BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Owocowym Lesie!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

24 marca 2024

Od Zwiędłego Hiacynta CD. Srebrzystej Łapy (Srebrzystego Nowiu)

 *Dawno, dawno temu*

 Spoglądał na królika, którego przyniósł mu jego niebieski uczeń. Czyżby szczęście było po jego stronie? Bo widząc jego wcześniejsze próby, stwierdzał, iż kocur ma jeszcze dużo nauki przed sobą. Niby powinien odpuścić i dać zaznać mu odpoczynku, ale czy była to nagroda, na którą Srebrzysta Łapa zasłużył? Z pewnością nie. Nie wykazał się swoimi umiejętnościami, a bardziej Hiacynt dostrzegł ich braki, więc dawanie mu nagrody było jak ugryzienie się w łapę. Nie przyniesie to większych skutków w dłuższym zakresie. Z drugiej strony nie mógł wymęczyć ucznia, jak to robił z nim jego mentor, bo jeszcze pójdzie on do swej matki, a z nią wolał chwilowo nie rozmawiać.
 - To nie koniec na dziś, chociaż widzę, iż padasz z łap. - Rzekł Zwiędły Hiacynt, po dłuższym zastanowieniu. - Aby poprawić twoją kondycję, która nie jest w najlepszym stanie, drogę do obozu przebiegniemy w mym tempie. - Widząc zmęczony wzrok ucznia, który wisiał na nim, wskazał ogonem kierunek ich biegu. - Powinieneś ćwiczyć swoją kondycję. Dobry wojownik dalej by miał siły, by polować. Jednym królikiem przecież klanu nie wykarmisz. Więc nie narzekaj, bo to Ci tylko na dobre służy.
 Po tych słowach ruszył w stronę obozu, nie dając Srebrzystej Łapie żadnego czasu na zastanowienie się. Miał nadzieje, że uczeń chwyci zwierzynę, którą upolował i podąży za nim. Wybrał odpowiednie tempo, nie za szybkie, jednak jednocześnie nie za wolne. Przecież z tego treningu miał on coś wynieść prócz tego, iż czasem sprzyja mu szczęście. Na całe szczęście niebieski kocur podążył za nim i po chwili znalazł u boku wojownika.

*****
*Po tym nieszczęsnym zgromadzeniu*

 Trening ze Srebrzystą Łapą wojownik mógłby uznać za udany, gdyby nie to jedno zgromadzenie. To zgromadzenie, na którym Klanu Burzy został upokorzony przez jego własnych członków. Na początku Północ, która wymknęła się z obozu na zgromadzenie, a później ta czwórka kotów gadających głupoty, w której był jego własny uczeń. Zawiódł się na nim, a bardziej na jego zachowaniu. Jakim sposobem mógł doprowadzić się do tej sytuacji? Sam nie do końca rozumiał i nawet nie wiedział, czy chciał zrozumieć. Złapał niebieskiego kocura w obozie i zaciągnął go na bok, aby przeprowadzić z nim krótką rozmowę. Był to przecież jego uczeń, więc musiał coś sobą reprezentować. Nie mógł być takim głupcem jak Rumiankowe Zaćmienie, prawda?
 - Coś ty zrobił na tym zebraniu?! - Zapytał Zwiędły Hiacynt swojego ucznia, gdy zaciągnął go na skraj obozu. - Oddaliłem się, aby załatwić jedną małą sprawę, a ty ośmieszyłeś Klanu Burzy przed wszystkimi. Jaki był twój cel? Dlaczego podjąłeś to działanie? - Już niebieski kocur chciał odpowiedzieć na pytania zadane przez wojownika, jednak ten wciął się ponownie. - Nie musisz odpowiadać. Nie chcę nawet słyszeć odpowiedzi, bo to tylko wymówki. Wiedz, że zawiodłem się na twej osobie i liczę, że poszedłeś po rozum i nigdy podobna sytuacja się nie powtórzy.

<Uczniu mój kochany?>

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz