*dawno temu*
Wspinaczka na drzewa. Do tej części Szaman wybrał oczywiście tereny należące do Klanu Wilka. Mieli tu w końcu wiele drzew, a to, że jedno sobie pożyczą, było dla jego mentora czymś najzwyklejszym na świecie. Czekoladowy wydawał się nie obawiać kotów okrytych złą sławą, więc i on się ich nie lękał. Zdawał sobie jednak sprawę z tego co robili, ponieważ jego mistrz wielokrotnie chwalił się kąskami jakie stamtąd sobie przynosił. Uważał go za lekko niepoczytalnego, że ryzykował tak bardzo, aby zdobyć jakieś trupy do swoich potraw, ale skoro żył, to miał najwidoczniej łeb na karku.
— Wejdź na gałąź. To proste. Wbijasz pazury i się podciągasz. Masz silne łapy, nie powinno to być dla ciebie problemem. Przyda ci się ta umiejętność w Betonowym Świecie. Tyle tam płotów, że umiejętność wspinaczki będzie prawdziwą zaletą. Zejście jednak może być problematyczne, ale wystarczy unieść głowę w górę i po prostu dać ponieść się grawitacji. Koty spadają w końcu na cztery łapy — zaśmiał się pod nosem, a on pokiwał głową.
Czasami nie rozumiał tego jego poczucia humoru. Podszedł jednak do drzewa, po czym wbił się w nie mocno pazurami. Tak jak mówił Szaman, wejście na gałąź nie było takie trudne. Trzeba było tylko uważać na to gdzie stawiało się łapy, bo kawałek drewna był wąski, przez co musiał udawać ptaka, aby nie ośmieszyć się przed czekoladowym i nie położyć się brzuchem, a nogami pomiędzy swoją podporą. Następnie zszedł, ale tak jak się jego mentor spodziewał, nie było to idealne. Wyrąbał się na nos, słysząc jak kocur zaczyna chichrać się pod nosem, ubawiony po pachy.
— Mówiłem, że nos w górę! — rzucił radą, na co przewrócił oczami.
Skoro pływanie miał już opanowane to i schodzenie z drzewa także opanuje. Potrzebował tylko wprawy...
[przyznano 10%]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz