BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Do klanu szczęśliwie (chociaż zależy kogo się o to zapyta) powróciła zaginiona medyczka, Liściaste Futro. Niestety nawet jej obecność nie mogła powstrzymać ani katastrofy, jaką była szalejąca podczas Pory Nagich Liści epidemia zielonego kaszlu, ani utraty jednego z żyć przez Srokoszową Gwiazdę na zgromadzeniu. Aktualnie osłabieni klifiacy próbują podnieść się na łapy i zapomnieć o katastrofie.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Po długim oczekiwaniu nowym zastępcą Owocowego Lasu została ogłoszona Sówka. Niestety jest to jedyne pozytywne wydarzenie jakie spotkało społeczność w ostatnim czasie. Jakiś czas po mianowaniu zwiadowczyni stała się rzecz potworna! Cały Owocowy Las obudził się bez śladu głównej medyczki, jej ucznia oraz dwójki rodzeństwa kocura. Zdruzgotana Świergot zgodziła się przejąć rolę medyka, a wybrani stróże – Orzeszek i Puma – są zobowiązani do pomocy jej na tym stanowisku.
Daglezjowa Igła w razie spotkania uciekinkerów wydała rozkaz przegonienia ich z terytorium Owocowego Lasu. Nie wie jednak, że szamanka za jej plecami dyskretnie prosi zaufanych wojowników i zwiadowców, aby każdy ewentualny taki przypadek natychmiastowo zgłaszać do niej. Tylko do niej.
Obóz Owocniaków huczy natomiast od coraz bardziej wstrząsających teorii, co takiego mogło stać się z czwórką zaginionych kotów. Niektórzy już wróżą własnej społeczności upadek.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Klanie Wilka!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Burzy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 3 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

25 lipca 2022

Od Lukrecji

Łapy liderki znalazły się na konarze. Szylkretowa machnęła kolorowym ogonem i usiadła.
— Na dzisiejszy, poranny patrol graniczny pójdzie Irys, Maczek, Wiatr i Lukrecja.
Uszy kremowego kocurka drgnęły. On na patrolu? Super! To musi być bardzo ciekawe.
— Słyszałeś Wietrze? — miauknął podekscytowany. — Idę z tobą na patrol!
— Tak, słyszałem — mruknął. — Nie jestem Bzem.
Lukrecja zaśmiał się i zakrył łapą pyszczek. Dlaczego bury nie zaśmiał się, mówiąc to? To było bardzo zabawne.
— Masz się mnie słuchać — zarządził Wiatr. — Nie pajacuj i się nie drzyj. Zgoda?
— Dobrze — kremowy zgodził się i kiwnął łebkiem.

***

Ten patrol był nudny. Sądził, że będą straszyć koty z innych klanów i ganiać psy, a oni tylko węszyli i się rozglądali. Kto wymyślił coś tak głupiego? To było pozbawione sensu. Gdyby tylko był liderem, to wymyśliłby coś lepszego. Tak ma wyglądać jego życie jako wojownik? Słabo. Wiatr w ogóle się nim nie zajmował, a te dwa pozostałe to się nawet do niego nie odezwały. Okropieństwo!
Prychnął zdenerwowany i strzepnął gniewnie ogonem. Zaorał pazurami w ziemi.
— Co tam burczysz pod nosem? — do jego uszu dotarło złośliwe pytanie mentora, który szedł parę długości ogona przed nim.
— Nic — warknął, zwalniając prędkość kroku.
Fuknął do siebie jeszcze raz i zatrzymał się przy gęstych krzakach. Nie nadążał. Chciał, by zostawili go tu. Ten dzień był okropny. Chciał wracać do obozu. Tak mocno się zawiódł.
Do jego uszu dobiegł pomruk. Niech sobie te mysie bobki mruczą, go już to nie obchodzi. Był rozdrażniony. Wszystko go dziś irytowało. Cały ten patrol trwał już wieczność. Nigdy więcej!
Podniósł się i już miał ruszać do przodu, jednak powstrzymał go głośny szmer liści. Jego ucho drgnęło. Tego dnia nie było przecież wietrznie. Spojrzał na pozostałe koty ze swojego patrolu, a następnie na krzaki obok niego. Skradając się, tak jak uczył go mentor, podszedł do gęstych chaszczy. Odsunął je łapą, a jego oczom ukazał się brudny kot w kolorze błota. Wrzasnął i odbiegł od krzaków. Jego serce zaczęło bić jak oszalałe.
— Odejdź! — krzyknął kremowy
Irys, Maczek i Wiatr zaczęli biec w jego kierunku.
— Miałeś się nie drzeć, smarku! — syknął przez zęby Wiatr.
Lukrecja zignorował jego wołanie. Napiął mięśnie i szykował się do skoku w krzaki. Fuknął i poleciał w liście. Złapał kota za szyję i zaczął targać nim na lewo i prawo. Głupi intruz! Wyrwie mu każdy kłębek sierści!
Nagle poczuł ciągnięcie za grzbiet. Wiatr wyjął go z chaszczy. Kremowy przejechał włóczędze pazurami po klatce piersiowej.
— Co tam jest?! — warknął bury. 
— J-jakiś kot! — wysapał, rwąc się do kolejnego ataku.
— Stój tu — rozkazał Wiatr, po czym rozsunął pazurami krzaki. — Coś ty za jeden? — burknął, wystawiając pazury.
— J-j-ja? — wyjąkał obcy kot. 
— No a kto? — prychnął, a jego bura sierść się zjeżyła. — Zmykaj stąd, to nie miejsce dla zbłąkanych włóczęg!
— Wietrze — wtrąciła niebieska kotka, wciskając się pomiędzy ucznia i mentora — To jest kocię!
— Kocię czy nie kocię, to jest dzieciak jakichś samotników, powinniśmy go wygonić — mruknął wojownik.
— Wiatr ma rację, to samotnik, ale wciąż kocię — stwierdził cynamonowy Irys. — Zaprowadźmy go do Brzoskwinki, ona zadecyduje, co z nim zrobić.
Wiatr wywrócił oczami i strzepnął ogonem. Zdaniem Lukrecji nie podobał mu się ten pomysł. Z resztą, mu też nie. Przecież miał zginąć, to brudny i brzydki intruz! Miał mieszkać z nim w Owocowym Lesie? Obrzydliwe!

[przyznano 5%]
Posted by
.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)