Trening walki to było coś. Te ataki, uniki, uderzanie łapami i chronienie wrażliwych miejsc... Normalnie była w swoim żywiole! Uwielbiała ruch, przez co uchodziła przez matkę za nieco nadpobudliwą, a teraz mogła wykorzystać ten nadmiar energii do pokonania mentorki. Nie było to jednak takie proste. Kocica była mądra i wiele razy przez swoją nieuwagę, kończyła na ziemi, przygnieciona przez jej silne łapy. Chciała tak super walczyć jak ona! Brakowało jej jednak do tego sporo umiejętności. Poznała już niektóre tricki jakie stosowała złota. Sama próbowała je odtworzyć, co kończyło się raz dobrze, a raz źle. Irgowy Nektar jednak zawsze ją zaskakiwała, dodając do swojego występu coś jeszcze, coś nowego i nieznanego, co wytrącało ją z równowagi.
Gdy znów upadła na ziemię, zastępczyni ogłosiła przerwę. Dyszała, a jej serce waliło w zawrotnym tempie. Od rana trenowały, co odbijało się na jej organizmie. Z ulgą przyjęła decyzję kotki, chwilę tak leżąc i odpoczywając.
- Ale to ciężkie - skomentowała, gdy mentorka, ułożyła się obok.
- Im więcej będziesz ćwiczyć, tym szybciej twoje ciało się wzmocni i już nie będziesz tak szybko padać z łap - powiedziała, wylizując swoją sierść z brudu.
Widząc to, również zajęła się pielęgnacją. Jej biała sierść była wręcz szara od piachu i kurzu, jaki na niej osiadł. Dobrze, że Łasiczy Skowyt jej nie widziała! Lubiła prezentować się przed siostrą jako ta, która jest jej godna. Kotka nie była takim mysim móżdżkiem jak większość osobników, których poznała w swoim życiu.
- Ile będziemy jeszcze szli? - zapytała, zastanawiając się, gdzie w końcu się osiedlą na stałe.
Nie, że jej nie pasowała ta wędrówka. Właśnie bardzo ją lubiła, bo zwiedzała świat. Coś co od zawsze chciała robić! To marzenie zostało spełnione. Jednakże... coraz bardziej ciekawiło ją, gdzie to wszystko się zakończy.
- Zobaczymy. Klan Gwiazdy wskazuję nam drogę - Skrzywiła pysk z odrazą.
- Właśnie! Czemu oni? Czemu nie Mroczna Puszcza - dopytywała.
Słyszała co działo się na zgromadzeniu. Lider został opętany przez dobre duchy, przez co w klanie wiele osób szeptało o nim jako o Jasnej Gwieździe. Było to zabawne określenie, patrząc na wydźwięk jego oryginalnego imienia. Takie przeciwieństwo... Jeszcze wybrany, by prowadził klany... To było takie zabawne.
- Pewnie inaczej wszystkie klany by nie podążyły. - stwierdziła. - Mało jest kotów, które czczą naszych prawdziwych przodków.
- U nas w klanie jest ich nieco więcej niż kiedyś, prawda? Widziałam po naderwanych uszach. To jakiś znak przynależności?
- Owszem, tak jest Bielicza Łapo. Jednak nie powiem ci nic więcej, spryciaro. Twój czas jeszcze nie nadszedł. - przypomniała jej.
Zrobiła niezadowoloną minę. No tak... Od zastępczyni nie dowie się niczego. Przynajmniej spróbować nie zaszkodziło. Spojrzała na jej ucho, nagle dochodząc do dziwnego wniosku. Tyle mówiła o Miejscu, Gdzie Brak Gwiazd, a nie była w kulcie? Jej uszy były całe. Złota widząc, jak wlepia ślepia w jej narząd słuchu, trzepnęła nim, dodając.
- Należę do kultu, jednak nie tego, który ustanowił twój ojciec. Dawno temu, gdy jeszcze ciebie i jego nie było na świecie, byłam kultystką Mrocznej Puszczy. Mieliśmy tam inne mianowanie i również zostałam naznaczona. Po upadku mojej rodziny, wędrując przez wiele księżyców natrafiłam na Klan Wilka, gdzie zapragnęłam poszerzyć wiarę w przodków, by ta nie wymarła wraz ze mną. Jastrzębia Gwiazda był mądrym liderem, który zgodził się na stworzenie kultu. - tłumaczyła jej genezę powstania, którą słyszała już kilka razy, gdy była kocięciem.
Mimo to fajnie było sobie powspominać te czasy. Warto było zakodować sobie w głowie najważniejsze fakty. Ciekawe co było tym "naznaczeniem", o którym mówiła. Będzie musiała się dopytać, gdy nadarzy się kolejna okazja, bo teraz chciała nieco odpocząć nim znów weźmie się do pracy.
[przyznano 5%]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz