnie jak niegdyś jego siostra, w końcu wróci do domu, Pszeniczna Łapa - tyle, ile ona się martwiła podczas jej nieobecności... Cieszy się niezmiernie, że jej córka wróciła i jest co do niej o wiele bardziej opiekuńcza niż przed zaginięciem.

INNE

Bobrzy Siekacz - pomimo dziwnych okoliczności poznania, kocur jest jej najlepszym przyjacielem, na którym może polegać. Wie o jej wszystkich zmartwieniach, obawach, smutkach, którymi nie dzieli się z nikim innym. Czasami ma zagwozdkę, czy się w nim nie zakochała, ale uczucia między nimi są czysto platoniczne.

Pszczela Łapa - nie żywi do niej tak negatywnych uczuć jak do jej brata, lecz nadal podchodzi do niej z dozą nieufności. Może to nieco naiwne, lecz Brzęczka czuje, że uczennica była tylko marionetką w łapach złego brata. Mimo wszystko, raczej trzyma się od niej z daleka.

Ważkowy Lot - wariat. Choć Brzęczka do nikogo nie trzyma urazy, Ważka jest tym jednym wyjątkiem. Uważa go za przesiąkniętego złem i czuje się nieco spokojniej wiedząc, że jest daleko. Szkoda jej jedynie, że nie pozbyli się go wcześniej. Może wtedy Cykoriowy Pyłek nadal byłby w Klanie Burzy...

SZKOLENIE

Mentor - Rojnik - ojciec, który uczył jej ziół. Oczekiwał, że będzie po nim kolejną uzdrowicielką w tej części lasu i pokładał w tym duże nadzieje. Niespełnione.

Bobrzy Siekacz - kiedy dołączyła do jego grupy kocur, by nie myśleć za dużo o swojej zmarłej partnerce i kociętach, zaczął jej nauczać polowania i walki. Nie była w tym specjalnie dobra, ale bardzo cieszył ją uśmiech czekoladowego na twarzy.

Ostowy Pęd [*] - nie ma na jego temat zdania, nie zdążyła go sobie wyrobić, ale wydaje się jej być sympatyczny.
Uczniowie obecni: ///
Uczniowie dawni: ///

HISTORIA

Urodzona w jakiejś zapyziałej norze parze rodziców, która nigdy nie powinna ze sobą być. Ich kocięta były bardziej wynikiem szantażu niż prawdziwej miłości. Rojnik znalazł pewnego dnia ciężko ranną Różę i opatrzył jej rany bez zapłaty. Zaiskrzyło między nimi, jednak kiedy tylko Róża wyzdrowiała, chciała wyruszyć ponownie w podróż, na co już uzdrowiciel jej nie pozwolił. Uznał, że po tym całym czasie i ziołach, które zainwestował, należy mu się coś w zamian. I tak zostali, a wkrótce Róża porodziła dwójkę kociąt, które miały się stać uczniami Rojnika. Od samego początku jednak było wiadome, że to Brzęczka była ulubienicą podstarzałego kocura, a Krzyżodziób szybko przestał pobierać od ojca nauki i skupił się na trenowaniu polowania i walki. Żadne z kotów w ich rodzinie nie było nigdy szczęśliwe, często dochodziło do kłótni, awantur, które kończyły się rozmaitymi karami, również tymi fizycznymi. Brzęczkę przerażał jej ojciec, jednak również bała się mu przeciwstawić (jak wszyscy inni). Trwałoby to jeszcze o wiele dłużej, gdyby nie nagła śmierć Rojnika z łap borsuka. Wtedy Róża zabrała swoje młode i zaczęli wędrówkę, przymierając nieco głodem, ale wolni. Krzyżodziób kilka księżyców po tym odłączył się od nich, wchodząc w dorosłość. Niedługo po tym i Brzęczka poszła w swoją stronę, mając wrażenie, że pasożytuje na matce. Przez jakiś czas radziła sobie nieźle, lecząc koty w okolicy i żyjąc z ich zapłat. Wtedy natrafiła na przerażającego włóczęgę Bobra, który jednak mimo swych ostrych kłów, nastroszonej sierści i paskudnych blizn płaczliwym głosem poprosił ją o pomoc w ratowaniu jego partnerki i niedawno narodzonych kociąt. Żadne z nich jednak nie przeżyło, a młoda uzdrowicielka została w grupie kocura, by się nim zaopiekować. Zaaklimatyzowała się w niej i w końcu się do nich przyłączyła. Trzymali się razem, dopóki nie natrafili na tereny Klanu Burzy. Czym prędzej dołączyli.

W nim Brzęczka została Brzęczkowym Trelem, odnajdując się w nowej społeczności. Nawet zakochała się w klanowym kocie, któremu też urodziła parkę kociąt – Cykorię i Pszenicę. Po tym jednak wszystko zaczęło się sypać: wpierw jej córka odłączyła się od grupy wyruszającej na zgromadzenie, znikając na parę dobrych księżyców. Z tęsknoty do niej zmarł jej partner, co wstrząsnęło wojowniczką. Choć Pszeniczna Łapa wróciła cała i zdrowa, raptem parę księżyców później zaginął jej syn, którego do tej pory nie odnaleziono. Brzęczka stara się jednak nie poddawać i żyć dalej, pielęgnując swoje przyjaźnie i rodzinę, która jej w klanie pozostała.

KUKUŁCZE SKRZYDŁO

 

Autor grafiki: Amare4785

OGÓLNE

KUKUŁCZE SKRZYDŁO
*Poprzednie imiona: Kukułka > Kukułcza Łapa
Płeć: Kocur
Orientacja: Heteroseksualny
Przynależność: Samotnik miejski > Klan Burzy
Ranga: Wojownik

- - - -

Właściciel: Postać NPC (Autor: Amare4785)

CHARAKTERYSTYKA

APARYCJA

Opis ogólny – Wysoki, umięśniony kocur. Utrzymuje się na potężnych, grubych łapach. Ma świetną kondycję fizyczną i zdrowie wręcz przemawia za niego. W większości jego skórę pokrywa białe futro, bure łaty są natomiast dodatkiem. Jego charakterystyczną cechą jest łata na jednym z oczu. Same ślepia są niebieskie i zazwyczaj spokojne. Najwięcej futra jest na jego szyi i ogonie, natomiast sierść na pozostałych częściach ciała jest bardziej przyległa do tułowia. Jak już wcześniej wspomniano, jest bardzo zdrowy, w związku z czym jego futro nie jest w dotyku szorstkie, a bardziej wilgotne i przyjemne. Gęstwina futra na jego szyi i ogonie czasem się plącze, ale czasami to nawet dodaje mu uroku. Na jego pysku rzadko kiedy widnieje jakiś wyraz skrzywienia czy zdenerwowania. Jest jeszcze w wieku nastoletnim, więc kształty jego pyska i tułowia dopiero się kształtują i wydają się bardziej zaokrąglone, niż być powinny. Widać jednak po rysach jego pyska, że wraz z wiekiem staną się bardziej ostre.

Cechy szczególne – Blizna na boku, łatka na oku, umięśniona, ale dość chuda sylwetka

Kolor sierści – Czarny pręgowany klasycznie arlekin

Długość sierści - Długa

Kolor oczu - Niebieskie

Problemy zdrowotne - ///

CHARAKTER

Przede wszystkim, jest to wrodzony elegant. Wszystko, co robi, robi z taktem – nawet tak podstawowe czynności, jak jedzenie czy mordowanie kogoś. Jest dosłownie szablonem i autorytetem dla kogoś, kto chce wyglądać świetnie i swoim wyglądem wzbudzać zainteresowanie. Dba o swój wygląd niezmiernie, ale nie jest też chorobliwym pedantem, dla którego błoto to największy wróg. Wręcz przeciwnie – Kukułka wręcz RWIE się do brudnej roboty, którą uważa za powinność każdego kocura. Lubi walczyć, ale, choć ma parę w łapach, preferuje walkę umysłową, niż siłową. W walce zamiast furii wykorzystuje spryt i inteligencję. Jest praworządny, ale nie do końca moralny. Jest wręcz definicją spokoju i opanowania – możesz rzucić w niego wpół zeżartą myszą, a jego twarz pozostanie kamienna. Żyje w bezpiecznym przekonaniu, że na głupców nie warto marnować ani czasu, ani strun głosowych; dlatego zawsze wyraża się z opanowaniem. Charakterystyczną cechą jego osobowości jest też to, że mówi z pewnym wyrachowaniem, ostrożnie dobiera słowa i stosuje górnolotny język kompletnie naturalnie. Nie jest jednak całkowicie sztywny i potrafi dobrze wymierzyć granice między powagą, a żartobliwością i charyzmą. No właśnie – jest niezwykle charyzmatyczny i łatwo przyciąga do siebie tłumy. Dodatkowo potrafi świetnie wpływać na otoczenie – np. przekonywać innych do swojej racji, rozwiązywać konflikty, uspokajać wściekłe lub nieufne wobec niego koty. Bardzo szybko zdobywa zaufanie. Może się wydawać, że kocur ma wielkie ego, ale w rzeczywistości przez to, w jaki sposób był wychowywany, nie widzi swojej wartości i uważa, że jego życie powinno być poświęcone wyższemu celu – nie żyje dla siebie, żyje po to, by czemuś służyć. Jeśli nie ma czemu (nie komu!) służyć, czuje się pozbawiony jakiegokolwiek prawa do życia.

MORALNOŚĆ

Prawo zawsze jest dla niego pierwszorzędne. Dlatego jeśli widzi, że ktoś je łamie, od razu mówi to osobie uprawnionej do tego, by takiego delikwenta ukarać. Zawsze podejmuje decyzje, które są dla niego najwygodniejsze. Potrafi jednak zachować wierność. Najważniejszą dla niego wartością jest nie przywódca, nie zastępca ani nikt, kto pełni ważną funkcję – jest nią za to grupa, do której przynależy. Zatem jeśli należy do jakiegoś klanu, odda mu się całkowicie, będzie gotów przelać krew za jego siłę. Jest zdania, że grupa i społeczność jest ważniejsza od jednostki, dlatego nie miałby problemu, żeby przymusić kogoś do walki za Klan Burzy. Byłby w stanie kogoś zabić czy skrzywdzić, gdyby ktoś dał mu taki rozkaz. Nie zabiłby raczej członka własnego klanu bez rozkazu, ale byłby w stanie skrzywdzić i okaleczyć każdego jednego kota z innego klanu lub jednostki. W czasie wojny robiłby wszystko, żeby jego klan wygrał, nawet, jeśli oznaczałoby to stałe okaleczenie kogoś, zabicie niewinnego dziecka czy nawet gwałt.

CIEKAWOSTKI

- Brzydzi się ropuch. 

UMIEJĘTNOŚCI

Poziom medyczny: I [musiał jakoś przeżyć jako samotnik]

Poziom wojownika: IV

Słabe strony: Wbrew pozorom zaniżone ego, delikatna skóra, wolny czas reakcji.

Mocne strony: Trudno wytrącić go z równowagi, inteligentny, silny fizycznie, charyzmatyczny.

RELACJE

RODZINA

Ojciec - Gołąb

Matka - Kaczka

Rodzeństwo - [Od tego samego ojca]: Albatros, Perkoz, Mewa, [Przyrodnie]: Jaskółka, Wrona, Szpak.

Partner - ///

Potomstwo - ///

INNE

---

SZKOLENIE

Mentor - Gradowy Sztorm 

Uczniowie obecni - Krucza Łapa

Uczniowie dawni - Pozłacana Pszenica

HISTORIA

Urodził się w betonowym świecie, gdzie został wychowany przez Kaczkę i Gołębia wraz z aż sześciorgiem rodzeństwa. W związku z dużą ilością dzieci, rodzice niezbyt go zauważali. Opatentował więc sposób, żeby zwrócili na niego uwagę; kablował na każdego ze swojego rodzeństwa, zgrabnie podkopując ich reputację w oczach rodziców, by końcowo stać się tym najlepszym dzieckiem, które sprawia najmniej kłopotów. W związku z tym dwójka jego braci – Mewa i Szpak zapędzili go z dala od rodziców i sprawili mu bliznę, która jest z nim do dzisiaj w ramach zemsty za to, co robił. Gdy dorósł, opuścił dom i ruszył w dalszą podróż. W ten sposób znalazł Klan Burzy, gdzie postanowił się osiedlić i znaleźć tam cel swojego istnienia i pożytek ze swojego życia.

AMORPHINA

Autor grafiki: gruby_bebzol

OGÓLNE

AMORPHINA
*Poprzednie imiona: ///
Płeć: Kotka
Orientacja: Biseksualna
Przynależność: Samotnik leśny
Ranga: Samotnik

- - - -

Właściciel: v.itzvalley@gmail.com / v.itzvalley (dc)

CHARAKTERYSTYKA

APARYCJA

Opis ogólny - Amorphina to uosobienie eterycznego piękna, przypominając coś, co jedynie sam Klan Gwiazdy byłby w stanie ukształtować własnymi łapami. Jej smukła, zgrabna i elegancka sylwetka jest delikatna, a zarazem pełna siły i dumy. Długie, zwinne łapy samotniczki pozwalają jej stąpać po tym skażonym świecie z gracją i wdziękiem, jakby sunęła tuż nad samą ziemią, unikając dotknięcia jej. Głowa kotki jest zawsze uniesiona wysoko, zdobiona jedwabnym, spływającym futrem, nadającym jej wdzięku i elegancji. Czubek jej głowy zdobi para długich uszu, które przyozdobione są w dwa aksamitne puszki, nadając jej delikatności. Pyszczek śnieżnobiałej jest również drobny, zawsze spokojny, gdzie jedyną częścią kotki, która wykazuje jakiekolwiek emocje, to jej bladobłękitne oczy przyozdobione białymi rzęsami, przypominając szron na liściach w mroźny poranek Pory Nagich Drzew, które zawsze trzepoczą przy każdym spojrzeniu, niczym delikatne skrzydełka motyla. Nosek Amorphiny jest również drobny jak ona sama, taki malutki i różowiutki, wrażliwy na pyłki kwiatów. Poduszeczki jej łap są tego samego koloru co jej nosek. Ostatnim fragmentem Amorphiny jest jej ogon, długi i jedwabny, cały czas napuszony. Puchata, śnieżnobiała kita nie jest jedynie przedłużeniem jej sylwetki, a symbolem jej gracji, elegancji i królewskiego wdzięku, którego nie wstydzi się okazywać.

Cechy szczególne - Obojętny wyraz pyszczka. Pędzelki przy jej długich uszach. Różowy nosek i poduszeczki łap. Blade błękitne oczy z białymi rzęsami. Futerko przy łapach.

Kolor sierści - Biała (Liliowy dymny szylkret z ghostmarkings dzikim z akcentami z bielą)

Długość sierści - Długa

Kolor oczu - Niebieskie, bardzo blade

Problemy zdrowotne - Alergia na pyłki kwiatów

CHARAKTER

Amorphina to kotka o duszy cichej i spokojnej. Jest ona subtelna i dyskretna, ale nigdy niezauważona. Jej pyszczek zawsze nosi na sobie łagodny wyraz, nie pozwalając nikomu na odkrycie tajemnic, które skrywa głęboko w sobie. Dodatkowo jest ona obdarzona niezwykłą intuicją i nadzwyczajną inteligencją. Z tego powodu zdaje się, że kocica jest w stanie wyczuwać emocje innych niczym zapachy, szybko i bez trudu, jakby znała każdą myśl kota, bez potrzeby wypowiedzenia jej. Zrozumienie innych kotów nigdy nie było dla niej wyzwaniem, lecz zagadką. Łamigłówką, którą rozwiązywała nie z obowiązku narzuconego przez kogoś, a czystej chęci zrozumienia ich. Kotka zawsze zjawiała się wtedy, gdy była najbardziej potrzebna. Pojawiała się, gdy ktoś potrzebował samej obecności innego kota, ciepła i bliskości, ramienia, w które bliski bądź obcy mógłby się wtulić bez słów, ale nigdy nie potrafiła pocieszyć kogoś słowami. Słowa nigdy nie były jej mocną stroną. Potrafiła mówić spojrzeniem, takim spokojnym, głębokim i delikatnym, zdolnym uciszyć wszystkie zmartwienia i lęki kota, podczas gdy język jej plątał się w supeł, gdy miała coś powiedzieć. Te cechy sprawiają, że Amorphina to tajemnica, która jest niezależna od innych, czasami kapryśna, gdy źle wstanie z legowiska, ale nigdy okrutna. Okrucieństwo to coś, czego nie potrafiła okazywać. Będzie czuć współczucie, nawet gdy ten ktoś będzie rozrywać ją szponami, odbierając jej ostatnie oddechy, ale zamiast płakać i krzyczeć, ta go zrozumie, ta mu wybaczy. Wie, że to świat jest tym okrutnym.

MORALNOŚĆ

Amorphina nie kieruje się narzuconymi zasadami bądź regułami, nie kieruje się ona prostym podziałem na dobro i zło. Śnieżnobiała nigdy nie rani drugiego celowo, nie zniża się do zemsty, aby się komuś odgryźć. Odejdzie wtedy w ciszy i spokoju, powoli wycofując się z jego życia, gdy tę granicę przekracza więcej niż jeden raz. Amorphina to kotka pełna równowagi, potrafi wyczuć prawdziwy ból i cierpienie, czuwając nad nimi, i odchodząc od tych, których władza i pycha zaślepiła. Kocica zawsze stara się komuś pomóc, oferując swoje skromne rady, nieświadoma ich wartości. Wierzy w to, że każda z żywych istot zasługuje na drugą szansę, lecz nie zaufa komuś, gdy ten już raz zaufanie jej złamał.
Wiara jej to zupełnie inny temat. Nauczył ją o niej pewien kot, któremu jest bardzo wdzięczna za to. Złe duchy i Mroczną Puszczę odpycha, a każdy kot, który wspiera te złe dusze, powoli traci blask w jej oczach. Amorphina silnie wierzy w Klan Gwiazdy, codziennie modląc się do przodków, dziękując za każdy kolejny dzień, który miała możliwość przeżyć, dziękując za każdy posiłek, który świat tego dnia przyniósł, i dziękując za zdrowie każdego ze spotkanego jej kotów. Wie, że modląc się do nich, będzie w ich opiece.

CIEKAWOSTKI

- Amorphina to pacyfistka, przemoc jest ostatnią rzeczą, którą wybierze.

- Nie poluje ona dla zabawy.

- Często przebywa na terenach klanów, podziwiając je, jednak gdy jest proszona o opuszczenie ich, ona to zrobi. Nie będzie na ich terenach polować z szacunku do mieszkańców. 

- W dziwnych okolicznościach, Amorphina wykształtowała nawyk spania na stojąco w stresujących sytuacjach. Jeśli obecna sytuacja sprawia, że ta czuje się zagrożona, dla własnego bezpieczeństwa wybierze spanie na stojąco niczym koń. 

- Posiada ona nietypowe kolekcje dla kota o jej charakterze. Zbiera ona martwe owady, śmieci dwunożnych i kości, w szczególności czaszki. 

- Amorphina bardzo często się zatrzymuje i wpatruje w gwiazdy, nie odzywając się ani słowem. Nikt nie wie, czego ona w nich szuka. Może odpowiedzi na jej pytania? 

- Gdy światła samochodu na nią zaświecą, kiedy Amorphina będzie przekraczać drogę, ta stanie w miejscu wpatrując się w nie niczym sarna. 

- Głos: Kliknij mnie

UMIEJĘTNOŚCI

Poziom medyczny: Brak

Poziom wojownika: Brak

Słabe strony: 

- Długie futro, które łatwo złapać podczas walki przytrzymując kotkę w miejscu.

- Litość, którą stara się okazywać przeciwnikowi na polu bitwy, zawsze szukając odpowiedzi na pytanie “Dlaczego?”.

- Gęste futro, które po zmoczeniu długo się suszy i spowalnia ją w deszczu.

Mocne strony:

- Spryt i inteligencja, które umożliwiają jej wymyślanie idealnych taktyk.

- Zwinność, która sprawia, że każdy cios uniknie z prawie idealną precyzją i wyczuciem.

- Szybkość, która pomaga jej uciec przed każdym przeciwnikiem, gdy sprawy zaczynają brzydko wyglądać.

RELACJE

RODZINA

Ojciec - Ceiba - Niebieski srebrny pręgowany dziko z akcentami bicolor

Matka - Ravenea - Biała (Czekoladowy szylkret pręgowany klasycznie z bielą)

Rodzeństwo - Brak

Partner - Brak

Potomstwo - Brak

INNE

Kłos - Kremowy pręgowany tygrysio kocur o zielonych oczach, opowiedział Amorphinie o Mrocznej Puszczy i Klanie Gwiazdy. Wiele dla niej znaczy.

SZKOLENIE

Mentor - ///

Uczniowie obecni - ///

Uczniowie dawni - ///

HISTORIA

Historia Amorphiny to nie jest krótka bajka, którą można opowiedzieć w parę wschodów słońca. Jest to książka, która jeszcze nie została zakończona. Historia wielu kotów zaczyna się od momentu ich narodzin, ale w jej przypadku zaczęło się to dużo wcześniej, wiele księżyców przed jej powstaniem. To wszystko zaczęło się w miejscu, w którym każde wypowiedziane słowo odbijało się echem od ścian lasu, w miejscu, w którym mgła zdawała się skrywać wszystkie sekrety tego świata, a blask księżyca oświetlał futra przemykających cieniem kotów. To właśnie tam się spotkali Ravenea i Ceiba, na tej przeklętej polanie, gdzie każdy szept rozchodził się po niej całej. Ravenea jest delikatną kocicą, o duszy spokojnej i łagodnej, za to Ceiba to srebrzysto niebieski samotnik, którego ciało było zdobione pręgami. W przeciwieństwie do Raveney on nie był samotny. Ceiba żył w grupie kotów, której nazwę wypowiadał szeptem. Nie było to dobre miejsce. Przemoc tam była prawem, a litość słabością. Nie było tam miejsca dla łagodnych spojrzeń i miłych słów. Ceiba i Ravenea to przeciwieństwa, a jednak brutalność, która płynęła w żyłach kocura, nigdy nie odtrąciła kocicy od niego. Wręcz przeciwnie, sprawiło to, że ta zapragnęła mu pomóc. Ich spotkania stały się ich rutyną, ich sekretem, aż parka się w sobie nie zakochała. Rozmowa ta nie była łatwa, ale po wielu namowach zgodził się odejść od grupy samotników. Uciekł z ukochaną, gdy inni odwrócili wzrok, dla siebie samego i jej bezpieczeństwa. Razem z Raveneą zamieszkali na skraju klanowych ziem, tam, gdzie przemoc i cierpienie nie mogło ich dosięgnąć. Ceiba uczył się wszystkiego od nowa, niczym kociak. Nauczył się delikatności, jak żyć bez ciągłego gniewu, a nawet jak być ojcem, ale dlaczego musiał nauczyć się akurat tego? Może dlatego, że gdy dotarli oni na miejsce, okazało się, że pojawiła się mała niespodzianka w brzuchu partnerki, o której dowiedzieli się bardzo późno... Ale nie byli tym rozczarowani, a wręcz przeciwnie, byli uradowani. Z tej ciszy matki i odwagi ojca narodziła się Amorphina. Biała jak matka, o oczach błękitnych jak niebo. Od jej narodził każdy wiedział, że jest ona inna. Wolała obserwować niż mówić, słuchać niż działać. Od matki odziedziczyła łagodność i spokój, a od ojca siłę, ale nie tą która rani, ale tą, która pozwala jej wytrwać w tym świecie. Amorphina spokojnie dorastała pod czujnym okiem rodziców, a gdy osiągnęła dziesięć księżyców, postanowiła, że chce spróbować życia na własną łapę. Odeszła z domu o świcie, żegnając się z rodzicami. Tego dnia rozpoczęła swoją cichą przygodę. Wędrowała przez długi czas, szukając spokojnego i cichego miejsca do zamieszkania. Wtedy trafiła na kota, który przedstawił się jako Kłos. Był to kocur o siwym pysku i oczami, które potrafiły powiedzieć więcej niż słowa. Opowiedział Amorphinie o duchach, które czuwają nad żywymi. Określił ich jako Klan Gwiazdy. Powiedział, że to miejsce dla tych, co odeszli w pokoju. Opowiedział jej również o Mrocznej Puszczy, ciemnej otchłani, gdzie błąkają się ci, którzy wybrali rozlew krwi nad pokojem. Jego słowa pozostawiły głęboki ślad na duszy kotki. Nie przyjęła jego wiary od razu, powoli ją badała, zadając ciche i nieśmiałe pytania, ale Kłos był cierpliwy. Nie uczył jej modlitw lub tego, jak załatwić sobie dobre miejsce po śmierci. Nauczył ją tego, jak podejmować dobre decyzje. Jak żyć w pokoju z innymi, jak dbać, aby czynić dobro zamiast zła. Od tamtej pory, choć nigdy Amorphina nie zadecydowała się przyłączyć do jednego z klanów, w jej sercu zakiełkowała wiara, taka cicha i osobista, o której głośno nie rozmawiała, ale była ona niepodważalna. Teraz żyła spokojnie między klanami, obserwując i dostrzegając jak brudzą sobie łapy krwią. Zawsze się krzywiła na ten widok, wiedząc, że dusza ich zostanie ukarana po śmierci. Dla wielu mogło zdawać się, że to koniec jej historii, ale w rzeczywistości był to dopiero początek, bo gdzieś na skraju lasu, Amorphina stawia swoje kolejne kroki, szukając swojego idealnego miejsca.

Ostowy Pęd

Autor grafiki: tsumeri_

OGÓLNE

OSTOWY PĘD
*Poprzednie imiona: Oset, Ostowa Łapa
Płeć: kocur
Orientacja: Panseksualny
Przynależność: Klan Burzy
Ranga: Wojownik

- - - -

Autor: dastyss

Właściciel: ._emptiness._

CHARAKTERYSTYKA

APARYCJA

Opis ogólny - Średniej wielkości kochana buła z kremikowym futrem i puchem odstającym z policzków. Na pierwszy rzut oka zwykły kocur, ot co, lecz po zbliżeniu okazuje się być nieco bardziej specyficzny niż typowy Burzak. Z błyszczącej głowy sterczą kępki sierści nadające wrażenie ludzkiej fryzury oraz spore uszy wyłapujące każdy dźwięk. Dalej, ku dołowi, jawi się aksamitna pierś wypełniona jaśniejszą barwą, która wchłonie kolegę potrzebującego żywej poduszki. I tak ten "rudy" płynie po ciele aż do samego ogona zadbanego lepiej niż u niejednej kotki. Całość wypełniają jeszcze delikatne wzorki i łapy niepasujące szczupłością do reszty ciała. Mówiąc w skrócie - doskonałość w niedoskonałości.

Cechy szczególne - Szalenie powykręcane wąsy i jęzor, który często wystaje ze szczęk na skutek wybitych przednich zębów.

Kolor sierści - kremowa pręgowana dziko z akcentami

Długość sierści - półdługa

Kolor oczu - zielone z błyskiem figlarności

Problemy zdrowotne - ///

CHARAKTER

Ostowy Pęd to książę swojej wyimaginowanej krainy, gdzie każdy element przejaskrawionej rzeczywistości zamienia na disney'owski bal i piękny śpiew. Czy to ptasie trele, czy też dźwięk szarpanych liści - nieważne. Ze wszystkiego wykona prawdziwy teatrzyk, ukazując przed obserwatorem walory wyobraźni oraz poezję przyrody, jaka go otacza. Nuda? Smutek? Te określenia nie istnieją w marzeniach kocura o złotym sercu. On żyje szczęściem, chwilą i wyznaje sentencję "Carpe diem". Jako osobnik z głową w obłokach stara się promieniować dowcipem na lewo i prawo, oczekując tego samego od towarzysza niedoli. Będąc takim "świrem" nie zważa specjalnie uwagi na to, że jego zachowanie jest z leksza denerwujące. Przez to może i jest słodki, ale nieobecny; jakiś... z księżyca upadły.
Skąd jednak wziął się ten styl bycia? Dlaczego z kremowego, urokliwego pomiotu wyrósł ktoś, kto zdaje się nie mieć połowy mózgu? Prawda jest taka, że jego sielanka to sztuczna kurtyna mająca za cel mydlenie innym oczu; sposób na radzenie sobie z problemami. Od czasu śmierci Czajkowego Zaćmienia kocur nie potrafi być szczęśliwy, więc przelewa pozytywne emocje na resztę klanu, by chociaż oni mieli lepszy dzień. Ostowy Pęd zaś, kiedy znajdzie chwilę dla siebie, płacze wśród wysokich traw, gdzie nikt go nie odnajdzie. I nigdy, przenigdy nie ukazuje prawdziwej twarzy, która zniszczona jest od przezroczystych łez. Jedynie przyłapany na troskach lub zapytany o matkę zdejmie na jakiś czas maskę, by stać się prawdziwym sobą. Tym kotem, co potrafi ocenić tło wydarzeń.

MORALNOŚĆ

A co to? Owoc, warzywo czy ziele? Ostowy Pęd udaje przy kotach głupca, co nie zna się na najmniejszej kwestii moralnej; osobnika oderwanego od rzeczywistości, którego otaczają tylko jednorożce pierdzące tęczą. Jednakże należy pamiętać, iż to wyłącznie przykrywka, system bezpieczeństwa wobec nieproszonych agresorów. W końcu woli być neutralny, by nie robić sobie przypadkiem nieprzyjaciół.
Pomimo wszystko, odrzucając na bok kłamstwa, nie uznaje żadnej strony sporu. Rudy nie jest lepszy od nierudego ani gorszy - kremowy szuka równości i nią się właśnie kieruje. Poprzez taki, a nie inny punkt widzenia rzeczywistości pozostaje sceptyczny wobec Klanu Gwiazdy - no bo skąd wiadomo, że oni są tymi "bezgrzesznikami", co znają prawdę najprawdziwszą? I dlaczego Mroczna Puszcza to te "złe" miejsce? Czeka więc, aż umrze, by zrozumieć realia i jako duch pragnie szerzyć fakty: tak daleko jak słońce wschodzi oraz zachodzi... tak głośno, by każdy kot go usłyszał, nawet żywy. 
Oprócz tego Ostowy Pęd kategoryzuje się w tabelce pacyfisty. Nie skrzywdzi nikogo, dopóki nie zostanie zaatakowany. Obroni rodzinę nawet za cenę własnego życia i nie posunie się do nieczystych czynów, np. kanibalizmu bądź tortur, choćby mu mieli flaki wyrywać.

CIEKAWOSTKI

— W wyniku wojny z Klanem Wilka utracił kilka kłów z przedniej części żuchwy. Aż cud, że jego kremowy pysk nie został obsypany bliznami. 
— Gdyby znalazł partnerkę i zgodził się na założenie rodziny, zrobiłby wszystko, aby pociechy przeżyły cztery pory roku w najcudowniejszej atmosferze.
— Uwielbia zapach rozmarynu lekarskiego. Jest taki orzeźwiający! 
— Nadal pragnie mniej "kłującego" członu.

UMIEJĘTNOŚCI

Poziom medyczny: ///

Poziom wojownika: IV (możliwości fizyczne V)

Słabe strony:
— Niedosłyszy na lewe ucho.
— Siła to jego pięta achillesowa. Powalenie kocura podczas walk jest dość proste.
— Gościu plotkarzem jakich niemało. Lepiej nie dzielić się z nim sekretami.
— Brak przednich zębów powoduje, że ma słaby zgryz. Szczękami nie zrani mocno przeciwnika.

Mocne strony:
— Zawrotna prędkość. Idealny w polowaniach na zające. 
— Zwinność, która przydaje się podczas zwiedzania tuneli.
— Posłuszeństwo wobec lidera. Akurat tutaj może nie zdradzi tajemnic władzy. Może.

RELACJE

RODZINA

Ojciec - Końskie Kopytko [*] - To właśnie od niego odziedziczył całą głupotę. Kocha go, uwielbia i większość czasu spędza u jego boku, zatapiając smutki w starym, rudo-białym futrze. Po śmierci ojca dalej nie może się pozbierać i strasznie za nim tęskni, lecz, tak samo jak w przypadku matki, nie wspomina o nim.

Matka - Czajkowe Zaćmienie [*] - Po śmierci kotki temat jej egzystencji stał się w słowniku Ostowego Pędu czymś na wzór tabu. Zapytasz się o Czajkę lub jakkolwiek o niej wspomnisz? Kremowy odpowie "ah, ta martwa?" i wpadnie w atak rozpaczy, z którego prędko na pewno nie wyjdzie. 

Rodzeństwo - Koniczynowa Łąka [*] - Dobra siostra, miła towarzyszka, aczkolwiek nikt takowo szczególny. Po prostu istnieje sobie u boku, zapełniając staruszkowy szereg wojowników Klanu Burzy. Niestety umarła, jednak kocur nie przeżył tego aż tak, jak śmieci rodziców.

Partnerka - Obserwująca Żmija[*] - Jego ukochana, miłość jego życia. Bardzo się cieszy, że udało im się być razem. Jednak kocur też bardzo się o nią martwi i nie chce, by cokolwiek jej się stało.

Potomstwo - Modliszka, Szafirka i Salamandra – Jego największe skarby. Kocha je całym swoim sercem i stara się poświęcać im masę uwagi. Uwielbia się z nimi bawić i spędzać czas. 

INNE

Bliscy - Na upartego cały jego klan.

Wrogowie - Wilczacy. Boi się tych barbarzyńców do tego stopnia, że do dziś śnią mu się koszmary związane z ich brutalnością.

SZKOLENIE

Mentor - Jeleni Puch [*] - Cudowny mentor z przeszłości, który jednak po "szkoleniu" Mrocznej Gwiazdy zamienił się w potwora nie do poznania. Nie rozumie tego przeistoczenia i nie chce zrozumieć. Do niego nie dociera fakt uwstecznienia się umysłu nauczyciela. W głębi serca nadal go lubi, aczkolwiek sam wygląd odstrasza byłego ucznia od odwiedzin. Woli udawać, że kocur nie istnieje.

Uczniowie obecni - ///

Uczniowie dawni - Obsmarkany Kamień [*] - Dziwak, ale jego dziwak. Ostowy Pęd dobrze wspomina trening z nim. 

Brzęczkowy Trel - Nie uczył jej długo, ale treningi z nią były ciekawe, zwłaszcza że kotka mówiła za cicho, by Ost mógł cokolwiek zrozumieć.

HISTORIA

Urodzony w Klanie Burzy jako potomek Końskiego Kopytka i Czajkowego Zaćmienia. Jednak nie tylko to działo się w jego życiu, w końcu jest już wojownikiem. Podczas walki z Klanem Wilka stracił przednie zęby. Jego matka umarła, a po jakimś czasie też ojciec, co bardzo wstrząsnęło kocurem. Jednak nie pokazuje swojego smutku i zawsze jest wesoły, przynajmniej w towarzystwie innych. Poznał swojego prawie kuzyna na jednym ze zgromadzeń, Topikową Głębinę. Pewnego dnia poznał Obserwującą Żmiję, kronikarkę Klanu Burzy. Od wspólnych patroli, przez spotykania tak po prostu, do wspólnej przyszłości. Ostowy Pęd się w niej zakochał i okazało się, że kotka czuję dokładnie to samo. Zostali parą, a niedługo później kotka zaszła w ciążę. Urodziła zdrowe kocięta, a niedługo po tym Ostowy Pęd dowiedział się o śmierci Topikowej Głębiny. Bardzo to nim wstrząsnęło, jednak starał się nie pokazać tego swoim pociechą. W końcu jego dzieci zostały uczniami, a niedługo po tym zmarła Różana Przełęcz, liderka Klanu Burzy, ale również ciotka kocura. To był dla niego kolejny cios. Nie minęło dużo czasu, a zmarł również medyk i nowa liderka, podczas drogi, by odebrać 9 żyć. Sprawcą był Niknące Widmo, który ostatecznie został zabity, ale przed śmiercią zabrał ze sobą jeszcze dwie kotki. Ta sytuacja nieco wpłynęła na Osta. Niedługo po tym zginęła jego siostra.

Teraz jego życie toczy się dalej, razem z rodziną.