Od Wisterii CD. Leto

Wzdrygnęła się na odgłos tłuczonego szkła, odskakując do tyłu i kładąc po sobie uszy. Czarna ziemia rozsypała się po wypolerowanym, jasnym parkiecie. Dopiero po chwili podniosła wzrok na postać brata, która zawisła w objęciach okna. Zamrugała parę razy. W środku został tylko zadek wraz z szamoczącymi się, srebrnymi łapkami. Po drugiej stronie szyby widziała jego równie zaskoczony pyszczek, na który powoli zaczęła wstępować panika.
— Leto? — pisnęła, decydując się na podejście bliżej. Uważnie wyminęła kawałki szkła — Wszystko dobrze?
Gdzieś z tyłu domostwa zaczęły dobiegać głosy i szybkie kroki. Po chwili namysłu wskoczyła na parapet bliżej Leta, przyciskając mordkę do szkła.
— Nic nie jest dobrze! Oh, jaka tragedia — miauknął — co ja teraz pocznę? Okiennica mnie więzi!
Szarpnął się gorączkowo, zawzięcie próbując zaprzeć tylne łapy o cokolwiek. Żadne z rodzeństwa nie zauważyło, że wcześniej nie poruszająca się sylwetka Peoni nagle nabrała życia. Obudzona trzaskiem doniczki kocica przeciągnęła się, po chwili wbijając wzrok w komiczny widok - Leto, zwisającego spomiędzy okna a framugi, oraz Wisterii, z przerażeniem w oczach próbującej złapać brata, stojąc na tylnych łapach. 
Zza dwójki rodzeństwa rozległ się donośny, zawiedziony głos. Futro na karku stanęło im dęba, a ruda nerwowo odwróciła głowę. Młodszy dwunożny z nieodgadnioną miną na łysej mordce stał przed miejscem katastrofy. Już moment później jego długie łapy złapały jej brata w pasie, uważnie wyrywając go z okiennych objęć. Z jego pyska wypływały niezrozumiałe dla nich lamenty, podczas gdy kremowy kocur w jego rękach szarpał się na wszystkie strony.
— Mamoo! — miauczał — Nie pozwalają mi ratować mamy! 
Bengalka wyjrzała za okno, wymykając się próbom złapania przez drugą dwunożną, która dołączyła do całej akcji. 
 — Mama wstała! —  zawołała — Wskrzesiliśmy ją! Oh Leto, jesteś geniuszem!
Jej brat zastygł w ramionach dwunoga, a na jego pysk wstąpił szeroki uśmiech.
— Naprawdę? Mówisz najszczerszą prawdę?
— Tak!
Teraz to ona została poderwana nad ziemię; pisnęła zaskoczona na łapy dwunożnej, które owinęły się wokół jej pasa.
— Toż to cud!

*teraz*

Siedziała skulona w najdalszym kącie transporterka, nerwowo wyglądając przez kratkę z boku plastikowego więzienia. Rano została porwana przez własnych, wcześniej lojalnych właścicieli - zabrali ją do dziwnie śmierdzącego czystością miejsca, gdzie dwunożny w białych szatach przyglądał się jej na śliskim stole. Kark rudej nadal lekko pobolewał po otrzymanym wcześniej "zastrzyku", jeżeli zrozumiałą tą nazwę dobrze. Nie wiedziała jednak co to i dlaczego została tam zabrana. Mogło to mieć związek z jej śmiesznym sposobem oddychania; od paru dni strasznie psikała, a jej różowy nosek był wiecznie przytkany, sprawiając, że chodziła ciągle z otwartym pyszczkiem, biorąc świszczące oddechy. Może. Nie miała pojęcia. Jednak, byli już po stresującej podróży, a dwunożny chwiejnie niosąc jej transporterek zbliżał się do drzwi. Już po chwili została postawiona na posadzce, a drzwi więzienia otworzone. Nerwowo wyjrzała za nie, i po chwili na uspokojenie, wysunęła się na zewnątrz. po spojrzeniu na kucającego obok dwunożnego prędko dala susa na kanapę, moszcząc się między poduszkami i chowając mordkę pod jedną z nich. Poczuła jeszcze typowe dla właścicieli parę głasnięć po grzbiecie, po czym została pozostawiona w spokoju. Nie trwało o jednak długo, gdy kolejna kocia sylwetka wskoczyła na sofę i postanowiła zawracać jej główkę. Z westchnieniem wysunęła się z okrycia, spoglądając na mordkę Leta. W kącikach jej  oczy nadal widniały łezki, które zebrały się już podczas wizyty u strasznego pana w bieli.
— Siostrzyczko? — zatroskane spojrzenie brata napotkało jej chabrowe oczęta — Co się stało, panienko? 
Jej bródka zadrżała.
— Zabrali mnie do białofutrego rycerza — miauknęła, prędko wymyślając nazwę dla strasznego osobnika — Wyobrażasz to sobie? Wyrwali mnie z objęć ojca, tacy idealni wcześniej, zdradzili nasze zaufanie... Pozostawili na wysokim stole, pod bladym światłem; w istocie, nadal czuję jego brudne łapy na sobie!

<Leto? Co myślisz o strasznym weterynarzu?>

wyleczona; wisteria