BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Do klanu szczęśliwie (chociaż zależy kogo się o to zapyta) powróciła zaginiona medyczka, Liściaste Futro. Niestety nawet jej obecność nie mogła powstrzymać ani katastrofy, jaką była szalejąca podczas Pory Nagich Liści epidemia zielonego kaszlu, ani utraty jednego z żyć przez Srokoszową Gwiazdę na zgromadzeniu. Aktualnie osłabieni klifiacy próbują podnieść się na łapy i zapomnieć o katastrofie.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Po długim oczekiwaniu nowym zastępcą Owocowego Lasu została ogłoszona Sówka. Niestety jest to jedyne pozytywne wydarzenie jakie spotkało społeczność w ostatnim czasie. Jakiś czas po mianowaniu zwiadowczyni stała się rzecz potworna! Cały Owocowy Las obudził się bez śladu głównej medyczki, jej ucznia oraz dwójki rodzeństwa kocura. Zdruzgotana Świergot zgodziła się przejąć rolę medyka, a wybrani stróże – Orzeszek i Puma – są zobowiązani do pomocy jej na tym stanowisku.
Daglezjowa Igła w razie spotkania uciekinkerów wydała rozkaz przegonienia ich z terytorium Owocowego Lasu. Nie wie jednak, że szamanka za jej plecami dyskretnie prosi zaufanych wojowników i zwiadowców, aby każdy ewentualny taki przypadek natychmiastowo zgłaszać do niej. Tylko do niej.
Obóz Owocniaków huczy natomiast od coraz bardziej wstrząsających teorii, co takiego mogło stać się z czwórką zaginionych kotów. Niektórzy już wróżą własnej społeczności upadek.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Klanie Wilka!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Burzy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 3 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

21 maja 2021

Od Kamiennej Łapy

 Kotka od samego rana była już na łapach. Ledwo widziała się z Glinianą Łapą, gdy uczeń wychodził na szkolenie. Zwęglone Futro kazał jej wymienić mech dla Chabrowej Bryzy. Kamienna Łapa wykonała polecenie bez sprzeciwów. Była zdeterminowana, by pokazać swoją wartość. By Piaskowa Gwiazda zobaczyła, że czarna nie jest tylko zabawką w jej idiotycznej grze.
Ale Klan Burzy był słaby pod jej rządami, póki zamiast tworzyć jedność, koty dzielą się na grupy; elitarne i plebejskie. Wolność? Pojęcie nieokreślone, jednak w Klanie Burzy z pewnością nie istnieje. 
Uczennica miała szansę napotkać Króliczy Sus, która wiele księżyców temu, po odchowaniu jej i Glinianej Łapy powróciła do roli wojowniczki. Była zmęczona i wyglądała mizernie w świetle pory opadających liści. Jak każdy nie-rudy kot, musiała pracować od rana do szczytu księżyca. Kamienna Łapa wiedziała, że to wyniszcza klan. 
- Cześć, mamo - mruknęła Kamienna Łapa. 
- Żadnych złośliwych komentarzy? Żadnych obelg? - rzuciła Króliczy Sus. - Och, na Gwiezdnych, czy ja jestem w raju?
Kamienna Łapa szturchnęła ją lekko.
 - Magazynuję w umyśle rozmaite wulgarne obelgi, których wolałabyś nie słyszeć, mamo.
Króliczy Sus się uśmiechnęła. 
- Charakterek dalej masz.
- No jasne! - prychnęła Kamienna Łapa. 
Nie chciała dłużej prowadzić rozmowy. Musiała załatwić jeszcze parę rzeczy, a rudzielce nie byłyby zadowolone z tego, że się obija. Ruszyła szybkim krokiem w stronę Zwęglonego Futra. Kocur rozmawiał ze Świerszczowym Skokiem. Czego od niego chciał?
Czarna zauważyła, że ojciec kiwa głową. Razem z jej mentorem ruszył w jej stronę.
- Pomyślałem, że przyda ci się pójść na patrol łowiecki z kimś bliskim - powiedział Zwęglone Futro. - Wiesz, chciałem złapać też Glinianą Łapę, ale...
Nie musiał kończyć zdania. Mentor Glinianej Łapy, Słonecznikowa Łodyga, jest kremowym kocurem. Znajduje się w łaskach przywódczyni, a jeśli ktokolwiek zobaczy ich z towarzystwie rudzielców, pogardliwe spojrzenia i niesmaczne ploteczki szybko się rozniosą. Nienawidziła tego.
Kiwnęła głową. Zdała sobie sprawę, że zaczyna tolerować Zwęglone Futro. Może nawet trochę go polubiła? Nie chciała się do nikogo przywiązywać, a tym bardziej komukolwiek ufać, jednak jej mentor to niezaprzeczalnie jeden z kotów, które umieją całkiem sprawnie do niej podejść.
- Zabrać kogoś jeszcze? - spytał Świerszczowy Skok.
-  Jak ktoś jest wolny. - Skinął Zwęglone Futro. - Może Jelenie Kopytko?
- O ile nie będzie zbyt dużo gadał - mruknęła Kamienna Łapa.
Świerszczowy Skok odwrócił się i poszedł do zielonookiego kocura.  Dołączył do ścisłej łowieckiej gromadki, a gdy tylko to się stało, Kamienna Łapa już stała zniecierpliwiona pod jedną ze skał okalających obóz. 

***
 
- Lubicie króliki? - mamrotał gdzieś za  plecami uczennicy Jelenie Kopytko. - Ja uwielbiam, choć przy długim jedzeniu tego samego strasznie mnie mdli. Gdy panowała wścieklizna, miałem sporą przerwę od jedzenia królików. Ale koniec końców są niesamowicie...
- Na wszystkich Gwiezdnych tego dziwacznego świata! - warknęła Kamienna Łapa. - Czy ty umiesz się zamknąć?
Zwęglone Futro ustał.
- Kamienna Łapo, nie powinnaś...
- Tak, wiem! - żachnęła się czarna. - Nie powinnaś mówić tak do dorosłych wojowników, bla, bla, bla! Może lepiej zacznijmy już tropić? Jak wrócimy z tak marnym efektem, kochana ruda elita będzie nas zmuszała do cięższej pracy!
Świerszczowy Skok rozdziawił pysk. Zwęglone Futro westchnął.
- Jak Króliczy Sus wytrzymywała z nią w żłobku?...
Jednak wąsy mu drgały. Kamienna Łapa prychnęła. Zwęglone Futro zwrócił się ku niej.
- Co czujesz?
- Króliki.  Dużo królików - mruknęła Kamienna Łapa, pociągając nozdrzami. - Ale większość zapachów prowadzi do nor. Jest pora opadających liści; wiatry będą skutecznie odstraszały zwierzynę i mieszały zapachy.
- Jesteś bystra - pochwalił ją Zwęglone Futro. - Co jeszcze zauważyłaś?
- Że stoisz zbyt blisko mnie, szczurze! - warknęła. 
Zwęglone Futro się nie poruszył.
- A informacja, która się przyda?
- Niebo wygląda jak zasnute pajęczyną - wywnioskowała Kamienna Łapa. - Prawdopodobnie będzie padać. Ciężar i groźba deszczu wisi w powietrzu, jest gęste. Wilgoć zmyje zapach, więc w najgorszym scenariuszu wrócimy z jedną wielką nicością i będziemy musieli ciężko harować dla dobrobytu rudzielców, żeby odpokutować nieudane polowanie. Ot, takie optymistyczne spekulacje.
- Niesamowicie optymistyczne - burknął sarkastycznie Zwęglone Futro.
Świerszczowy Skok zastrzygł uszami.
- Sądzę, że możemy spróbować poszukać w najgęściej rosnących kępach. Króliki nie będą biegały bez powodu na otwartej przestrzeni.  Byłyby zbyt...
- A ja proponuję - czarna kotka wepchnęła się przed ojca z wyższością - przejść na tą stronę, gdzie wiatr będzie wiał w naszą stronę. Nie tylko zakamuflujemy w ten sposób swój zapach; woń zwierzyny szybko do nas dotrze, a my będziemy mogli ją zlokalizować. 
Zrobili to, co zaproponowała. Kamiennej Łapie udało się zdobyć aż dwa króliki, choć jeden  z nich wyglądał smętnie. Świerszczowy Skok z wyjątkową precyzją zabił królika i mysz polną. Jelenie Kopytko swoim gadaniem tylko wszystko odstraszał, a na widok upolowanej przez niego zwierzyny aż się poślinił. Wyjątkowo nietaktowny kocur. Zwęglone Futro złapał dwie myszy. Z pyskami pełnymi łupów, kilka razy się wracali. Natknęli się przypadkiem na Piaskową Gwiazdę, gdy zabierała zwierzynę ze sterty. Przywódczyni unosiła wysoko ogon i brodę, popatrzyła na nich z wyraźnym zniesmaczeniem.  Kamienna Łapa próbowała pochwycić jej spojrzenie, ale kremowa już odeszła. Uczennica prychnęła z irytacją.
- Tchórz. 
Świerszczowy Skok odwrócił się do niej.
- Kto?
- Liderka! - warknęła Kamienna Łapa. - Wstrętna...
- Wstrętne co? - usłyszała znajomy głos.
Kamienna Łapa zastygła, wzięła mysz ze sterty i ulotniła się pośpiesznie. Ciocia. Pewnie szła do ojca.  Czarna kotka nie miała zamiaru słuchać kolejnych długich lekcji o szacunku wobec starszych rangą. Chętnie pokłóciłaby się z ciotką, ale teraz była na to zbyt leniwa.
Ruszyła do legowiska uczniów, by odszukać Glinianą Łapę i zjeść razem z nim. Ucznia nie było.  W legowisku siedziała tylko Szczypiorkowa Łapa.
- Wylegujesz się, co? - warknęła Kamienna Łapa. - Nie jesteś zdolna do wysiłku. 
Szczypiorkowa Łapa odsunęła się pośpiesznie. 
- Nie odzywaj się do mnie - syknęła. - Nie chcę rozmawiać z osobami, które mi nie dorównują.
Kamienna Łapa zaśmiała się szorstko.
- Czym nie dorównują, Szczypiorkowa Łapo? - warknęła Kamienna Łapa ostrzej, niż zazwyczaj. - Kolorem futra? Wielkie osiągnięcie. Cóż za biedna uczennica, jej malutkie łapki nie są zdolne do wysiłku! Dorośnij.
Nie czekała na odpowiedź. Nawet nie miała szansy jej usłyszeć, bo do legowiska wepchnął się Zwęglone Futro.
- Chodź, Kamienna Łapo, masz jeszcze wiele obowiązków do wykonania.
Kamienna Łapa ledwie zauważyła, jak Szczypiorkowa Łapa wystawia jej język. Idiotka.
Czarna uczennica, bijąc gwałtownie ogonem i wysuwając pazury z gniewu, wyszła z legowiska uczniów.  Dopiero, gdy znaleźli się poza obozem, Zwęglone Futro się odezwał.
- Jesteś zła?
- Nie, na Gwiezdnych,  nie jestem! - wybuchnęła kotka. - Czy ty widzisz na oczy, mysi móżdżku?! 
- Nie odzywaj się tak do mnie, Kamienna Łapo.
Uczennica wydała z siebie coś pomiędzy chrząknięciem a prychnięciem.
- Co jeszcze muszę zrobić? - spytała.
- Zapolować. Wiewiórczy Pazur uważa, że dziś jadł zbyt mało. A Piaskowa Gwiazda chce, aby sterta była większa. Wyraziła też niezadowolenie, że wzięliśmy coś dla siebie  ze sterty po patrolu łowieckim.
- Czy jej do reszty zabrakło rozumu?! - warknęła Kamienna Łapa. - Pracowałam dzisiaj cały dzień. Cały dzień, by nakarmić jej rudą elitę, niech mi teraz nie mówi, że zjadłam za dużo!
- Uspokój się.
- Nie każ mi być spokojna! - prychnęła. - Miejmy to już z głowy.

***

Gdy odnieśli już łupy do obozu, Zwęglone Futro powiedział jej, że mogą poćwiczyć walkę nad wieczorem. Uczennica się zgodziła,  i to chętnie. Udało jej się pokonać mentora aż dwa razy podczas treningu.
Rzuciła się łapami na kocura, celując w najsłabsze punkty, by końcowo prześlizgnąć się pod jego nogami i odepchnąć tylnymi kończynami. Za drugim razem oślepiła go, skacząc na głowę i przeturlała się po grzbiecie, by odepchnąć go chwilę później, a finalnie przewrócić go na bok. Nauczyła się nowych technik walki, ale nawet to urozmaicenie nie dało jej satysfakcji przed mrocznymi księżycami, które będzie musiała przeżyć pod przewodnictwem Piaskowej Gwiazdy. Modliła się w duchu, by jej dziadek, Orlikowy Szept, spisał się świetnie w roli zastępcy. Żeby został przywódcą i uciął tym wszystkim idiotom dumę i honor.
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)