BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Do klanu szczęśliwie (chociaż zależy kogo się o to zapyta) powróciła zaginiona medyczka, Liściaste Futro. Niestety nawet jej obecność nie mogła powstrzymać ani katastrofy, jaką była szalejąca podczas Pory Nagich Liści epidemia zielonego kaszlu, ani utraty jednego z żyć przez Srokoszową Gwiazdę na zgromadzeniu. Aktualnie osłabieni klifiacy próbują podnieść się na łapy i zapomnieć o katastrofie.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Po długim oczekiwaniu nowym zastępcą Owocowego Lasu została ogłoszona Sówka. Niestety jest to jedyne pozytywne wydarzenie jakie spotkało społeczność w ostatnim czasie. Jakiś czas po mianowaniu zwiadowczyni stała się rzecz potworna! Cały Owocowy Las obudził się bez śladu głównej medyczki, jej ucznia oraz dwójki rodzeństwa kocura. Zdruzgotana Świergot zgodziła się przejąć rolę medyka, a wybrani stróże – Orzeszek i Puma – są zobowiązani do pomocy jej na tym stanowisku.
Daglezjowa Igła w razie spotkania uciekinkerów wydała rozkaz przegonienia ich z terytorium Owocowego Lasu. Nie wie jednak, że szamanka za jej plecami dyskretnie prosi zaufanych wojowników i zwiadowców, aby każdy ewentualny taki przypadek natychmiastowo zgłaszać do niej. Tylko do niej.
Obóz Owocniaków huczy natomiast od coraz bardziej wstrząsających teorii, co takiego mogło stać się z czwórką zaginionych kotów. Niektórzy już wróżą własnej społeczności upadek.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Klanie Wilka!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Burzy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 3 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

28 sierpnia 2023

Od Mglistej Gwiazdy

Łagodny wietrzyk muskał jej futro, które kołysało się niczym fale na niespokojnej tafli wody, a światło księżyca odbijało się od jej sierści srebrnym blaskiem, gdy ta podziwiała w ciszy jego majestat. Ostatni nocny patrol zdążył wrócić już do obozu, nawet Sroczy Lot pogrążyła się dawno we śnie, jedyni na nogach stali ci wyznaczenia na nocną wartę. Liderka rozejrzała się po obozie dla pewności czy koty zajęły swoje miejsca, następnie udała się w głąb swojego legowiska. Kilka bić serca minęło, a ta zamknęła ślepia dzięki kojącej kołysance śpiewanej przez wiatr. Obudziła się dość szybko, a przynajmniej tak jej się wydawało, bo gdy tylko opuściła leże i wyjrzała na zewnątrz nie dostrzegła ani żywej duszy, cały obóz spowijała ciemność i mgła, z której powoli zaczęła wyłaniać się para złocistych oczysk. Znała je, może nie dobrze, ale pamiętała postać, która nakazała jej przejąć zwierzchnictwo nad Klanem Nocy. Zbliżała się do niej do momentu, aż nie dzieliła ich długość lisiego ogona.
— To ty — wymiauczała pewniejszym głosem niż księżyce temu gdy widziała ją po raz pierwszy.
— Tak. Niebezpieczeństwo wciąż czyha na dobro naszego klanu. Mrok gnieździ się po kątach obozowiska, zatruwając klan od środka — wyjaśniła zadziwiająco delikatnym tonem, który niósł się echem wśród bezkresnej ciemności.
— Przejdź do rzeczy — nakazała.
— Twoje szeregi są wypaczone, zielone oczy spoglądają nieprzychylnie w stronę twych rządów i hańbią imię Klanu Gwiazdy.
Kocica uniosła pytająco brew, w Klanie Nocy było wiele zielonookich kotów, skąd miała wiedzieć o kogo chodzi bengalce?
— Możesz mówić jaśniej? Mamy wielu wojowników o zielonych oczach.
— Zasiane przez inny klan nasienie plugawi naszą ziemie. Sekrety klanu niczym roztok rzeki zalewają zbluzganą mrokiem glebę. Sarna kąsana przez wilki nigdy nie będzie nam wierna — Miauknęła przeszywając lodowatym spojrzeniem niebieską kotkę. Poczuła dreszcz na karku, gdy te żółte ślepia lustrowały ją tak, jakby chciały czytać z jej duszy.
— Czy jest coś jeszcze? — dopytała by mieć pewność, że duch nie pominął żadnych szczegółów, a te często miały to do siebie.
— Plugastwo wciąż się knieje w naszym klanie. Mrok zatruwa rzekę, przyćmiewając gwiazdy. Mglista Gwiazdo, nie obarczaj zaufaniem byle kogo. Zasiane przez poprzednie liderki zwątpienie wciąż rozchodzi się po klanie — gdy wypowiadała te zdania, jej sylwetka zaczęła powoli zanikać we mgle. Duchy miały wyjątkowo ciekawe sposoby ulatniania się.
Gdy postać zniknęła, ciemność natychmiast została zastąpiona przez oślepiający blask gwiazd, który wybudził Mgłę ze snu. Tym razem jednak obóz spał w najlepsze, a jedyne co go spowijało to blask księżyca i gwiazd. Niebieskooka przeciągnęła się zaspana po czym opuściła legowisko by rozprostować nieco kończyny, oczywiście miała też drugi cel - porozmawiać z medyczką o kolejnym śnie.

***

Na wejściu dostrzegła Strzyżykowy Promyk układającą zioła w ciemnościach, ruda prawdopodobnie również miała ciężką noc. 
— Widzisz tu chociaż cokolwiek? — zapytała, na co w odpowiedzi uzyskała drażliwy śmiech, a później westchnienie.
— Szukasz czegoś Mglista Gwiazdo?
Kocica rzuciła wzrokiem na posłanie niegdyś asystentki, po której ślad już dawno zaginął.
— Nie mogłam zasnąć, a raczej coś mnie obudziło.
— Czyżby kolejny wielki sen, wizja może? — zadrwiła, choć sama wiedziała, że nie było to dalekie od prawdy.
Liderka skinęła w jej stronę twierdząco łbem, na co kotka lekko się zawahała i na jej pysku pojawił się grymas zmieszania.
— Gwiezdni pokazali mi kolejnego zdrajcę, sądzą że jest nim kocur o zielonych oczach, spiskuje wraz z Wilczakami przeciwko nam i Klanowi Gwiazdy. Lecący Czas już kiedyś miała wizję tak jak ja, uwierzyłaby mi.
— Ale jej już tu nie ma — syknęła ostro, lecz po chwili się opamiętała, w końcu stała przed nią liderka klanu.
Srebrna spuściła łeb w żalu.
— I niech jej duch na zawsze biega po gwiaździstym niebie. — pomodliła się cicho by zaraz po tym kontynuować. — Muszę obwieścić to Klanowi Nocy. Żadni zdrajcy nie mają prawa kalać naszych ziem swą obecnością, obiecałam tego dopilnować, a ja trzymam się moich decyzji. Teraz już tylko czeka mnie rozmowa z Sroczym Lotem i Gawronim Obłędem, muszą się przygotować na to co ma nadejść. Coś czuję że to tylko początek. — wyjawiła kierując się w stronę wyjścia.

***

Łagodny zapach deszczu unosił się w powietrzu, zawsze w dni takie jak ten pogoda zdawała się wiedzieć co ma się zdarzyć. Mglista Gwiazda przeciągnęła się leniwie zerkając zza legowiska, Nocniacy powoli opuszczali swoje leża by wykonywać klanowe obowiązki. Nie wiedzieli jednak, że obowiązki będą musiały poczekać. Kocica wyskoczyła na przód by usadowić się w miejscu, z którego przemawiała do klanu, następnie wyprostowała ciało i zerknęła w tłum, Sroczy Lot zwiewnym krokiem podeszła by zająć miejsce obok.
— Niech każdy dorosły kot bez wyjątku zbierze się w centrum! — poleciła mierząc wszystkich wzrokiem. Kiedy już większość obozu stanęła przed jej obliczem kontynuowała przemowę.
— Klan Gwiazdy ponownie przemówił! — zaczęła, a źrenice kotów rozszerzyły się na tę informację, w tłumie już dało się słyszeć najróżniejsze plotki. — Nie zamierzam bezczynnie patrzeć na to, jak cierpieliśmy przez setki księżyców, a teraz gdy wszystko ma się odwrócić wśród nas pojawiają się zdrajcy!
Wojownicy i uczniowe patrzyli po sobie, zdawali się być nieufnymi we własną stronę.
— Na szczęście Gwiezdni byli łaskawi, i przekazali mi informację o zdrajcy. Już za chwilę stanie on przed sądem ostatecznym! Gawroni Obłędzie. Podejdź.
Czarny kocur nieporuszony tą informacją wyszedł przed oblicze liderki, dobrze wiedział że to nie on, on miał być jedynie narzędziem.
— Gawroni Obłędzie, miałeś już do czynienia z wymiarem sprawiedliwości, dlatego chcę byś stanął teraz u mego boku.
Gawron niepewnie skinął łbem by następnie usiąść po drugiej stronie kotki. Wraz z Sroczym Lotem spoglądali z oczekiwaniem w zgromadzonych.
Gdy nastała cisza i Mgła mogła spokojnie kontynuować raz jeszcze prze śledziła wzrokiem grono zebranych.
— Sarni Tupocie. Wystąp.
Niebieski kocur o dość masywnej budowie i jaskrawo zielonych ślepiach wyłonił się powoli z tłumu, każdy włos sterczał mu na karku a pysk przyćmił grymas strachu.
— Sarni Tupocie, zostałeś naznaczony przez sam Klan Gwiazdy by ponieść konsekwencje swoich czynów, przyznaj się do nich a twoje męki zostaną ukrócone szybko śmiercią — wymiauczała surowym tonem. Jej ślepia zdawały się świdrować duszę wojownika.
— Chyba na łeb upadłaś? Zamierzasz podważać moją lojalność na podstawie snu? Może wymorduj od razu pół klanu, bo tak ci się przyśniło! Jesteś jeszcze bardziej pierdolnięta niż poprzednie liderki.
Kocica uniosła brew w oczekiwaniu na dalszy rozwój sytuacji, choć słowa Tupotu wywarły na niej niemały dreszcz negatywnych emocji.
W tym momencie ze zgromadzonych wyrwał się na przód biało-czarny kocur, był to nikt inny jak Kwitnący Łoś, jeden z potomków Kruczej Gwiazdy, ten zwykle trzymał się na uboczu, co oznaczało, że tym razem miał coś do powiedzenia.
— Widziałem go. Rozmawiał z nimi. Z Błękitnym Ogniem. O-on nas zdradził...
Sroczy Lot uśmiechnęła się pod nosem, zaś Gawron siedział dumnie nieporuszony.
— A więc mamy świadka. Klan Gwiazdy nigdy nie kłamie, ani się nie myli. Nie ma sensu tego niepotrzebnie przedłużać, Gawroni Obłędzie?
Czarny jak noc kocur skinął łbem i oblizał pysk, gotowy był wyciągnąć pazury.
— N-nie zrobisz tego! Nie ośmielisz się — syknął Sarna.
Mgła zignorowała wszelkiego rodzaju sprzeciwy i błagania o litość, gestem machnięcia łbem nakazała Gawronowi wykonać jeden prosty rozkaz. Wyeliminować zagrożenie dla świętości Klanu Nocy.
Gawroni Obłęd natychmiast rzucił się na kocura, tak szybko że ten nie zdążył nawet zrobić kroku w tył. Ogromne cielsko przygniotło drugie do ziemi ograniczając możliwość jakiegokolwiek ruchu czy oddechu. Mglista Gwiazda wraz ze Sroczym Lotem obserwowały w ciszy jak syn Kruczej Gwiazdy rozrywa gardło ofiary, nie minęły nawet chwile, kiedy obie dojrzały ostatni dech opuszczający ciało kota.
— Pamiętajcie, Gwiezdni czuwają, jeśli ześlą mi kolejne sny nie zawaham się ponownie was tu zwołać. Razem stanowimy siłę, potęgę! Żaden klan nie będzie się mieszał w nasze sprawy, a jeśli to zrobią, ostro tego pożałują! — zawołała ostatni raz gdy spoglądała w martwe ślepia Sarniego Tupotu, nie był on jedynym, nie był również końcem ich problemów, a zaledwie początkiem.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz