Odszedł. Kotka wbiła pusty wzrok w leże z mchu, na którym leżał martwy kos przykryty łodygą, usianą małymi, niebieskim kwiatami. Nie mogła w to uwierzyć. Jej umysł ogarnęła całkowita pustka przez moment. Wszystkie jej wspomnienia, uczucia i emocje uciekły na kolejne bicia serca. Była w szoku. Dopiero po chwili doszła do niej bolesna, rozrywająca serce prawda. Medyczka zamarła, a czas wokół niej zwolnił, niemalże zatrzymał się. Bicie serce odbijało się jej echem w uszach. Słyszała każdy swój oddech, czuła, jak coraz ciężej się jej oddycha. Zostawił ją. Jej łapy drżały, a wizja powoli zaczęła się rozmazywać. Nie potrafiła pohamować łez. Kolejne krople spływały po jej policzkach, by zaraz rozbić się na błękitnych płatkach kwiatów.
Zostawił ją bez słowa. Jedyne, co zostawił to te dwa drobiazgi. Jedyne, co jej po nim zostało. Zostawił jej głupi kwiat i piszczkę. W napadzie wściekłości, bezsilności i żalu uniosła łapę z wysuniętymi pazurami, gotowa rozerwać to wszystko na strzępy. Jak mógł?! Była już blisko zniszczenia kwiatu, jednak w połowie jej łapa zatrzymała się. Nie potrafiła. Znów czuła się bezsilna, nie wiedziała, co ma zrobić. Przecież wiedziała, że odejdzie. Wiedziała, że to będzie niedługo. A jednak jego strata bolała ogromnie. Kotka zamknęła zmęczona łkaniem oczy, a jej ciało mimowolnie skuliło się przy legowisku. Z jej piersi wydarł się cichy jęk, przepełniony cierpieniem i goryczą. Po chwili jednak jej głos ucichł.
Może tak było lepiej. Może kocur dobrze postąpił, zostawiając ją bez pożegnania. Oboje mogli zrobić coś głupiego, co potem by żałowali.
Nie chciała przyjąć tego do wiadomości, ale kocur uchronił ją w ten sposób od kary od Klanu Gwiazdy. Dlaczego w jej życiu wszystko musiało sprowadzać się do tego, żeby się przed nim uchronić. Dlaczego musiała robić wszystko, żeby ich wola i duma była niepokalana, czysta. Jedyne, co robili to władali kotami na bazie strachu. Nie chciała, żeby tak było.
Kotka powłóczyła łapami, kierując się do obozu z niebieskim kwiatem ofiarowanym przez Huragana w pysku. Oczywiście, że go zabrała. Nie potrafiła zostawić wszystkiego za sobą. W drodze próbowała nie myśleć o tym, co się stało, wciąż powstrzymując się od kolejnych łez. Próbowała sobie wmówić, że tak będzie lepiej.
— Zdechł? — zapytał obojętnie Potrójny Krok, widząc przygaszoną minę Fasolowej Łodygi, która w końcu dotarła do leża medyków. Pointka posłała mu zmęczone spojrzenie, po czym położyła się na swoim legowisku, wplatając w nie kwiat.
— Nie. — odparła w końcu, próbując utrzymać spokojny ton głosu. — Po prostu polazł gdzieś, opuścił nasze tereny.
— Powinnaś się cieszyć! — miauknął trójłapy. — W końcu nie będziesz musiała tam łazić. Masz szczęście, że ten samotnik po obudzeniu cię nie rozszarpał. Po kłach można poznać, że typ nie był normalny. — zamruczał zadowolony, po czym skończył układać zioła i udał się do swojej części. Fasola położyła po sobie uszy i wbiła wzrok w podarunek, który wplotła w mech. Kąciki jej ust uniosły się, tworząc smutny uśmiech. Kocur podarował jej niezapominajki. O to nie musiał się martwić. Nie chciała go zapominać. I przyrzekła sobie, że nigdy nie zapomni.
BLOGOWE WIEŚCI
BLOGOWE WIEŚCI
W Klanie Burzy
Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.W Klanie Klifu
Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.W Klanie Nocy
Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.W Klanie Wilka
Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.W Owocowym Lesie
Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…
W Betonowym Świecie
nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.MIOTY
18 grudnia 2020
Od Fasolowej Łodygi
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz