Malutkie kocie przeciągnęło swój kręgosłupek i położyło łapki na pyszczku. Nastał nowy dzień, a co za tym idzie, Głuszka zmuszona była do ruszenia swojego ogonka z miejsca. Na świecie była od niedawna i już miała dosyć tych przebrzydłych poranków, budzących ją, wrednych słonecznych błysków. Kotka uniosła oczy i ujrzała psyk matki która uśmiechała się do niej uroczo. Żądlący Język trąciła nosem swą córeczkę i polizała ją po pyszczku.
- Dzień dobry śpioszku- zatrajkotała i przesunęła ogonem po mchowym posłaniu- twoje siostrzyczki już się bawią, dołącz do nich jeśli chcesz.
Głuszka prychnęła cicho pod noskiem i wygramoliła się z miękkiego posłania. Przyczołgała się na jeszcze stanowczo za krótkich łapkach do sióstr które kotłowały się na ziemi. Większa z nich, Jaszczurka, przygryzała mniejszej ucho. Lawenda wydawała z siebie niezadowolone pomruki uderzając bezradnie łapkami w ziemię.
- Zostaw! Zostaw, Jaszczura, ała!- piszczała błagalnie. Głuszka zaśmiała się krótko pod noskiem. Były takie małe a siostra już dość płynnie wymawiała słowa ,,zostaw" i ,,Jaszczura". Największa z sióstr puściła w końcu swoją ofiarę i zaśmiała się cicho. Kątem oka dostrzegła siedzącą z boku Głuszkę która rzucała jej zaciekawione spojrzenie. Nie trzeba było czekać na reakcję, szylkretka podbiegła na chwiejnych łapkach i przewróciła nieśmiałą koteczkę na ziemię. Głuszka próbowała obronić się w jakiś sposób ale została przyciśnięta do ziemi przez swoją cięższą siostrę. Ptaszyna mogła tylko błagać o pomoc wydając z siebie swoje popisowe piski które przypominały bardziej odgłos jaki wydaje przerażone pisklę wypadające z gniazda. Żądlący Język zareagowała od razu. Wstała i podeszła do swoich córek rozdzielając je łapką. Odsunęła na bok Głuszkę która dumna z siebie otuliła się ogonkiem mamy patrząc jak ta każe Jaszczurkę.
- Jaszczusiu, kochanie...-zaczęła łagodnie kotka liżąc w czółko swoje dziecko- nie wolno tak dusić siostrzyczki, ona jest mniejsza i drobniejsza niż ty złotko.
- Siostra fu!- obraziła się malutka prychając przy tym ze złością- nie ma bawiu bawiu!
- Bawiu bawiu będzie, tylko daj Głusi podrosnąć- uspokajała ją Żądlący Język- a teraz może odpoczniecie chwilkę po tych zabawach.
Karmicielka podniosła kocię i położyła je na swoim posłaniu. To samo uczyniła z Lawendą a Głuszkę trąciła łapką aby sama podjęła się próby powrotu. Chciała tak zachęcić najmniejszą z miotu aby zawalczyła o swoje dobro i nabrała trochę wprawy w chodzenie. Niechętnie, szylkretka ruszyła sunąc brzuszkiem po ziemi. Była to dla niej niezwykła przygoda. Piasek i pył brudziły jej futerko, łapki powoli traciły siłę ale w końcu dotarła pod sam mech. Dumna mama zamruczała i podniosła córkę kładąc ją delikatnie obok pozostałych. Przyszedł czas na posiłek. Głuszka poczekała aż reszta wybierze swoje ulubione miejsce po czym dołączyła do nich powoli. Kiedy się posilały do żłobka weszła nowa osoba. Kotka poczuła obcy zapach i odrywając się od jedzenia spojrzała na bok. Przybysz miał skołtunioną sierść, postawione uszy i dość przyjazny pyszczek. Podszedł do Żądlącego Języka i skinął jej głową z szacunkiem po czym spojrzał na młode. Wykrzywił pysk w lekki uśmiech po czym powrócił do matki.
- Witaj Lśniące Słońce, cóż cię tu sprowadza?- zapytała bardzo miło, jak na siebie, królowa. Kocur przebierał łapami jakby z zniecierpliwieniem. Ewidentnie nie za bardzo chciał tu przebywać.
- Witaj Żądlący Języku, zostałem wysłany aby obejrzeć twoje młode...no wiesz, czy wszystko z nimi w porządku.
- Zapewniam cię, że jest- odparła kotka i odsunęła swój nakrapiany ogon ukazując trójkę zaspanych kociąt. Lśniące Słońce podszedł do nich niepewnie i rzucając każdemu ,,przyjazne" spojrzenie zaczął swe badanie. Na początku wziął Lawendę. Chwycił ją za kark i postawił przed sobą. Zwrócił uwagę na łapki, oczka, uszy, popchnął nosem i sprawdził czy mała chodzi. Widząc jak kotka balansuje na nóżkach odetchnął cicho po czym odłożył ją mamie. Następnie złapał za kark Jaszczurki i otworzył szerzej oczy. Postawił ją na ziemi i rzucił zdziwione spojrzenie Żądlącemu Językowi.
- Ile ty ją karmisz?- zapytał zwracając uwagę na krągły brzuszek, masywne łapy i długi ogonek. Królowa wzruszyła obojętnie łopatkami świdrując go wzrokiem. Widząc, że jest ona zdenerwowana i jeszcze jedna niepochlebna uwaga a wyleci ze żłobka ze skopaną kitą, skupił się na pracy. Odłożył Jaszczurę po czym zabrał się za Głuszkę. Kiedy tylko uniósł ją do góry zdziwił się jeszcze bardziej niż przy siostrze. Chcąc się upewnić wyprostował się wciąż trzymając ją za kark. Kotka pisnęła widząc jak wysoko znajduje się nad ziemią. Matka już chciała ruszyć jej na ratunek kiedy Lśniące Słońce położył Głuszkę na ziemi. Obejrzał ją dokładnie tykając nosem po bokach, a widząc, że ta ledwo chodzi spojrzał na matkę.
- Czy to kocię je?
- Oczywiście, że tak!- oburzyła się szylkretka uderzając wściekle ogonem w ziemię- jest karmiona tak jak reszta, tylko...
- Tylko co? To same kości niemalże. Ona ledwo chodzi, Żądlący Języku.
Sierść królowej najeżyła się ale nie śmiała się odezwać ni dać upust swej złości. Lśniące Słońce westchnął ciężko i rzucił zrezygnowane spojrzenie na trzęsąca się Głuszkę.
- Pozwól mi, że zabiorę ją do Różanego Kwiatu, ona powie co możemy zrobić.
Słysząc to zdanie kotka uspokoiła się. Kiwnęła głową i pozwoliła na to aby medyk wyniósł jej młode ze żłobka. Głuszka zaczęła kręcić się w jego uścisku miaucząc głośno. Nie chciała nigdzie odchodzić. Dokąd ją zabierają i czemu mama na to pozwala?! Nie otrzymała odpowiedzi na to pytanie. Blask słońca niemal ją oślepił więc ptaszyna zamknęła ciężkie powieki. Kiedy znowu je uchyliła ujrzała różnokolorowe plamy, niektóre z nich przemieszczały się, z prawa na lewo. Pośród nich dostrzegła brązową w łaty która podbiegła do medyka i zadała mu jakieś pytanie, którego oczywiście kocię nie usłyszało. Medyk natomiast pokręcił głową i wszedł do jakiejś nieznanej Głuszce jamy. Kotka była bardzo przestraszona.
<<Lśniące Słońce? Nie zjedz mnie pls>>
BLOGOWE WIEŚCI
BLOGOWE WIEŚCI
W Klanie Burzy
Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkęW Klanie Klifu
Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.W Klanie Nocy
doszło do ataku na książęta, podczas którego Sterletowa Łapa utracił jedną z kończyn. Od tamtej pory między samotnikami a Klanem Nocy, trwa zawzięta walka. Zgodnie z zeznaniami przesłuchiwanych kotów, atakujący ich klan samotnicy nie są zwykłymi włóczęgami, a zorganizowaną grupą, która za cel obrała sobie sam ród władców. Wojownicy dzień w dzień wyruszają na nieznane tereny, przeszukując je z nadzieją znalezienia wskazówek, które doprowadzą ich do swych przeciwników. Spieniona Gwiazda, która władzę objęła po swej niedawno zmarłej matce, pracuje ciężko każdego wschodu słońca, wraz z zastępczyniami analizując dostarczane im wieści z granicy.Niestety, w ostatnich spotkaniach uczestniczyć mogła jedynie jedna z jej zastępczyń - Mandarynkowe Pióro, która tymczasowo przejęła obowiązki po swej siostrze, aktualnie zajmującej się odchowaniem kociąt zrodzonych z sojuszu Klanu Nocy oraz Klanu Wilka.
W Klanie Wilka
Kult Mrocznej Puszczy w końcu się odzywa. Po księżycach spędzonych w milczeniu i poczuciu porzucenia przez własną przywódczynię, decydują się wziąć sprawy we własne łapy. Ciężko jest zatrzymać zbieraną przez taki czas gorycz i stłumienie, przepełnione niezadowoleniem z decyzji władzy. Ich modły do przodków nie idą na marne, gdyż przemawia do nich sama dusza potępiona, kryjąca się w ciele zastępczyni, Wilczej Tajgi. Sosnowa Igła szybko zdradza swą tożsamość i przyrównuje swych wyznawców do stóp. Dochodzi do udanego zamachu na Wieczorną Gwiazdę. Winą obarczeni zostają żądni zemsty samotnicy, których grupki już od dawna były mordowane przez kultystów. Nowa liderka przyjmuje imię Sosnowa Gwiazda, a wraz z nią, w Klanie Wilka następują brutalne zmiany, o czym już wkrótce członkowie mogli przekonać się na własne oczy. Podczas zgromadzenia, wbrew rozkazowi liderki, Skarabeuszowa Łapa, uczennica medyczki, wyjawia sekret dotyczący śmierci Wieczornej Gwiazdy. W obozie spotyka ją kara, dużo gorsza niż ktokolwiek mógłby sądzić. Zostaje odebrana jej pozycja, możliwość wychodzenia z obozu, zostaje wykluczona z życia klanowego, a nawet traci swe imię, stając się Głupią Łapą, wychowanką Olszowej Kory. Warto także wspomnieć, że w szale gniewu przywódczyni bezpowrotnie okalecza ciało młodej kotki, odrywając jej ogon oraz pokrywając jej grzbiet głębokimi szramami.W Owocowym Lesie
Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.
W Betonowym Świecie
nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz