BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

doszło do ataku na książęta, podczas którego Sterletowa Łapa utracił jedną z kończyn. Od tamtej pory między samotnikami a Klanem Nocy, trwa zawzięta walka. Zgodnie z zeznaniami przesłuchiwanych kotów, atakujący ich klan samotnicy nie są zwykłymi włóczęgami, a zorganizowaną grupą, która za cel obrała sobie sam ród władców. Wojownicy dzień w dzień wyruszają na nieznane tereny, przeszukując je z nadzieją znalezienia wskazówek, które doprowadzą ich do swych przeciwników. Spieniona Gwiazda, która władzę objęła po swej niedawno zmarłej matce, pracuje ciężko każdego wschodu słońca, wraz z zastępczyniami analizując dostarczane im wieści z granicy.
Niestety, w ostatnich spotkaniach uczestniczyć mogła jedynie jedna z jej zastępczyń - Mandarynkowe Pióro, która tymczasowo przejęła obowiązki po swej siostrze, aktualnie zajmującej się odchowaniem kociąt zrodzonych z sojuszu Klanu Nocy oraz Klanu Wilka.

W Klanie Wilka

Kult Mrocznej Puszczy w końcu się odzywa. Po księżycach spędzonych w milczeniu i poczuciu porzucenia przez własną przywódczynię, decydują się wziąć sprawy we własne łapy. Ciężko jest zatrzymać zbieraną przez taki czas gorycz i stłumienie, przepełnione niezadowoleniem z decyzji władzy. Ich modły do przodków nie idą na marne, gdyż przemawia do nich sama dusza potępiona, kryjąca się w ciele zastępczyni, Wilczej Tajgi. Sosnowa Igła szybko zdradza swą tożsamość i przyrównuje swych wyznawców do stóp. Dochodzi do udanego zamachu na Wieczorną Gwiazdę. Winą obarczeni zostają żądni zemsty samotnicy, których grupki już od dawna były mordowane przez kultystów. Nowa liderka przyjmuje imię Sosnowa Gwiazda, a wraz z nią, w Klanie Wilka następują brutalne zmiany, o czym już wkrótce członkowie mogli przekonać się na własne oczy. Podczas zgromadzenia, wbrew rozkazowi liderki, Skarabeuszowa Łapa, uczennica medyczki, wyjawia sekret dotyczący śmierci Wieczornej Gwiazdy. W obozie spotyka ją kara, dużo gorsza niż ktokolwiek mógłby sądzić. Zostaje odebrana jej pozycja, możliwość wychodzenia z obozu, zostaje wykluczona z życia klanowego, a nawet traci swe imię, stając się Głupią Łapą, wychowanką Olszowej Kory. Warto także wspomnieć, że w szale gniewu przywódczyni bezpowrotnie okalecza ciało młodej kotki, odrywając jej ogon oraz pokrywając jej grzbiet głębokimi szramami.

W Owocowym Lesie

Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.
Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Miot Samotników!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Klifu!
(trzy wolne miejsca!)

Na blogu zawitał nowy event walentynkowy! || Zmiana pory roku już 20 kwietnia, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

28 kwietnia 2020

Od Szkarłatu

- Co ty tam piszczysz, szczurze? - zapytał się Szkarłat Czermienia. Czarny chodził nabuzowany w jedną, to drugą stronę, bucząc.
- Coś ty powiedział?! - naskoczył z furią na rudego i wywiązała się między nimi krótka bójka. Walczące kociaki rozdzieliła... Błysk. Tak, kotka okazała się na tyle odważna, że wdarła się w bitewny ogień i użyła własnych pazurów, aby zdominować rodzeństwo.
- Ogarnijcie się chociaż raz w życiu! Mamy ledwo jeden księżyc, a wy staliście się wrogami! I nie kochacie taty, który o nas dba! - Bura kotka tupnęła nogą oburzona. Weź tu zrozum logikę płci przeciwnej. Po co przerywa tak krwawy k wspaniały pojedynek?
- Daj nam dokończyć, to sprawa między mną i Czermieniem - rzucił oschle Szkarłat, patrząc pogardliwie na najmłodszą.
- Jak mogłaś?! Przez ciebie nie wiem, kto wygrał! A muszę dokopać temu rudemu gnojkowi! - Czarny kocurek zbliżył się powoli do arcywroga. - Nie pozwolę na kolejną porażkę w tym dniu.
Szkarłat poruszył uszami z zaciekawieniem. Czermień już dzisiaj przegrał? Tylko z kim? Musiał się dowiedzieć, kto okazał się przeciwnikiem żółtookiego.
- Przez kogo? - zapytał się.
- Po co go dodatkowo wkurzasz. Już się względnie uspokajał - powiedziała w złym momencie Błysk. Rudy bez zastanowienia trzepnął córkę Muszelki po pysku, używając przy tym pazurów. - Aua! Za co?! Pogięło cię?! Nie bądź jak Czermień! - Pyszczek burej przybrał barwę ciemnej czerwieni. Jaki rozkoszny widok. Serce Szkarłatu zabiło z ekscytacji przez obecność krwi na ciele siostry. Uśmiechnął się.
- Za karę - skwitował. - Przerwałaś nam bójkę, próbowałaś pouczać, a teraz dodatkowo przyprawiasz o zły nastrój sama wiesz kogo. - Kocurek ze wszystkich sił omijał użycia słowa "brat". Nie zamierzał nazywać tak tej czarnej pokraki. Nigdy w życiu.
- Zaraz ci tak dokopię, że pożałujesz! - Czermień ponowił atak. Błysk pobiegła do Muszelki, by znowu naskarżyć na dwójkę porywczych maluchów. I przy okazji poprosić o wylizanie pyszczka z krwi.
Rudy z czarnym walczyli. Szkarłat nie chciał przedłużać bójki, musiał wiedzieć, z kim przegrał starszy. Odskoczył od żółtookiego, czekając, aż wściekły kocurek naskoczy na niego. Potomek Bursztynu wykonał pokazowy skok, a, gdy znalazł się w szczytowym punkcie, Szkarłat również skoczył. Zderzyli się ze sobą i zlali w jedność. Spadli na ziemię i poturlali się razem, suchy pył z ziemi uniósł się. Wpadli na czyjeś ciało. Spotkali się z sykiem i uderzeniem łapą centralnie w brzuchy. Rudy poczuł odruch wymiotny, który minął po chwili.
Gdy otworzył oczy, zauważył białego, słodziutko wyglądającego kocura o zielonych oczach.
- No, no... Los znowu złączył nasze ścieżki, Czermieniu - miauknął do czarnego. Biały okrążył kilka razy wściekle dyszącą kulkę. Dotknął końcówką ogona gardła ciemnego kocurka. - No co, lisie łajno, nie atakujesz mnie jak wcześniej? Co?. - Obcy osobnik uśmiechnął się krzywo. Czermień, zamiast rzucić się z groźnym sykiem, zwyczajnie uciekł. - A ty? Jesteś bratem tego tam? Cuchniecie tak samo okropnie.
Szkarłat wstał i otrzepał się. Czy biały kocur nie rzuca komplementami na prawo i lewo? Czy on gardzi innymi? W końcu ktoś godny rozmowy! Patrząc na jego zachowanie, nie traktuje rozmówców pozytywnie. I bardzo dobrze. Takie zachowanie to coś, czego Klanowi Lisa potrzeba.
- Według zbiorowiska kotów, które mnie otaczają, tak. Więzy krwi, czy jak inaczej to się nazywa - odpowiedział bez cienia jakiejkolwiek emocji. Przyglądał się każdemu ruchowi białego kocura.
- Nie nazwiesz go rozkosznie braciszkiem? Jakiż zbuntowany kocurek - miauknął fałszywie słodkim tonem starszy.
- Po co mam nazywać tak tego furiata? Nikt mnie do tego nie zobowiązał - odpowiedział Szkarłat. W głębi siebie poczuł dziwne zaciekawienie owym zielonookim, lecz instynkt nakazał trzymanie się od niego na dystans.
<Bocianie?>
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)