Przebudziła się i ze zdziwieniem odkryła, że jest całkowicie jasno. Poczuła, że traci równowagę, więc odruchowo zabalansowała ogonem. Jednak wbrew jej woli, zrobiły jeszcze krok, znów się chwiejąc.
Stały na śliskiej od deszczu gałęzi, sporo nad ziemią. Pójdźka zrobiła kolejny chwiejny krok i mocniej przywarła do drzewa. Kierowała się w stronę skraju. W przepaść.
Chciała je zabić.
Dzierzbę zalała fala gniewu. Nie. Nie pozwoli siostrzyczce zniszczyć wszystkiego, co tak pieczołowicie budowała od samego początku. I nie pozwoli, by trafiła do Mrocznej Puszczy.
Całą swoją istotą skupiła się na ich ciele. Pójdźka nie postawi ani kroku więcej.
Ani. Jednego. Kroku.
Ból, który w nią uderzył, był niemal fizyczny, mimo że nie dotyczył ciała, którego przecież nie posiadała. Ale nie uległa. Skręcając się pod niewidzialnymi płomieniami popielącymi jej skórę, trzymała łapę nieruchomo na gałęzi.
Pójdźka zrozumiała, co się działo. Z determinacją, o którą nigdy by jej nie podejrzewała, spróbowała zepchnąć ją w głąb ich umysłu. Ale Dzierzba już wczepiła się w świadomość wszystkimi pazurami. Siłą żelaznej woli robiła kolejne kroki w stronę siostry, a w jej ślepiach płonęło zimne szaleństwo. Ciało odrywało się od kości w niewyobrażalnym bólu, a ona szła, śmiejąc się obłąkańczo.
Zalała ich wspólny umysł, zdobywając pazur po pazurze, zakątek po zakątku. Spychając faktyczną właścicielkę do najciaśniejszego kąta, których dotychczas zajmowała ona.
Ich jaźnie na moment się zetknęły. Rozpacz. Paraliżujący strach. Zagrożenie. Ból, ból sprawiający, że zwijała się w kącie, niezdolna do ruchu. Brak nadziei. I poczucie winy, podsuwające najgorsze obrazy. Śmierć. Tylko śmierć.
Cofnęła się, oszołomiona. Pójdźka wykorzystała ten moment.
Straciły równowagę.
Naparła na umysł z jeszcze większą furią, niszcząc wszystko na swojej drodze.
W ostatniej chwili złapała się gałęzi. Wbiła pazury i krzycząc, zaczęła się podciągać. Mięśnie paliły ją żywym ogniem, ale nie po to wygrała, żeby teraz zginąć.
Z sercem walącym jak po długim biegu, stanęła na gałęzi i uśmiechnęła się.
Przebudziła się. I nie miała zamiaru znowu iść spać.
- Nie śpisz - W jego głosie jak zwykle brzmiała lekka drwina. Pojawił się niemal bezszelestnie, jak zawsze. Czasami przychodził do niej co wschód słońca, a czasem znikał bez słowa. Nie miała o to żalu. Nie miał wobec niej żadnych zobowiązań, oprócz tego jednego. Umowy.
Siedziała pod drzewem, obserwując jak jasna kula rozświetla szarość nocy. Wschód. Nowa nadzieja. Zwycięstwo mroku nad ciemnością.
Uśmiechnęła się drapieżnie.
- Nie. Nigdy więcej.
Poczuła jego zęby na karku i zamruczała.
BLOGOWE WIEŚCI
BLOGOWE WIEŚCI
W Klanie Burzy
Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkęW Klanie Klifu
Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.W Klanie Nocy
po wygranej bitwie z wrogą grupą włóczęgów, wszyscy wojownicy świętują. Klan Nocy zyskał nowy, atrakcyjny kawałek terenu, a także wziął na jeńców dwie kotki - Wężynę, która niedługo później urodziła piątkę kociąt, Zorzę, a także Świteziankową Łapę - domniemaną ofiarę samotników.W czasie, gdy Wężyna i jej piątka szkrabów pustoszy żłobek, a Zorza czeka na swój wyrok uwięziona na jednej z małych wysepek, Spieniona Gwiazda zarządza rozpoczęcie eksplorowania nowo podbitych terenów, z zamiarem odkrycia ich wszystkich, nawet tych najgroźniejszych, tajemnic.
W Klanie Wilka
Klan Wilka przechodzi przez burzliwy okres. Po niespodziewanej śmierci Sosnowej Gwiazdy i Jadowitej Żmii, na przywódcę wybrany został Nikły Brzask, wyznaczony łapą samych przodków. Wprowadził zasadę na mocy której mistrzowie otrzymali zdanie w podejmowaniu ważnych klanowych decyzji, a także ukarał dwie kotki za przyniesienie wstydu na zgromadzeniu. Prędko okazało się, że wilczaki napotkał jeszcze jeden problem – w legowisku starszych wybuchła epidemia łzawego kaszlu, pociągająca do grobu wszystkich jego lokatorów oraz Zabielone Spojrzenie, wojowniczkę, która w ramach kary się nimi zajmowała. Nową kapłanką w kulcie po awansie Makowego Nowiu została Zalotna Krasopani, lecz to nie koniec zmian. Jeden z patrolów odnalazł zaginioną Głupią Łapę, niedoszłą ofiarę zmarłej liderki i Żmii, co jednak dla większości klanu pozostaje tajemnicą. Do czasu podjęcia ostatecznej decyzji uczennica przebywa w kolczastym krzewie, pilnowana przez ciernie i Sowi Zmierzch.W Owocowym Lesie
Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.
W Betonowym Świecie
nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.
Ona serio jest masochistka
OdpowiedzUsuńI like it anyway