BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Plotki w Klanie Klifu mimo upływu czasu wciąż się rozprzestrzeniają. Srokoszowa Gwiazda stracił zaufanie części swoich wojowników, którzy oskarżają go o zbrodnie przeciwko Klanowi Gwiazdy i bycie powodem rzekomego gniewu przodków. Złość i strach podsycane są przez Judaszowcowy Pocałunek, głoszącego słowo Gwiezdnych, i Czereśniową Gałązkę, która jako pierwsza uznała przywódcę za powód wszystkich spotykających Klan Klifu katastrof. Srokoszowa Gwiazda - być może ze strachu przed dojściem Judaszowca do władzy - zakazał wybierania nowych radnych, skupiając całą władzę w swoich łapach. Dodatkowo w okolicy Złotych Kłosów pojawili się budujący coś Dwunożni, którzy swoimi hałasami odstraszają zwierzynę.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Społeczność z bólem pożegnała Przebiśniega, który odszedł we śnie. Sytuacja nie wydawała się nadzwyczajna, dopóki rodzina zmarłego nie poszła go pochować. W trakcie kopania nagrobka zostali jednak odciągnięci hałasem z zewnątrz, a kiedy wrócili na miejsce… ciała ukochanego starszego już nie było! Po wszechobecnej panice i nieudanych poszukiwaniach kocura, Daglezjowa Igła zdecydowała się zabrać głos. Liderka ogłosiła, że wyznaczyła dwa patrole, jakie mają za zadanie odnaleźć siedlisko potwora, który dopuścił się kradzieży ciała nieboszczyka. Dowódcy patroli zostali odgórnie wyznaczeni, a reszta kotów zachęcana nagrodami do zgłoszenia się na ochotników członkostwa.
Patrole poszukiwacze cały czas trwają, a ich uczestnicy znajdują coraz to dziwniejsze ślady na swoim terenie…

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Znajdki w Klanie Nocy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Nocy!
(jedno wolne miejsce!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 24 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

16 listopada 2024

Od Zimorodkowej Łapy do Rysiej Łapy

Wybiegła z legowiska medyka. Z pyska jednego z wojowników, wracających z patrolu, zwisała mała, biała, zakrwawiona istotka. Kocie kwiliło ochrypłym głosikiem. Serce jej się łamało na ten widok. Co też przydarzyło się temu biednemu maluchowi? Podbiegła do patrolu, zanim ci zdążyli cokolwiek zrobić, zabrała od nich malucha i wróciła z nim do legowiska. Odkładając go na jedno z legowisk dla chorych, zerknęła w stronę Różanej Woni.
- Róża, zobacz jakie biedactwo nam patrol przyniósł! - Powiedziała do czarnej, szybko przeszukując półki z ziołami, by zająć się małym i zgarniając pajęczyny do opatrzenia ran.
- Biedny maluch… Ale raczej przeżyje, widać że silny. - Oceniła stan kocurka.
- Oczywiście, że przeżyje! Jeśli ktoś ma umierać to nie na mojej warcie. - Oświadczyła Zimorodkowa Łapa, opatrując łapkę kociaka.
Gdy skończyła się nim zajmować, zostawiła małego, by odpoczął i doszedł do siebie.

***

Następnego dnia, rano, Zimorodkową Łapę, leżącą przy kociaku, obudziło pacnięcie małej łapki. Poderwała się z legowiska i wrzasnęła.
- Różana Woni! Nasz maluszek już się obudził! - Poinformowała starszą.
- Jak masz na imię, kochanie? - Skierowała pytanie do kociaka.
- R-Ryś. - Odparł kocurek, wpatrując się w nią pomarańczowymi oczkami.

***

Wstała z legowiska i rozciągnęła się, ziewając.
- Dzień Dobry, Róża! - powiedziała do czarnej, pochrapującej jeszcze na swoim legowisku. Jej głos wydawał jej się dziwnie nienaturalny. I to uczucie w gardle… Wzięła z półki odrobinę miodu i już po chwili poczuła się trochę lepiej.
Wyszła z legowiska, rozglądając się po obozie. Większość kotów jeszcze spała, tylko Makrel dyskutował o czymś, ze swoją córką, Karasiową Ławicą, gdzieś z boku i Baśniowa Stokrotka korzystała z tego, że maluchy jeszcze śpią i cieszyła się ostatnimi promieniami jesiennego słońca. Wychodząc jednak, wpadła na kogoś jeszcze, stojącego przy legowisku medyczek.
- Ojej, Rysia Łapo, przepraszam, nie zauważyłam cię! - Zaczęła szybko przepraszać kocura. - Nic się nie stało… - Odpowiedział ten, nieco zmieszany.
- Coś się stało? Co cię do mnie sprowadza? - Spytała, nie sądziła bowiem, by uczeń zupełnie bez powodu kręcił się przy legowisku medyka.
- Bo… Ja wyszedłem na chwilę załatwić coś przy obozie i to coś wbiło mi się w łapę - Powiedział biały, wyciągając w jej stronę łapkę, w której rzeczywiście znajdowało się wbite “coś”, a dokładniej kawałek szkła.
- Chodź do środka, wyjmę ci to szkło. - Powiedziała, po czym zawróciła upewniając się, że Rysia Łapa idzie za nią.
Usunęła szybko szkło z łapy ucznia i zabrała się za jej opatrzenie.
- Jak ci idzie trening? - Zapytała, by zagaić rozmowę.
- Dobrze. Bursztynowy Brzask mówi, że jeszcze trochę i będę pływał jak ryba! - Odpowiedział zadowolony z siebie Rysia Łapa.
- To świetnie! - Odparła Zimorodek. - Jestem z ciebie taka dumna! - Dodała. Kochała Rysią Łapę jak własne dziecko, w końcu to przy niej walczył o życie gdy patrol przyniósł go do obozu. - Wiesz, ja też robię postępy w swoim medykowaniu. Myślę, że jeszcze trochę i będę gotowa, by zostać pełnoprawną medyczką, ale jak na razie wydaje mi się, że jeszcze trochę powinnam się poduczyć. Różana Woń twierdzi, że umiem wystarczająco, ale ja nie uważam jej poziomu umiejętności za wystarczający dla mnie.
- To.. To nie chcesz być medyczką tak szybko jak to możliwe?
- Nie. Wolę uczyć się dłużej, ale zostać najlepszą medyczką jak to możliwe. Pamiętaj Rysia Łapo, szybciej nie zawsze oznacza lepiej.

<Ryś?>

[514 słów]

Wyleczeni: Zimorodkowa Łapa, Rysia Łapa
Npc: Różana Woń
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)