BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Do klanu szczęśliwie (chociaż zależy kogo się o to zapyta) powróciła zaginiona medyczka, Liściaste Futro. Niestety nawet jej obecność nie mogła powstrzymać ani katastrofy, jaką była szalejąca podczas Pory Nagich Liści epidemia zielonego kaszlu, ani utraty jednego z żyć przez Srokoszową Gwiazdę na zgromadzeniu. Aktualnie osłabieni klifiacy próbują podnieść się na łapy i zapomnieć o katastrofie.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Po długim oczekiwaniu nowym zastępcą Owocowego Lasu została ogłoszona Sówka. Niestety jest to jedyne pozytywne wydarzenie jakie spotkało społeczność w ostatnim czasie. Jakiś czas po mianowaniu zwiadowczyni stała się rzecz potworna! Cały Owocowy Las obudził się bez śladu głównej medyczki, jej ucznia oraz dwójki rodzeństwa kocura. Zdruzgotana Świergot zgodziła się przejąć rolę medyka, a wybrani stróże – Orzeszek i Puma – są zobowiązani do pomocy jej na tym stanowisku.
Daglezjowa Igła w razie spotkania uciekinkerów wydała rozkaz przegonienia ich z terytorium Owocowego Lasu. Nie wie jednak, że szamanka za jej plecami dyskretnie prosi zaufanych wojowników i zwiadowców, aby każdy ewentualny taki przypadek natychmiastowo zgłaszać do niej. Tylko do niej.
Obóz Owocniaków huczy natomiast od coraz bardziej wstrząsających teorii, co takiego mogło stać się z czwórką zaginionych kotów. Niektórzy już wróżą własnej społeczności upadek.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Klanie Wilka!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Burzy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 3 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

22 kwietnia 2020

Od Szkarłatu cd. Czermienia

Żył.
Żył?
Tak, żył!
Czuł to. Wydostał się z ciasnej komory i teraz pił coś ciepłego, co miało zdusić uczucie słabości w jego ciele. Łapczywie dotarł do brzucha najbliższej wyczuwalnej istoty. W pyszczku trzymał wystawający sutek, nie chciał go puścić. Należał do niego. Tylko do niego.
Zaraz obok umiejscowiły się dwie obce kulki, które śmiały przepychać się i walczyć o coś bardzo cennego.
Głos trójki maluchów rozniósł się po żłobku. Inne koty przybyły do Muszelki, aby zobaczyć kolejny cud narodzin w Klanie Lisa. Oddaliły się, przepędzone wkurzonym wzrokiem królowej.
Wtulił się w futro tej, która podzieliła się z nim białą cieczą. Specyficzna biel napełniła wnętrze rudego, uspokając go. Do nozdrzy nowonarodzonego docierały przeróżne zapachy, a uszy dostały zaszczyt usłyszenia kaskady ptasich pieśni.
Odetchnięcie po pierwszym posiłku przerwał czarnuch... O parszywym pysku i wściekle wyglądającym ogonie.
Czermień. Brat. Krew z krwi dawcy życia. Wściekły, przepełniony wrogością.
Dusił siostrę mchem, aby ta zasnęła. Muszelka ledwo zdołała powstrzymać pierworodnego przed dalszym łapkoczynem i... Kazała pobawić się z bratem.
Chwila... Co? On z nim? Z tym paskudztwem? Naprawdę ma się z nim integrować? Że teraz, kiedy słońce ogrzewa i pozwala na chwilę relaksu?
Wstał na własne nogi, patrząc nienawistnie na Czermienia. Od razu zalała go fala zawiści, skierowana ku niemu. Nie wiedział skąd i dlaczego, lecz nie zastanawiał się nad tym. Liczyło się tylko przetrwanie i ukazanie, kto tu rządzi.
- Ej... Skalłat? Jesteś sa gluby! Wies cemu? - zapytał się, zaczynając krótką grę wstępną.
Rudemu automatycznie napuszyła się cała sierść, uszy położył po sobie. Pragnął syknąć i zanurzyć kły w drobne ciałko czarnego, lecz powstrzymał się. Wizja podduszania brata majaczyła na horyzoncie myśli niebieskookiego.
- Cemu? - wyseplenił. Dlaczego musi porozumiewać się z innymi osobnikami jak upośledzony? Gdzie te piękne słowa, które tak płynnie i pięknie krążą w jego głowie?
-  Bo jesteś słosiejem! Oddafaj moje mleko! - Czermień rzucił się na rudego i ugryzł, bez żadnego zawachania. Szkarłat pisnął zaskoczony. Wróg zakończył wstęp, czas na rozwinęcie.
Zaczął się szarpać, przerzucając ciężar ciała tak, żeby starszy trafił na ziemię. Wykorzystując chwilę słabości, wysunął ostre jak brzytwa pazury i zatopił je w cielesnej tkance współzawodnika. Poskutkowało to usłyszeniem pełnego furii syku Czermienia. Walka się zaczęła. Kocięta wzajemnie drapały się i gryzły, gdzie popadnie. Nie dbały o finezję ruchów, z daleka wyglądały jak dwa niedopasowane do siebie kolory, chcące złączyć się w jedną, szaleńczą plamę. Rudy pragnął dobić czerń, a czerń przepełniona chęcią zemsty chciała stłamsić rudą barwę na wieki wieków.
Smak krwi w pyszczku Szkarłatu zdopingował go do zadawania kolejnych ruchów. Oczekiwał na zwycięstwo. Chociaż obawiał się porażki, wiedział, że gdy ta nadejdzie, zostanie zmuszony do ćwiczeń nad zadawaniem ciosów, by kiedyś pokonać brata w ostatecznej batalii. Obecnie byli mali, więc wizja końca ich znajomości wydawała się odległa, wręcz niepojęta.
Przycisnął brata do ziemi, dysząc. Na futrze widniało kilka kropel krwi czarnego wypierdka.
- Pocisnij kalmicelkę, to dostanes węcej mlecka. - wyseplenił, spluwając na niego. - Bedna wscekla kicia.
<Czermieniu?>

1 komentarz:

  1. Dam ci radę. Nie pisz rudym, skoro nie umiesz go dobrze pokazać :) zobacz na czermienia, bociana i gałąź i bierz od nich przykład. I się zastanów na przyszłość czy warto brać coś czemu nie podołasz

    OdpowiedzUsuń