BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Do klanu szczęśliwie (chociaż zależy kogo się o to zapyta) powróciła zaginiona medyczka, Liściaste Futro. Niestety nawet jej obecność nie mogła powstrzymać ani katastrofy, jaką była szalejąca podczas Pory Nagich Liści epidemia zielonego kaszlu, ani utraty jednego z żyć przez Srokoszową Gwiazdę na zgromadzeniu. Aktualnie osłabieni klifiacy próbują podnieść się na łapy i zapomnieć o katastrofie.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Po długim oczekiwaniu nowym zastępcą Owocowego Lasu została ogłoszona Sówka. Niestety jest to jedyne pozytywne wydarzenie jakie spotkało społeczność w ostatnim czasie. Jakiś czas po mianowaniu zwiadowczyni stała się rzecz potworna! Cały Owocowy Las obudził się bez śladu głównej medyczki, jej ucznia oraz dwójki rodzeństwa kocura. Zdruzgotana Świergot zgodziła się przejąć rolę medyka, a wybrani stróże – Orzeszek i Puma – są zobowiązani do pomocy jej na tym stanowisku.
Daglezjowa Igła w razie spotkania uciekinkerów wydała rozkaz przegonienia ich z terytorium Owocowego Lasu. Nie wie jednak, że szamanka za jej plecami dyskretnie prosi zaufanych wojowników i zwiadowców, aby każdy ewentualny taki przypadek natychmiastowo zgłaszać do niej. Tylko do niej.
Obóz Owocniaków huczy natomiast od coraz bardziej wstrząsających teorii, co takiego mogło stać się z czwórką zaginionych kotów. Niektórzy już wróżą własnej społeczności upadek.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Klanie Wilka!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Burzy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 3 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

26 września 2022

Od Nastroszonego cd Paskudy (Paskudnej Łapy)

Wcale nie zrobiło mu się jej żal, gdy zaczęła biadolić o tym, że nikt jej nie tulił. Nie dziwił się, skoro zachowywała się jak zdziczałe zwierzę! On tylko chciał zrobić coś miłego i co? I sro. Wyszło, że był tym złym, bo doprowadził ją do płaczu! Na dodatek kotka się z nim wykłócała, że to złe i zaraz na pewno jej wleje. W zasadzie był o włos od spełnienia jej obaw, bo wręcz nie mógł uwierzyć, jak ktoś mógł być tak głupi! 
- Ja cię teraz przytuliłem, więc nie mów, że nigdy - prychnął. - Wcale nie! Gdy ktoś do ciebie podchodzi, to oznaka, że ci ufa. Wcale nie chcę zrobić ci krzywdy.
Gdyby było tak jak mówiła Paskuda, to wiele razy już dostałby po pysku od kotów, które do niego podchodziły. Najwidoczniej czekoladowa żyła w jakimś swoim świecie, gdzie każdy chciał jej zrobić krzywdę. Aż powoli zaczął wierzyć w swoje kłamstwo, że zwykły cień potrafiłby ją doprowadzić do płaczu, bo ją prześladuje. No normalnie, to dopiero był wstyd! 
- K-kłamiesz...- wymamrotała cicho. - J-jeżeli się p-podchodzi b-blisko... T-to nie dobre!
Zaraz coś go strzeli. On kłamał?! Po co miałby to robić?! Dziwnie się czuł z tym, że musiał kotce starszej od niego wyjaśniać, jak działa świat i kontakty międzykocie. Te pieszczoszki miały naprawdę zrytą banie, żyjąc na usługach Dwunożnych istot. 
- Dobra to inaczej. Jak ktoś podchodzi do ciebie z miłym uśmiechem, mówi do ciebie cześć i go znasz, to znaczy, że nie chcę zrobić ci krzywdy. Gdy podchodzi ktoś obcy, warcząc na ciebie i zachowując się agresywnie, to wtedy chcę ci zrobić krzywdę - wyjaśnił to jej jak kocięciu.
Miał nadzieję, że takie zobrazowanie sprawy wystarczy, by pozbyć się jej obaw. Jeżeli znów wyskoczy z tym, że kłamał, to go coś strzeli! Po tym jak Zajęcza Łapa zabawiła się jego kosztem, wrabiając go w swoje kłamstwa, nie cierpiał, gdy ktoś wątpił w jego szczerość! 
- N-no... D-dobrze...- wymamrotała cicho.- A-a k-kiedy będę t-tym u-uczniem... T-to m-mentor m-mnie b-będzie cz-często b-brał z-ze s-sobą?
Ustąpiła mu, co nieco poprawiło mu humor. No. Tak powinno być. Na jej pytanie oczywiście znał odpowiedź. Ile to razy sam pytał mamę, jak wyglądało to całe szkolenie na wojownika! Przerobił z nią wszystkie pytania i wiedział wiele rzeczy. Musiał sam przecież przygotować się do tej zaszczytnej roli, by stara nie gderała mu nad łbem, że przynosi jej wstyd, bo nie ogarnia uczniowskiego życia. 
- Tak. Od rana do wieczora. Zależy. Moja mama mówiła mi, że jak ja będę uczniem, to mam trenować nawet wtedy, gdy już będę wracać z treningu - naburmuszył się. - Czyli do nocy. Ona jest... wymagająca - Zaszurał łapką po ziemi. - A ty... Nie wiem. Zależy na jakiego mentora trafisz. Jak będzie miły lub miła, to nie będzie cię męczył.
Odetchnęła z ulgą, co zapaliło mu w głowie czerwoną lampkę. Posłał jej podejrzliwe spojrzenie, słuchając jej kolejnych słów. 
- A... A j-jak b-będę baaaaardzo p-późno w-wracać, t-to się n-nie b-będziemy b-bawić?
Aha! Wiedział, że kotka coś knuła! Chciała od niego naprawdę uciec? Sądziła, że to możliwe? O nie! Nie zamierzał jej tak łatwo puszczać! Musiał jej jasno i wyraźnie wbić do tego łba, że nawet jak trenuje do nocy, ma obowiązek się z nim spotykać! Bo jak nie... To na pewno sam do niej przyjdzie i da jej karę! Właśnie tak! Przestanie być tak bardzo miły! Nie zamierzał pozwolić, by kotka wlazła mu na głowę i zaczęła dyktować swoje warunki, bo była starsza i musiała trenować! On również był ważny! 
- Masz nie wracać baaardzo późno! - pisnął niezadowolony. - Powiedz mentorowi, że jesteś umówiona z przyjacielem, to puści cię na chwilę. Paskudo! Mamy się dalej spotykać i bawić! Jak nie, to... to będę na ciebie zły! A wtedy jak zostanę uczniem, to nie dam ci już nigdy spokoju! - zagroził jej z poważnym wyrazem pyszczka.
Otworzyła szeroko oczy. 
- A-ale... N-nie b-będę m-mieć n-na nic cz-czasu...- próbowała się wymigać od ciągłego spędzania czasu z Nastroszonym.- I m-moja siostra b-będzie zła!
Nastroszył się na to żałosne tłumaczenie się. Skoro była taka duża, to powinna umieć zarządzać swoim czasem! A to, że mieszała w to Srokę, było ciosem poniżej pasa. 
- W dupie mam twoją siostrę! Jak będzie miała do ciebie problem, to znów dam jej z główki - prychnął. - Jesteś moją przyjaciółką, moją a nie jej. Masz się ze mną spotykać nawet na kilka uderzeń serca! Obiecaj! Obiecaj mi, że codziennie po treningu będziesz mnie odwiedzać! - rozkazał, czekając na słowa, które musiały wypaść z jej pyska. Nie zamierzał jej tego odpuścić. Nigdy. 
Rozpłakała się cicho, czując zapewne ogromną presję. Nie zrobiło to na nim wrażenia. Nie ugiął się pod naporem tego jej żałosnego kwilenia. Nie był głupi i naiwny, by dać się zmanipulować takiej paskudzie. 
- Do-dobrze! B-będę! B-będę r-robić w-wszytko c-co p-powiesz, n-naprawdę!- pisnęła.
To była dobra odpowiedź. Nie takiej oczekiwał, ale mogła wystarczyć. Musiała być mu posłuszna! Nie mogła sobie uciec, zostawić go i bawić się jako uczennica, zapominając o jego osobie. Teraz odkąd zostali przyjaciółmi, powinni trzymać się razem.
Wyciągnął do niej łapę zadowolony.
- Masz... Skoro nie chcesz się tulić, to... To dotknij tak. To gest wsparcia. I nie rycz - westchnął, przywracając oczami, bo powoli zaczęła boleć go od tego głowa. 
Zaskoczona jęknęła cicho.
- A-ale... Cz-czemu?
Jak to czemu? Naprawdę jej umysł był wielkości orzeszka?! Zaraz jej strzeli lepę na pysk, tak jak zrobiła to z nim mama i nauczy się, by nie zadawać głupich pytań! 
- Bo jesteś teraz klanowym kotem! Musisz nauczyć się, że interakcję z nami są ważne! Twoje odmowy są frustrujące! Dlatego daj sobie pomóc! Chcesz do końca życia bać się czegoś tak durnego jak dotyk? Tutaj koty dzielą się często językami. Gdybyś uciekła, to to byłaby oznaka braku szacunku do drugiego kota.
I akurat mówił tu szczerą prawdę. Koty klanowe tuliły się, lizały i to nie ze względu na uczucia! Podczas zabaw i walk, wiele razy ktoś kogoś dotykał. Gryzienie się, drapanie, przyciskanie do ziemi... Tak wyglądało życie wojownika. Chciał pomóc kotce pozbyć się tego jej strachu, bo nie chciał, by liderzy wygnali ją, uznając za balast dla klanu. Za bardzo podobała mu się zabawa z nią, by ta żałosna jednostka, dała się tak załatwić, przez tą swoją słabość. 
- J-ja n-nie chcę n-nikogo d-dotykać i-i b-być d-dotykana...- stęknęła głucho, lecz z przymrużonymi oczami dotknęła go tak jak chciał, by mieć już spokój.
- Trudno! Musisz przywyknąć. I widzisz? Było źle? Nie. Jak nie chcesz problemów u samego lidera, to ogarnij się, Paskudo. - przestrzegł ją.
- Ja-jak t-to p-problemy?!- pisnęła.- N-nie ch-chcę m-mieć p-problemów! J-jestem p-przecież... G-grzeczna!
Była grzeczna? No chyba w swoich snach! Ile razy musiał jej coś powtarzać? Ile razy czuł się tak, jakby robiła mu po złości? Nawet teraz ta ich krótka rozmowa, przerodziła się w irytację, którą czuł do tej pory. Jeżeli mówiła prawdę i nie chciała problemów, to powinna najpierw się ogarnąć! 
- Nie jesteś! Bo się buntujesz i zachowujesz jak zdziczała kuna - miauknął do niej.
- Je-jestem, n-nie b-buntuję się... S-słucham się innych i-i jestem p-posłuszna!
- Właśnie, że się buntujesz. Odpychałaś mnie, płaczesz i jak ci rozkazuje, to robisz to niechętnie, wolno, gdy masz to robić szybko i sprawnie! - wymieniał jej błędy, mając nadzieję, że zrozumie, że wcale nie zachowywała się jak grzeczny kot. 

<Paskudo?>

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz