BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Klan Burzy znów stracił lidera przez nieszczęśliwy wypadek, zabierając ze sobą dodatkową dwójkę kotów podczas ataku lisów. Przywództwo objął Króliczy Nos, któremu Piaszczysta Zamieć oddał swoje ówczesne stanowisko, na zastępcę klanu wybrana natomiast została Przepiórczy Puch. Wiele kotów przyjęło informację w trudny sposób, szczególnie Płomienny Ryk, który tamtego feralnego dnia stracił kotkę, którą uważał za matkę

W Klanie Klifu

Wojna z Klanem Wilka i samotniczkami zakończyła się upokarzającą porażką. Klan Klifu stracił wielu wojowników – Miedziany Kieł, Jerzykową Werwę, Złotą Drogę oraz przywódczynię, Liściastą Gwiazdę. Nie obyło się również bez poważnych ran bitewnych, które odnieśli Źródlana Łuna, Promieniste Słońce i Jastrzębi Zew. Klan Wilka zajął teren Czarnych Gniazd i otaczającego je lasku, dołączając go do swojego terytorium. Klan Klifu z podkulonym ogonem wrócił do obozu, by pochować zmarłych, opatrzeć swoje rany i pogodzić się z gorzką świadomością zdrady – zarówno tej ze strony samotniczek, które obiecywały im sojusz, jak i członkini własnego Klanu, zabójczyni Zagubionego Obuwika i Melodyjnego Trelu, Zielonego Wzgórza. Klifiakom pozostaje czekać na decyzje ich nowego przywódcy, Judaszowcowej Gwiazdy. Kogo kocur mianuje swoim zastępcą? Co postanowi zrobić z Jagienką i Zielonym Wzgórzem, której bezpieczeństwa bez przerwy pilnuje Bożodrzewny Kaprys, gotowa rzucić się na każdego, kto podejdzie zbyt blisko?

W Klanie Nocy

Ostatni czas nie okazał się zbyt łaskawy dla Nocniaków. Poza nowo odkrytymi terenami, którym wielu pozwoliły zapomnieć nieco o krwawej wojnie z samotnikami, przodkowie nie pobłogosławili ich niemalże niczym więcej. Niedługo bowiem po zakończeniu eksploracji tajemniczego obszaru, doszło do tragedii — Mątwia Łapa, jedna z księżniczek, padła ofiarą morderstwa, którego sprawcy jak na razie nie odkryto. Pośmiertnie została odznaczona za swoje zasługi, otrzymując miano Mątwiego Marzenia. Nie złagodziło to jednak bólu jej bliskich po stracie młodej kotki. Nie mieli zresztą czasu uporać się z żałobą, bo zaledwie kilka wschodów słońca po tym przykrym wydarzeniu, doszło do prawdziwej katastrofy — powodzi. Dotąd zaufany żywioł odwrócił się przeciw Klanowi Nocy, porywając ze sobą życie i zdrowie niejednego kota, jakby odbierając zapłatę za księżyce swej dobroci, którą się z nimi dzielił. Po poległych pozostały jedynie szczątki i pojedyncze pamiątki, których nie zdołały porwać fale przed obniżeniem się poziomu wód, w konsekwencji czego następnego ranka udało się trafić na wiele przykrych znalezisk. Pomimo ciężkiej, ponurej atmosfery żałoby, wpływającej na niemalże wszystkich Nocniaków, normalne życie musiało dalej toczyć się swoim naturalnym rytmem.
Przeniesiono się więc do tymczasowego schronienia w lesie, gdzie uzupełniono zniszczone przez potop zapasy ziół oraz zwierzyny i zregenerowano siły. Następnie rozpoczęła się odbudowa poprzedniego obozu, która poszła dość sprawnie, dzięki ogromnemu zaangażowaniu i samozaparciu członków klanu — w pracach renowacyjnych pomagał bowiem niemalże każdy, od małego kocięcia aż po członków starszyzny. W konsekwencji tego, miejsce to podniosło się z ruin i wróciło do swojej dawnej świetności. Wciąż jednak pewne pozostałości katastrofy przypominają o niej Nocniakom, naruszając ich poczucie bezpieczeństwa. Zwłaszcza z krążącymi wśród kotów pogłoskami o tym, że powódź, która ich nawiedziła, nie była czymś przypadkowym — a zemstą rozchwianego żywiołu, mszczącego się na nich za śmierć członkini rodu. W obozie więc wciąż panuje niepokój, a nawet najmniejszy szmer sprawia, że każdy z wojowników machinalnie stroszy futro i wzmaga skupienie, obawiając się kolejnego zagrożenia.

W Klanie Wilka

Ostatnio dzieje się całkiem sporo – jedną z ważniejszych rzeczy jest konflikt z Klanem Klifu, powstały wskutek nieporozumienia. Wszystko przez samotniczkę imieniem Terpsychora, która przez swoją chęć zemsty, wywołała wojnę między dwoma przynależnościami. Nie trwała ona długo, ale z całą pewnością zostawiła w sercach przywódców dużo goryczy i niesmaku. Wszystko wskazuje na to, że następne zgromadzenie będzie bardzo nerwowe, pełne nieporozumień i negatywnych emocji. Mimo tego Klan Wilka wyszedł z tego starcia zwycięsko – odebrali Klifiakom kilka kotów, łącznie z ich przywódczynią, a także zajęli część ich terytorium w okolicy Czarnych Gniazd.
Jednak w samym Klanie Wilka również pojawiły się problemy. Pewnego dnia z obozu wyszli cali i zdrowi Zabłąkany Omen i jego uczennica Kocankowa Łapa. Wrócili jednak mocno poobijani, a z zeznań złożonych przez srebrnego kocura, wynika, że to młoda szylkretka była wszystkiemu winna. Za karę została wpędzona do izolatki, gdzie spędziła kilka dni wraz ze swoją matką, która umieszczona została tam już wcześniej. Podczas jej zamknięcia, Zabłąkany Omen zmarł, lecz jego śmierć nie była bezpośrednio powiązana z atakiem uczennicy – co jednak nie powstrzymało największych plotkarzy od robienia swojego. W obozie szepczą, że Kocankowa Łapa przynosi pecha i nieszczęście. Jej drugi mentor, wybrany po srebrnym kocurze, stracił wzrok podczas wojny, co tylko podsyca te domysły. Na szczęście nie wszystko, co dzieje się w klanie jest złe. Ostatnio do ich żłobka zawitała samotniczka Barczatka, która urodziła Wilczakom córeczkę o imieniu Trop – a trzy księżyce później narodził się także Tygrysek (Oba kociaki są do adopcji!).

W Owocowym Lesie

Dla owocniaków nadszedł trudny okres. Wszystko zaczęło się od śmierci wiekowej szamanki Świergot i jej partnerki, zastępczyni Gruszki. Za nią pociągnęły się śmierci liderki, rozpacz i tęsknota, które pociągnęła za sobą najmłodszą medyczkę, by skończyć na wybuchu epidemii zielonego kaszlu. Zmarło wiele kotów, jeszcze więcej wciąż walczy z chorobą, a pora nagich drzew tylko potęguje kryzys. Jeden z patroli miał niesamowite szczęście – natrafił na grupę wędrownych uzdrowicieli. Natychmiast wyraziła ona chęć pomocy. Derwisz, Jaskier i Jeżogłówka zostali tymczasowo przyjęci w progi Owocowego Lasu. Zamieszkują Upadłą Gwiazdę i dzielą się z tubylcami ziołami, pomocą, jak i również ciekawą wiedzą.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty


Miot w Klanie Burzy!
(dwa wolne miejsca!)

Miot w Klanie Klifu!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Owocowym Lesie!
(dwa wolne miejsca!)

Zmiana pory roku już 7 grudnia, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

06 września 2022

Od Zdradzieckiej Rybki cd Zanikającego Echa

 Nadal pamiętał te lanie jakie mu sprawiła. Wariatka. Była siebie warta, tak samo jak Krucza Gwiazda. Dziwił się, że te dwie jeszcze się ze sobą nie dogadały. Możliwe, że powodem tego był fakt, że Zanikające Echo nie miała oka. Liderka nie przepadała za takimi dysfunkcjami. Bezchmurne Niebo był ślepy, przez co przypłacił tym życie. 
Powiadomił oczywiście Rudzika o wyczynie swojej siostry. Musiał wiedzieć jaką była kłamliwą wronią strawą. Na samą myśl o kotce zaczynało go nosić. 
Wybrał się na polowanie wraz ze swoją obstawą, składającą się z Orzechowego Serca i Wzburzonego Potoku. Nadal miał wielki uraz do siostrzeńca, który tak podle skłamał na temat jego tortur. Sądził, że było już powoli między nimi okej. Mylił się. Nie wiedział co zadziałało. Strach, że Niezapominajkowa Gwiazda ich ukarze w podobny sposób, gdy dowie się prawdy? A może od zawsze był takim... mysim bobkiem? 
Nie zwracał uwagi na otoczenie, przez co kompletnie wyleciało mu ze łba, że tu gdzieś koczowała Zanikające Echo. Los, a może pech chciał, że nadepnął na jej ogon, powodując że ta odskoczyła zdziwiona z sykiem bólu.
- Co robisz palancie...- mruknęła cicho, po chwili jednak zdając sobie sprawę, że to on stanęła zdziwiona jak słup soli.
Spojrzał na nią zaskoczony, wcale się tu jej nie spodziewając. Od razu zaczął mordować ją spojrzeniem. 
- Ty jesteś palantem - syknął w jej stronę. - Jesteś z siebie zadowolona? Zniszczyliście mi życie! Obyś smażyła się w Mrocznej Puszczy - burknął, wznawiając marsz.
Poszła powoli za kocurem, wściekle machając ogonem.
- Uh? Czemu niby ci życie zepsułam, co? Raz cię zlałam i jak dzieciak każdemu o tym mówisz. Biedny Rybka...
- Kto dał ci prawo, by w ogóle na mnie podnosić swoje łapy? - Zatrzymał się. - Tak. Ty i reszta katów. Odpowiadacie za wszystko! Przez was nie mogę zaznać spokoju. Niezapominajkowa Gwiazda nie jest już tym kim kiedyś... Wygraliście.
Ciężko było mu to wszystko znieść. Nadal przed oczami miał tą rozmowę. Tego lidera od siedmiu boleści, który nie wydawał się zdolny do przewodzenia klanowi. Który sprawował rządy wraz ze swoją partnerką, bo nie był w stanie sam o wszystkim decydować... Żałosne. Za kogoś takiego walczył?
- Ja nie mam nic z tym wszystkim wspólnego!- syknęła tylko.- Dlatego cię pobiłam, bo nie chciałam, by wylądował w toksycznej relacji. Działałam zbyt impulsywnie, przepraszam boidupo.
- Jakiej toksycznej relacji?! Masz do mnie jakiś problem, bo co? - Odwrócił się do niej, stając z nią pyskiem w pysk. - Nie. Jestem. Gejem. - powtórzył dla jasności. - Najwidoczniej mało dostrzegasz, przez to jedno oko. Ciekawe kto ci je wydrapał... Wleciałaś na gałąź? - prychnął.
Nastroszyła futro.
- Ty to weź się tak nie interesuj! Zajmij się sobą i swoimi bachorami, a nie dalej bolejesz nad tym wszystkim. Biedak, masz gdzieś jakąś może ranę po tym wszystkim bo ja nie widzę.
Na wspomnienie o dzieciach, zaczął ryczeć, odwracając szybko głowę. Nadal nie pogodził się ze śmiercią swojego syna. Nadal to tak bolało. A ona o wszystkim ponownie przypominała. Nienawidził jej. Tak bardzo. Drwiła sobie z niego, z tej niewinnej śmierci. Potwór a nie kot. Jak oni wszyscy. 
- Zamknij się. I owszem mam. Jednak jest niewidoczna, bo to rana na duszy.
- Ojoj, serce ci pękło?- prychnęła zniesmaczona. - Jak mi smutno, może dasz jakieś porady jak cię pocieszyć? Kwiatuszka przynieść?
Zasyczał na nią, sypiąc jej piachem po oczach. Chciał ją zaatakować, ale wiedział, że mógł tym pogorszyć tylko swoją sytuację. Miedzy nich wszedł Orzechowe Serce, przeczuwając kłopoty. 
- Uspokójcie się. - rozkazał. 
- Och, widzisz. Twój chłopak cię broni. Pasujecie do siebie. Obaj jednoocy, stanowicie idealną parę - prychnął w ich stronę, wcale nie szczędząc uszczypliwości. 

<Zanikające Echo?>
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)