BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Do klanu szczęśliwie (chociaż zależy kogo się o to zapyta) powróciła zaginiona medyczka, Liściaste Futro. Niestety nawet jej obecność nie mogła powstrzymać ani katastrofy, jaką była szalejąca podczas Pory Nagich Liści epidemia zielonego kaszlu, ani utraty jednego z żyć przez Srokoszową Gwiazdę na zgromadzeniu. Aktualnie osłabieni klifiacy próbują podnieść się na łapy i zapomnieć o katastrofie.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Po długim oczekiwaniu nowym zastępcą Owocowego Lasu została ogłoszona Sówka. Niestety jest to jedyne pozytywne wydarzenie jakie spotkało społeczność w ostatnim czasie. Jakiś czas po mianowaniu zwiadowczyni stała się rzecz potworna! Cały Owocowy Las obudził się bez śladu głównej medyczki, jej ucznia oraz dwójki rodzeństwa kocura. Zdruzgotana Świergot zgodziła się przejąć rolę medyka, a wybrani stróże – Orzeszek i Puma – są zobowiązani do pomocy jej na tym stanowisku.
Daglezjowa Igła w razie spotkania uciekinkerów wydała rozkaz przegonienia ich z terytorium Owocowego Lasu. Nie wie jednak, że szamanka za jej plecami dyskretnie prosi zaufanych wojowników i zwiadowców, aby każdy ewentualny taki przypadek natychmiastowo zgłaszać do niej. Tylko do niej.
Obóz Owocniaków huczy natomiast od coraz bardziej wstrząsających teorii, co takiego mogło stać się z czwórką zaginionych kotów. Niektórzy już wróżą własnej społeczności upadek.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Klanie Wilka!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Burzy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 3 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

26 kwietnia 2020

Od Iglastej Gwiazdy CD Miedzianej Iskry

*skipek, hyhy*

Pieszczoty z kotką stały się wręcz jego kolejnym punktem w planie dnia, który wykonywał najchętniej, co prawda musiał na to trochę poczekać, jednakże świadomość, że niedługo będzie mógł znów przytulić kotkę i powiedzieć, jak bardzo ją kochał, skutecznie wynagradzał mu to upierdliwe czekanie. W obozie nadal zachowywali się jak zwykli przyjaciele, mimo plotek o tym, że są parą. Po prostu... po prostu Igła nadal nie wiedział kiedy, jak i gdzie powiedzieć swoim dzieciom o tym, że ma kogoś. Owszem, nadal tęsknił za Gąską, jednakże sama szylkretka podczas dawania życia kazała mu przestać żyć przeszłością.
I tej rady zamierzał posłuchać...
- Jesteś pewny? - miauknęła kotka, liżąc go za uchem. Westchnął ciężko, wtulając się w nią jeszcze bardziej. Gałęzie krzewu bzu łaskotały go w boki przy każdym ruchu. Co prawda był ścisk, jednakże liście zapewniały im prywatność oraz schronienie przed deszczem.
W tym momencie czuł się niczym jakiś głupi szczeniak, który uciekł przed rodzicami, by spotkać się ze swoją zakazaną miłością. Zaśmiał się pod nosem na niedorzeczność całej tej sytuacji.
- Ja... nie wiem, Iskierko... - odparł, z radością przyjmując pieszczotę. Przysunął się bliżej kotki, po czym polizał ją czule po policzku, na co ta zamruczała radośnie - Wiesz, że nadal mam napięte stosunki z Ostrokrzewikiem... Ja... nie chcę, żeby między nami coś się popsuło... - szepnął, spoglądając na partnerkę, która właśnie przewróciła się na grzbiet, przeciągając przy tym. Igła oparł łeb na jej klatce piersiowej wzdychając cicho. Gdyby tak był inny sposób... Nie chciał się wiecznie ukrywać, wiedział, że nawet teraz rani Miedzianą Iskrę, chociaż ta zapewne nigdy by mu tego otwarcie nie powiedziała.
- Wiem Igiełko, jednak i tak będziesz musiał im powiedzieć, jestem pewna, że chłopcy zareagują tak dobrze, jak Słoneczny Zmierzch i Przygasający Płomyk - uśmiechnęła się pokrzepiająco, po czyn zetknęła się ze swoim partnerem nosami.
- Wiem, wiem...
Westchnął cicho, wtulając się w jej miękkie i pięknie pachnące futerko. W tym momencie nic się dla niego nie liczyło, nic oprócz partnerki, która właśnie gorliwie myła mu uszy. Chciał z nią spędzać każdą chwilę, wystarczyło, że była u jego boku, to świat dla Iglastej Gwiazdy zdawał się mieć więcej barw, które rozgrzewały jego serce. 
Wpatrywał się w jej błękitne ślepka, uśmiechając się przy tym łagodnie. Nigdy, przenigdy nie pomyślał, by mógł zakochać się właśnie w niej. Owszem, zawsze chętnie zamienił z płową słówko czy dwa, jednakże miłość? Kocur wrócił myślami do dawnego siebie, tulącego się do Gąski, niecierpliwie wyczekującego ich pierwszego miotu... Mimowolnie w kącikach jego oczu pojawiły się łezki, które szybko otarł łapą. Bycie ojcem to chyba jedna z najcudowniejszych rzeczy, jaką mógł kiedykolwiek doświadczyć i cóż... z pewnością by nie narzekał, gdyby został nim po raz kolejny. Zawahał się przez chwilę, przecież... nic się nie stanie, jeśli to zaproponuje, prawda? Otworzył już pysk, jednakże kocica go ubiegła.
- Wiesz Igiełko... myślałam trochę nad tym i... co byś powiedział na zostanie tatą, kiedy wszystko się ułoży? - uśmiechnęła się nieśmiało. Tak, zdecydowanie gdyby koty mogły się zarumienić, ta dwójka z pewnością już miałaby pyski w kolorach buraczanej czerwieni.
- Ja... byłbym najszczęśliwszym kocurem na ziemi - uśmiechnął się, stykając z pointką nosami. Kochał ją. Tak bardzo kochał...

< Miedziana Iskro? :3 >
Posted by
.

2 komentarze:

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)