BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Znajdki w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Nocy!
(jedno wolne miejsce!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

24 marca 2020

Od Bluszcz CD Melodyjki (Melodyjnej Łapy)

— Dobse Blusć, to możemy pobafić się w zapasy! — oznajmiła radośnie nowopoznana kotka.
Bluszcz nie zdążyła nic odpowiedzieć, bo w tym samym momencie została przygwożdżona do ziemi. Wydała z siebie ciche pufnięcie, ale zaraz spięła się w sobie. Może i jest mniejsza, ale przecież nie da się tak łatwo pokonać! W końcu nie chciała, żeby Melodyjka pomyślała, że jest słaba, ani nic takiego. Wywinęła się liliowej i odskoczyła na bok. Starsza kotka od razu za nią pognała, ale Bluszcz ze zdumieniem i ulgą odkryła, że wcale nie jest dużo wolniejsza od przeciwniczki, a do tego już po raz drugi zdołała jej uskoczyć, chwilę po tym jak minęły w pełnym pędzie jedną z karmicielek. Ha, ćwiczenie skoków z Orlikiem jednak na coś się przydało, nawet jeśli nie była w tym tak dobra jak braciszek! Obróciła się zaraz po wylądowaniu na ziemi i tym razem to ona skoczyła.
– Wyglywam! – pisnęła z entuzjazmem czując, że ląduje na grzbiecie Melodyjki. – Uch! – wyrwało się jej jednak już chwilę potem, gdy zrzucona twardo wylądowała na ziemi.
– Wsiyśtko w poziądku? – Liliowa pojawiła się nad nią zmartwiona.
Bluszcz już chciała powiedzieć, że wszystko z nią okey, gdy nagle w głowie zaświtała jej pewna myśl. Wciąż leżąc na ziemi cała się spięła, chcąc zaatakować znienacka, gdy nagle…
– Co tu się wyrabia, co? – usłyszała nad sobą głos jednej z karmicielek. – Jest ranek, można wiedzieć, czemu wszystkich budzicie?
Spojrzała w górę i zobaczyła centralnie nad sobą zirytowany pysk Kwitnącej Polany.
– My tiylko… Bafiłiśmy sie – wyjąkała. – Psieplasiam.
Dorosła kocica spojrzała jeszcze raz na obie kotki karcąco i odeszła kilka kroków z powrotem do swojego legowiska. Bluszcz chwiejnie wstała na łapki i rozejrzała się.
– Ups… – pisnęła, widząc, że faktycznie obudziły większość kotów w kociarnii.
Koniczynka ziewnęła i zaczęła poranne mycie swoich kociąt. Orlik sprzeczał się o coś z Mniszek, a Słonik mruknął coś pod nosem do mamy, patrząc na stojące kawałek dalej kotki. Bluszcz spojrzała na niego z niepewnością. A co, jeśli będzie na nią zły, że bawiła się z Melodyjką? W końcu córka Kwitnącej Polany była jego - a nie jej - koleżanką! Mocno ją to zmartwiło, ostatnie czego by chciała to to, żeby jej braciszek się na nią obraził.
– Ale maludzią… – miauknęła Melodyjka, niezadowolona z przerwania zabawy, po czym spojrzała na młodszą. – Tio jednak nic ci nie jeśt?
– Chciałam ciem źaatakofać źnienaćka – przyznała się Bluszcz. – Tiylko udafałam, źe nie moge fśtać.
– Aaa, śplytnie – zrozumiała od razu szylkretka. – To co telaz? Wśyścy juś wstali, moźna uziądzić wielką wojnę z wśyśtkimi! Albo… – zmrużyła oczy z podekscytowania zastanawiając się nad kolejną zabawą.
Bluszcz zerknęła na nią, nie rozumiejąc. Ile Melodyjka dostała na starcie od klanu gwiazd siły, że ma już ochotę się dalej bawić? A nie to, się chyba nie nazywało siła… Takie dziwne słowo, wytsiymałeść? Nie była pewna, ale to nadal było podejrzane. Przecież ona sama była całkowicie wymęczona po tej szaleńczej gonitwie! Czuła jednak, że nie powinna tego pokazywać, więc tylko kiwnęła głową, słuchając starszej z kotek i patrząc na Słonika, który doczekał się już końca porannego mycia i wstawał na łapki. Nie wydawał się zły… Ale ostrożności nigdy za wiele, postanowiła, że na wszelki wypadek go przeprosi, jeśli do nich podejdzie.

<Melodyjka? Nie wiem czy chcesz robić timeskip czy co, więc już tak zostawię>

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz