BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Po długim oczekiwaniu nowym zastępcą Owocowego Lasu została ogłoszona Sówka. Niestety jest to jedyne pozytywne wydarzenie jakie spotkało społeczność w ostatnim czasie. Jakiś czas po mianowaniu zwiadowczyni stała się rzecz potworna! Cały Owocowy Las obudził się bez śladu głównej medyczki, jej ucznia oraz dwójki rodzeństwa kocura. Zdruzgotana Świergot zgodziła się przejąć rolę medyka, a wybrani stróże – Orzeszek i Puma – są zobowiązani do pomocy jej na tym stanowisku.
Daglezjowa Igła w razie spotkania uciekinkerów wydała rozkaz przegonienia ich z terytorium Owocowego Lasu. Nie wie jednak, że szamanka za jej plecami dyskretnie prosi zaufanych wojowników i zwiadowców, aby każdy ewentualny taki przypadek natychmiastowo zgłaszać do niej. Tylko do niej.
Obóz Owocniaków huczy natomiast od coraz bardziej wstrząsających teorii, co takiego mogło stać się z czwórką zaginionych kotów. Niektórzy już wróżą własnej społeczności upadek.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Miot u Samotników!
(brak wolnych miejsc!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

18 stycznia 2021

Od Tuptającej Łapy

ogólnie opko strasznie zapóźnione w czasie
Uwaga, okropny gniot pisany przez osobę nieumiejącą pisać opek. Plus za darmo czytanie opka, w którym koty zachowują się jak małe dzieci po zerwaniu ze sobą :') ale przynajmniej cieszmy się faktem, że w ogóle się ruszyłam xd
W ciszy przyglądała się latającym nietoperzom, wsłuchiwała się w piosenkę, którą grały świerszcze. Na niebie lśniły piękne gwiazdy i księżyc oświetlający właśnie to miejsce, przy którym teraz siedziała. Drżał jej nerwowo ogon, trochę pomimo wszystko złościła się na Stokrotkę. 
Albo się bardzo spóźni, albo w ogóle nie przyjdzie... - mruknęła za znudzeniem w myślach. - Być może robię sobie niepotrzebnie nadzieję...
Wzdrygnęła się czując ciepłe powietrze na swoich plecach. Uśmiechnęła się. 
- Przepraszam, nie chciałam się spóźnić. Miałam z Jeżykiem dzisiaj dużo roboty... - miauknęła z zakłopotaniem córka Konwaliowego Serca.
- Rozumiem. Postanowiłaś już? - zapytała się czując zbierający pot na poduszeczkach łap. Co jeśli powie nie?
- Tak. Jeden dzień, jeden dzień spędzimy tak jakbyśmy były zupełnie wolne, bez zasad. Zapomnimy o tym wszystkim. Poprosiłam mojego mentora o jeden dzień wypoczynku specjalnie dla ciebie. Nikt nie będzie wiedzieć, spędzimy razem czas nie na widoku. Nikt się nie dowie. Mam nadzieję, że Święty Klan Gwiazdy nam wyba-
- A co później? - przerwała. Nie wyobrażała sobie spędzić resztę życia ze świadomością, że nie są razem. 
- Nie wiem... Jeden dzień to i tak bardzo dużo. 
- Nie prawda! To okropnie mało! - zawyła ze smutkiem Tuptająca Łapa. - Chcę cię więcej niż jeden dzień...
- Spędzimy razem wieczność jeśli będziemy się trzymać zasad. - rzekła stanowczym i poważnym tonem Stokrotka. 
- Nie, nie wiesz co jest po śmierci! Nie wierzę w te całe wyssane z pazura opowieści, wsadźcie sobie je w dupie... - szepnęła czując jak w jej oczach zbierają się łzy. - To wszystko jest po to, by nami manipulować całym społeczeństwem, nie widzisz tego? 
- Nie... - westchnęła i po kilku sekundach namysłu rzekła. - Tupot, ja jednak nie mogę... Klan Gwiazdy mnie za to znienawidzi, zostańmy TYLKO przyjaciółkami tak jak przedtem. - złapała za obie przednie łapy kotkę. - Zapomnijmy o tym wszystkim... Tak też się da, prawda?
- Co?! - krzyknęła oszołomiona tym wszystkim. 
- Zapomnimy o tym wspólnym dniu i o tym wszystkim... - słyszała jak łamał jej się głos, słyszała słodką nutę zmieszaną z chrypką i płaczem. Wszystkie te emocje, jakie przeżywała malowały jej się na twarzy, jednak pomimo tego ona nie umiała inaczej zareagować.
- Nienawidzę cię... - szepnęła wyrywając swoje łapy z jej łap. 
- Tuptająca Łapo, czekaj... - zawołała cicho próbując złapać uczennicę Tańczącej Zorzy za biały ogon. 
- Wiesz co? - wykrzyknęła jej prosto w twarz. - Tak, zapomnijmy o tym wszystkim, tylko od początku tej całej gównianej historyjki. Nie. Chcę. Cię. Znać! Zapamiętaj to. - nie obchodziło ją to, że budziła kilka kotów ze snu, nic już ją nie obchodziło. Czemu ona znów ją oszukała? Czemu robi jej nadzieję, skoro nie ma szans?
Odwróciła się, pomiędzy nimi była co najmniej odległość piętnastu lisów, upadła na ziemię ciężko dysząc. Nie wiedziała już co się dzieje. Miała zupełnie zamazany obraz przez łzy, jakaś niebieska kula latała koło niej coś miaucząc.
Nienawidziła ją i kochała na raz, to było naprawdę dziwne... Głośno ryczała słysząc jakieś szepty w głowie, że jednak powinna przeprosić za wszystko Stokrotkę i się pogodzić z tym. 
- NIEEEEEEEEEEEEE!!! - wydarła się na cały obóz łapiąc się za czaszkę. Bolała ją już głowa, no i to zdarte gardło. Chyba miała gorączkę. Co dziwne robiło jej się coraz ciemniej przed oczami. Ostatecznie zemdlała.

CDN bo tak
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)