BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

doszło do ataku na książęta, podczas którego Sterletowa Łapa utracił jedną z kończyn. Od tamtej pory między samotnikami a Klanem Nocy, trwa zawzięta walka. Zgodnie z zeznaniami przesłuchiwanych kotów, atakujący ich klan samotnicy nie są zwykłymi włóczęgami, a zorganizowaną grupą, która za cel obrała sobie sam ród władców. Wojownicy dzień w dzień wyruszają na nieznane tereny, przeszukując je z nadzieją znalezienia wskazówek, które doprowadzą ich do swych przeciwników. Spieniona Gwiazda, która władzę objęła po swej niedawno zmarłej matce, pracuje ciężko każdego wschodu słońca, wraz z zastępczyniami analizując dostarczane im wieści z granicy.
Niestety, w ostatnich spotkaniach uczestniczyć mogła jedynie jedna z jej zastępczyń - Mandarynkowe Pióro, która tymczasowo przejęła obowiązki po swej siostrze, aktualnie zajmującej się odchowaniem kociąt zrodzonych z sojuszu Klanu Nocy oraz Klanu Wilka.

W Klanie Wilka

Kult Mrocznej Puszczy w końcu się odzywa. Po księżycach spędzonych w milczeniu i poczuciu porzucenia przez własną przywódczynię, decydują się wziąć sprawy we własne łapy. Ciężko jest zatrzymać zbieraną przez taki czas gorycz i stłumienie, przepełnione niezadowoleniem z decyzji władzy. Ich modły do przodków nie idą na marne, gdyż przemawia do nich sama dusza potępiona, kryjąca się w ciele zastępczyni, Wilczej Tajgi. Sosnowa Igła szybko zdradza swą tożsamość i przyrównuje swych wyznawców do stóp. Dochodzi do udanego zamachu na Wieczorną Gwiazdę. Winą obarczeni zostają żądni zemsty samotnicy, których grupki już od dawna były mordowane przez kultystów. Nowa liderka przyjmuje imię Sosnowa Gwiazda, a wraz z nią, w Klanie Wilka następują brutalne zmiany, o czym już wkrótce członkowie mogli przekonać się na własne oczy. Podczas zgromadzenia, wbrew rozkazowi liderki, Skarabeuszowa Łapa, uczennica medyczki, wyjawia sekret dotyczący śmierci Wieczornej Gwiazdy. W obozie spotyka ją kara, dużo gorsza niż ktokolwiek mógłby sądzić. Zostaje odebrana jej pozycja, możliwość wychodzenia z obozu, zostaje wykluczona z życia klanowego, a nawet traci swe imię, stając się Głupią Łapą, wychowanką Olszowej Kory. Warto także wspomnieć, że w szale gniewu przywódczyni bezpowrotnie okalecza ciało młodej kotki, odrywając jej ogon oraz pokrywając jej grzbiet głębokimi szramami.

W Owocowym Lesie

Społecznością wstrząsnęła nagła i drastyczna śmierć Morelki. Jak donosi Figa – świadek wypadku, świeżo mianowanemu zwiadowcy odebrały życie ogromne, metalowe szczęki. W związku z tragedią Sówka zaleciła szczególną ostrożność na terenie całego klanu i zgłaszanie każdej ze śmiercionośnych szczęki do niej.
Niedługo później patrol składający się z Rokitnika, Skałki, Figi, Miodka oraz Wiciokrzewa natknął się na mrożący krew w żyłach widok. Ciało Kamyczka leżało tuż przy Drodze Grzmotu, jednak to głównie jego stan zwracał na siebie największą uwagę. Zmarły został pozbawiony oczu i przyozdobiony kwiatami – niczym dzieło najbardziej psychopatycznego mordercy. Na miejscu nie znaleziono śladów szarpaniny, dostrzeżono natomiast strużkę wymiocin spływającą po pysku kocura. Co jednak najbardziej przerażające – sprawca zdarzenia w drastyczny sposób upodobnił wygląd truchła do mrówki. Szok i niedowierzanie jedynie pogłębił fakt, że nieboszczyk pachniał… niedawno zmarłą Traszką. Sówka nakazała dokładne przeszukanie miejsca pochówku starszej, aby zbadać sprawę. Wprowadziła także nowe procedury bezpieczeństwa: od teraz wychodzenie poza obóz dozwolone jest tylko we dwoje, a w przypadku uczniów i ról niewalczących – we troje. Zalecana jest również wzmożona ostrożność przy terenach samotniczych. Zachowanie przywódczyni na pierwszy rzut oka nie uległo zmianie, jednak spostrzegawczy mogą zauważyć, że jej znany uśmiech zaczął ostatnio wyglądać bardzo niewyraźnie.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Klanie Klifu i Klanie Burzy!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Wilka!
(brak wolnych miejsc!)

Znajdki w Klanie Wilka!
(jedno wolne miejsce!)

Zmiana pory roku już 30 marca, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

25 października 2022

Od Źródlanego Dzwonka CD Zanikajacego Echa

 — Pewnie, trochę ruchu mi się przyda — wstała i obejrzała się jeszcze raz po klanie, upewniając się, czy Smarkacza nie ma — To znaczy innego niż samo chodzenie. – bądź co bądź ten marsz już nawet ją zaczął nudzić.
— Tak. To zawsze jednak jakaś rozrywka — uśmiechnęła się lekko Echo, kierując się w stronę lasu.
— Masz na coś ochotę? W dwie możemy zapolować na coś większego... Zając albo coś. — zaproponowała, choć nie wiedziała, co dokładnie może być na tych terenach.
–- Jeżeli coś wywęszymy, to chętnie. Uda nam się raczej coś złapać... O ile nie przeszkodzę tylko w tym, bo wiesz... Trochę trudniej mi się poluje.
— Ucząc się trzeba popełnić błędy. — otrzepała się, by nie wejść przypadkiem w tryb mentorowania w stosunku do starszej kotki — Polegasz na wąsach, by wyczuć ruch, ogonie, by znaleźć trasę, słuchu bu namierzyć ofiarę... Kwestia przyzwyczajenia i dostosowania metod.
Jednak coś o tym wiedziała, nie tylko przez znajomość z Orzechowym Sercem przed wydarzeniami ze zgromadzenia. Dużo kotów bagatelizowało istnienie ogona, zapominając o jego przydatności. Na szczęście nikt nie zwrócił jeszcze uwagi na jej potrzebę drobnych kroków przy wstawaniu czy lądowaniu. Ale brakowało jej możliwości sprawdzenia odległości z tyłu. Musiała polegać głównie na wąsach, co nie zawsze było możliwe.
Biaława przytaknęła jej.
— Masz rację. Nie powinno być tak źle, prawda?— stwierdziła i powęszyła w powietrzu, próbując coś wychwycić. Źródlany Dzwonek cierpliwie czekała, aż kotka złapie trop, sama dyskretnie próbując coś znaleźć; chciała jednak, by to Zanikające Echo wskazała go, zważywszy na ich rozmowę, tak dla podbudowania pewności siebie. Po pozycji wąsów i uszu zauważyła dokładny moment, kiedy to nastąpiło. Odwróciła się w jej stronę z uśmiechem na pysku.
— Mam coś. Chodź — zawołała, machając ogonem. Źródlany Dzwonek kiwnęła jej głową.
— Prowadź więc.
Szybkim truchtem podążyły za zapachem, na końcu tropu spotykając ciemne, długie zwierzę. Kuna posilała się czymś, co wyglądało jak martwy gołąb; jeszcze nie zwróciła na nie uwagi. 
Zerknęła na towarzyszkę, niemo pytając się, która rzuca się pierwsza. Ta pokazała tylko, że nie wie, więc liliowa ruszyła na bok, by zajść stamtąd ofiarę. Powoli podchodząc, gwałtownie wyskoczyła do przodu, a bura istota rzuciła się ku ucieczce w stronę Zanikającego Echa. Przyczajona kotka dopadła do zwierzęcia, kończąc jego żywot po krótkiej szamotaninie. 
— Widzisz, mówiłam, że ci się uda. — mruknęła młodsza, zbliżając się z podniesionym ogonem. 
***
Zaniepokojona podniosła się w pół ziewnięcia, wiedząc, że to czas przydzielonego jej wieczornego patrolu części granic. Trafiła do niego z szylkretką i na szczęście nie kazano im brać ich uczniów do towarzystwa. Słodka wolność, brak odpowiedzialności za kogoś. Rozejrzała się za nią. Dostrzegła najpierw koty, które miały przejść wzdłuż granic klanów Klifu i Burzy. Potem odnalazła spojrzeniem kotkę na skraju obozu. Podbiegła swobodnym krokiem, szczęśliwa, że będzie miała wolne od Kurkowej Łapy i jego niezadowolonych trzepnięć ogonem.
— Gotowa? — zagadnęła.

<Echo?>

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz