BLOGOWE WIEŚCI

BLOGOWE WIEŚCI





W Klanie Burzy

Po śmierci Różanej Przełęczy, Sójczy Szczyt wybrała się do Księżycowej Sadzawki wraz z Rumiankowym Zaćmieniem. Towarzyszyć im miała również Margaretkowy Zmierzch, która dołączyła do nich po czasie. Jakie więc było zaskoczenie, gdy ta wróciła niezwykle szybko cała zdyszana, próbując skleić jakieś sensowne zdanie. Z całości można było wywnioskować, że kotka widziała, jak Niknące Widmo zabił Sójczy Szczyt oraz Rumiankowe Zaćmienie. W obozie została przygotowana więc zasadzka na dymnego kocura, który nie spodziewał się dziur w swoim planie. Na Widmie miała zostać wykonana egzekucja, jednak kocur korzystając z sytuacji zdołał zabić stojącą nieopodal Iskrzącą Burzę, chwilę potem samemu ginąc z łap Lwiej Paszczy, Szepczącej Pustki oraz Gradowego Sztormu, z czego pierwszą z wymienionych również nieszczęśliwie dosięgły pazury Widma. Klan Burzy uszczuplił się tego dnia o szóstkę kotów.

W Klanie Klifu

Do klanu szczęśliwie (chociaż zależy kogo się o to zapyta) powróciła zaginiona medyczka, Liściaste Futro. Niestety nawet jej obecność nie mogła powstrzymać ani katastrofy, jaką była szalejąca podczas Pory Nagich Liści epidemia zielonego kaszlu, ani utraty jednego z żyć przez Srokoszową Gwiazdę na zgromadzeniu. Aktualnie osłabieni klifiacy próbują podnieść się na łapy i zapomnieć o katastrofie.

W Klanie Nocy

Świat żywych w końcu opuszcza obarczony klątwą Błotnistej Plamy Czapli Taniec. Po księżycach spędzonych w agonii, której nawet najsilniejsze zioła nie były mu w stanie oszczędzić, ginie z łap własnego męża - Wodnikowego Wzgórza, który został przez niego zaatakowany podczas jednego z napadów agresji. Wojownik staje się przygnębiony, jednak nadal wypełnia swoje obowiązki jako członek Klanu Nocy, a także ojciec dla ich maleńkiego synka - Siwka. Kocurek został im podarowany przez rodzącą na granicy samotniczkę, która w zamian za udzieloną jej pomoc, oddała swego pierworodnego w łapy obcych. W opiece nad nim pomaga Mżawka, młodziutka karmicielka, która nie tak dawno wstąpiła w szeregi Klanu Nocy, wraz z dwójką potomków - Ikrą oraz Kijanką. Po tym wydarzeniu, na Srebrną Skórkę odchodzi także starsza Mrówczy Kopiec i medyczka, Strzyżykowy Promyk, której miejsce w lecznicy zajmuje Różana Woń. W międzyczasie, na prośbę Wieczornej Gwiazdy, nowej liderki Klanu Wilka, Srocza Gwiazda udziela im pomocy, wyznaczając nieduży skrawek terenu na ich nowy obóz, w którym mieszkać mogą do czasu, aż z ich lasu nie znikną kłusownicy. Wyprowadzka następuje jednak dopiero po kilku księżycach, podczas których wielu wojowników zdążyło pokręcić nosem na swoich niewdzięcznych sąsiadów.

W Klanie Wilka

Po terenach zaczynają w dużych ilościach wałęsać się ludzie, którzy wraz ze swoją sforą, coraz pewniej poruszają się po wilczackich lasach. Dochodzi do ataku psów. Ich pierwszą ofiarą padł Wroni Trans, jednak już wkrótce, do grona zgładzonych przez intruzów wojowników, dołącza także sam Błękitna Gwiazda, który został śmiertelnie postrzelony podczas patrolu, w którym towarzyszyła mu Płonąca Dusza i Gronostajowy Taniec. Po przekazaniu wieści klanowi, w obozie panuje chaos. Wojownikom nie pozostaje dużo możliwości. Zgodnie z tradycją, Wieczorna Mara przyjmuje pozycję liderki i zmienia imię na Wieczorną Gwiazdę. Podczas kolejnych prób ustalenia, jak duży problem stanowią panoszący się kłusownicy, giną jeszcze dwa koty - Koszmarny Omen i Zapomniany Pocałunek. Zapada werdykt ostateczny. Po tym, jak grupa wysłanników powróciła z Klanu Nocy, przekazując wieść, iż Srocza Gwiazda zgodziła się udzielić wilczakom pomocy, cały klan przenosi się do małego lasku niedaleko Kolorowej Łąki, który stanowić ma ich nowy obóz. Następne księżyce spędzają na przydzielonym im skrawku terenu, stale wysyłając patrole, mające sprawdzać sytuację na zajętych przez dwunożnych terenach. W międzyczasie umiera najstarsza członkini Klanu Wilka, a jednocześnie była liderka - Stokrotkowa Polana, która zgodnie ze swą prośbą odprowadzona została w okolice grobu jej córki, Szakalej Gwiazdy. W końcu, jeden z patroli wraca z radosną nowiną - wraz z nastaniem Pory Nagich Drzew, dwunożni wynieśli się, pozostawiający po sobie jedynie zniszczone, zwietrzałe obozowisko. Wieczorna Gwiazda zarządza powrót.

W Owocowym Lesie

Po długim oczekiwaniu nowym zastępcą Owocowego Lasu została ogłoszona Sówka. Niestety jest to jedyne pozytywne wydarzenie jakie spotkało społeczność w ostatnim czasie. Jakiś czas po mianowaniu zwiadowczyni stała się rzecz potworna! Cały Owocowy Las obudził się bez śladu głównej medyczki, jej ucznia oraz dwójki rodzeństwa kocura. Zdruzgotana Świergot zgodziła się przejąć rolę medyka, a wybrani stróże – Orzeszek i Puma – są zobowiązani do pomocy jej na tym stanowisku.
Daglezjowa Igła w razie spotkania uciekinkerów wydała rozkaz przegonienia ich z terytorium Owocowego Lasu. Nie wie jednak, że szamanka za jej plecami dyskretnie prosi zaufanych wojowników i zwiadowców, aby każdy ewentualny taki przypadek natychmiastowo zgłaszać do niej. Tylko do niej.
Obóz Owocniaków huczy natomiast od coraz bardziej wstrząsających teorii, co takiego mogło stać się z czwórką zaginionych kotów. Niektórzy już wróżą własnej społeczności upadek.

W Betonowym Świecie

nastąpiła niespodziewana zmiana starego porządku. Białozór dopiął swego, porywając Jafara i tym samym doprowadzając swój plan odwetu do skutku. Wieści o uwięzionym arystokracie szybko rozeszły się po mieście i wzbudziły ogromne zainteresowanie, powodując, że każdego dnia u stóp Kołowrotu zbierają się tłumy, pragnąc zmierzyć się na arenie z miejską legendą lub odpłacić za dawno wyrządzone szkody. Białozór zdołał przekonać samego Entelodona do zawarcia z nim sojuszu, tym samym stając się jego nowym wasalem. Ci, którzy niegdyś stali na czele, teraz są ścigani – za głowy Bastet i Jago wyznaczono wysokie nagrody. Byli członkowie gangu Jafara rozpierzchli się po całym mieście, bezradni bez swojego przywódcy. Dawna potęga podzieliła się na grupy opowiadające się po różnych stronach konfliktu. Teraz nie można ufać nawet dawnym przyjaciołom.

MIOTY

Mioty



Miot w Klanie Wilka!
(jedno wolne miejsce!)

Miot w Klanie Burzy!
(brak wolnych miejsc!)

Miot w Owocowym Lesie!
(jedno wolne miejsce!)

Rozpoczęła się kolejna edycja Eventu NPC! Aby wziąć udział, wystarczy zgłosić się pod postem z etykietą „Event”! | Zmiana pory roku już 3 listopada, pamiętajcie, żeby wyleczyć swoje kotki!

26 lipca 2022

Od Mrocznego Omenu CD. Chłodnej Łapy

 Uniósł brew, analizując jego ruch. Teoretycznie mógłby w tej chwili skoczyć mu na brzuch, zaatakować czułe miejsce. Chłodna Łapa widocznie musiał być na tyle głupi, żeby nie przemyśleć tej decyzji, lub na tyle mu ufał. Dość... Ciekawe spostrzeżenie.
— Już się rozleniwiłeś? — spytał, podchodząc do niego z szorstkim uśmiechem na pysku.
— Korzystam z ładnej pogody — zamruczał syn leniwie. — A co? Zazdrościsz? — miauknął z cynicznym uśmieszkiem.
— Nie mam czego zazdrościć — odparł wojownik beznamiętnie, siadając tuż koło niego. — Na twoim miejscu bym wstał, bo jak jakaś kotka to zobaczy, to poszarpie cię gorzej niż ja.
— Nie boje się kotek. — przewrócił się na bok, łapami dotykając łap ojca. Nadal jednak leżał i tykał mu kończyny, jak zabawkę. — Nie są groźne. Dużo gadają jak Wielka Gwiazda, ale nie są tak popaprane jak ty... mamo — uśmiechnął się.
Omen strzepnął ogonem.
— Też się ich nie boję, ale potrafią się srać o byle co, a tego nie potrzebujemy. Może powinienem zacząć mówić do ciebie ,,córko"? — prychnął. — Daj spokój, Chłodna Łapo, to naprawdę cię tak bawi?
Chłód zmarszczył gniewnie czoło na jego odpowiedź.  
— Tak. Bawi. Bardzo nawet, wiesz? Aż żałuję, że nie zgodziłeś się na propozycje Wielkiej Gwiazdy. Dzień witałbym z uśmiechem na pysku — parsknął.
— Dobrze. Córko. — mruknął, wstając i ocierając się ogonem o jego brodę, gdy go wymijał.
— Czekaj, co?! — miauknął zszokowany rudy, podrywając się na łapy. — Ej, nie! Nie mów tak do mnie! — dogonił go, niezadowolony machając ogonem. — Ja nie jestem taki jak ty!
— To było nie nazywać mnie matką — wzruszył ramionami.
— Dobra. Tak chcesz się bawić? Niech ci będzie. Zostajesz od dzisiaj moją mamą i będę tak do ciebie mówił! — zadecydował syn, uśmiechając się zwycięsko do niego
— W porządku, córciu — miauknął, uśmiechając się cynicznie, chociaż strzepnął ogonem ze zirytowania.
Chłód powtórzył jego ruch. 
— Osz ty... — zacisnął zęby.  — To co mamusiu — zaakcentował mocno ostatnie słowo. — będziemy dzisiaj robić na treningu?
Wojownik zacisnął szczęki, jakby powstrzymywał się od zaciśnięcia ich na szyi syna.
— To co zwykle, córko. Jeśli nie będziesz grzeczna, to dostaniesz ostro po ryju.
Syn sapnął aż w szoku. 
— Ale jestem grzeczny mamusiu. Przecież
robię postępy w treningu. Wiem, że jesteś ze mnie zadowolona, w końcu byłaś na ploteczkach u swojej psiapsi — miauknął z chytrym uśmieszkiem. 
On starał się jednak nie pokazywać po sobie irytacji. Położył uszy. Że też gówniakowi zechciało się takich durnot.
— Nie, nie byłaś grzeczna, córko, i w każdej chwili mogę cię za to ukarać.
Zmrużył oczy, patrząc na ojca.
— A co zrobiłem, mamo kochana? — unosił brew. — Przecież sama dobrze wiesz, że tak być powinno. Nawet Wielka Gwiazda się z tym zgodziła. A słowa lidera są prawem
— Ona nawet nie jest prawowitym liderem. Córko — prychnął, wbijając wzrok w kocura. Kochana. Nagle zebrało mu się na czułości. Wcześniej się do niego w ten sposób nie zwracał.
— Jak to nie jest mamusiu? — zdziwił się młodszy. — Przecież wszyscy się jej tu słuchacie. Nawet ty — zauważył.
— To, że się "słucham" to tylko pozory. Jak nie chcesz wylecieć na zbity pysk to musisz zgrywać pozory, droga córeczko. Mam w dupie rozkazy Wielkiej, a raczej małej gwiazdy.
— Ah jak miło widzieć i słyszeć, że jednak zmieniliście zdanie. Ciesze się — głos Wielkiej Gwiazdy rozległ się obok. — No dziewczynki, witamy w naszej rodzinie! 
Syn spojrzał na kotkę i na niego, po czym schował się za nim.
— To pomyłka! — miauknął do niej młodszy, mając widocznie nadzieję, że ojciec ich ocali.
Wręcz go zszokowało. Wielka Gwiazda ich podsłuchiwała? Przez ten cały czas? Nie pokazał po sobie tych emocji, odwracając się w stronę liderki.
— Jakiej rodzinie? Jestem kocurem, i zawsze byłem. Musiałaś się przesłyszeć — miauknął do kotki, specjalnie używając tylko swoich zaimków, ponieważ nie mógł przyznać, fajnie by było obserwować jak Chłód wkopuje się w stanie się kotką przez własną głupotę.
— Ale mówiliście do siebie w żeńskiej formie — miauknęła zdumiona jego tłumaczeniem. — Chyba, że twój syn, właśnie się przed tobą ujawnił, tak jak Gęsia Łapa — zasugerowała. 
Osz cholera. Ale się wkopał
— Tak. To moja kochana córeczka — oblizał wargi, kątem oka rzucając triumfalne spojrzenie kocurowi
Co. Spojrzał na ojca w szoku, kręcąc głową 
— Ja nie... — przerwała mu jednak rozpromieniona liderka.
— Jak się cieszę skarbie! Dobrze wybrałaś. Masz więcej oleju w głowie od ojca. To radosna nowina, idę ją ogłosić reszcie — mruknęła, po czym odeszła.
— Aaaa — pisnął Chłód, patrząc oskarżycielsko i z szokiem na ojca. — Coś ty zrobił?! Ona ci uwierzyła! Nie chcę być kotką! Weź jej powiedz prawdę! Fuj! — miauczał przerażony.
— To sam powiedz. Nie masz jaj? Już ci mówiłem, że ze mną się nie pogrywa — miauknął, uśmiechając się lekko i odchodząc. Durny komentarz liderki go zirytował, ale nie dał tego po sobie poznać.

<Chłód?>

[przyznano 5%]

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz