BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?

W Klanie Nocy

Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.
Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.

W Klanie Wilka

Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.
Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).

W Owocowym Lesie

Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.
Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty


Miot w Klanie Wilka!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Klifu!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Wilka!
(jedno wolne miejsce!)

Zmiana pory roku już 3 sierpnia, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

28 sierpnia 2021

Od Jałowej Łapy CD Kamiennej Łapy

przekleństwa
 - Czy Glina coś o tobie gadał.. no no, to z pewnością interesujący temat, ale ja mam ciekawszy. - powiedział spokojnym głosem niebieski. - Nazywa się on NIECH TEN NIEWYCHOWANY GÓWNIARZ STULI PYSK BO JEŚLI JESZCZE RAZ POWIE JAKĄŚ ANEGDOTĘ O NAS TO MU TEN JEBANY JĘZYK WYRWĘ! - warknął wściekły. Zrobiłby to. Pół Klanu przez takiego debila myśli, że się buja w Kamiennej Łapie. 
W sumie przez kilka ostatnich księżyców "zbliżyli się" do siebie, lecz nie w sensie miłości albo nawet przyjaźni. Wspólne śledztwo i nic więcej. 
Mimo to czuł do Kamiennej Łapy przywiązanie i chciał odkryć więcej o tej tajemniczej osobie. 
A jeszcze bardziej prawdziwie, czuł od niej ból. Ból psychiczny, który bił od niej od jednego horyzontu po drugi, a nikt tego nie zauważał. 
Ugh, dlaczego mnie to w ogóle obchodzi?!
- Odpowiedz absztyfikancie, bo to już wiem! - machnęła ogonem, a on prychnął.
- Nic! Zadowolona, adoratorko?! 
- Nie nazywaj mnie tak! - warknęła nieprzyjemnie i odbiegła gdzieś dalej.
- Zwiewaj ryczeć. - miauknął cicho, lecz wystarczająco aby uczennica go usłyszała. 
Debilne, słabe, krzykliwe, aroganckie lisie łajno! W tej chwili miał po prostu dość. Kopnął łapą okoliczny kamień, po czym pisnął z bólu wściekły, wylizując poduszki.  Sapnął z tej całej złości. 
Każdy z kim próbuję się zaprzyjaźnić mnie odrzuca jakbym był skończonym kretynem!
To oni są lisimi, łasiczymi i mysimi bobkami! Rozlazłe ślimaki! Wronie strawy! Kamienna Łapa, Wiśniowa Łapa, Zmierzchowa Łapa, Wilcza Łapa i pewnie wszyscy inni też, gdyby tylko próbował!
Nienawidzi tego świata. 

***

Siedział pod kołami traktora Toma, zmarnowany, obrzucając Kamienną Łapę chłodnym spojrzeniem. Głowa niebieskiego kotłowała się od różnych przemyśleń na temat tej dziwaczki. Widać było że jest na coś wkurzona, czyli jak zwykle. Ulewa się rozpoczynała i wszyscy przepychali się tak by nie zmoczyć sierści. O niego w tej przepychance się otarł się mokry, długofutry Szumiące Wzgórze. Brr. Przez jego ciało przeszedł dreszcz, zaraz po tym ten położył się niedaleko niego. Rozwinęła się typowa gadka szmatka jak to z wujkiem. 
- Hej młody. Masz tam już jakąś dziewczynę?
Obdarzył go tak zawiedzionym spojrzeniem jak tylko mógł, a ten się zaśmiał. 
- Wiem wiem młodziutki, tak tylko mówię. 
Uff.
- Gliniane Ucho mi już wszystko powiedział. Gratulacje. 
Zatkało go. Ten mysiomózgi rozpuścił plotki!
- To nie jest moja dziewczyna!
- Taaaaaaak. - ziewnął buras. - Jaaasne, amancie. Ciekawe co powiesz gdy po zostaniu wojownikiem zostaniecie oficjalnymi partnerami, a Kamień urodzi ci zgraję małych Jałowków. 
- Ochyda. To nie moja dziewczyna! - powtórzył. W jego myślach pojawił się obraz jego, Kamiennej Łapy i trójki małych szkrabów. Pokręcił głową, rozwiewając te myśli. Nigdy.
- Nie musisz się z tym ukrywać, mło-
Uciekł na deszcz, nie mogąc słuchać tego steku bzdur. 

***

Przez ostatnie dni okrążały go spojrzenia i nieprzyjemne rozmowy z bliskimi, a także chęć usunięcia Gliny z tego świata. Za każdym razem gdy obok niego przechodził klął pod nosem różne przekleństwa i groźby. Raz wojownik chyba go usłyszał i się tylko dziwak podniecił. Kretyn. 
Kamienna Łapa kręciła się około traktora, jedząc jakąś marną mysz. Zaburczało mu w brzuchu, ale się powstrzymał od pójścia po zwierzynę.
- Musimy pogadać.
- Chcesz mi miłość wyznać? - przełknęła - Nie dzięki. 
- Ugh, po prostu chodź.
- Po co?
- Jesteś tak grubą dupą że nie umiesz ruszyć łapami?
- Tak.
- Chodź po prostu, chyba to nie trudne. 
- Wiesz, tutaj mi dobrze zakochany Jałowku. - zmrużyła oczy.
- Widzę że nie potrafisz, chętnie pokażę ci jak to się robi. - wstał i stanął bokiem do czarnej. 
- Patrz, bierzesz lewą przednią i lewą tylnią łapę w przód.. - zaprezentował, wyszczerzając się w uśmieszku - a teraz prawe, teraz ty. - strzepnął uchem okoliczną muchę. 
- Utkaj się tą trawą. - tylnymi łapami zamiotła na pysk ucznia zielone listki. 
Uczennica wstała i niechętnie powłóczyła nogami za niebieskim. 
Przycupnął pod drzewem, gdy zaczęło kropić.
Już wiedział że będzie tego żałować, ale chęć zrobienia tego była zbyt silna. 
- Uważasz mnie za lisiomózgiego zakochańca z kleszczami w dupie? - spytał "niezobowiązująco", a zaraz po tym westchnął. Nastała krótka cisza przed burzą, dosłownie i w przenośni. 
- Jestem dla ciebie tylko debilem którego jeszcze jakimś cudem nie rozszarpałaś? Pytanie brzmi dlaczego? CO JA CI KIEDYKOLWIEK ZROBIŁEM!? CZY TO ŻE PRAGNĘ KOMUŚ POMÓC JEST TAK OKROPNYM FAKTEM?! - zagrzmiał jego głos w krzyku, przelewającym każde jego emocje, które teraz czuł, czyli wściekłość. Kamień popatrzyła się tylko na niego. 
- JESTEM TYLKO PIERDZIELONYM KRETYNEM KTÓREMU PAJĘCZYNY ZASNÓŁY MÓZG, PRAWDA? NO, ODPOWIEDZ!
Zaraz po tym poczuł zażenowanie, już nawet nie wiedząc czy sobą czy Kamień. 
I faktycznie zaczął żałować że cokolwiek powiedział w stronę tak pyskatej arogantki. 
<Kamienna Łapo? Ciekawi mnie jej reakcja>
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)