Księżycowa Łapa przez całą przemowę Skocznego Kroku miał minę pod tytułem "jeszcze jedno tak samo żałosne słowo, a serio będziesz trupem" Gdy jego mentor skończył, tą jakże interesującą przemowę, która pewnie miała poruszyć serduszko Księżycowej Łapy, a tylko go jeszcze bardziej poirytowała, młody kocurek cicho prychnął oraz przewrócił oczami.
— Kotki są obrzydliwe, tak samo jak posiadanie bachorów. W końcu z kociakami są same z nimi problemy, wychowujesz je, a potem robią one coś przez co ci pęka serce — oznajmił doskonale o tym wiedząc, w końcu miał idealny przykład takiego zachowania, samego siebie. Bo przecież doskonale wiedział, że nie był idealnym synem, jakby jego matka wiedziała gdzie jest i w co się wplątał na pewno by nazwała go zakałą rodziny, która każdego dnia staczała się coraz bardziej na ciemną stronę mocy.
— Cóż to fakt, że bachorki potrafią być paskudne, ale niektóre są nawet urocze. No i muszę również się z tobą zgodzić, że kotki są okropne, nie wyobrażam sobie mieć partnerki — oznajmił Skoczny Krok z uśmiechem, a potem dotknął nosem barku Księżyca na co ten się wzdrygnął i najchętniej, by zaczął się myć tylko po to, by jakoś pozbyć się zapachu swojego mentora z siebie.
— Ale, ale my tak gadu, gadu, a kotki i kociaki to nie jest główny temat naszych rozmów. W końcu miałeś mi powiedzieć co się z tobą dzieje — dodał starszy kocur i spojrzał na młodzika wyczekująco. A sam młodzik cóż nie miał zamiaru mu powiedzieć prawdy, w końcu Skoczny Krok na pewno, by tego nie zrozumiał, a jeszcze pewnie, by powiedział o tym Potokowej Gwieździe i już byłyby na bank gwarantowane problemy z których nawet Wschodząca Fala, by nie uratowała Księżycowej Łapy, chociaż ten potrafił ją oczarować udając najbardziej niewinnego kociaka z wszystkich innych kotów na świecie. Dlatego syn Czereśni wybrał dla siebie bardzo dobrą opcję, która nigdy go jeszcze nie zawiodła i postanowił kłamać w żywe oczy.
— Ja...Ja przepraszam...Nie chciałem być dla ciebie tak bardzo okropny Skoczny Kroku...Po prostu tęsknie za domem. Wiem, że nie powinienem wyładowywać swoich frustracji na tobie, w końcu widzę jak się starasz dbać o mnie. Ale chciałbym wrócić do swojego domu, by ktoś mnie znów kochał jak oni, moi kochani dwunożni — szepnął czarno-biały kocurek spuszczając wzrok na swoje łapy. W myślach sobie gratulował świetnego zagrania małego zagubionego kociaka, który kiedyś był zwykłym pieszczoszkiem. Chociaż wiedza Księżycowej Łapy o dwunożnych opierała się tylko na historiach Czereśni, gdy ta opowiadała mu oraz Ważce o ich ojcu, Laviku. Czarno-biały kocurek często się zastanawiał jak to, by się wszystko potoczyło jakby Lavik żył i był koło nich. Czy by dalej mieszkali w stodole? A może u dwunożnych, u których mogli całe dnie wylegiwać się na miękkich głazach i ganiać za włóczkami, podobno to była świetna zabawa. No i najważniejsze czy wtedy Ważka, by żyła? Na pewno, by żyła w końcu wtedy ktoś by mógł ich pilnować porządnie, jak Czereśnia padała zmęczona na pysk, a oni na pewno, by go słuchali, w końcu byłby ich ojcem, a nie jakąś miłą ciotką albo wujkiem, który niby uważał się za najlepszego, a tak naprawdę był zwykłym grubym kocurem. Księżycowa Łapa cicho westchnął, by odgonić od siebie tę przeklęte myśli i dokończyć ładnie swoje przedstawienie.
— Więc wybaczysz mi Skoczny Kroku? Proszę, obiecuję poprawę — syn Czereśni podniósł głowę i spojrzał na swojego mentora zielonymi oczami, w których pojawiły się łzy.
<Skoczny Kroku?>
BLOGOWE WIEŚCI
BLOGOWE WIEŚCI
W Klanie Burzy
Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkęW Klanie Klifu
Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?W Klanie Nocy
Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.
W Klanie Wilka
Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).
W Owocowym Lesie
Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.
W Betonowym Świecie
nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.MIOTY
Mioty
Miot w Klanie Wilka!
(jedno wolne miejsce!)
Miot w Klanie Klifu!
(jedno wolne miejsce!)
Miot w Klanie Wilka!
(jedno wolne miejsce!)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz