BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Do klanu szczęśliwie (chociaż zależy kogo się o to zapyta) powróciła zaginiona medyczka, Liściaste Futro. Niestety nawet jej obecność nie mogła powstrzymać ani katastrofy, jaką była szalejąca podczas Pory Nagich Liści epidemia zielonego kaszlu, ani utraty jednego z żyć przez Srokoszową Gwiazdę na zgromadzeniu. Aktualnie osłabieni klifiacy próbują podnieść się na łapy i zapomnieć o katastrofie.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Po długim oczekiwaniu nowym zastępcą Owocowego Lasu została ogłoszona Sówka. Niestety jest to jedyne pozytywne wydarzenie jakie spotkało społeczność w ostatnim czasie. Jakiś czas po mianowaniu zwiadowczyni stała się rzecz potworna! Cały Owocowy Las obudził się bez śladu głównej medyczki, jej ucznia oraz dwójki rodzeństwa kocura. Zdruzgotana Świergot zgodziła się przejąć rolę medyka, a wybrani stróże – Orzeszek i Puma – są zobowiązani do pomocy jej na tym stanowisku.
Daglezjowa Igła w razie spotkania uciekinkerów wydała rozkaz przegonienia ich z terytorium Owocowego Lasu. Nie wie jednak, że szamanka za jej plecami dyskretnie prosi zaufanych wojowników i zwiadowców, aby każdy ewentualny taki przypadek natychmiastowo zgłaszać do niej. Tylko do niej.
Obóz Owocniaków huczy natomiast od coraz bardziej wstrząsających teorii, co takiego mogło stać się z czwórką zaginionych kotów. Niektórzy już wróżą własnej społeczności upadek.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Klanie Burzy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Miot u Samotników!
(dwa wolne miejsca!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 3 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

19 grudnia 2018

Od Fiołkowej Łapy CD Ciernistej Łodygi

Narwana koteczka zaśmiała się wesolutko, wtulając się w jej obie mamy. Kochała je tak bardzo, że aż ciężko było to sobie wyobrazić.
- Zobaczycie! Jeszcze będziecie ze mnie dumne! - zawołała pewna siebie, wypinając pierś. Brzoskwiniowa Gałązka zaśmiała się cichutko, liżąc swoją córkę po głowie.
- W to nie wątpię, skarbie - jej czuły głos działał na Fiołka kojąco, koteczka jeszcze bardziej przywarła do boku mamy, pyszczek chowając w jej długim futerku.
- No, moje panie, pora wracać - zarządziła Ciernista Łodyga, wstając, otrzepując się i ruszając w stronę obozu klanu burzy. Dwie pozostałe kotki powolnym krokiem ruszyły za zastępczynią, ciesząc się Porą Nowych Liści, która zdecydowanie była cieplejsza od innych.
~*~
Było źle, wręcz tragicznie.
Upał doskwierał, ale nie tylko to przeszkadzało Fiołkowej Łapie. Co więc było tym problem? Może raczej kto? Cóż... Można było się spodziewać, że chodziło tutaj o nikogo innego jak Nocną Gwiazdę. Ten stary buc za nic w świecie nie chciał mianować szylkretowej koteczki, mimo iż sama Ciernista Łodyga oraz jej mentor, Czapli Potok, uważali, że nauczyła się już wszystkiego, czego powinna umieć, a kolejne treningi, które odbywali były tylko i wyłącznie stratą czasu.
- Wujku, ale ja już wszystko wiem - jęknęła bezradnie kotka, gdy już kolejny, bo 584297568 raz, wałkowali walkę. Miała już tego powoli dosyć. Owszem, treningi z Czaplą były nie tylko obowiązkiem, ale też OGROMNĄ przyjemnością, jednak w tym momencie młoda zmuszała się do tego.
- Wiem, Fiołeczku. Wracamy do domu. Dalsze powtarzanie nie ma sensu - stwierdził czekoladowo pręgowany kocur, trącając siostrzenicę nosem, po czym spokojnym krokiem ruszył w stronę obozu, nucąc coś pod nosem.
Mimo tak spokojnie zapowiadającego się dnia coś musiało pójść nie tak, w oddali dostrzegli słaniającego się na łapach Nocną Gwiazdę. Jednak kiedy dobiegli do kocura, ten leżał już martwy na trawie.
Czapli Potok westchnął głośno.
Ten pożal się boże lider, znowu stracił życie.
Idiota.
- Chodź Fiołku, zanieśmy go do obozu - polecił nauczyciel, nawet nie patrząc na swą terminatorkę. Koteczka skinęła niechętnie głową, pomagając wujkowi nieść ciało tego kretyna. Liczyła na to, że obudzi się dopiero w swoim leżu. Nie chciała dostać jeszcze opieprzu od lidera za sam fakt, że pomaga.
~*~
Wracając z polowania i niosąc w pysku bliżej nieokreślonego ptaka, Fiołek myślała, że wykituje. Słońce tak grzało jej w grzbiet, że to było nie do pomyślenia. Mimo wszystko - wypełniła swój obowiązek wobec klanu. Odłożyła ptaka, rozglądając się po obozie.
Musiała porozmawiać z Ciernistą Łodygą, odnośnie incydentu, który wydarzył się wczoraj. Mianowicie o utracie życia przez Nocną Gwiazdę. W sumie to jak o tym myślała, to coraz bardziej upewniała się w fakcie, że jej dziadek to idiota. Burzowe Serce mówił, że stracił życie przez udar.
JAK MOŻNA STRACIĆ ŻYCIE PRZEZ UDAR, DO DIABŁA?!
- Mamo...? - szepnęła, wsuwając pyszczek do leża lidera, gdy nigdzie nie mogła znaleźć swej matki. Nie weszła jednak dalej, głosy dochodzące z wnętrza sprawiły, że nie chciała przeszkadzać. Wolała posłuchać.
- Mianujesz ją w końcu czy nie? - syknęła, sądząc po głosie, Ciernista Łodyga. Fiołek zastanowiła się chwilę. Czyżby to o niej rozmawiali?
- Oh przestań! Ja tu jestem liderem, ja! To ode mnie zależy czy twój bachor, zostanie mianowany czy nie! Poza tym popatrz na nią! Nie ma jednego oka! Sam Burzowe Serce uważa, że może nie dać rady! Medyk, rozumiesz? MEDYK TAK UWAŻA! Zresztą, ty pewnie też - głos Nocnej Gwiazdy przesiąknięty był jadem i zawiścią. Podsłuchująca wszystko koteczka cofnęła się o krok przestraszona.
- Ja... - zaczęła Cierń. Fiołek już nie słuchała, zaczęła cofać się, aż nie wpadła na innego kota i nie narobiła hałasu.
Ze środka wyjrzała bura zastępczyni, od razu spoglądając na swoją córkę. Chciała już coś powiedzieć, jednak uczennica wtrąciła się jej w słowo.
- A więc to tak? Nawet ty uważasz, że nie dam sobie rady? Rozumiem jeszcze tego kretyna, ale ty? Jesteś moją mamą! Myślisz, że jestem słaba, że się nie nadaję, bo co? Bo nie mam oka?! Cudownie! Dziękuję za takie wsparcie! - wykrzyknęła ze łzami w oku, wybiegając szybko z obozu, gdy tylko dostrzegła, że wszystkie koty tu obecne, patrzą się na nią.

< Ciernista Łodygo? >

Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)